Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Όταν έχουμε ερωτική διάθεση είναι βέβαιο ότι το τελευταίο πράγμα που περνάει απ' το μυαλό μας είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος...






Το Σεξ κάνει καλό στην Υγεία

Όταν έχουμε ερωτική διάθεση είναι βέβαιο ότι το τελευταίο πράγμα που περνάει απ' το μυαλό μας είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος ή η διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Ωστόσο, το καλό σεξ, μας προσφέρει όχι μόνο αυτά τα οφέλη αλλά και πολλά ακόμη.

Όπως εξηγεί ο Δρ Τζόι Ντέιβιντσον ψυχολόγος-σεξολόγος «πολλοί άνθρωποι εκπλήσσονται στο άκουσμα τέτοιων επιδράσεων του σεξ. Ωστόσο, η επιστήμη εξακολουθεί να μελετά πως η σεξουαλικότητά μας, προσθέτει πλεονεκτήματα και ενισχύει την ζωή και την υγεία μας, τόσο οργανικά όσο και ψυχολογικά».

Το σεξ μπορεί λοιπόν να επηρεάσει κατά πολλούς τρόπους θετικά στην υγεία μας. Τα ακόλουθα δέκα οφέλη είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένα.

Το Σεξ ανακουφίζει το Στρες

Ένα μεγάλο όφελος του σεξ είναι η μείωση της αρτηριακής πίεσης του αίματος και συνολικά του στρες, σύμφωνα με μελέτη που έγινε στην Σκοτία και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Biological Psychology. Η μελέτη έγινε σε δείγμα 24 γυναικών και 22 ανδρών που τηρούσαν αρχείο της σεξουαλικής τους δραστηριότητας. Οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε στρεσογόνες καταστάσεις, όπως μια δημόσια ομιλία και αριθμητικές πράξεις, και κατέγραψαν τις τιμές της αρτηριακής τους πίεσης και την ανταπόκριση τους στο στρες. Όσοι είχαν ερωτική επαφή είχαν καλύτερες αντιδράσεις στο στρες, συγκριτικά με τα άτομα που είχαν εμπλακεί σε άλλες σεξουαλικές συμπεριφορές ή απείχαν παντελώς.

Μια άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε επίσης στο Biological Psychology έδειξε ότι η συχνή ερωτική επαφή σχετίζεται με χαμηλότερη διαστολική αρτηριακή πίεση στους συντρόφους που συζούσαν. Τέλος, μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η σωματική επαφή μεταξύ των ερωτικών συντρόφων συντελεί σε μείωση της αρτηριακής πίεσης των γυναικών.

Το Σεξ ενισχύει το Ανοσοποιητικό Σύστημα

Η καλή σεξουαλική υγεία ενδεχομένως να μεταφράζεται και σε καλή σωματική υγεία. Η ερωτική επαφή μια ή δυο φορές την εβδομάδα έχει σχετιστεί με υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων ανοσοαιμοσφαιρίνης Α (IgA) που προστατεύουν τον οργανισμό μας από το κοινό κρυολόγημα και άλλες λοιμώξεις. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Wilkes των ΗΠΑ πήραν δείγματα σιέλου, που περιέχει IgA από 112 φοιτητές που είχαν δώσει πληροφορίες για τη συχνότητα των ερωτικών επαφών τους.

Όσοι έκαναν συχνά σεξ (μια με δύο φορές την εβδομάδα) είχαν υψηλότερα επίπεδα IgA συγκριτικά με τις άλλες τρεις ομάδες, που ανέφεραν αποχή, ερωτική επαφή λιγότερο από μια φορά την εβδομάδα, ή σεξ περισσότερες από τρεις φορές την εβδομάδα.

Με το Σεξ καίμε Θερμίδες

Τριάντα λεπτά ερωτικής επαφής συντελεί στην απώλεια 85 θερμίδων ή και περισσότερων. Μπορεί να ακούγεται ως υπερβολή, αλλά το σεξ είναι μια μορφή σωματικής άσκησης, και όπως σημειώνει η Δρ Πάττι Μπρίτον πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Σεξουαλικής Επιμόρφωσης και Θεραπείας «τόσο από σωματική όσο και από ψυχολογική σκοπιά, το καλό σεξ είναι σαν μια καλώς εκτελούμενη άσκηση στο γυμναστήριο».

Το Σεξ βελτιώνει την Καρδιαγγειακή Υγεία

Ενώ αρκετοί ηλικιωμένοι ανησυχούν ότι η προσπάθεια που καταβάλουν κατά την ερωτική πράξη μπορεί να τους προκαλέσει προβλήματα, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με ερευνητές από την Αγγλία που δημοσίευσαν την εργασία τους στο επιστημονικό έντυπο Journal of Epidemiology and Community Health, η συχνότητα της ερωτικής επαφής δεν σχετίζεται με το εγκεφαλικό επεισόδιο, τουλάχιστον στο δείγμα των 914 ανδρών που είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση 20 χρόνια.

Και τα καρδιαγγειακά οφέλη του σεξ δεν σταματούν εδώ. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ερωτική επαφή μια με δύο φορές την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο μοιραίου εμφράγματος στο μισό για τους άνδρες, συγκριτικά με αυτούς που κάνουν σεξ λιγότερο από μια φορά τον μήνα.



Το Σεξ αυξάνει την Αυτοεκτίμηση

Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης είναι ένας από τους 237 λόγους που οι κάνουμε σεξ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης του Πανεπιστημίου του Τέξας που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Archives of Sexual Behavior.

