tag:blogger.com,1999:blog-81758726719018139262024-03-13T09:19:26.677-07:00ροήmareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comBlogger162125tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-45000258060985580122013-09-10T01:18:00.000-07:002013-09-10T01:18:08.348-07:00Η αφύπνιση είναι στην ουσία της μια ανείπωτη εμπειρία. Τι είναι το Ζεν κι από που προήλθε; <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGN3VNLaazgqnPFSYBdfC2HG5Grk82VNpYYC_OsdwVEJ_cb-Ww99597ZdaA0FBuCOGcZJbaKVzAQBDPH-rWBIgr4QnXM3wyhaZqxNmaWsbz4VLM2EnolbRVO3lWSYA-0onBxOsYvMYWNs/s1600/Baby-smelling-flower.Small.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGN3VNLaazgqnPFSYBdfC2HG5Grk82VNpYYC_OsdwVEJ_cb-Ww99597ZdaA0FBuCOGcZJbaKVzAQBDPH-rWBIgr4QnXM3wyhaZqxNmaWsbz4VLM2EnolbRVO3lWSYA-0onBxOsYvMYWNs/s400/Baby-smelling-flower.Small.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η ιστορία του ΖΕΝ </span><br />
<span style="font-size: large;"> (Α' μέρος)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Τι είναι το Ζεν κι από που προήλθε; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">«Είναι διαλογισμός» </span><br />
<span style="font-size: large;">«Είναι ο ήχος που κάνει ένα χέρι, όταν χειροκροτεί!» </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αυτές είναι κάποιες απαντήσεις που πιθανώς θα μπορούσε να πάρει κανείς, εάν τυχαία ρωτούσε κάποιον, τι είναι το Ζεν. </span><br />
<span style="font-size: large;">Τι σημαίνουν όμως αυτές οι ιδέες μέσα στην παράδοση του Ζεν; </span><br />
<span style="font-size: large;">Και ποιος είναι ο σκοπός του διαλογισμού ή του κοάν μέσα στην παράδοση του Ζεν;</span><br />
<span style="font-size: large;">Για να γίνει κατανοητό το Ζεν, είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε την καταγωγή και την εξέλιξή του ως μια εξαιρετικά μοναδική βουδιστική πρακτική. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο Ρυόκαν, δάσκαλος του Ζεν ζούσε πολύ απλά σε μία μικρή καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού. Ένα απόγευμα επισκέφτηκε την καλύβα ένας κλέφτης, αλλά είδε πως δεν υπήρχε τίποτε για να κλέψει.
Γυρνώντας ο Ρυόκαν βρήκε τον κλέφτη και του είπε: «Ίσως έχεις έρθει από μακριά για να με επισκεφτείς και δεν πρέπει να γυρίσεις πίσω με άδεια χέρια. Σε παρακαλώ πάρε τα ρούχα μου ως δώρο». Ο κλέφτης μπερδεύτηκε. Πήρε όμως τα ρούχα και έφυγε.
Ο Ρυόκαν στεκόταν γυμνός και κοίταζε το φεγγάρι. «Αχ καημένε φίλε» συλλογίστηκε, «μακάρι να μπορούσα να σου χαρίσω αυτό το πανέμορφο φεγγάρι...» </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πολλοί κλάδοι του Βουδισμού στην Κίνα προέρχονται από την Ινδία. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ch'an (τζαν) ήταν ένας από αυτούς τους κλάδους. Η προέλευσή του εντοπίζεται σε ένα σύνθετο σύστημα διαλογισμού από την Ινδία, που αποτελούσε βασική πρακτική για τον πρώιμο Βουδισμό. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αυτός ο παραδοσιακός τρόπος διαλογισμού ονομάζεται dhyana yoga. Τόσο σημαντικό ήταν αυτό το σύστημα διαλογισμού, που το όνομα Ch'an, καθώς και το αντίστοιχο ιαπωνικό «Ζεν» προέρχονται από αυτό, έχοντας ως ρίζα την ινδική λέξη «dhyana».</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο στόχος του dhyana είναι να ηρεμήσει το νου και να επιτρέψει στον ασκούμενο να κοιτάξει μέσα στην ίδια του τη συνείδηση, χωρίς περισπασμούς από τον έξω κόσμο. Το να κοιτάξει κανείς προς τα μέσα του και να απελευθερωθεί από τους περισπασμούς μέσω ενός ενδοσκοπικού διαλογισμού, είναι ένας τρόπος για να φτάσει σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Ο παραδοσιακός ινδικός διαλογισμός dhyana είχε τέσσερις βαθμίδες μετά την αρχική προετοιμασία της ανεύρεσης ενός διδασκάλου. Η ευθύνη του δασκάλου βρισκόταν στο να διδάξει στον μαθητή τι να κάνει, δίνοντάς του ένα κατάλληλο αντικείμενο διαλογισμού, ανάλογα με τις ανάγκες του. </span><br />
<span style="font-size: large;">Ο μαθητής τότε έβρισκε ένα μέρος για διαλογισμό και συγκεντρωνόταν στο αντικείμενο του διαλογισμού. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στις τέσσερις βαθμίδες του dhyana, διάφορα είδη περισπασμών εμφανίζονται για να αποσπάσουν το μαθητή, μέχρι που αυτός οδηγείται από την ταραχώδη δραστηριότητα του κόσμου, σε μια ήρεμη και εστιασμένη νοητική συγκέντρωση. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μία μέρα ο Μαντζούσρι, διδάσκαλος (βουδισάτβα) της σοφίας, επισκέφτηκε μία συγκέντρωση φωτισμένων. Όταν έφτασε, όλοι είχαν φύγει εκτός από τον Βούδα Σακυαμούνι και ένα κορίτσι, που καθόταν σε ένα χώρο με απαράμιλλη αγνότητα και είχε πέσει σε βαθύ διαλογισμό. Ο Μαντζούσρι ρώτησε τον Βούδα, πως ήταν δυνατόν ένα απλό κορίτσι να μπορεί να φτάσει σε τέτοιο βαθύ διαλογισμό, που ούτε εκείνος δεν μπορούσε να επιτύχει. Ο Βούδας αποκρίθηκε, «κάνε την να βγει από το διαλογισμό και ρώτησέ την μόνος σου».
Έτσι ο Μαντζούσρι έκανε τρεις στροφές γύρω από την κοπέλα (τρόπος για να δείξει την ευλάβειά του) και μετά χτύπησε τα δάχτυλά του. Εκείνη απέμεινε σε βαθύ διαλογισμό. Μετά προσπάθησε να την αποσπάσει, χρησιμοποιώντας όλες τις μαγικές του δυνάμεις - προσπάθησε ακόμα και να την μεταφέρει στους υψηλότερους ουρανούς. Τίποτε δεν πετύχαινε, τόσο βαθιά ήταν η συγκέντρωσή της. Αλλά ξαφνικά, κάτω από τη γη ξεπήδησε ο Μόμυο, που δεν ήταν φωτισμένος. Χτύπησε μία φορά τα δάχτυλά του και το κορίτσι ξύπνησε.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Όταν ο Βουδισμός έκανε την εμφάνισή του στην Κίνα, από τα πρώτα ινδικά κείμενα που μεταφράστηκαν στην κινεζική γλώσσα, ήταν κείμενα που αφορούσαν διαλογισμούς. Εν τούτοις, συχνά φαινόντουσαν δυσνόητα και ακατάληπτα για τους Κινέζους. Μέσα από τα κείμενα αυτά, η πρακτική του διαλογισμού βρήκε ένα νέο χώρο έκφρασης μέσα σε ένα κλάδο του βουδισμού. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η Dhyana yoga υιοθετήθηκε από την Κίνα, καθώς το περιεχόμενό της απλουστεύτηκε και το Ch'an έγινε ένας σημαντικός κλάδος του κινέζικου Βουδισμού. Αν και το Ch'an διατήρησε το διαλογισμό αποσκοπώντας στην προσέγγιση νέων επιπέδων συνειδητότητας, καθώς και τη σημασία της σχέσης δασκάλου-μαθητή της dhyana yoga, εξελίχθηκε πέρα από το να αποτελεί απλά σύστημα και έγινε δρόμος ζωής γι' αυτούς που το εξασκούσαν. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Έλεγχος ή μη έλεγχος; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το ίδιο ζάρι δείχνει δύο πρόσωπα.
Μη έλεγχος ή έλεγχος.
Και τα δύο είναι ένα θλιβερό λάθος. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η βασική ιδέα του Ch'an είναι η ανακάλυψη της βουδικής φύσης του ανθρώπου μέσα από διαρκή διαλογισμό και ενδοσκόπηση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αυτή η ιδέα ωστόσο χρειάζεται διευκρίνιση, ώστε να γίνει κατανοητή η θέση της μέσα στην παράδοση του Ch'an. Επιφανειακά φαίνεται να είναι ένας σχετικά απλός και εύκολα εξασκήσιμος στόχος, εν τούτοις κοιτώντας βαθύτερα μέσα στο Ch'an, μπορεί κανείς να διαπιστώσει, ότι δεν υπάρχει κάποια συμφωνία σχετικά με τον κατάλληλο τρόπο διαλογισμού, ώστε να ανακαλύψει κάποιος τη βουδική του φύση. Το ίδιο το Ch'an χωρίστηκε σε πολλές σχολές, αρκετές από τις οποίες παρήκμασαν και εξαφανίστηκαν. Επέζησε η βόρεια και η νότια σχολή, σχηματίζοντας τους δύο κύριους κλάδους του Ch'an. Ωστόσο, πριν εξεταστούν οι διαφορές τους, μια ματιά στις ομοιότητες μεταξύ τους μπορεί να αποκαλύψει το τι σημαίνει να ασκεί κάποιος το Ch'an. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το ινδικό dhyana ήταν μια μέθοδος σταδιακής αυτοβελτίωσης.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Όταν το dhyana υιοθετήθηκε από την Κίνα, το Ch'an παραμέρισε το δρόμο της σταδιακής προσέγγισης στη φώτιση, υποστηρίζοντας την άμεση αφύπνιση. Το Ch'an μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς τα στάδια της βαθμιαίας αφύπνισης. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Samadhi (κατάσταση συνειδησιακής φώτισης) και το prajna (σοφία) ήταν συγκεκριμένα βήματα στον ινδικό διαλογισμό, αλλά στην υιοθέτηση αυτών των πρακτικών από την Κίνα, το samadhi και το prajna έπαψαν να είναι στάδια της πρακτικής, αλλά θεωρήθηκαν καταστάσεις μέσα στο νου, που είναι πάντοτε παρούσες. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Με τους όρους της πρακτικής διαλογισμού του Ch'an, τα στάδια του dhyana αντιμετωπίζονταν ως πάντα παρόντα, για το λόγο αυτό η ξαφνική φώτιση θεωρήθηκε εξ ολοκλήρου εφικτή. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τελικά το Ch'an κατέληξε να αποβάλλει και το samadhi και το prajna, εφόσον αποτελούσαν πια ήδη ένα τμήμα του αφυπνισμένου νου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Έχει ένας σκύλος βουδική φύση;
Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση.
