tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post2478614119894520328..comments2023-10-31T07:57:10.723-07:00Comments on ροή: Νομίζω δε πως τα σύμβολα και οι αλληγορίες ληστεύουν τον καλλιτέχνη. Η εικόνα περιέχει ένα άπειρο εννοιών ακριβώς όπως η ζωή..Arseniy Tarkovskymareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-68053289188735061612011-03-29T13:55:30.077-07:002011-03-29T13:55:30.077-07:00Ο Ίνγκμαρ Μπέρgκμαν γράφει στο αυτοβιογραφικό του ...Ο Ίνγκμαρ Μπέρgκμαν γράφει στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Μαγική Κάμερα» <br /> «Όταν ο κινηματογράφος δεν είναι ντοκουμέντο είναι όνειρο. Γι’ αυτό ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος απ΄όλους. Κινείτε με απόλυτη άνεση στο χώρο των ονείρων, χωρίς να εξηγεί αλλά και τι να εξηγήσει; Είναι ένας μάντης, που έχει καταφέρει να σκηνοθετήσει τις οπτασίες του με το πιο βαρύ, αλλά και πιο πρόθυμο μέσο. Σ’ όλη μου τη ζωή έχω χτυπήσει τις γροθιές μου πάνω στις πόρτες των δωματίων, όπου αυτός κινείτε με τη μεγαλύτερη άνεση. Εγώ, μόνο μερικές φορές κατάφερα να μπω μέσα. Οι περισσότερες από της συνειδητές μου προσπάθειες τελείωσαν μe εξευτελιστικές αποτυχίες».mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-53332336485313978702009-11-15T01:02:37.670-08:002009-11-15T01:02:37.670-08:00Διονύση!!!
Σου έχω αδυναμία και το ξέρεις..
Αδυνα...Διονύση!!!<br />Σου έχω αδυναμία και το ξέρεις..<br /><br />Αδυναμία έχω και σε όλους τους φίλους εδώ...<br />είναι οι άρρηκτοι δεσμοί που μέσα στη σιωπή δημιουργούνται ανάμεσά μας..<br /><br />Ο εξάχρονος Μάρκος λέει..<br />Δεν πρέπει να λες σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς. Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.<br /><br />Σας αγαπώ!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-67391172262572033012009-11-14T08:50:09.141-08:002009-11-14T08:50:09.141-08:00ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
Είδες, καλή μου Μάρελντ, σε τι γαϊδούρ...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!<br /> Είδες, καλή μου Μάρελντ, σε τι γαϊδούρι κάνεις τις αφιερώσεις σου;<br /><br />Χρειάστηκε να μπω τμηματικά στην ανάρτηση για να τη διαβάσω, τέτοιος διαδικτυακός κομήτης που είμαι κι εγώ..<br />Ήθελα να μην είμαι βιαστικός, ως συνήθως. Να απολαύσω γουλιά γουλιά το κέρασμα.<br /><br />Θυμάμαι ( πέρυσι; περισσότερο;) διαβάζοντας, μάλλον ταξιδεύοντας στις, πρώτες αναρτήσεις σου, δε σταματούσα να σε στολίζω με εγκώμια για τη σύνθετη προσφορά. Γαλήνη των αισθήσεων μετά πολλής γνώσης. Ένα μεράκι που δεν ικανοποιείται με ημίμετρα. Που δεν τσιγκουνεύεται. Που δίνεται και ξαναδίνεται χωρίς να ξοδεύεται.<br />Δε φανταζόμουνα πως θα με ξεπεράσουν οι αναρτήσεις. Εννοώ πως κάποτε μένει ο θαυμασμός και τα περιγραφικά λόγια του θαυμασμού αυτού( όπως επιχειρούν να είναι τα παραπάνω) αρχίζουν και χλωμιάζουν, ώσπου χάνονται στην αδυναμία τους. <br />Δυο χρόνια, περίπου, έχουν περάσει τόσες μουσικές, τόσες εικόνες, φωτογραφίες, κείμενα, ποιήματα, σκέψεις, τόσο αρμονικά δεμένα μεταξύ τους, που πια αυτή η περιοχή ξεφεύγει από τον ορισμό του συνήθους ιστολόγιου και καταγράφεται στα πολύ ιδιαίτερα, στα ξεχωριστά. <br /><br />Δεν τα γράφω, επειδή, λόγω αφιέρωσης, πρέπει να ανταποδώσω.<br />Και να φανταστείς, Μάρελντ, πως συνήθως αποφεύγω τα καλά λόγια, είτε ως δέκτης, είτε ως πομπός. Πάει...μας χάλασαν τα μπλογκ!..