Σύμφωνα με την σύμβουλο γάμου και οικογένειας Τσίνα Ογκντεν από το Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης «το σεξ ενισχύει την αυτοεκτίμηση και ένας λόγος που συνήθως οι άνθρωποι κάνουν σεξ είναι για να αισθανθούν καλύτερα. Το καλό σεξ δε ξεκινά από την αυτοεκτίμηση του ατόμου και την ενισχύει ακόμη περισσότερο. Αν η ερωτική επαφή είναι τρυφερή και υπάρχει ψυχική επαφή μεταξύ των μελών του ζεύγους, τότε σίγουρα η αυτοεκτιμήση αμφοτέρων αυξάνεται κατακόρυφα».

Το Σεξ βελτιώνει την Οικειότητα

Η ερωτική πράξη και ο οργασμός αυξάνουν τα επίπεδα της οξυτοκίνης, της ορμόνης της αγάπης, που βοηθά τα άτομα να συνδέονται μεταξύ τους και να αναπτύσσουν εμπιστοσύνη ο ένας προς τον άλλον. Επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια του Πίτσμπουργκ και της Βόρειας Καρολίνα έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 59 προ-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες πριν και μετά την ένθερμη επαφή με τους συζύγους ή συντρόφους τους που κατέληγε με μια τρυφερή αγκαλιά. Διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερη επαφή υπήρχε, τόσο υψηλότερα ήταν τα επίπεδα της οξυτοκίνης.

Η οξυτοκίνη μας επιτρέπει να αισθανόμαστε την ανάγκη της ανάπτυξης συναισθηματικών δεσμών με τους ανθρώπους. Και όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα της τόσο εντονότερη η πιθανότητα να αισθανόμαστε γενναιόδωροι με τους ανθρώπους γύρω μας.

Αρα λοιπόν αν ξαφνικά αισθανθείτε γενναιόδωροι προς τους συνανθρώπους και τον σύντροφο σας, «χρεώστε το» στην ορμόνη της αγάπης.

Το Σεξ μειώνει τον Πόνο

Καθώς η οξυτοκίνη αυξάνεται κατακόρυφα, αυξάνονται και οι ενδορφίνες και ο πόνος μειώνεται. Αρα λοιπόν, αν υποφέρετε από πονοκέφαλο, προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο ή έχετε πόνους στις αρθρώσεις, θα διαπιστώσετε την βελτίωση των συμπτωμάτων αυτών μετά από την ερωτική επαφή.

Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Bulletin of Experimental Biology and Medicine, 48 εθελοντές που έκαναν χρήση εισπνεόμενης οξυτοκίνης και στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε τεστ πόνου, διαπιστώθηκε ότι ο πόνος μειωνόταν στο μισό.

Το Σεξ μειώνει τον κίνδυνο Καρκίνου του Προστάτη

Η συχνή εκσπερμάτωση, ειδικά στους νεαρούς άνδρες που διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους, συντελεί σε μείωση του κινδύνου εκδήλωσης καρκίνου του προστάτη μετέπειτα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο British Journal of Urology International. Όταν εξετάστηκαν οι άνδρες του δείγματος που διαγνώστηκαν με καρκίνο του προστάτη και εκείνοι που παρέμεναν υγιείς, δεν διαπιστώθηκε σχέση μεταξύ καρκίνου του προστάτη και του αριθμού των ερωτικών συντρόφων που είχαν οι άνδρες μετά τα 30, 40 ή 50 έτη.

Ωστόσο, οι άνδρες που είχαν πέντε ή περισσότερες εκσπερματώσεις την εβδομάδα όταν ήταν 20 ετών και άνω, μείωναν τον κίνδυνο να προσβληθούν από καρκίνο του προστάτη κατά το ένα τρίτο.

Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American Medical Association έδειξε ότι η συχνή εκσπερμάτωση (21 ή περισσότερες φορές μηνιαίως) σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του προστάτη στους ηλικιωμένους άνδρες, συγκριτικά με τις σπανιότερες εκσπερματώσεις (τέσσερις με επτά κάθε μήνα).

Το Σεξ δυναμώνει τους Μύες της Πυέλου

Για τις γυναίκες, οι ασκήσεις Kegel κατά τη διάρκεια του σεξ προσφέρουν αρκετά οφέλη. Περισσότερη ευχαρίστηση, αλλά και ενδυνάμωση της πυέλου, ελαχιστοποιώντας έτσι τον κίνδυνο εκδήλωσης ακράτειας ούρων μετέπειτα. Μια βασική άσκηση Kegel είναι η σύσφιξη των μυών της πυέλου (μετρώντας αργά μέχρι το τρία), μιμούμενη την προσπάθεια συγκράτησης της ροής των ούρων, κατά την διάρκεια κένωσης της ουροδόχου κύστης.

Το Σεξ συντελεί σε καλύτερο Ύπνο

Η οξυτοκίνη που εκκρίνεται κατά τη διάρκεια του οργασμού προάγει επίσης και την ύπνωση. Η επάρκεια ύπνου έχει σχετιστεί με μια ομάδα πλεονεκτημάτων, όπως διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους και άριστων τιμών της αρτηριακής πίεσης. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που μετά την ερωτική επαφή πολλοί άνθρωποι αισθάνονται νύστα.


health.in.gr
Πηγή:WebMD





Que son los Besos?