Εάν απαντήσεις ναι ή όχι,
Θα χάσεις τη βουδική σου φύση. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η άμεση αφύπνιση είναι απλά η ξαφνική συνειδητοποίηση της βουδικής μας φύσης. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι από αυτό το σημείο και έπειτα, που το Ch'an αφήνει εντελώς πίσω του την ινδική του καταγωγή και γίνεται μια παράδοση με μια απαράμιλλη κινέζικη απόχρωση. Το μόνο εμφανές ίχνος του dhyana yoga μέσα στο Ch'an, είναι η σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή. Ο μαθητής εκτελεί όλες τις ασκήσεις κάτω από την καθοδήγηση του διδασκάλου, ο οποίος αποφασίζει για την κατάσταση της προόδου και της κατανόησης του μαθητή, μέχρι που τελικά μεταβιβάζει τις διδασκαλίες του σε αυτόν. Ωστόσο, η μεταβίβαση της διδασκαλίας διέρχεται από μια ξαφνική καμπή. Μέσα στο Ch'an, ο δάσκαλος περνά τη διδασκαλία στο μαθητή μέσα από μια άμεση νοητική μεταβίβαση.
Το κατά πόσον αυτή η μεταβίβαση αποτελεί κάποια μορφή τηλεπαθητικής μεταφοράς ή όχι, δεν είναι σημαντικό. Αυτό που έχει σημασία είναι περισσότερο το συμβολικό νόημα πίσω από αυτό. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η αφύπνιση είναι στην ουσία της μια ανείπωτη εμπειρία. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καμιά γλωσσική περιγραφή δε θα μπορούσε ποτέ να ελπίζει να συλλάβει την ουσία της εμπειρίας, έτσι η μοναδική πρακτική οδηγία στο Ch'an συνίσταται στην άμεση μεταβίβαση της εμπειρίας της αφύπνισης. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ch'an δίνει έμφαση στην αποφυγή της προσκόλλησης στη γλώσσα, αξιώνοντας ότι είναι μια μεταβίβαση του Βουδισμού έξω από τα ιερά βιβλία και τονίζει τη σημασία του διαλογισμού. </span><br />
<span style="font-size: large;">Οι λέξεις δε θεωρούνται αναγκαίες για την μετάδοση των ιδεών, λόγω του ότι όταν κάποιος αφυπνιστεί, έχει υπερβεί τις νοητικές διακρίσεις και αντιλαμβάνεται μόνο το αδιαφοροποίητο. </span><br />
<span style="font-size: large;">Οι λέξεις χρησιμεύουν μόνο για να περιγράψουν και να διαφοροποιήσουν ένα πράγμα από ένα άλλο, αλλά ο αφυπνισμένος νους βρίσκεται πίσω από αυτές τις διαφοροποιήσεις.
Σ' αυτήν την αδιαφοροποίητη κατάσταση βρίσκει κάποιος τη βουδική του φύση μέσα στο Ch'an. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η αίσθηση του να είσαι παρόν μαζί με όλα τα όντα, βιώνεται μέσα από μια άμεση, στιγμιαία και διαισθητική αντίληψη. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο διαλογισμός είναι ο τρόπος για να φτάσει κάποιος σ' αυτή την διαισθητική αντίληψη μέσα στη βουδική του φύση. Αυτό οδηγεί στη φώτιση, που είναι η αναγνώριση της ενότητας του παντός, σαν ένα αδιαφοροποίητο όλον. </span><br />
<span style="font-size: large;">Βασικά, το φως υπάρχει μέσα σε καθέναν από εμάς, μόνο που χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. </span><br />
<span style="font-size: large;">Κατά κάποιον τρόπο, η αποδοχή του εαυτού και της ζωής όπως είναι, μας κάνει να αφυπνιστούμε. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης είναι η ίδια για όλους τους ασκούμενους στο Ch'an, αλλά διαφορετικοί δάσκαλοι είχαν διαφορετικές μεθόδους, ώστε να φέρουν τους μαθητές τους στην κατάσταση της φώτισης.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ένας μοναχός είδε μια χελώνα στον κήπο του μοναστηριού του Νταϊζούι και ρώτησε τον δάσκαλο: «Όλα τα ζώα σκεπάζουν τα κοκάλα τους με σάρκα και δέρμα. Γιατί αυτό το ζώο σκεπάζει τη σάρκα και το δέρμα του με κόκαλα;»
Τότε ο δάσκαλος Νταϊζούι έβγαλε το σανδάλι του και σκέπασε μ' αυτό τη χελώνα
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTxMJStYCKlv49Z_rg17sh3Sjy5TM6Ku5iWWez7w2iJySG3QgWIWImS0MEoO7FvW0jjEjoVN7SVPQnD-idvWzaWwEbv2cIkaepN-Igl665uZWMaecK3gOInozkVhPEhUaLlG7CaGozsko/s1600/21_rodi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTxMJStYCKlv49Z_rg17sh3Sjy5TM6Ku5iWWez7w2iJySG3QgWIWImS0MEoO7FvW0jjEjoVN7SVPQnD-idvWzaWwEbv2cIkaepN-Igl665uZWMaecK3gOInozkVhPEhUaLlG7CaGozsko/s400/21_rodi.jpg" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">Η ιστορία του ΖΕΝ </span><br />
<span style="font-size: large;"> (Β' μέρος)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι δυο βασικές σχολές του Ζεν
Bodhidharma.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Δεν μπορείς να τον περιγράψεις, δεν μπορείς να τον απεικονίσεις.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δεν μπορείς να τον θαυμάσεις, δεν μπορείς να τον αισθανθείς.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι ο αληθινός σου Εαυτός, δεν έχει που να κρυφτεί. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όταν οι λέξεις καταστρέφονται, δεν θα καταστραφεί. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ζεν προέρχεται από τις διδασκαλίες του Bodhidharma, αλλά όταν ήρθε στην Κίνα σχηματίστηκαν καινούργιες ερμηνείες, που οδήγησαν σε νέες σχολές του Ζεν. Οι περισσότερες από αυτές τις σχολές τελικά έκλεισαν, αλλά δύο κατάφεραν να επιβιώσουν και να ευημερήσουν:
η σχολή του Ts'ao-tung χαρακτηρίζεται από διαλογισμό σε κάθισμα, κάτω από την καθοδήγηση ενός δασκάλου. Σε αυτή τη σχολή ο δάσκαλος διδάσκει άμεσα και κρυφά με προφορικές οδηγίες, δίνοντας έμφαση στο επιχείρημα και την αιτία. Αυτή η βόρεια σχολή ερμηνεύει την έννοια της άμεσης φώτισης μέσα από μια διαδικασία σταδιακής καλλιέργειας. Μετά την αρχική εμπειρία αφύπνισης, χρειάζεται περαιτέρω πνευματική ανάπτυξη, ώστε να αποκτήσει τελικά πρακτική σημασία για το άτομο. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η δεύτερη σχολή είναι η νότια σχολή της άμεσης φώτισης άμεσης καλλιέργειας, στην οποία και οι δύο όψεις (φώτιση και πνευματική καλλιέργεια) τελειοποιούνται ταυτόχρονα. Αυτή είναι η σχολή του Lin-chi, που χαρακτηρίζεται από τη χρήση των kung-an (κοάν) για να σπάσουν τους συνηθισμένους τρόπους σκέψεις του μαθητή, ώστε αυτός να φτάσει στην πνευματική αφύπνιση. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ζεν ως τρόπος ζωής μπορεί καλύτερα να περιγραφεί στη σχολή του Lin-chi. Το Lin-chi I-hsuan απέρριψε τυπικές πρακτικές, εστιάζοντας αντίθετα σε καθημερινές δραστηριότητες. Καθημερινές δραστηριότητες όπως το φαγητό, ο ύπνος, η ενδυμασία, ή οτιδήποτε άλλο, θεωρούνταν ως εκδηλώσεις του ατόμου στον κόσμο της ύπαρξης. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θα μπορούσε ίσως να φανεί παράδοξο, το ότι η προσοχή μας στις καθημερινές δραστηριότητες είναι αυτή που θα μας κάνει να μοιάσουμε με τον Βούδα. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η φώτιση σε αυτούς που δεν την έχουνε βιώσει, μοιάζει σαν κάτι το μακρινό και υπερφυσικό, κάτι που βρίσκεται πέρα από τα όρια της οικείας μας πραγματικότητας. Αλλά όπως αναφέρθηκε προηγούμενα, η αναγνώριση της βουδικής φύσης κάποιου, σημαίνει την αναγνώριση της ενότητας όλων των όντων σε μια αδιαφοροποίητη κατάσταση. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι καθημερινές δραστηριότητες μπορούν να ειδωθούν ως μια εκδήλωση της βουδικής φύσης κάποιου, επειδή ο αφυπνισμένος νους μπορεί να συλλάβει το Παν και τη μη δυαδική του φύση. Η συνειδητοποίηση της βουδικής φύσης του ατόμου, ανυψώνει τις καθημερινές του δραστηριότητες σε ένα επίπεδο αντίστοιχο με αυτό του διαλογισμού. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε, πως ακόμα και μία απλή καθημερινή σπιτική δραστηριότητα, εάν γίνεται με συνείδηση και πνευματικό σκοπό, τότε αποτελεί μία πράξη διαλογισμού. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η μη-δυαδικότητα της κατάστασης της φώτισης οδηγεί στην «Τετραπλή Ανάλυση του Lin-chi», στην οποία η υποκειμενικότητα και η αντικειμενικότητα εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ τους. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τα τέσσερα χαρακτηριστικά της «Τετραπλής Ανάλυσης» είναι η άρνηση της υποκειμενικότητας, η άρνηση της αντικειμενικότητας, η άρνηση και των δύο και η μη άρνηση της υποκειμενικότητας και της αντικειμενικότητας. </span><br />
<span style="font-size: large;">Αυτά τα χαρακτηριστικά αντιπροσωπεύουν την διαδρομή από την κατάσταση της άγνοιας στην κατάσταση της επίγνωσης, η οποία εκδηλώνεται στη καθημερινή ζωή. Όπως αναφέρθηκε προηγούμενα, η φώτιση αποδέχεται τον άνθρωπο και τη ζωή όπως είναι, και αυτό για το Lin-chi αντιστοιχεί στο να μην αρνείται τελικά ούτε την αντικειμενικότητα, αλλά ούτε και την υποκειμενικότητα. Η ταυτόχρονη αντίληψη μέσα και από τους δύο τρόπους θέασης των πραγμάτων είναι μια έμφυτη ποιότητα, η βουδική φύση μέσα στο άτομο, και η άμεση αφύπνιση συμβαίνει με την αναγνώριση αυτού του γεγονότος. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δύο μοναχοί διαφωνούσαν σχετικά με μια σημαία. Ο ένας είπε, «η σημαία κινείται». Ο άλλος απάντησε, «ο άνεμος κινείται». Ένας δάσκαλος έτυχε να περνάει. Τους είπε: «Ούτε ο άνεμος, μα ούτε και η σημαία. Το μυαλό σας κινείται».