<br /><br />Παραλειπόμενο: Το βράδυ που έκανα κι εγώ την ανάρτηση του Παπαδιαμάντη έχοντας επιλέξει να βάλω τη Νοσταλγό, γυρόφερνα συνέχεια τη Νοσταλγία του Ταρκόφσκι. Συνυφασμένες πια οι δυο λέξεις, πώς να ξεφύγω. Το παρέκαμψα, βέβαια, γιατί το μπλογκ της λογοτεχνίας κατεύθυνσης έχει ένα πολύ συγκεκριμένο στόχο. Ωστόσο είχα μείνει με τις εικόνες της Νοσταλγίας στη μνήμη. <br />Ε, δεν ήταν φοβερή έκπληξη μετά η ανάρτηση και μάλιστα η αφιέρωση;<br /><br />Με τις εικόνες, λοιπόν, Μάρελντ, και τις άπειρες έννοιες ας πορευόμαστε. Νοσταλγώντας.<br />Σ' ευχαριστώ.Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-16209384994053868942009-11-13T09:09:52.927-08:002009-11-13T09:09:52.927-08:00Ο κόσμος πίσω από τον «Στάλκερ», τη «Νοσταλγία», τ...Ο κόσμος πίσω από τον «Στάλκερ», τη «Νοσταλγία», τον «Αντρέι Ρουμπλιώφ», τη «Θυσία», τον «Καθρέφτη» περνούν απ' αυτές τις σελίδες, σαν ντοκουμέντο και σαν όνειρο. Γιατί, «όταν ο κινηματογράφος δεν είναι ντοκουμέντο, είναι όνειρο. Γι' αυτό ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος απ' όλους. Κινείται με απόλυτη άνεση στον χώρο των ονείρων, χωρίς να εξηγεί, αλλά και τι να εξηγήσει;» λέει ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο Laterna Magica.mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-51441795906279800352009-11-13T09:07:10.709-08:002009-11-13T09:07:10.709-08:001972, 15 Φεβρουαρίου: Είμαι κουρασμένος. Τον Απρίλ...1972, 15 Φεβρουαρίου: Είμαι κουρασμένος. Τον Απρίλιο γίνομαι σαράντα χρόνων. Ούτε η γαλήνη ούτε η ειρήνη χαρακτηρίζουν τη ζωή μου. Ο Πούσκιν είχε αντί της ελευθερίας, τουλάχιστον την ουτοπία της ελευθερίας, και μια εσωτερική γαλήνη - εγώ δεν έχω ούτε καν αυτό. Από τότε που άρχισε να προβάλλεται ο Ρουμπλιώφ στους κινηματογράφους, λαμβάνω συνεχώς γράμματα θεατών. Μερικά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι, φυσικά, έχουν καταλάβει τα πάντα, πράγμα που περίμενα άλλωστε.mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-23485206361432340022009-11-13T08:58:46.684-08:002009-11-13T08:58:46.684-08:00Tα προσωπικά ημερολόγια του Pώσου κινηματογραφικού...Tα προσωπικά ημερολόγια του Pώσου κινηματογραφικού δημιουργού, που με το έργο του έχει αναδειχθεί ως ο κορυφαίος σκηνοθέτης των τελευταίων σαράντα ετών. Άνθρωπος που με τη στάση ζωής και το έργο του φανέρωνε πως είχε μια καθολική θέαση του κόσμου και των όντων, πράγμα που τον κατέστησε δεξιοτέχνη στο να εκφράζει, καλύτερα από τον καθένα, το ανείπωτο.<br /><br />Oι προσωπικές του σημειώσεις, που έφερε στο φως η γυναίκα του μετά το θάνατό του (1986), αναδεικνύουν έναν άνθρωπο που σχεδόν καθημερινά πάλευε με τη μοίρα, μια μοίρα άδικη και παράλογη, καθώς ο ποιητής των ονείρων και του κάλλους είχε να αντιπαλέψει τον παραλογισμό του Σοβιετικού καθεστώτος αρχικά, τη στυφή γεύση της εξορίας στη συνέχεια και το άλγος του θανάτου στο τέλος της σύντομης ζωής του.<br /><br />Στο Mαρτυρολόγιο, ο αναγνώστης αντικρίζει έναν Tαρκόφσκι ξεγυμνωμένο από τις όποιες εξιδανικεύσεις και αγιοποιήσεις έχουν κατά καιρούς επιχειρηθεί. Συναντά τον αγωνιώδη και ταυτόχρονα δημιουργικό τρόπο σκέψης και δράσης του σκηνοθέτη που κατέστη «ποιητής των εικόνων».<br /><br />ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟ [ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 1970-1986]<br />ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ<br />Μετάφραση: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΣΑΡΗΣmareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-49992774823564204182009-11-13T04:44:40.503-08:002009-11-13T04:44:40.503-08:00Υποκλίνομαι, δηλώνοντας την αγάπη μου.