Escrito por Rafael Castillo E

Hay besos de amor y de pasión,
hay besos de Judas de traición,
hay besos de lujuria y pecado,
hay besos de respeto en la mano,
hay besos de amistad y caridad,
besos de amor de madre,
en la frente o las mejillas,
besos que se dan por piedad,
de hipocresía o de cariño,
hay besos tiernos de niños,
hay besos que se desean,
besos que se niegan,
besos que se lanzan,
de compromiso y saludo;
hay besos que vuelan con el olvido,
un beso de amor no se le da a cualquiera,
como el pasodoble lo narra,
esos se llevan muy dentro del alma,
un beso es mágico, es entrega,
es cerrar los ojos y un abrir de corazones,
es lazo de unión de dos atrevidas almas,
son de un amor el vivir,
perfuman y hacen vibrar el corazón,
son el regalo de una ilusión,
son el despertar de un sueño,
hay besos que se anidan por doquiera,
besos que corren por la venas,
labios de tentación, bocas de deseo,
los besos son palabras de Dios,
besos que lloran por ti,
besos!, no puedo vivir sin ellos,
hoy quisiera soñar así,
yo quisiera un beso tuyo,
aunque pasajero fuera,
pero de amor, sincero, y puro.





Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Θα δεις τις καρδιές ν' ανοίγουν σαν το τριαντάφυλλο στο φως της αυγής..Όμηρος Αβραμίδης





Όμηρος Αβραμίδης
Η Αγάπη είναι το μυστικό

Ο ουρανός απειλεί άγριος και σιωπηλός.

Η γη σε ατάραχη αναμονή παρακολουθεί τα παιδιά της που τρέχουν βιαστικά στις φωλιές τους. Τα δέντρα παρακολουθούν βουβά την αντιπαράθεση, τα πουλιά προβάλλουν το κεφάλι ανήσυχα από τα καταφύγιά τους, κι εγώ προχωρώ με ρυθμικά βήματα προς το πάρκο.

Ψυχή δεν υπάρχει γύρω.

Ψυχή δεν κυκλοφορεί μέσα.

Μόνο τα σκουλήκια αγαπούν την κακοκαιρία. Μόνο τα σκουλήκια την αψηφούν.

Μπαίνω στο έρημο πάρκο, το διασχίζω προσπερνώντας παγκάκια και δέντρα, φτάνω στην άκρη του και χώνομαι στο άλσος.

Τα σκουλήκια κι οι άνθρωποι, μονολογώ.

Προχωρώ. Προχωρώ ολοένα και πιο βαθιά μέσα στην υγρασία και τη μούχλα του χειμωνιάτικου άλσους, μέσα στη σκοτεινιά και τη σαπίλα του. Τούτη τη στιγμή, μήτε το περιβάλλον μήτε το περιβαλλόμενο μπορεί να γεννήσει σκέψεις κι εικόνες αυτού του ίδιου μέρους λουσμένου στο φως, εικόνες ανοιξιάτικες, μοσχομυρισμένες.
Μόνο μαυρίλα στέλνει το σύμπαν, το έξω και το μέσα.

Προχωρώ και σκέφτομαι κι αγκομαχώ να χωθώ στο έρεβος, όσο γίνεται πιο βαθιά, πνιγμένος στο φόβο μην ακροπροβάλει απρόσμενη ηλιαχτίδα, αταίριαστη με το χώρο και το χρόνο, κι έρθει ακάλεστο χαμόγελο να χαλάσει το θρήνο.

Προχωρώ σκυφτός με τα χέρια στις τσέπες και το στήθος βαρύ σαν μολύβι. Κανένα θόρυβο δεν ακούω, ούτε καν των βημάτων μου στο βρεγμένο χώμα. Μόνο ανεπαίσθητους συριγμούς από τα κλαράκια των θάμνων που τινάζονται νευρικά στο πέρασμά μου, ενοχλημένα από το άγγιγμα των ποδιών μου. Προχωρώ μέσα στο σκοτεινό άλσος, αδιάφορος για την κατεύθυνση, για τον προσανατολισμό για τη διέξοδο. Προχωρώ. Βαδίζω ώρες ατέλειωτες, σ'ένα άλσος τόσο δα, χωρίς να φτάνω σε ξέφωτο, χωρίς να βλέπω άκρη, χωρίς να νοιάζομαι για άκρη. Κι ο ουρανός απειλεί και μένει άπραγος, λες και τον παγώνει η περιέργεια για το μοναχικό πλάνητα.

Και, να, έρχονται τα μπουμπουνητά κι οι καταρράχτες, και τινάζω το κεφάλι μου σαν πάπια που μόλις βύθισε το ράμφος της στη λίμνη. Κάθομαι σ' ένα σωρό από ξερά κλαδιά και νιώθω το νερό να με ξεπλένει, νιώθω, ανενόχλητος, το κρύο να σουβλίζει το κορμί μου, κάθομαι εκεί, ένα ασήμαντο χαμένο σκουλήκι μέσα στο χαοτικό σύμπαν, ένα μικρόβιο κολλημένο στο σωλήνα μιας αποχέτευσης, ένας ιός απρόσβλητος από αντιβιοτικά, μια απειροελάχιστη κουκίδα μέσα σε μια μαύρη τρύπα, ένα μόριο σκόνης που στροβιλίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μια αέρινη δίνη.

Κάθομαι εκεί, πολλή ώρα, ενωμένος με το σύμπαν, με συνδετικό ιστό τη βροχή και την καταχνιά και τη μαυρίλα, και το σώμα μου διαλύεται στο νερό, γίνεται χυλός, λιώνει και στάζει στο χώμα.