Άνεμος, σημαία, κινήσεις του νου.
Η ίδια κατανόηση.
Όταν ανοίγει το στόμα
Όλα είναι λάθος.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η σχολή του Lin-chi είναι επίσης μια σχολή άμεσης καλλιέργειας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Φαίνεται ίσως σχεδόν αδύνατο να καταφέρεις κάτι χωρίς να προσπαθήσεις Χωρίς την καταβολή κάποιου είδους προσπάθειας, πώς είναι δυνατόν να αναφέρεται το Lin-chi στην άμεση καλλιέργεια; Υπολογίζεται ότι αυτό θα προκληθεί από κάτι έμφυτο μέσα σε όλα τα έμψυχα όντα, που ονομάζεται πίστη. Η ιδέα της πίστης αποδέχεται κάθε άτομο ως ήδη φωτισμένο. Ταυτόχρονα, η πίστη ακτινοβολεί από τη βουδική φύση του ατόμου ώστε να υποκινήσει την αφύπνιση. Η διαδικασία τότε, είναι ίδια με το αποτέλεσμα. Αυτό φαίνεται ως μια αντίφαση. Είναι σα να λέμε ότι το ταξίδι για κάπου είναι ταυτόσημο με το να είναι κάποιος ήδη εκεί, ή «όπου κι αν πας, εκεί είσαι». </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αυτή η ιδέα της άμεσης αφύπνισης άμεσης καλλιέργειας φαίνεται εντελώς παράλογη. Κι όμως, μπορεί να μην είναι έτσι. Η μόνη διαφορά μεταξύ του αφυπνισμένου και του μη αφυπνισμένου νου είναι στην αντίληψη. Ο αφυπνισμένος νους είναι ενήμερος ότι όλα είναι εκδήλωση της βουδικής φύσης, ενώ ο μη αφυπνισμένος νους δεν είναι ενήμερος. Δε χρειάζεται κάποια μακρόχρονη διαδικασία καλλιέργειας, επειδή η φύση βρίσκεται παντού.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ένας μοναχός ρώτησε τον Νανσέν: «Υπάρχει κάποια διδασκαλία που δεν έχει ειπωθεί ποτέ από κάποιον δάσκαλο;» Ο Νανσέν είπε, «ναι υπάρχει. «Ποια είναι αυτή;» ρώτησε ο μοναχός. Ο Νανσέν απάντησε: «Δεν είναι νους, δεν είναι Βούδας, δεν είναι τίποτα.»
Ο Νανσέν ήταν καλός και έχασε το θησαυρό του.
Αληθινά, οι λέξεις δεν έχουν δύναμη.
Ακόμα και αν το βουνό γίνει θάλασσα,
Οι λέξεις δεν μπορούν να ανοίξουν τον νου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQyV4W7OuHrpkj_Wumo8OmKbOjZzjeBwDghKiMh9X572pxbwTkckaRInOPL8GYnj6qY0voWVVwxRHBWhFCILhTRnp8oDrxPYjpPuEydvO9leI8gXfB_FlYyfs_DgGPdvC2fKiHb-CRRJ0/s1600/img-217_original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQyV4W7OuHrpkj_Wumo8OmKbOjZzjeBwDghKiMh9X572pxbwTkckaRInOPL8GYnj6qY0voWVVwxRHBWhFCILhTRnp8oDrxPYjpPuEydvO9leI8gXfB_FlYyfs_DgGPdvC2fKiHb-CRRJ0/s400/img-217_original.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η ιστορία του ΖΕΝ </span><br />
<span style="font-size: large;"> (Γ' μέρος) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Zazen </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Ο ρόλος των κοάν μέσα στο Ζεν.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να ανακαλύψεις,
ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η σχολή του Lin-chi είναι γνωστή για τον ιδιαίτερο τρόπο που παρακινεί το άτομο για να φωτιστεί.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Τα κοάν (kung-an) είναι ένα είδος παράδοξων γρίφων: «Ζεν είναι ο ήχος που κάνει το ένα χέρι όταν χειροκροτεί». </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο καθένας γνωρίζει ότι ένα χέρι από μόνο του δεν μπορεί να χειροκροτήσει, έτσι πώς μπορεί να υπάρχει ο ήχος του ενός χεριού που χειροκροτεί, χωρίς να υπάρχει το δεύτερο χέρι που συμπληρώνει το χειροκρότημα; </span><br />
<span style="font-size: large;">Ο μαθητής διαλογίζεται στο κοάν, μέχρι ο δάσκαλος να αποφασίσει ότι ο μαθητής έχει αποκτήσει μια διαισθητική κατανόηση της βαθύτερης σημασίας του κοάν. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τον ίδιο σκοπό (αυτόν της διαισθητικής κατανόησης) συναντάμε σε διάλογους που αφορούν επίδοξους μαθητές για τη σχολή του Hong-chou του Ma-tsu. Ο μαθητής κάνει μιαν «ανόητη» ερώτηση και παίρνει μια απάντηση που δεν έχει κανένα νόημα. Μια τέτοια απάντηση σε αυτή τη σχολή του Ζεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, από μια κραυγή προς το μαθητή, μέχρι μια απλή χειρονομία, όπως το να δείξει ο δάσκαλος με το δάχτυλό του προς κάποιο σημείο, επειδή η προφορική απάντηση δε θα ήταν κατάλληλη για την ερώτηση του μαθητή.
Με τέτοιες χωρίς νόημα απαντήσεις σε ερωτήσεις, θα φαινόταν σαν τα κοάν να μην είχαν κάποιο βάσιμο σκοπό. Αυτοί οι διάλογοι όμως, εξυπηρετούσαν ένα πολύ σημαντικό σκοπό. Όπως προαναφέρθηκε, η επίγνωση είναι αληθινά η μόνη διαφορά μεταξύ του αφυπνισμένου και του μη αφυπνισμένου νου. Αποφεύγοντας τη νοητική έπαρση του μαθητή, το κοάν χρησιμοποιείται για να διεγείρει την αφύπνιση. Βοηθά το μαθητή να παραμένει στη θέση του, προστατεύοντάς τον από την πτώση σε μια εγωιστική και αλαζονική στάση. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το κοάν δε μπορεί να γίνει κατανοητό μέσα από λογικό συλλογισμό. Μπορεί μόνο να κατανοηθεί μέσα από μια αποφατική αντίληψη της ανέκφραστης βουδικής φύσης μέσα στο άτομο. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όσο βαθιά κι αν είναι η γνώση σου από τη μελέτη των γραφών, δεν είναι μεγαλύτερη από μία τρίχα μαλλιών. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στην απεραντοσύνη του διαστήματος, όσο σημαντική κι αν φαίνεται η κοσμική σου εμπειρία, δεν είναι περισσότερη από μία σταγόνα νερού σε μια βαθιά ρεματιά. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Υπήρχαν πολυάριθμα κοάν, όλα με το στόχο να βοηθήσουν ένα μαθητή να φτάσει στη φώτιση. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η σχολή του Yuan-wu-Lin-chi πήγε ένα βήμα παραπέρα. Σε αυτή τη σχολή ένα μονάχα κοάν ήταν αρκετό ώστε να αφυπνίσει το μαθητή, καθώς όλη η διδασκαλία του Ζεν και του Βουδισμού μπορούσε να βρεθεί μέσα στο διαλογισμό. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο Ta-Hui το προχώρησε ακόμα περισσότερο. Εισήγαγε την έννοια του διαλογισμού k'an-hua, στον οποίο όλο το κοάν δεν είναι σημαντικό, αντιθέτως είναι το hua-t'ou (φράση κλειδί στο κοάν), που αξίζει την εστίαση του διαλογισμού. Το K'an-hua Ζεν δεν αλλάζει ωστόσο το σκοπό του διαλογισμού. Εξακολουθεί να βοηθά το μαθητή να οδηγηθεί στη φώτιση, ξεπερνώντας τη δυιστική σκέψη, για να φτάσει στην κατανόηση της ανείπωτης ποιότητας της βουδικής φύσης. Όπως το κοάν, έτσι και το hua-t'ou μπορεί να γίνει μόνο κατανοητό μέσα από αποφατική αντίληψη. Είτε ο διαλογισμός γίνεται πάνω σε πολλά κοάν, σε ένα κοάν, ή στο hua-t'ou του κοάν, χρησιμεύει ως μια ώθηση για αφύπνιση και ως ένα εμπόδιο για έπαρση μέσα στο μαθητή. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι σα να έχεις ένα μάτι, που βλέπει όλες τις μορφές αλλά δεν βλέπει τον εαυτό του.
Έτσι είναι ο νους σου.
Το φως του φτάνει παντού και αγκαλιάζει τα πάντα.
Τότε, γιατί δεν μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η εξέλιξη του Ζεν
Η σχολή του Lin-chi μεταδόθηκε στην Ιαπωνία και μεταφράστηκε σε «Rinzai» και το kung-an σε κοάν. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο δεύτερος μεγαλύτερος κλάδος του Ζεν, το Ts'ao-tung, επίσης μεταδόθηκε στην Ιαπωνία. Είναι γνωστός ως η σχολή του Soto.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ζεν διατηρεί πολλές ομοιότητες με τον πρόδρομό του, το Ch'an. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ζεν όπως το Ch'an και το dhyana, εξακολουθεί να σημαίνει διαλογισμό. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η εμπειρία της φώτισης μεταδίδεται άμεσα και η εμπειρία αντιμετωπίζεται ως ταυτόσημη με αυτή του Βούδα Shakyamuni και όλων των προηγούμενων από αυτόν. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η ανικανότητα της γλώσσας να μεταβιβάσει την εμπειρία της φώτισης, αποτελεί χαρακτηριστικό του Ζεν. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το Ζεν ακόμη κράτησε την ίδια ιδέα με το Ch'an, ότι η βουδική φύση βρίσκεται μέσα στο άτομο. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αλλά η σχολή του Soto, όσον αφορά τη μεθοδολογία που χρησιμοποιεί, στρέφεται σε μία θέαση που αποκλίνει από αυτή του Rinzai Zen. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η φώτιση είναι σαν το φεγγάρι που καθρεφτίζεται στο νερό. Το φεγγάρι δε βρέχεται, ούτε το νερό σπάει.