Τίποτ' ...Υποκλίνομαι, δηλώνοντας την αγάπη μου.<br />Τίποτ' άλλο!ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣhttps://www.blogger.com/profile/07989800052177660062noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-23596613108590237702009-11-13T04:22:25.459-08:002009-11-13T04:22:25.459-08:00"Nα κινηματογραφεί σα μια πράξη πίστης, τέτοι..."Nα κινηματογραφεί σα μια πράξη πίστης, τέτοια ήταν η φιλοδοξία του Ταρκόφσκι.<br /><br />«Αυτός που προδίδει έστω και μια μόνο φορά τις αρχές του, χάνει την αγνότητα της σχέσης του με τη ζωή. Το να εξαπατά κανείς τον εαυτό του, είναι σα να παραιτείται από τα πάντα, από την ταινία του, από τη ζωή του.»<br />Γράφει χωρίς περιστροφές. Αυτή η αδιαλλαξία συμπυκνώνει την ηθική και την αισθητική αυτού του κινηματογραφιστή που αντιλαμβανόταν το γύρισμα μιας ταινίας σαν όρο αξιοπρέπειας, γεγονός που κατόρθωσε συχνά να τον παρασύρει ως το παρανοϊκό ντελίριο. Ο Ταρκόφσκι πέρασε τη ζωή του παλεύοντας εναντίον του κόσμου, του δικού του κόσμου —που εξάγνιζε ασταμάτητα— του κόσμου των άλλων —που του προκαλούσε εμετό. «Να είσαι άξιος να διευθύνεις ένα γύρισμα», εξαπολύει κατάμουτρα σ' όλους τους επαγγελματίες, που δεν έχουν στο στόμα τους, παρά τον όρο «δεξιοτεχνία». Αναμφίβολα, γι' αυτό το λόγο, ο Ταρκόφσκι γοήτευσε. Ξένος στο περιβάλλον του κινηματογράφου, μόνο με τον απόλυτο σεβασμό του στις δίκες του ανησυχίες πέτυχε, από ταινία σε ταινία, να επιβάλει ένα σύμπαν, έναν κόσμο ολόκληρο από παραδοξότητες. Ο Ρώσος κινηματογραφιστής ενστάλαξε την ιδέα του κινδύνου στην καρδιά της δημιουργίας του.<br /> <br />Πρόκειται για το σκηνοθέτη που εγκαινίασε, στην πραγματοποίηση μιας ταινίας, μια υπευθυνότητα σχεδόν ποινική. Καθένας θα έπρεπε να παίξει εκεί τη ζωή του, και ο Ταρκόφσκι δεν υποφέρει ούτε την μετριότητα, ούτε την αδιαφορία. Η αδιαλλαξία του γίνεται συχνά πεποίθηση. Διατήρησε πάντα το διεισδυτικό του βλέμμα, αυτό το βλέμμα που έριξε τόσο στον κινηματογράφο, όσο και πάνω στην τέχνη γενικά. Η κρίση του είναι αυστηρή. Επιδοκιμάζει ελάχιστους σκηνοθέτες, τ' αδέλφια του στον πόνο. Αλλά με σιγουριά μπορούμε σήμερα να τοποθετήσουμε τον ίδιο ανάμεσα στους εκλεκτούς"<br /><br />Αντρέϊ Ταρκόφκι: Μια Ξενάγηση στο Έργο του<br />Antoine de Baecque<br /><br />Γλυκά φιλάκια!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-82417656663107476212009-11-13T00:49:20.555-08:002009-11-13T00:49:20.555-08:00Σ'ευχαριστώ ... για όλα αυτά που διάβασα και ...Σ'ευχαριστώ ... για όλα αυτά που διάβασα και που θα διαβάζω καθημερινά! <br /> Φιλιάdhmhtrahttps://www.blogger.com/profile/05466760312951463416noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-52134101826315739532009-11-12T14:53:28.648-08:002009-11-12T14:53:28.648-08:00Ο Tarkovsky με τη νοσταλγία του, κατάφερε καλή μου...Ο Tarkovsky με τη νοσταλγία του, κατάφερε καλή μου Mareld να ανοίξει την καλυμένη πληγή της δικής σου νοσταλγίας...<br />Πόσο σε καταλαβαίνω... πόσο νοιώθω αυτό το απαρηγόρητο κλάμα και αυτό το χάσιμο του χώρου και του χρόνου...<br /><br />Σε συγκλονιστικές στιγμές που ληστεύουν τα σύμβολα της ψυχής μας, όλοι το έχουμε νοιώσει αυτό το φοβερό ...γκρέμισμα!<br /><br />Φιλάκια και μια ζεστή αγκαλιά!!