'Οχι, φωνάζω την έσχατη στιγμή, και κάνω ν' απλώσω το χέρι μου, ένα χέρι σαν πλοκάμι αμοιβάδας. Για να πιαστώ...Από πού;

Μια παρουσία! Μια λάμψη, ένα φως, μια ζεστασιά, ένα χαμόγελο. Το νερό πέφτει γύρω του και δεν τον αγγίζει σαν να 'χει πάνω του μια διάφανη πανοπλία. Το βλέμμα μου ανεβαίνει στο πρόσωπό του που χαμογελά και λάμπει σαν ήλιος, κι αποπνέει γαλήνη, θαλπωρή.

Αρχίζω να παίρνω πάλι σχήμα, όγκο, βάρος, αισθάνομαι από κάτω μου το σωρό από τα ξερόκλαδα. Κι όσο κοιτάζω εκείνο το πρόσωπο τόσο νιώθω τη ζεστασιά του κι ο χώρος γεμίζει φως, ένα φως που διαπερνά το είναι μου και διώχνει την καταχνιά μου.

Τον κοιτάζω εκστατικός. Εκείνος απλώνει τα χέρια του σαν φτερούγες, σαν κλαδιά δέντρου. Πουλιά και πεταλούδες με πολύχρωμα φτερά έρχονται από παντού, κάθονται στα χέρια, στα μαλλιά, στα γένια του, κελαηδούν, και ζώα κι ερπετά του δάσους μαζεύονται γύρω του και κινούνται σαν χαρούμενα σκυλιά μπροστά στ' αφεντικό τους. Δυο λίμνες γαλήνιες τα δυο του μάτια, δυο ήλιοι που φωτίζουν και ζεσταίνουν, κι η αντάρα της φύσης και της ψυχής σβήνει καθώς ατενίζω μαγεμένος το γλυκό, αστραφτερό πρόσωπο.

-Ποιος είσαι; τον ρωτώ. Το’πα νοερά μα ξέρω πως μ' άκουσε. Δεν απαντά, μα πλαταίνει το χαμόγελό του. Κι η φύση όλο και ημερεύει και του παραστέκεται.
-Πώς γαλήνεψες τη φύση και την ψυχή μου; ρωτώ πάλι νοερά.

-Πώς μάγεψες τα πουλιά και τα ζώα και τα ερπετά;

Το πρόσωπό του συνεχίζει να χαμογελά, τα χείλη του σχηματίζουν κάποιες λέξεις:
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.
Κι ύστερα με πλησιάζει κι ακουμπά την παλάμη του στο στήθος μου.
Γύρνα στο σπίτι σου, στη γυναίκα σου, στα παιδιά σου. Γύρνα στο γραφείο και στην επιχείρησή σου.

Πάρε τούτο το μαγικό κλειδί που το λένε ΑΓΑΠΗ.
Χρησιμοποίησέ το.

Πες στον καθένα "Σ' ΑΓΑΠΩ".

Θα δεις τις καρδιές ν' ανοίγουν σαν το τριαντάφυλλο στο φως της αυγής.

Κι ύστερα χάνεται.

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Τόσο απλό. Τόσο θαυματουργό. Γυρίζω την πλάτη μου στη μούχλα του χειμώνα και τη σαπίλα, τραβάω για τον κόσμο που μ' έκλεισε έξω, που τον έκλεισα έξω. Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο από την αχρησία, χαμένο μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω από την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ζήλια, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι.

Κι ο κόσμος μου γεμίζει φως.





Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Αποτελούν τον σύντροφο- περιστασιακό ή μόνιμο - εκατομμυρίων ανθρώπων που τα καταπίνουν με προσμονή ανακούφισης όταν ο πόνος χτυπά την πόρτα...


Παύση πόνου, αρχή αμφιβολίας

Τα παυσίπονα είναι φάρμακα πολύτιμα για τη ζωή μας. Στον βαθμό όμως που η καθημερινότητά μας εξαρτάται από αυτά πλήθος παρενέργειες μπορεί να προκύψουν. Νέες έρευνες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου

Είναι από τα πιο δημοφιλή unisex «αξεσουάρ» στον σύγχρονο κόσμο μας. Τα βρίσκει κάποιος σχεδόν σε όλες τις γυναικείες τσάντες, στις ανδρικές τσέπες, στα περισσότερα ντουλάπια μπάνιου αλλά και σε πολλά γραφεία. «Κατοικούν» μέσα σε κουτιά, είναι μικρά και υπόσχονται ανακούφιση από τα καθημερινά «επώδυνα» βάρη. Ανήκουν σε διαφορετικές οικογένειες αλλά στο ίδιο «γενεαλογικό δέντρο» των παυσίπονων φαρμάκων. Αποτελούν τον σύντροφο- περιστασιακό ή μόνιμο - εκατομμυρίων ανθρώπων που τα καταπίνουν με προσμονή ανακούφισης όταν ο πόνος χτυπά την... πόρτα του οργανισμού τους. Τα αναλγητικά φάρμακα συμπεριλαμβανομένης της διάσημης κατηγορίας των Μη Στεροειδών Αντιφλεγμονωδών Φαρμάκων (ΜΣΑΦ) όπως η ασπιρίνη, η παρακεταμόλη, η ιβουπροφένη - έχουν έστω και μία φορά μπει στη ζωή (για την ακρίβεια στο στομάχι) των περισσοτέρων. Και πράγματι, αποτελούν χρήσιμα φάρμακα, τα οποία προσφέρουν σε ουκ ολίγες περιπτώσεις μια ζωή λιγότερο... πονεμένη. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι όσο οικεία και αν μας είναι, όπως όλα τα φάρμακα, συνδέονται με κινδύνους (ακόμη και πολύ σοβαρούς). Τη μνήμη μας έρχονται να φρεσκάρουν πρόσφατες μελέτες που φωτίζουν τη... σκοτεινή πλευρά των παυσίπονων φαρμάκων, μαρτυρώντας ότι η εξάλειψη του πόνου μπορεί να αποτελέσει κάποιες φορές έναν δισεπίλυτο γρίφο που προκαλεί... πονοκέφαλο.