Παρόλο που το φως του είναι ευρύ και μεγαλοπρεπές, το φεγγάρι αντανακλάται ακόμα και σε μια μικρή λασπωμένη λακκούβα. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όλο το φεγγάρι και ολόκληρος ο ουρανός αντανακλούνται σε μία δροσοσταλίδα στο χορτάρι. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Έχει δειχτεί η σημασία που είχε το κοάν για τη σχολή του Lin-chi, όπως επίσης και η ιδέα της άμεσης φώτισης άμεσης καλλιέργειας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η σχολή του Soto δεν κράτησε την ίδια άποψη. </span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Dogen υποτίμησε το κοάν, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στο zazen (κάθισμα σε διαλογισμό, χωρίς να υπάρχει κάποιο θέμα ή αντικείμενο διαλογισμού, παρά μόνο η πλήρης ηρεμία του νου) και στον καθαρό νου ως δρόμο για να φτάσει το άτομο στη φώτιση. Ακόμη, δεν υπήρχε θέμα άμεσης καλλιέργειας, αλλά αντίθετα μια σταδιακή πορεία ζωής προς την επίγνωση. </span><br />
<span style="font-size: large;">Για τον Dogen η πλήρης αφύπνιση δεν μπορούσε να έρθει μονομιάς. Θα μπορούσε να συμβεί μέσα από μια αργή διαδικασία ανάπτυξης. Το Zazen αντιστοιχούσε στην αντίληψη της βουδικής φύσης, ή στην άμεση φώτιση, ωστόσο η άποψη του Dogen ήταν ότι το να φτάσει κανείς στη συνειδητοποίηση της βουδικής του φύσης δεν ήταν κάτι το στατικό, που θα μπορούσε να προσεγγιστεί άμεσα, αλλά αναπτυσσόταν μέσα από κάθε προσπάθεια.
Ο Dogen έδωσε έμφαση στη σημασία της απλής πρακτικής του zazen, η οποία εκείνη την εποχή ως απλή πρακτική κυριαρχούσε στα βουδιστικά κινήματα της Ιαπωνίας. Με το κάθισμα στο διαλογισμό, το άτομο καλείται να μη σκέφτεται τίποτε. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όλα τα πράγματα πρέπει να αφεθούν να φύγουν, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στο Soto Zen εμφανίζεται μια σπουδαία ιαπωνική αρχή: «αποκοίμισε το σώμα και το νου», που αναφέρεται ότι σημαίνει το ίδιο με το zazen. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κατά τον Dosen, το zazen ήταν μια βασική αλήθεια του Βουδισμού. Ήταν ο καλύτερος τρόπος για να φτάσει το άτομο στη φώτιση, επειδή διαμέσου του zazen, το άτομο εξασφάλιζε τη συνειδητοποίηση της βουδικής του φύσης. Στην ουσία, μια από τις κριτικές που ο Dogen εξέφρασε εναντίον της χρήσης των κοάν της σχολής του Rinzai, ήταν ότι η χρήση των κοάν για την επίτευξη της φώτισης, αποτελούσε από μόνη της μία προσκόλληση (προσκόλληση στη φώτιση). </span><br />
<span style="font-size: large;">Αυτοί που θεωρούν την καθημερινή ζωή ως εμπόδιο στο Δάρμα, δεν βλέπουν το Δάρμα στις καθημερινές τους δράσεις.
Δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει, ότι δεν υπάρχει δράση έξω από το Δάρμα. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σε κάθε περίπτωση, ο διαλογισμός είναι το κλειδί για το Ch'an ή το Ζεν, όποια μορφή κι αν παίρνει αυτός. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η σύγχρονη πρακτική του Ζεν μοιάζει ελάχιστα με την καταγωγή της από την dhyana yoga, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ακόμη και μέσα από την εξέλιξη, ο βασικός σκοπός είναι περίπου ο ίδιος, είτε ονομάζεται dhyana, Ζεν, ή Ch'an. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Με την πειθαρχημένη εξάσκηση του διαλογισμού, το άτομο είναι ικανό να επιτύχει μεγαλύτερα επίπεδα πνευματικής ανάπτυξης.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μέσα στο ίδιο το Ch'an εξάλλου, αν και το όνομα της σχολής μπορεί να αλλάζει, οι μέθοδοι των δασκάλων μπορεί να διαφέρουν, ο στόχος που αναζητείται είναι πάντα ο ίδιος: Κάθε άτομο μπορεί να βρει τη βουδική του φύση και να ζήσει κάθε λεπτό και κάθε δράση της ζωής του μέσα στην κατάσταση της φώτισης. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Υπάρχουν χιλιάδες χιλιάδων μαθητές που ασκήθηκαν στο Διαλογισμό και έδρεψαν τους καρπούς του.
Μην αμφιβάλλεις για τις δυνατότητές του, εξαιτίας της απλότητας της μεθόδου.
Εάν δεν μπορείς να βρεις την αλήθεια εκεί όπου βρίσκεσαι, που αλλού περιμένεις να την βρεις;
</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghKibyiRcQElfImeY0ilWgTUIL8ATc4HhcMlxjxdUaqjECPu7jpFEaVRZfFwtEYAPzBuvg_01-1NGyo3lmXFKKjZBVKFiBk1A0AgIDn3Zw2tM-1zx-8aiDYcTC5GTMhZDlALWpd9RczHU/s1600/baby-smelling-flower.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghKibyiRcQElfImeY0ilWgTUIL8ATc4HhcMlxjxdUaqjECPu7jpFEaVRZfFwtEYAPzBuvg_01-1NGyo3lmXFKKjZBVKFiBk1A0AgIDn3Zw2tM-1zx-8aiDYcTC5GTMhZDlALWpd9RczHU/s400/baby-smelling-flower.jpg" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/d9SCrpXN3EE" width="420"></iframe>
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSBYQItGr87xXqqADFDQFu_ZVSPRlM7NQJrsuFNkEfbpWGK2aQPiYIKj2gIO73uXC2qdX7RF8rdIDpZhgB7BCm42zghuor3jDxEunDSBVUsHrM-bMO1yWw3z6lmdftCKKzMq_lMmoBz9s/s1600/274e5b6227a2f2e910230aaca41ac25c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSBYQItGr87xXqqADFDQFu_ZVSPRlM7NQJrsuFNkEfbpWGK2aQPiYIKj2gIO73uXC2qdX7RF8rdIDpZhgB7BCm42zghuor3jDxEunDSBVUsHrM-bMO1yWw3z6lmdftCKKzMq_lMmoBz9s/s400/274e5b6227a2f2e910230aaca41ac25c.jpg" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-79816029079441225222013-09-09T13:16:00.000-07:002013-09-10T13:48:45.778-07:00Ο διαλογισμός αποτρέπει τις υποτροπές της κατάθλιψης, ίσως προκαλώντας αλλαγές στα τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μάθηση και το άγχος. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgQcUVd6BdZJqvyfD4P-WI9TTrNQPsP1RdHW_-IVM7xi6OZmtjuqzKAbOpAvGYEzHu5H0r2PMq8RecPDA0xkLal6TXqUJodakKgm6ttX6umxRmidIGBSmp4Jsa82BVK3FxOr2D5vfyJwg/s1600/svanar-500x375.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgQcUVd6BdZJqvyfD4P-WI9TTrNQPsP1RdHW_-IVM7xi6OZmtjuqzKAbOpAvGYEzHu5H0r2PMq8RecPDA0xkLal6TXqUJodakKgm6ttX6umxRmidIGBSmp4Jsa82BVK3FxOr2D5vfyJwg/s400/svanar-500x375.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Ο διαλογισμός αποτρέπει τις υποτροπές της κατάθλιψης ; </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαλογισμός αποτρέπει τις υποτροπές της κατάθλιψης, ίσως προκαλώντας αλλαγές στα τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μάθηση και το άγχος. Μια νέα μελέτη υποδηλώνει ότι η δράση του μπορεί να οφείλεται στην τροποποίηση εγκεφαλικών κυμάτων που λέγονται «άλφα ρυθμοί» και συμβάλλουν στη ρύθμιση της μετάδοσης των αισθητηρίων ερεθισμάτων από τον περιβάλλοντα χώρο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Όπως γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ χώρισαν 12 υγιείς εθελοντές σε δύο ομάδες. Οι μισοί ακολούθησαν επί οκτώ εβδομάδες ένα πρόγραμμα διαλογισμού για καταπράυνση του στρες και οι άλλοι μισοί δεν έκαναν διαλογισμό.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα, οι ερευνητές υπέβαλλαν τους εθελοντές σε μια εξέταση που λέγεται «μαγνητοεγκεφαλογραφία» (MEG) για να καταγράφουν τα ηλεκτρικά κύματα σε μία περιοχή του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τα μηνύματα από το αριστερό χέρι. Στη διάρκεια της εξέτασης, κάθε εθελοντής έπρεπε να συγκεντρώνει την προσοχή του στο αριστερό χέρι ή στο αριστερό πόδι του.