<br />:))marianaonicehttps://www.blogger.com/profile/10095782280500725146noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-65626691581157176282009-11-12T11:46:19.344-08:002009-11-12T11:46:19.344-08:00Ξεχωριστή μου mareld, φίλη μου καλή, θαλασσοφωταύγ...Ξεχωριστή μου mareld, φίλη μου καλή, θαλασσοφωταύγεια στα νερά του Βορρά αλλά και γιασεμάκι του Νότου,<br /><br />Ξεχωριστή η ανάρτησή σου αυτή, γεμμάτη από τη μαγεία και την ομορφιά των εικόνων του Tarkovsky! <br /><br />Κι εσύ να καταθέτεις κομμάτι ψυχής στην ανάρτηση και στο σχόλιό σου το πρώτο.<br /><br />Ό,τι και να πω θα είναι λίγο!<br /><br />Φιλάκια πολλά κι αγκαλιά με την αγάπη μου όλη καλή μου φίλη!!<br /><br />υγ. Σ' ευχαριστώ, τιμή μου που έβαλες στο πλάι του blog σου εκείνα τα τριαντάφυλλα με το ουράνιο τόξο. Πάντα να σου χαρίζουν άρωμα και φως! (και να με θυμάσαι )Άστριαhttps://www.blogger.com/profile/18238765558174005086noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-15356690928280610202009-11-12T10:53:56.964-08:002009-11-12T10:53:56.964-08:00Αλήθεια, όταν σε γνώρισα πριν πολλά χρόνια, βρισκό...Αλήθεια, όταν σε γνώρισα πριν πολλά χρόνια, βρισκόσουν μέσα σε μια σούπερ Ταρκοφσκική κατάσταση!!<br />Οι σημειολογικές μου γνώσεις τότε ήταν στο μηδέν. Αδλυνατον να καταλάβω τι εσύ έβρισκες μέσα στις ταινίες του!! Θέλοντας να σε γνωρίσω, όσο γίνεται, διότι όταν ένα αστέρι πέσει μπροστά σου μαγεύεσαι και μπαίνεις στην τροχιά του. Ακολουθείς το φως του και θέλεις να το γνωρίσεις. Έτσι λοιπόν άρχισα να περοσπαθώ να καταλάβω η καημένη τι προσπαθεί να δείξει αυτός ο άνθρωπος..!!<br />Γιατί εδώ που τα λέμε πρέπει να έχεις ζήσει λίγο σε αυτήν την ερημιά της στέπας ή της Σουηδίας για να νιώσεις την απόλυτη νοσταλγία. Μου πήρε καιρό, αλλά νομίζω ότι κατάλαβα λίγα πράγματα από την τόση ευαισθησία που έχεις μέσα σου. <br />Μάρελντ!! Είσαι ένα φως ζεστό που ζεσταίνει γλυκά τις ψυχές σαν το κοριτσάκι με τα σπίτια, αλλά δύσκολο να σε αγγίξει κανείς..<br />Μου έλεγες πάντα «Μη ρωτάς.. αλλά παίρνε το καλό που σου δίνεται και προπαντός μην πεις ποτέ ευχαριστώ..».<br />Μάρελντ!! Είσαι μοναδική στο να δίνεις γαι να δίνεις. Τίποτε άλλο.. σιωπή. Και πάντα είσαι εκεί!<br />Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως κατόρθωσες τα κύτταρα σου, ν’ αλλαξεις το dna σου, σαν να ήσουνα το παιδί που περιγράφεις που μεγάλωσε μέσα στην αποδοχή. Τουναντίον, και να γίνεις μια αέναη περιδτρεφόμενη, φωτεινή σιλουέτα..<br /><br />Κουμαράκι, ρόδι, γαζία, υάκυνθε, κοριτσάκι με τα σπίρτα!! Σε αγαπώ!! <br /><br />ΦιλάκιαUnknownhttps://www.blogger.com/profile/04747584349998546252noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-25700710710867515022009-11-12T09:55:43.777-08:002009-11-12T09:55:43.777-08:00Ένα βράδυ του Νοέμβρη, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι,αν...Ένα βράδυ του Νοέμβρη, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι,αν δεν θυμάμαι καλά το 84, μετά το πανεπιστήμιο μπήκα σε μια αίθουσα κινηματογράφου να δω τη νοσταλγία..σιγά..σιγά έχανα το χώρο και το χρόνο..όταν βγήκα από την αιθουσα ξανά στο απόλυτο σκοτάδι, σε αυτόν το τόπο τον τόσο παγωμένο και ξένο, σωριάστηκα στο πεζοδρόμιο και έκλαιγα απαρηγόρητα..στη συνέχεια για πολύ ώρα, μου ήταν αδύνατον να βρω το σταθμό του metro..<br />εκείνο το δράδυ μέσα μου έγινε ακόμη μια μεταμόρφωση..<br /><br />Σας φιλώ!!!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com