Καμπανάκι για καρδιαγγειακά

Πριν από λίγο καιρό ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία «χτύπησαν την καμπάνα» για κοινά παυσίπονα, όπως η ιβουπροφένη. Η προειδοποίηση εστάλη ύστερα από ανάλυση 31 προηγούμενων κλινικών δοκιμών που περιελάμβαναν 116.429 ασθενείς και σύμφωνα με αυτήν η ιβουπροφένη αλλά και άλλες γνωστές ουσίες, όπως η δικλοφενάκη, μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων όταν λαμβάνονται σε μεγάλες δόσεις και για μακρό διάστημα.

Οπως συγκεκριμένα ανέφεραν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό «Βritish Μedical Journal», στο πλαίσιο των δοκιμών που αναλύθηκαν είχαν ληφθεί από τους συμμετέχοντες επτά κοινά παυσίπονα - εκτός από την ιβουπροφένη, η μελέτη αφορούσε τη δικλοφενάκη, τη ν
απροξένη, καθώς και τέσσερις ουσίες που ανήκουν στη νεότερη γενεά παυσιπόνων, και συγκεκριμένα στην οικογένεια εκλεκτικών αναστολέων της κυκλοοξυγενάσης 2 (CΟΧ-2, κοξίμπες): επρόκειτο για τη σελεκοξίμπη, την ετορικοξίμπη, τη λουμιρακοξίμπη και τη ροφεκοξίμπη (η τελευταία είναι η δραστική ουσία του φαρμάκου Vioxx που λαμβανόταν από πολλά άτομα με αρθρίτιδα παγκοσμίως και το οποίο με απόφαση της παρασκευάστριας εταιρείας του, Μerck, αποσύρθηκε από την παγκόσμια αγορά το 2004, αφού φάνηκε να συνδέεται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο).

Κίνδυνος εγκεφαλικού

Από την ανάλυση προέκυψε ότι η λήψη ιβουπροφένης για μεγάλο χρονικό διάστημα σχεδόν τριπλασίαζε τον κίνδυνο εγκεφαλικού. Το συγκεκριμένο κοινό παυσίπονο φάνηκε ακόμη να αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες καρδιακού επεισοδίου και θανάτου εξαιτίας καρδιοπάθειας. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία η ιβουπροφένη προκαλούσε ίδιο κίνδυνο εγκεφαλικού και θανάτου από καρδιοπάθεια με τη ρεφεκοξίμπη, η οποία αποσύρθηκε για λόγους ασφαλείας από την αγορά. Και η δικλοφενάκη φάνηκε να συνδέεται με τριπλάσιες πιθανότητες εγκεφαλικού, καθώς και να τετραπλασιάζει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιοπάθεια. Συγχρόνως σε σύγκριση με τη λήψη ενός εικονικού φαρμάκου η ροφεκοξίμπη και η λουμιρακοξίμπη συνδέονταν με διπλάσιο κίνδυνο καρδιακού επεισοδίου.

Πάντως ο κίνδυνος καρδιαγγειακών επεισοδίων φάνηκε να συνδέεται μόνο με μεγάλη λήψη των δημοφιλών αυτών παυσίπονων φαρμάκων- πάνω από 2.000 mg ημερησίως- και για μακρό διάστημα (ως και χρόνια), έσπευσαν να τονίσουν οι συγγραφείς της μελέτης, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για άτομα που λαμβάνουν σποραδικά κάποιο παυσί πονο για την ανακούφιση του πόνου.

«Κόκκινος» συνδυασμός με κωδεΐνη

Η «καμπάνα» όμως σχετικά με παυσίπονα φάρμακα χτύπησε πρόσφατα και διά στόματος των αρμοδίων της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Αdministration, FDΑ), οι οποίοι ανακοίνωσαν ότι σκοπεύουν να μειώσουν την ποσότητα ακεταμινοφαίνης (πρόκειται για τη γνωστή σε εμάς παρακεταμόλη) που περιέχεται σε συνταγογραφούμενα παυσίπονα φάρμακα σε συνδυασμό με οπιούχα, όπως η κωδεΐνη (δύο τέτοιου είδους φάρμακα με συνδυασμό παρακεταμόλης και κωδεΐνης κυκλοφορούν και στη χώρα μας). Σύμφωνα με τους ειδικούς της Υπηρεσίας η ποσότητα ακεταμινοφαίνης σε αυτά τα φάρμακα δεν πρέπει να ξεπερνά τα 325 mg, ενώ η συσκευασία των φαρμάκων οφείλει να φέρει ισχυρή προειδοποίηση σχετικά με πρόκληση ηπατικής ανεπάρκειας.