Στο τέλος των οκτώ εβδομάδων, η MEG έδειξε πως οι άλφα ρυθμοί όσων εθελοντών είχαν κάνει διαλογισμό άλλαζαν πιο γρήγορα και πιο έντονα. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; «Οταν κάποιος διαβάζει ή γράφει σε ένα θορυβώδες περιβάλλον, χρησιμοποιεί τους άλφα ρυθμούς σαν διακόπτη ήχου για να απομονώνει τα νευρικά κύτταρα που συλλέγουν τους ήχους από το περιβάλλον», εξηγεί η νευροεπιστήμονας δρ Κάθριν Ε. Κερ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Brain Research Bulletin». </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">«Ολοι το κάνουμε έως έναν βαθμό, αλλά αποδεικνύεται πως όσοι κάνουν διαλογισμό είναι πολύ πιο αποδοτικοί σε αυτό». </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
Τα Νέα
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqxnTLCWazlwLl8H48lCnNULTU1MOyuUKFMJGjhPWp3w0rTEKjhoOgI3UXyqOP-3j10owk4qgSEzG8G-CpughgRgUynVQK6GSvUtyOzBd79WWRchJaXdN7y8OF7YIISS9imS7glCJs72U/s1600/Ansel+smells+the+flowers.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqxnTLCWazlwLl8H48lCnNULTU1MOyuUKFMJGjhPWp3w0rTEKjhoOgI3UXyqOP-3j10owk4qgSEzG8G-CpughgRgUynVQK6GSvUtyOzBd79WWRchJaXdN7y8OF7YIISS9imS7glCJs72U/s400/Ansel+smells+the+flowers.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-50325561279116410072013-09-09T11:44:00.000-07:002013-09-10T12:23:11.214-07:00Ενδεχομένως η ρεφλεξολογία να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως ο βελονισμός, επιτρέποντας την απελευθέρωση χημικών ουσιών στον εγκέφαλο και περιορίζοντας έτσι το σήμα του πόνου<div class="article_title" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 36px; line-height: 40px; margin: 0px; padding: 0px 0px 13px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEt1dDIrJ8cjUHcCpeWiAOGF_EmslZX8sq-KOSZf3NjGZ-i5Cc9zRcu10thzDnGu3mOihkFgWh3GZE5I6UNZUFGov0EPpHjl1xn5CdeRJlaGHcprFOV7uacMbI9hIQp4GzaJxeL0FvFpQ/s1600/3B4590E93F7E711FD2E4057B4A8A7644.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEt1dDIrJ8cjUHcCpeWiAOGF_EmslZX8sq-KOSZf3NjGZ-i5Cc9zRcu10thzDnGu3mOihkFgWh3GZE5I6UNZUFGov0EPpHjl1xn5CdeRJlaGHcprFOV7uacMbI9hIQp4GzaJxeL0FvFpQ/s320/3B4590E93F7E711FD2E4057B4A8A7644.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="article_title" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 36px; line-height: 40px; margin: 0px; padding: 0px 0px 13px;">
<br /></div>
<div class="article_title" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 36px; line-height: 40px; margin: 0px; padding: 0px 0px 13px;">
Ρεφλεξολογία όπως λέμε... παυσίπονο</div>
<div class="article_subtitle" style="background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Παρόμοια δράση με τα παυσίπονα φάρμακα έχει η εναλλακτική θεραπεία, σύμφωνα με μελέτη</span></div>
<div class="article_subtitle" style="background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="article_subtitle" style="background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px;">
<div style="border: 0px; color: black; font-family: Georgia, Times, serif; line-height: 21px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;"><b class="article_location">Λονδίνο</b> </span></div>
<div id="intext_content_tag" style="border: 0px; color: black; font-family: Georgia, Times, serif; line-height: 21px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Παυσίπονη δράση και με διάρκεια έχει η ρεφλεξολογία σύμφωνα με νέα βρετανική μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του <a class="ApplyClass" href="http://www.port.ac.uk/" rel="external" style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank"><strong>Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ</strong></a>. Όπως έδειξαν δοκιμές, τα άτομα που υποβάλλονται σε θεραπείες ρεφλεξολογίας βιώνουν κατά 40% λιγότερο πόνο, με αποτέλεσμα να μπορούν να τον υπομένουν για 45% περισσότερο χρόνο, συγκριτικά με άλλους.</span><br />
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την πρώτη φορά που η εναλλακτική ιατρική μέθοδος που βασίζεται σε μαλάξεις και πιέσεις των άκρων δοκιμάζεται επιστημονικά για την αποτελεσματικότητά της ενάντια στον οξύ πόνο.</span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Σύμφωνα με την δρα <strong>Κάρολ Σάμιουελ</strong>, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ρεφλεξολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως συμπληρωματική θεραπεία σε περιπτώσεις ασθενών που ταλαιπωρούνται από οστεοαρθρίτιδα, πόνους στην πλάτη και καρκίνους.</span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;"><br /></span></em></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKCL3-gZx-8zXVCa6ok1Z-Ic133kaL3jcWO-fxh4znjylhcsZkrmDrP13cTjaYzkRBBJNVUpLRCnu6RZgfUtG3NjIO4L-F5cEgj_hjLBIziBjLIPm5V-98Cd1GuFweOtO1U55jyvHLZZY/s1600/chart_high.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKCL3-gZx-8zXVCa6ok1Z-Ic133kaL3jcWO-fxh4znjylhcsZkrmDrP13cTjaYzkRBBJNVUpLRCnu6RZgfUtG3NjIO4L-F5cEgj_hjLBIziBjLIPm5V-98Cd1GuFweOtO1U55jyvHLZZY/s320/chart_high.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;"><br /></span></em></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;">Χάρτης ρεφλεξολογίας για τα κάτω άκρα</span></em></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<strong><span style="font-size: large;">«Φρένο» στον πόνο</span></strong></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Οι εθελοντές που έλαβαν μέρος στη μελέτη υπεβλήθησαν σε δύο δοκιμασίες από τους ειδικούς οι οποίοι τους ζήτησαν να βυθίσουν το χέρι τους σε υπερβολικά παγωμένο νερό. Στην πρώτη δοκιμασία, οι εθελοντές είχαν υποβληθεί σε θεραπεία ρεφλεξολογίας στα πόδια προτού βυθίσουν το χέρι τους στο νερό. Στη δεύτερη πάλι, οι ερευνητές τοποθέτησαν δίπλα στο δοχείο με το νερό μια συσκευή αντιμετώπισης πόνου (Tens), η οποία όμως δεν βρισκόταν εν λειτουργία.</span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Οι επιστήμονες είδαν ότι όταν οι συμμετέχοντες είχαν προηγουμένως υποβληθεί σε θεραπεία πιέσεων άφηναν το χέρι τους στο παγωμένο νερό για περισσότερο χρόνο προτού νιώσουν πόνο, ενώ ακόμη και όταν ένιωθαν πόνο μπορούσαν να τον αντέξουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.</span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">«<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Ενδεχομένως η ρεφλεξολογία να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως ο βελονισμός, επιτρέποντας την απελευθέρωση χημικών ουσιών στον εγκέφαλο και περιορίζοντας έτσι το σήμα του πόνου</em>» εξηγεί η δρ Σάμιουελ.</span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;">Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάζονται στο επιστημονικό έντυπο «<a href="http://www.ctcpjournal.com/" rel="external" style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank"><strong>Journal of Complementary Therapies in Clinical Practice</strong></a><strong></strong>». </span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<a href="http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=507097">http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=507097</a></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4u0rVDB_GM5k771v9B4xG-ZV8s6iRSD1RLyJJuepF5SYa-VC2CL8Y9GQ6u4n4cWXLOhPNh50bc603iXT2d8f51eCBJpkNyXnmQTSD4iOM7JfD074F7jAln2tCt0X0rW1T5bFAqgoPJsE/s1600/1207911-1366x768-%5BDesktopNexus.com%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4u0rVDB_GM5k771v9B4xG-ZV8s6iRSD1RLyJJuepF5SYa-VC2CL8Y9GQ6u4n4cWXLOhPNh50bc603iXT2d8f51eCBJpkNyXnmQTSD4iOM7JfD074F7jAln2tCt0X0rW1T5bFAqgoPJsE/s320/1207911-1366x768-%5BDesktopNexus.com%5D.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<br /></div>
</div>
</div>
mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-44138614572030219102012-01-22T02:53:00.000-08:002012-01-22T03:42:23.125-08:00Η δημιουργία ενός άκρως φονικού στελέχους Η5Ν1 στον δοκιμαστικό σωλήνα προκαλεί πόλεμο μεταξύ των ειδικών..<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjL0diTvcd4uG2Sf3Yf8NjEY2hUk8dBqc6qA5yld4p76Pssi9w9DuyP-E4d9PLX_nT1u9HTJmngE_12xFdX5J7_tdHRYz7PTsdWcXLS_fW-A7JRRIoKBWKDaW54YiRdTZI6h5KdT3GPk/s1600/403160_314069278635409_100000970193129_877382_1534120506_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjL0diTvcd4uG2Sf3Yf8NjEY2hUk8dBqc6qA5yld4p76Pssi9w9DuyP-E4d9PLX_nT1u9HTJmngE_12xFdX5J7_tdHRYz7PTsdWcXLS_fW-A7JRRIoKBWKDaW54YiRdTZI6h5KdT3GPk/s400/403160_314069278635409_100000970193129_877382_1534120506_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5700409333769483682" border="0" /></a><br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Γρίπη εργαστηρίου: απειλή ή σωτηρία;</span><br /><br /><span style="font-size:130%;">Η δημιουργία ενός άκρως φονικού στελέχους<span style="font-weight: bold;"> Η5Ν1</span> στον δοκιμαστικό σωλήνα προκαλεί πόλεμο μεταξύ των ειδικών<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV8K0wNoipR8Q4dpmoQiqkqEu46ROrdR8K4fhVxBytKZuFzaTqueSh-wVCdFHKU6o72p4ZfU0WzGeyudp2IhbZr3Oo8rA-Cw-HuMbI64P4921SN3OBY104j8R14ycMlBsrTNGc1HQEDBw/s1600/D2CF87800B2D3B8E8B5191298CAE8D52.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 222px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV8K0wNoipR8Q4dpmoQiqkqEu46ROrdR8K4fhVxBytKZuFzaTqueSh-wVCdFHKU6o72p4ZfU0WzGeyudp2IhbZr3Oo8rA-Cw-HuMbI64P4921SN3OBY104j8R14ycMlBsrTNGc1HQEDBw/s400/D2CF87800B2D3B8E8B5191298CAE8D52.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5700409512073061794" border="0" /></a><br />Είναι από τις αναμνήσεις που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό του καθενός. Ποιος δεν θυμάται ότι το 2003 και το 2004 ο πιο διάσημος παγκοσμίως όρος ήταν εκείνος της «γρίπης των πτηνών»; Ποιος λησμονεί τις εικόνες σφαγιασμένων πουλερικών, που είχαν μολυνθεί με το στέλεχος Η5Ν1 της γρίπης, σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία και τις εφημερίδες; Ποιος ξεχνά τον φόβο της μετάδοσης του στελέχους στον άνθρωπο και τον τρόμο μπροστά στα πρώτα ανθρώπινα κρούσματα που καταγράφονταν στην Ασία, τις μάσκες στους δρόμους, την ανησυχία στα αεροδρόμια; Η ιστορία επαναλήφθηκε (ακόμη σκληρότερη) το 2009 με το στέλεχος Η1Ν1 της νέας γρίπης. Και ήταν σκληρότερη διότι το συγκεκριμένο στέλεχος έδειξε ακόμη πιο απειλητικά τα δόντια του σε σχέση με τη γρίπη των πτηνών, μεταδιδόμενο ευκολότερα μεταξύ ανθρώπων και αφήνοντας πίσω του περισσότερα θύματα.<br /><br />Θα πείτε ότι όλα αυτά αποτελούν ανάμνηση αφού τα έχουμε αφήσει πίσω μας. Δύο πρόσφατα γεγονότα όμως έρχονται να μας θυμίσουν ότι θα ήταν καλό να μην... ξεχνιόμαστε: το πρώτο φυσικό γεγονός είναι ότι πριν από λίγες ημέρες η παλιά μας γνώριμη γρίπη των πτηνών έκανε έντονη την επανεμφάνισή της στην Κίνα και στην Ινδονησία στερώντας ανθρώπινες ζωές – ας μη λησμονούμε ότι αν και ο Η5Ν1 δεν φάνηκε από το ξέσπασμα του 2003 να μολύνει εύκολα ανθρώπους παρά μόνο όσους είχαν στενή επαφή με πουλερικά, τα ποσοστά θνησιμότητας στα μολυσμένα άτομα ήταν της τάξεως του 50%.<br /><br />Το δεύτερο γεγονός όμως που το τελευταίο διάστημα έχει τραβήξει επάνω του παγκοσμίως τα φώτα της δημοσιότητας δεν έχει φυσικό αλλά εντελώς ανθρώπινο… χαρακτήρα. Δύο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες, η μία από το Ιατρικό Κέντρο Erasmus στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας υπό τον ιολόγο δρα Ρον Φουσιέ και η άλλη από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον με επικεφαλής τον καθηγητή Ιολογίας Γιοσιχίρο Καουαόκα, «γέννησαν» μια άκρως φονική εκδοχή του στελέχους Η5Ν1 της γρίπης στο εργαστήριο η οποία μεταδίδεται εύκολα μεταξύ θηλαστικών.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Οι θανατηφόρες μεταλλάξεις<br /><br /></span>Συγκεκριμένα οι δύο ομάδες είδαν μέσα από πειράματα ότι μόλις πέντε μεταλλάξεις σε δύο γονίδια είναι αρκετές ώστε να δημιουργηθεί ένα θανατηφόρο στέλεχος Η5Ν1 το οποίο μεταδίδεται μεταξύ κουναβιών (πρόκειται για το καλύτερο μοντέλο θηλαστικού για μελέτη του συγκεκριμένου στελέχους γρίπης) σε χρόνο-αστραπή μέσω της αναπνευστικής οδού. Στόχος των μελετών τους, όπως οι ίδιοι οι ερευνητές υποστήριξαν, ήταν να βοηθήσουν στην έρευνα και στην παραγωγή εμβολίων και θεραπειών ενάντια στη γρίπη, να «οπλίσουν» την ανθρωπότητα κατάλληλα ενάντια σε μια πιθανή πανδημία ώστε να μη ζήσει ξανά τα όσα έζησε στο παρελθόν.<br /><br />Οι μελέτες αυτές οι οποίες βρίσκονται υπό δημοσίευση στις δύο πιο έγκριτες επιστημονικές επιθεωρήσεις, τις «Nature» και «Science», παρά την αναφορά για τις καλές και αγαθές προθέσεις τους, ξεσήκωσαν πλήθος αντιδράσεων από ειδικούς και μη σε ολόκληρο τον πλανήτη σε βαθμό τέτοιο ώστε ξένα ΜΜΕ να κάνουν λόγο ακόμη και για το ότι βρισκόμαστε «ένα ανθρώπινο λάθος μακριά από μια πανδημία γρίπης». Ο αντίκτυπος ήταν τόσο μεγάλος ώστε το Εθνικό Συμβουλευτικό Επιστημονικό Σώμα για τη Βιοασφάλεια των ΗΠΑ (ΝSABB) σε μια σπάνια κίνησή του και με ομόφωνη απόφαση των μελών του (αποτελείται από 23 ανεξάρτητους ειδικούς και 18 επιστήμονες που εργάζονται για την αμερικανική κυβέρνηση) ζήτησε από τους αρχισυντάκτες των δύο επιστημονικών επιθεωρήσεων να μη δημοσιεύσουν τις λεπτομέρειες των μελετών οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν «πυξίδα» για επιτηδείους που έχουν στα… σκαριά βιοτρομοκρατικά σχέδια.<br /><br />Την ίδια στιγμή όμως εμφανίστηκαν και αρκετοί υπερασπιστές της ερευνητικής δουλειάς των δύο ομάδων οι οποίοι ανέφεραν ότι αυτή προσφέρει πολλά στους ειδικούς σε ό,τι αφορά την κατανόηση των μεταλλάξεων που εμφανίζουν τα στελέχη της γρίπης, προετοιμάζοντας κατάλληλα την επιστημονική κοινότητα και κατ’ επέκταση την ανθρωπότητα για το ενδεχόμενο μιας νέας πανδημίας.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία αυτή που ελκύει το διεθνές ενδιαφέρον έχει όλα τα «συστατικά» ενός καλού σεναρίου: έριδες επιστημόνων, παρεμβάσεις υψηλά ισταμένων, κατηγορίες για λογοκρισία της επιστήμης, φόβους για βιοτρομοκρατικά όπλα ή και για ατυχήματα που θα αφορούν την έκλυση θανατηφόρων ιών από το εργαστήριο. Και ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι το συγκεκριμένο σενάριο μπορεί να παιχτεί (και ίσως σύντομα) στις οθόνες της… εντελώς πραγματικής ζωής μας έχοντας πολύ κακό τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι κινήσεις που αποτρέπουν την πλήρη δημοσίευση της ερευνητικής δουλειάς δεν θα αφήσουν ποτέ να ολοκληρωθεί το… έργο της επιστήμης προς όφελος του πληθυσμού. Ας δούμε τις αντικρουόμενες απόψεις που συνθέτουν αυτή την «ταινία» (που τελικώς δεν είναι επιστημονικής φαντασίας αλλά… ρεαλισμού) και η (κυριολεκτική) ερμηνεία δική σας.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πολύτιμες «χρηστικές» πληροφορίες</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >ΤΖΟΝ ΟΞΦΟΡΝΤ,</span><br style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">καθηγητής Ιολογίας στο St Bartholomew and The Royal London Hospital</span><br /><br />«Οι δύο μελέτες για το στέλεχος Η5Ν1 μπορούν να οδηγήσουν σε δημιουργία καλύτερων διαγνωστικών τεστ»<br /><br />Για μελέτες που προσφέρουν υπηρεσία στην ανθρωπότητα έκανε λόγο μιλώντας στο «Βήμα» ο καθηγητής Ιολογίας στο St Bartholomew and The Royal London Hospital Τζον Οξφορντ. «Και οι δύο ερευνητικές ομάδες δεν “γέννησαν” στο εργαστήριο κάτι που δεν υπάρχει, αλλά προσπάθησαν να μελετήσουν τι μπορεί να συμβαίνει αυτή τη στιγμή με το στέλεχος Η5Ν1 στη φύση. Οι μελέτες τους που δείχνουν ότι με ελάχιστες μεταλλάξεις το στέλεχος μπορεί να γίνει φονικό μας παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για πρακτική χρήση: για παράδειγμα ίσως καταστεί δυνατή η ανάπτυξη ενός διαγνωστικού τεστ που θα δείχνει γρήγορα εάν ένα άτομο έχει μολυνθεί με το επικίνδυνο μεταλλαγμένο στέλεχος και θα οδηγεί τους γιατρούς σε ταχύτερη δράση μέσω της χορήγησης φαρμάκων ή και της τοποθέτησης του ασθενούς στην απομόνωση ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης της νόσου».<br /><br />Σε ό,τι αφορά τους φόβους σχετικά με κενά στα συστήματα ασφαλείας των εργαστηρίων τα οποία μπορούν να «απελευθερώσουν» επικίνδυνα στελέχη όπως το Η5Ν1, ο καθηγητής Οξφορντ απάντησε ότι «τα δύο εργαστήρια στα οποία δημιουργήθηκε το στέλεχος Η5Ν1, είναι από τα ασφαλέστερα στον κόσμο. Πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι που τα συγκεκριμένα πειράματα, τα οποία είναι απαραίτητο να διεξάγονται ώστε να νικήσουμε την “πολυπρόσωπη” γρίπη, διεξήχθησαν από τόσο καλά εκπαιδευμένες ομάδες».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Επιστήμη και λογοκρισία</span><br /><br />Τη χαρά αυτή δεν φάνηκε να μοιράζονται οι επιστήμονες του αρμόδιου αμερικανικού Συμβουλίου για τη Βιοασφάλεια, αναφέραμε στον καθηγητή. Εκείνος σχολίασε ότι η κίνηση του Συμβουλίου «οδηγεί τα πράγματα σε έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο, αφού ουσιαστικώς μιλούμε για λογοκρισία της επιστήμης. Κάθε χρόνο δημοσιεύονται περί το ένα εκατομμύριο επιστημονικά άρθρα τα οποία περνούν από ενδελεχείς ελέγχους πριν από τη δημοσίευσή τους. Μία κίνηση απαγόρευσης της δημοσίευσης σημαντικών στοιχείων ενός άρθρου κάνει τα θεμέλια ολόκληρης της επιστημονικής “αρένας” να τρίζουν και την ίδια στιγμή θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία των θεωρούμενων έγκριτων επιστημονικών επιθεωρήσεων όπως το “Science” και το “Nature”. Κανένας ερευνητής δεν θέλει να εργάζεται σκληρά για μια νέα ανακάλυψη και να μη μπορεί τελικώς να την επικοινωνήσει βοηθώντας έτσι την επιστημονική κοινότητα».