Είναι γνωστό ότι η παρακεταμόλη συνδέεται με προβλήματα στο ήπαρ όταν λαμβάνονται υψηλές δόσεις της. Οι υπεύθυνοι της FDΑ τόνισαν ότι η λήψη μεγάλων δόσεων της ουσίας είναι υπαίτια για 460 θανάτους τον χρόνο, καθώς και για δεκάδες χιλιάδες επισκέψεις στα Επείγοντα των νοσοκομείων μόνο στις ΗΠΑ. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι η νέα σύσταση της FDΑ δεν αφορούσε τα παυσίπονα με ακεταμινοφαίνη που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή.

Κρυψορχία στα έμβρυα

Πρόσφατα τα παυσίπονα συνδέθηκαν ακόμη και με πρόκληση... ανδρικής υπογονιμότητας. Συγκεκριμένα, μελέτη που είδε το φως της δημοσιότητας στα τέλη Νοεμβρίου του 2010 και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Ηuman Reproduction» αποκάλυψε ότι η παρατεταμένη λήψη από τις εγκύους κοινών παυσίπονων φαρμάκων, όπως η ασπιρίνη, η παρακεταμόλη και η ιβουπροφένη, θέτει σε κίνδυνο την αναπαραγωγική υγεία των αγοριών που θα φέρουν στον κόσμο. Οι επιστήμονες από τη Δανία, τη Φινλανδία και τη Γαλλία που τη διεξήγαγαν είδαν ότι η λήψη τέτοιων «αθώων» φαρμάκων κατά το δεύτερο τρίμηνο της κύησης διπλασιάζει τον κίνδυνο γέννησης αγοριού με κρυψορχία (κατάσταση κατά την οποία οι όρχεις δεν κατεβαίνουν κανονικά μέσα στο όσχεο και συνδέεται με υπογονιμότητα και καρκίνο στην ενήλικη ζωή).

Οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα έπειτα από παρακολούθηση περισσοτέρων από 2.000 εγκύων και των παιδιών που έφεραν στον κόσμο. Οπως συγκεκριμένα διαπίστωσαν, οι γυναίκες που έκαναν ταυτόχρονη χρήση περισσοτέρων του ενός παυσίπονων φαρμάκων, όπως π.χ. παρακεταμόλη και ιβουπροφένη, αντιμετώπιζαν επταπλάσιες πιθανότητες να γεννήσουν γιο με κάποια μορφή κρυψορχίας σε σύγκριση με γυναίκες που δεν ελάμβαναν παυσίπονα φάρμακα. Ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδος φάνηκε να είναι εκείνη μεταξύ της 14ης και της 27ης εβδομάδας της κύησης. Η λήψη οποιουδήποτε παυσίπονου φαρμάκου στη συγκεκριμένη φάση της εγκυμοσύνης συνδεόταν με τουλάχιστον διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης κρυψορχίας. Σημαντική αύξηση του κινδύνου για κρυψορχία του παιδιού παρουσιαζόταν επίσης όταν η γυναίκα ελάμβανε παυσίπονα για διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων χωρίς διακοπή.

Οι ερευνητές ανέφεραν στη δημοσίευσή τους πως υποπτεύονται ότι τα παυσίπονα φάρμακα διαταράσσουν τη φυσική ισορροπία των ανδρικών ορμονών στα αρσενικά έμβρυα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται προβλήματα στη φυσική ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων τους. Καθησύχασαν πάντως τις εγκύους υπογραμμίζοντας ότι η σποραδική λήψη ενός παυσίπονου φαρμάκου δεν βλάπτει το έμβρυο.

Χορήγηση με μέτρο

Τι συμβαίνει λοιπόν με τα παυσίπονα φάρμακα και τι πρέπει να πράξει ο καθένας όταν βρίσκεται «ενώπιος ενωπίω» με ένα χάπι που υπόσχεται να τον απαλλάξει από τον πόνο; ρωτήσαμε έλληνες ειδικούς. Οι απαντήσεις τους μπορούν να συνοψισθούν στο γνωστό αρχαίο ρητό «παν μέτρον άριστον». Οπως ανέφερε μιλώντας στο «Βήμα» ο καθηγητής Φαρμακολογίας στο Τμήμα Φαρμακευτικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Αστ. Τσιφτσόγλου , δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τα παυσίπονα αποτελούν εύκολα στη λήψη φάρμακα, τα οποία όμως συνδέονται και με παρενέργειες. «Η βασική συμβουλή είναι να μη λαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα όταν αυτό δεν είναι αναγκαίο» τόνισε ο καθηγητής.

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις των χρονίως πασχόντων ασθενών, όπως αυτοί με αρθρίτιδα, που χρειάζονται τέτοιου είδους συμπτωματικές θεραπείες για να ζουν μια ζωή με περισσότερη ποιότητα. Ποια η συμβουλή του κ. Τσιφτσόγλου; «Να βρίσκονται υπό τη συνεχή παρακολούθηση του θεράποντος ιατρού τους και να υποβάλλονται συχνά σε εξετάσεις,κυρίως για πιθανή ηπατοτοξικότητα, νεφροτοξικότητα, γαστρεντερικά προβλήματα ή διαταραχές στο αίμα». Ο καθηγητής τονίζει ότι η κάθε περίπτωση ασθενούς είναι εξατομικευμένη, όπως και το γενετικό υπόβαθρό του, και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται και από τους ειδικούς. Προσθέτει ότι σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σημαντικό ασθενείς και γιατροί να λαμβάνουν υπόψη τους πως τα παυσίπονα συνδέονται και με πολλές αλληλεπιδράσεις με άλλες ουσίες. «Οφείλουν να είναι άκρως προσεκτικοί σε ό,τι αφορά την αλληλεπίδραση των ουσιών, αφού μπορεί να εντείνεται η δράση κάποιου φαρμάκου ή, αντιθέτως, να μειώνεται».

Πολύτιμοι οι βασικοί κανόνες

Υπάρχουν απλοί αλλά βασικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται σε ό,τι αφορά τη λήψη ΜΣΑΦ προκειμένου να μην εμφανίζονται παρενέργειες από τη χρήση τους, σημείωσε μιλώντας στο «Βήμα» ο ομότιμος καθηγητής Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ν.Χούλης. Σύμφωνα με τον καθηγητή η λήψη πρέπει να γίνεται σε γενικό πλαίσιο με γεμάτο στομάχι και όχι για παρατεταμένο διάστημα. «Η συνεχής χρήση δεν πρέπει να ξεπερνά τον έναν μήνα και ο ασθενής χρειάζεται να διακόπτει τη λήψη του παυσίπονου φαρμάκου για 15 ημέρες προτού το λάβει ξανά».

Σχετικά με τις κοξίμπες ο κ. Χούλης τονίζει ότι η λήψη τους πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και υπό την αυστηρή επίβλεψη του κατάλληλου ειδικού, αφού πλήθος στοιχείων έχουν πλέον δείξει ότι η συγκεκριμένη κατηγορία συνδέεται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, κάτι που αναγράφεται και στο φύλλο οδηγιών των σκευασμάτων.

Η σύνδεση μεταξύ χρήσης παυσίπονων φαρμάκων από τις εγκύους και εμφάνισης κρυψορχίας στα αγόρια που θα φέρουν στον κόσμο χρειάζεται περαιτέρω επιβεβαίωση κατά τον καθηγητή. Γενικώς πάντως, όπως λέει ο κ. Χούλης, οι έγκυες δεν πρέπει να λαμβάνουν φάρμακα χωρίς να συμβουλεύονται τον γιατρό τους. «Ωστόσο η κλινική πράξη δεκαετιών έχει δείξει ότι η λήψη κυρίως παρακεταμόλης ή και ασπιρίνης σποραδικά, όταν για παράδειγμα η έγκυος έχει πονοκέφαλο,δεν είναι επιβαρυντική».

Εναλλαγή σκευασμάτων

Οι ασθενείς δεν πρέπει να ξεχνούν ότι τα παυσίπονα φάρμακα αποτελούν συμπτωματική θεραπεία και δεν εξαλείφουν το αίτιο του πόνου, σημειώνει από την πλευρά του ο γιατρός-φαρμακολόγος, καθηγητής Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Μ. Μαρσέλος . Ο καθηγητής συμπληρώνει ότι μια καλή «συνταγή» για να περιορίζεται η μακροχρόνια λήψη του ίδιου παυσίπονου φαρμάκου είναι- πάντοτε με τη συμβουλή του θεράποντος ιατρού- η εναλλαγή διαφορετικών κατηγοριών παυσιπόνων, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται μάλιστα στη χαμηλότερη αποτελεσματική δοσολογία. «Μόνο στα ΜΣΑΦ περιλαμβάνονται δέκα διαφορετικές χημικές κατηγορίες. Ετσι μπορεί, ανάλογα και με το εξατομικευμένο πρόβλημα του κάθε ασθενούς, να εναλλάσσεται κατά περιόδους η χορήγηση των σκευασμάτων, για την κατά το δυνατόν αποφυγή παρενεργειών».

Σχετικά με τα ευρήματα της μελέτης που αφορούσε τον κίνδυνο ηπατικής ανεπάρκειας από τη λήψη συνδυασμένων παυσίπονων φαρμάκων (παρακεταμόλη και κωδεΐνη) ο κ. Μαρσέλος υπογραμμίζει ότι στη χώρα μας αυτού του είδους τα φάρμακα χορηγούνται αυστηρά με ιατρική συνταγή για συγκεκριμένες χρήσεις. Σε κάθε περίπτωση ο καθηγητής συμπληρώνει ότι η παρακεταμόλη γίνεται τοξική σε δόσεις που ξεπερνούν τις 7.000 mg ημερησίως. «Μιλούμε δηλαδή για λήψη πολλών χαπιών σε καθημερινή βάση, γεγονός που δεν συμβαίνει υπό φυσιολογικές συνθήκες λήψης του φαρμάκου».

Με δεδομένο ότι τα παυσίπονα φάρμακα λαμβάνονται από εκατομμύρια ανθρώπους καθημερινά, είναι επόμενο να τίθενται συχνά κάτω από το μικροσκόπιο των ειδικών και να εμφανίζονται συνεχώς καινούργια στοιχεία μελετών σχετικά με τη δράση και τις παρενέργειές τους. Στοιχεία που άλλες φορές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ενώ άλλες μοιάζουν με... χαρμόσυνες καμπάνες για την αντιμετώπιση των επώδυνων συμπτωμάτων διαφορετικών ασθενειών. Το σίγουρο είναι ότι η ορθή χρήση τους από γιατρούς και ασθενείς εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό πως το φάρμακο δεν θα είναι... φαρμακερό.

ΑΣΠΙΡΙΝΗ: ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΓΙΕΙΣ

Η ασπιρίνη είναι ένα από τα διασημότερα φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του πόνου εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Τα τελευταία χρόνια έχει μάλιστα φανερώσει και άλλες πτυχές της «πολυσχιδούς προσωπικότητάς» της, όπως αυτή που αφορά την αντικαρκινική δράση της, αλλά και την προληπτική δράση της ενάντια στα καρδιαγγειακά επεισόδια. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκατομμύρια άτομα λαμβάνουν καθημερινά μια μικρή δόση ασπιρίνης ως «ασπίδα» ενάντια στα εμφράγματα και στα εγκεφαλικά.

Ωστόσο μελέτη η οποία είδε το φως της δημοσιότητας μέσα στο 2010 και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου έδειξε ότι η λήψη ασπιρίνης από άτομα που δεν έχουν εκδηλώσει συμπτώματα καρδιοπάθειας δεν φάνηκε να μειώνει τον κίνδυνο καρδιακού επεισοδίου σε σύγκριση με τη λήψη εικονικού φαρμάκου. Την ίδια στιγμή τα άτομα αυτά αντιμετώπιζαν διπλάσιο κίνδυνο εσωτερικής αιμορραγίας, παρ΄ ότι ο συνολικός κίνδυνος δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλός.

Τα αποτελέσματα που ανήκουν σε ειδικούς του Τμήματος Επιστημών Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου προέκυψαν ύστερα από μελέτη σχεδόν 30.000 ανδρών και γυναικών ηλικίας 50-75 ετών οι οποίοι δεν είχαν διαγνωσθεί με καρδιοπάθεια. Οι ερευνητές χορήγησαν 100 mg ασπιρίνης σε καθημερινή βάση σε ορισμένους από τους ασθενείς ενώ στους υπόλοιπους εικονικό φάρμακο. Υστερα από οκτώ χρόνια δεν φάνηκε διαφορά στα ποσοστά καρδιακών ή εγκεφαλικών επεισοδίων μεταξύ των δύο ομάδων.

Με βάση αυτά τα ευρήματα οι σκωτσέζοι ερευνητές που διεξήγαγαν τη μελέτη ανέφεραν ότι η προληπτική λήψη της ασπιρίνης από τους υγιείς μπορεί να κάνει μεγαλύτερο κακό παρά καλό. Συμπλήρωσαν πάντως πως τα οφέλη της ασπιρίνης έχουν αποδειχθεί σε ό,τι αφορά την προληπτική δράση της ενάντια στα εμφράγματα και στα εγκεφαλικά σε άτομα που πάσχουν ήδη από καρδιαγγειακό νόσημα ή έχουν υποστεί ένα πρώτο καρδιαγγειακό επεισόδιο.

www.tovima.gr

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ | Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011





Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

How the Body Works Physical Responses to Emotion











Till 1994 we believed —a wild animal, whatever it happens to be—came through to a relay station called the thalamus, the thalamus sends the information to the cortex, or the pre-frontal cortex. What was believed was the cortex initiates an automatic knee-jerk response: Behavioural - we jump back; Physiological - we increase our blood pressure and adrenalin to fight or flight, and then an Immunological response in case the system is damaged in some way.
But in fact, back in 1994, Joseph LeDoux and his team discovered this pathway to this guy called the amygdala. Now the amygdala is a key emotional centre in the brain, and what they discovered was that it was the amygdala that initiates the response, not the cortex.
In fact, even more important than that, the amygdala initiates the response before the information reaches the cortex. Now, because the amygdala is there to keep us alive, it's actually not very accurate, but very high speed, and the cortex is very accurate, but relatively slow. So, we've initiated a response; activated a response before the information even reaches the cortex.
Why does that matter? Well, the cortex is where we learn new things; it's where we learn how to behave. So what we call default behaviours today—and a perfect example of that would be road-rage—so we might get involved in some altercation on the road, we get very frustrated and angry with somebody, then a moment later we realise we perhaps overreacted; because that's when the cortex has kicked in. And that's literally how we're designed to operate. We are hardwired to respond emotionally first, and think a moment later.
Now why does that really matter in the context of performance? Well, because it's getting in the way of performance. Whether its students in the examination hall, golfers out on the course, literally this process of perception is getting in the way of our performance.
Now, if you consider that the amygdala is programmed from birth—primarily during the first 6-8 weeks—and it sets us up as an adult to behave in a particular way. And if you think of the amygdala as the body's alarm bell, it has what's known as a "comparative function", so if it identifies anything at all that's a threat to us—so for a student revising the exam and taking the exam will feel a sense of anxiety, obviously, we've all experienced that, then the system activates.






How the Body Works Physical Responses to Emotion

Fear is one of the most extreme emotional feelings and, like all extreme emotions, is accompanied by physiological changes in the body. This illustration shows how the body prepares itself for "fight or flight" when in a highly emotional state. The initial signal comes from the brain, which spurs the body to release adrenaline into the blood stream. This then triggers off a series of interrelated responses in the body. The mere thought of fear activates the frontal lobe of the cerebral cortex, which stimulates the hypothalamus into action. The hypothalamus, positioned in the brain, activates the suprarenal medulla. The suprarenal medulla releases adrenaline into the bloodstream and numerous responses in the body ensue. The pupils of the eyes dilate. Hair stands on end. If the skin is broken, blood will readily coagulate to prevent severe loss. The chest expands to increase the volume of inhaled air. The bronchioles relax, allowing a greater volume of oxygen to enter the lungs. The heart dilates, increasing the blood output. Blood pressure rises. Muscles contract. Blood vessels near the surface of the skin contract, causing the skin to pale. Other blood vessels dilate, and the liver releases glucose, which provides fuel for the muscles. And the bladder empties stored urine in cases of extreme fear.