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">«Αδύναμος κρίκος» τα εργαστήρια;</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;">ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΕΜΠΡΑΪΤ,</span></span><br style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">καθηγητής Χημείας και Χημικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσι</span><br style="font-weight: bold;"><br />«Οι ιοί πρέπει να αναπαράγονται μέσα σε εργαστήρια με επίπεδο βιοασφάλειας 4, ώστε να αποφεύγονται ατυχήματα»<br /><br />Στον αντίποδα της άποψης του καθηγητή Οξφορντ, βρίσκεται το σκεπτικό του καθηγητή Χημείας και Χημικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσι Ρίτσαρντ Εμπράιτ. Σύμφωνα με δηλώσεις του καθηγητή προς το «Βήμα», μελέτες όπως αυτές για τον Η5Ν1 θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα στο να μετατρέψουν την επιστήμη σε εφιάλτη για την ανθρωπότητα. «Οι κύριοι κίνδυνοι από τη δημιουργία επικίνδυνων παθογόνων στο εργαστήριο είναι είτε η τυχαία έκλυση ενός τέτοιου παθογόνου μέσω κάποιου εργαζομένου που θα μολυνθεί και θα μολύνει και άλλους – σενάριο που έχει ήδη γίνει πραγματικότητα στο παρελθόν στην περίπτωση του SARS (Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο) – είτε η εκούσια έκλυσή του από κάποιον εργαζόμενο· και αυτό το ενδεχόμενο πήρε “σάρκα και οστά” στις ΗΠΑ με την υπόθεση του άνθρακα το 2001».<br /><br />Ο καθηγητής Εμπράιτ τονίζει πάντως ότι οι προσπάθειες περιορισμού της δημοσίευσης λεπτομερειών των μελετών δεν δίνουν λύση απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους. «Τόσο η αμερικανική κυβέρνηση όσο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πρέπει να επικεντρωθούν στο να κάνουν αυστηρότερο το πλαίσιο διεξαγωγής μελετών “υψηλού κινδύνου”. Οι ιοί πρέπει να αναπαράγονται μέσα σε εργαστήρια με επίπεδο βιοασφάλειας 4, τα οποία διαθέτουν και τους πιο αυστηρούς κανόνες ασφαλείας ώστε να αποφεύγονται ατυχήματα. Τα εργαστήρια στα οποία μελετώνται μέχρι σήμερα οι ιοί, συμπεριλαμβανομένου του στελέχους Η5Ν1 της γρίπης, είναι επιπέδου 3+ και δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο άνθρωπος «γεννά κινδύνους»</span><br /><br />50% το ποσοστό θνησιμότητας από το στέλεχος Η5Ν1 στους ανθρώπους. 34% ο κίνδυνος «απόδρασης» ενός επικίνδυνου παθογόνου από τα εργαστήρια σε περίοδο ενός έτους<br />Ανησυχία σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των εργαστηρίων εκφράζουν και άλλοι ειδικοί. Σε ειδικό αφιέρωμα που έκανε αυτή την εβδομάδα η επιθεώρηση «Nature» στη γρίπη εργαστηρίου και στο οποίο αναφέρουν τις απόψεις τους πολλοί και διαφορετικοί έγκριτοι ειδικοί (συμπεριλαμβανομένου του – δυσεύρετου ως «εξαφανισμένου» για τα ΜΜΕ – δρος Φουσιέ) δύο αμερικανοί επιστήμονες σημειώνουν ότι διεξήγαγαν στατιστική ανάλυση σχετικά με την πιθανότητα έκλυσης επικίνδυνων παθογόνων από εργαστήρια. Οπως αναφέρουν, εκτιμάται ότι εκτός από τα δύο εργαστήρια που δημιούργησαν το επικίνδυνα μεταδοτικό στέλεχος Η5Ν1 άλλα 40 μελετούν αυτή τη στιγμή άκρως μολυσματικούς παθογόνους οργανισμούς όπως τον ιό του SARS ή το στέλεχος Η1Ν1 που προκάλεσε την πανδημία γρίπης του 1918. Η ανάλυσή τους δείχνει λοιπόν ότι οι πιθανότητες «απόδρασης» ενός επικίνδυνου παθογόνου από κάποιο από τα 42 εργαστήρια που διερευνούν τέτοιους μικροοργανισμούς είναι της τάξεως του 34% σε περίοδο ενός έτους, ενώ φθάνουν το 80% σε περίοδο μικρότερη των τεσσάρων ετών. Την ίδια στιγμή, όπως λένε, το μέσο διάστημα εμφάνισης των πανδημιών γρίπης του προηγούμενου αιώνα ήταν της τάξεως δεκαετιών (1918, 1957 και 1968). Καταλήγουν τονίζοντας ότι υπάρχει φόβος ότι ο ίδιος ο άνθρωπος «γεννά» κινδύνους για την ανθρωπότητα πολύ μεγαλύτερους απ’ ό,τι η φύση.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">«Μονόπλευρο» το Συμβούλιο</span><br /><br />Στο ίδιο αφιέρωμα πάντως ο δρ Φουσιέ, ο οποίος συνυπογράφει κείμενο με τον διευθυντή του και έναν από τους κορυφαίους ιολόγους παγκοσμίως, τον καθηγητή Αλμπερτ Οστερχάους, θέτει θέμα σχετικά με τα όρια δικαιοδοσίας του αμερικανικού Συμβουλίου που ζήτησε περιορισμούς στις δύο δημοσιεύσεις. Οι ειδικοί από το Κέντρο Εράσμους κάνουν λόγο για «σύσταση χωρίς προηγούμενο» και διερωτώνται για ποιον λόγο όλη η ερευνητική κοινότητα φαίνεται να ακολουθεί τις συμβουλές μίας και μόνο χώρας. Οι δύο επιστήμονες ζητούν να δημιουργηθούν επιτροπές ελέγχου των δημοσιεύσεων που θα περιλαμβάνουν ειδήμονες από ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που πλήττονται περισσότερο αυτή τη στιγμή από το στέλεχος Η5Ν1.<br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;">ΜΑΪΚΛ ΟΣΤΕΡΧΟΛΜ,</span></span><br style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">μέλος του Συμβουλευτικού Επιστημονικού Σώματος για τη Βιοασφάλεια των ΗΠΑ</span><br /><br />«Το Συμβούλιο έκρινε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος πρόκλησης βλάβης από τη δημοσίευση των λεπτομερειών των δύο μελετών»<br /><br />Το ζήτημα σχετικά με το στέλεχος… εργαστηρίου έχει λάβει τόσο μεγάλες διαστάσεις ώστε τα περισσότερα επιστημονικά έντυπα ανά τον κόσμο ασχολούνται μαζί του τις τελευταίες ημέρες. Στο πλαίσιο αυτό η έτερη επιθεώρηση που βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα», το «Science» , οργάνωσε πρόσφατα μια δικτυακή συζήτηση κατά την οποία ακόνισαν τα… πληκτρολόγιά τους δύο έγκριτοι ειδικοί στο πεδίο της γρίπης, απαντώντας σε ερωτήσεις του on-line κοινού. Ο ένας από αυτούς ήταν ο καθηγητής Μάικλ Οστερχολμ, διευθυντής του Κέντρου για την Ερευνα και τη χάραξη Πολιτικής σε ό,τι αφορά τις Μεταδοτικές Νόσους στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας, ο οποίος αποτελεί και ένα από τα μέλη του NSABB που ψήφισαν υπέρ της απαγόρευσης δημοσίευσης λεπτομερειών των μελετών. Ο δεύτερος ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Μοριακής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και φίλος των συγγραφέων των δύο μελετών δρ Αντριου Πέκας.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Διαξιφισμοί κορυφής</span><br /><br />Στη συζήτηση που παρακολούθησε «Το Βήμα», ο καθηγητής Οστερχολμ υπεραμύνθηκε της απόφασης που έλαβε το NSABB σχετικά με περικοπή των λεπτομερειών των μελετών. «Το Συμβούλιο έκρινε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος πρόκλησης βλάβης από τη δημοσίευση των λεπτομερειών των δύο μελετών και για αυτό τον λόγο τα μέλη του ψήφισαν ομόφωνα την απαλοιφή τους» έγραψε. Παραδέχθηκε ότι η σύσταση του Συμβουλίου ήταν «πολύ ασυνήθιστη», αλλά τόνισε πως είχε στόχο την προστασία του πληθυσμού. Οπως είπε, μελέτες σαν αυτές που αφορούν τη δημιουργία του άκρως μεταδοτικού στελέχους Η5Ν1 στο εργαστήριο «ανοίγουν τον δρόμο για αναπαραγωγή των αποτελεσμάτων ακόμη και από ανθρώπους που δεν έχουν την κατάλληλη επιστημονική κατάρτιση, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία».<br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;">ΑΝΤΡΙΟΥ ΠΕΚΑΣ,</span></span><br style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">αναπληρωτής καθηγητής Μοριακής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς</span><br />«Τα αποτελέσματα λειψών μελετών δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθούν από άλλες ομάδες ώστε να υπάρξει επιστημονική πρόοδος»<br /><br />Από την πλευρά του ο δρ Πέκας έκανε λόγο για «την τεράστια χρησιμότητα τέτοιου είδους μελετών. Η διερεύνηση των μεταλλάξεων που μπορεί να υποστεί το στέλεχος ώστε να γίνει πανδημικό αναμένεται να οδηγήσει σε καλύτερη προετοιμασία της ανθρωπότητας απέναντι σε μια νέα πανδημία, σε ταχύτερη ανάπτυξη εμβολίων αλλά και αντι-ιικών θεραπειών. Οι μελέτες αυτού του είδους πρέπει να διεξάγονται και είναι ευχής έργον ότι διεξάγονται από τόσο οργανωμένα εργαστήρια που έχουν πείρα στη μελέτη της γρίπης. Την ανάγκη ύπαρξης τέτοιων μελετών αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι το στέλεχος Η5Ν1 που αποτελεί μια δεδομένη φυσική – και όχι φανταστική βιοτρομοκρατική – απειλή έχει ήδη εμφανιστεί ξανά δριμύτερο στην Ασία και στην Αφρική και είναι απαραίτητο να δούμε εγκαίρως εάν μπορεί να δώσει την επόμενη πανδημία».<br /><br />Σε ερώτηση του «Βήματος» σχετικά με το ότι γίνεται λόγος για λογοκρισία της επιστήμης μέσα από την τελευταία σύσταση του ΝSABB ο καθηγητής Οστερχολμ απάντησε ότι «δεν πρόκειται στην πραγματικότητα για λογοκρισία. Το πλατύ κοινό θα έχει πρόσβαση στις γενικές πληροφορίες των μελετών, ενώ οι λεπτομέρειες θα παρέχονται μόνο σε όσους επιστήμονες πραγματικά τις χρειάζονται ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος χρήσης τους από επιτήδειους. Η πράξη μας δείχνει επιστημονική υπευθυνότητα». Απαντώντας στην ίδια ερώτηση ο καθηγητής Πέκας εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά με την απαγόρευση δημοσίευσης έστω και μέρους των επιστημονικών αποτελεσμάτων. Οπως είπε «η επιστήμη πρέπει να είναι διαυγής. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Η δημοσίευση λειψών μελετών έχει μικρή επιστημονική αξία αφού δεν είναι δυνατόν τα αποτελέσματα να αναπαραχθούν από άλλες ομάδες ώστε να υπάρξει επιστημονική πρόοδος».<br /><br />Το δεδομένο είναι ότι η επιστήμη πρέπει να προοδεύει. Το θέμα είναι πώς. Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι καθόλου εύκολη όπως θα καταλάβατε…<br /><br />Οι ιοί... εργαστηρίου μπορούν να αποτελέσουν «όπλα» στα χέρια βιοτρομοκρατών, φοβούνται αρκετοί ειδικοί<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAXUjCigIt7z8jRjknyPYF1Qf6JXt_6IPPHhyphenhyphenMJWFnZEuMdbFHPtqaOeC993VLIzioy2M11crPfQIAX_F-IKoO4m-m00Ps9rlRYb26JXud1IwctQ2Xx9mq4dmpQ_kRkUOZXQJtxoqPsgg/s1600/398543_306550259387311_100000970193129_860179_1868837520_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAXUjCigIt7z8jRjknyPYF1Qf6JXt_6IPPHhyphenhyphenMJWFnZEuMdbFHPtqaOeC993VLIzioy2M11crPfQIAX_F-IKoO4m-m00Ps9rlRYb26JXud1IwctQ2Xx9mq4dmpQ_kRkUOZXQJtxoqPsgg/s400/398543_306550259387311_100000970193129_860179_1868837520_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5700408976117736738" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >ΓΡΙΠΟ-ΠΟΛΕΜΟΣ</span><br />Το χρονικό του τρόμου<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Σεπτέμβριος 2011</span><br /><br />Σε συνέδριο για τη γρίπη που έλαβε χώρα στη Μάλτα από τις 11 ως τις 14 Σεπτεμβρίου ο δρ Φουσιέ σκιαγράφησε για πρώτη φορά τη μελέτη της ομάδας του που αφορούσε τη δημιουργία ενός στελέχους Η5Ν1 το οποίο μεταδίδεται εύκολα μεταξύ θηλαστικών στο εργαστήριο. Τόσο η ομάδα του δρος Φουσιέ όσο και εκείνη του δρος Καουαόκα υποβάλλουν για δημοσίευση τις μελέτες τους στις δύο πιο έγκριτες επιστημονικές επιθεωρήσεις: η ομάδα από το Εράσμους στην επιθεώρηση «Science» και η ομάδα από το Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν-Μάντισον στην επιθεώρηση «Nature».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Δεκέμβριος 2011</span><br style="font-weight: bold;"><br />Το Εθνικό Συμβουλευτικό Επιστημονικό Σώμα για τη Βιοασφάλεια των ΗΠΑ (NSABB) ζητεί στις 21 Δεκεμβρίου από τους επικεφαλής των δύο επιστημονικών επιθεωρήσεων όπου έχουν υποβληθεί οι μελέτες προς δημοσίευση να απαλείψει τις λεπτομέρειες που μπορούν να αποτελέσουν «όπλα» στα χέρια βιοτρομοκρατών. Οι επικεφαλής των επιθεωρήσεων δεν δίνουν σαφή απάντηση αλλά αναφέρουν ότι περιμένουν από το Συμβούλιο να θέσει συγκεκριμένο πλαίσιο ώστε να διασφαλιστεί ότι οι σημαντικές πληροφορίες μελετών θα φθάνουν στα χέρια των ερευνητών που τις έχουν ανάγκη.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Αρχές Ιανουαρίου 2012</span><br /><br />Κυκλοφορούν φήμες σχετικά με το ότι οι επικεφαλής των επιθεωρήσεων «Nature» και «Science» καθώς και οι συγγραφείς των δύο μελετών έχουν συμφωνήσει με τους όρους που έθεσε το αμερικανικό Συμβούλιο (συζητείται μάλιστα ότι οι συγγραφείς παρέδωσαν νέα, «προσαρμοσμένα» κείμενα προς δημοσίευση).<br /><br /><span style="font-weight: bold;">12 Ιανουαρίου 2012</span><br /><br />Σε δικτυακή συζήτηση που οργάνωσε η επιθεώρηση «Science» σχετικά με το ζήτημα των μελετών που αφορούν το Η5Ν1 εργαστηρίου, το μέλος του αμερικανικού Συμβουλίου για τη Βιοασφάλεια, καθηγητής Μάικλ Οστερχολμ, ανέφερε ότι διερευνάται το ενδεχόμενο αλλαγής του συστήματος που διέπει τις δημοσιεύσεις. Σύμφωνα με τον ειδικό το Συμβούλιο έχει υποβάλει τις προτάσεις του στην αμερικανική κυβέρνηση η οποία και θα λάβει τις τελικές αποφάσεις μέσα σε σύντομο διάστημα. Ο καθηγητής τόνισε ότι απαιτείται πλέον πριν από τον έλεγχο των μελετών από τους επικεφαλής των επιστημονικών περιοδικών και τα πάνελ των ειδικών, αυτές να κρίνονται από οργανισμούς όπως πανεπιστήμια ή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Προσέθεσε ακόμη ότι ετοιμάζεται πλαίσιο ώστε να κρίνεται ποιοι επιστήμονες πρέπει να έχουν πρόσβαση στις λεπτομέρειες «ευαίσθητων» μελετών.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">22 Ιανουαρίου 2012</span><br style="font-weight: bold;"><br />Οι δημοσιεύσεις – «κομμένες» ή ολόκληρες – αναμένονται μέσα στο επόμενο διάστημα, πιθανώς και ως τα τέλη του μήνα.<br /></span>http://www.tovima.gr/science/<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguXMTt9pI4FJ_Z6TpF9a41lzPaT0fDYge8ZNB0qonINQ1tr7aKRzCbCq1nKKzSidWkFRU2xS7Kq4SRzLgl3nfe3pCLLPmw1fvbYOEkWvOJ4-vszdfYmVnfW2-6n-ZjP2YKKnuiMLmvr1I/s1600/395890_309575785751425_100000970193129_868265_982969535_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguXMTt9pI4FJ_Z6TpF9a41lzPaT0fDYge8ZNB0qonINQ1tr7aKRzCbCq1nKKzSidWkFRU2xS7Kq4SRzLgl3nfe3pCLLPmw1fvbYOEkWvOJ4-vszdfYmVnfW2-6n-ZjP2YKKnuiMLmvr1I/s400/395890_309575785751425_100000970193129_868265_982969535_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5700409098990335058" border="0" /></a><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/fb0jclcZzxg" allowfullscreen="" width="420" frameborder="0" height="315"></iframe><br /><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Η Τζέιν Μπέργκερμαιστερ είναι μια Αυστριακή-Ιρλανδέζα δημοσιογράφος</span> με βάση τη Βιέννη, η οποία τράβηξε τη προσοχή του κοινού πέρυσι (το 2009), εξαγριωμένη από την διανομή των μολυσμένων δειγμάτων Η5Ν1 (Γρίπη των Πουλιών), που διανεμήθηκαν σε Ευρωπαικά εργαστήρια από τη φαρμακευτική εταιρία Μπάξτερ, άρχισε να δημοσιοποιεί το γεγονός και προσπάθησε να κάνει μήνυση σε αρκετές υπηρεσίες. Από τότε έγινε ένα είδος ηρωίδας στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών, ενάνετια στην απειλή των υποχρεωτικών εμβολιασμών.</span><br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/TBiBm4k0jJg" allowfullscreen="" width="420" frameborder="0" height="315"></iframe><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCq08k-6TEG31b1G2NG4lIWJevZX53JUT0EXyW1fDhc4L0NIVqr1_vxdRHlDvmC1hJa-ZOX6pKz7-uKxfM8Rks1BXxUkCfxI5BYKHzmMFCvdGCr1JnHj_Fn50A5qeszc_ppC1AR1MxvtU/s1600/393496_288806447828359_100000970193129_805773_455703678_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCq08k-6TEG31b1G2NG4lIWJevZX53JUT0EXyW1fDhc4L0NIVqr1_vxdRHlDvmC1hJa-ZOX6pKz7-uKxfM8Rks1BXxUkCfxI5BYKHzmMFCvdGCr1JnHj_Fn50A5qeszc_ppC1AR1MxvtU/s400/393496_288806447828359_100000970193129_805773_455703678_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5700414209789514946" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-29110624995490045882011-11-25T01:23:00.001-08:002011-11-25T01:36:33.869-08:00Οι στατίνες, τα δημοφιλή φάρμακα ενάντια στην υψηλή χοληστερόλη, μειώνουν με ασφάλεια τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων ...«The Lancet»<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHwTkwvNrh-E73SgPIPDfR_LeMNmuKiOqtdDGzXQ2KlqCPbpIwW7mNhL4TAW3k6_8ddkPVK6ripM7KvGznWQJJneBhNjl9VrhIFY7qAgO4SCQRJGkAnp7iJoF3UBY2WaxCWmm7R5kuLMU/s1600/5251835497_25bc762a69_b.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 397px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHwTkwvNrh-E73SgPIPDfR_LeMNmuKiOqtdDGzXQ2KlqCPbpIwW7mNhL4TAW3k6_8ddkPVK6ripM7KvGznWQJJneBhNjl9VrhIFY7qAgO4SCQRJGkAnp7iJoF3UBY2WaxCWmm7R5kuLMU/s400/5251835497_25bc762a69_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5678861809097552130" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;">Λονδίνο<br /><br />Οι στατίνες, τα δημοφιλή φάρμακα ενάντια στην υψηλή χοληστερόλη, μειώνουν με ασφάλεια τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων ακόμη και χρόνια μετά το τέλος της θεραπείας, σύμφωνα με νέα μεγάλη μελέτη που δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο της ιατρικής επιθεώρησης «The Lancet».<br /><br />Οι στατίνες είναι φάρμακα που λαμβάνονται από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο – είναι χαρακτηριστικό ότι οι πωλήσεις τους σε παγκόσμιο επίπεδο ξεπερνούν τα 20 δις δολάρια. Ωστόσο έχουν κατά καιρούς τεθεί στο «εδώλιο του κατηγορουμένου» σχετικά με πρόκληση μακροπρόθεσμων προβλημάτων στην καρδιά και στο ήπαρ ενώ έχουν κατηγορηθεί και για πρόκληση καρκίνου.<br /><br />Μακροπρόθεσμη μελέτη<br /><br />Τώρα ερευνητές από την Οξφόρδη που διεξάγουν τη μακροπρόθεσμη μελέτη «Heart Protection Study» παρακολούθησαν περισσότερα από 20 χιλιάδες άτομα που αντιμετώπιζαν κίνδυνο καρδιαγγειακού νοσήματος και τα οποία λάμβαναν είτε ημερήσια δόση 40 mg μιας στατίνης (συγκεκριμένα σιμβαστατίνης) είτε εικονικό φάρμακο επί περισσότερο από πέντε χρόνια.<br /><br />Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα άτομα που λάμβαναν στατίνη εμφάνισαν μείωση στην «κακή» LDL χοληστερόλη καθώς και μείωση στα αγγειακά επεισόδια κατά 23% σε σύγκριση με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου.<br /><br />Οφέλη με διάρκεια<br /><br />Η παρακολούθηση των ασθενών συνεχίστηκε για έξι επιπλέον έτη έως ότου η μελέτη έφθασε στο τέλος της. Όπως προέκυψε, τα οφέλη από τη λήψη στατίνης παρέμεναν κατά την εξαετία παρακολούθησης, ακόμη και στα άτομα που είχαν σταματήσει τη λήψη των φαρμάκων. Επιπροσθέτως δεν παρουσιάστηκε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας στα άτομα που είχαν λάβει ή συνέχιζαν να λαμβάνουν το φάρμακο.<br /><br />Σημειώνεται ότι κατά την περίοδο παρακολούθησης κατεγράφη ένας σημαντικός αριθμός περιπτώσεων καρκίνου (περί τις 3.500), ωστόσο δεν εμφανίστηκε διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης της νόσου μεταξύ της ομάδας της σιμβαστατίνης και εκείνης του εικονικού φαρμάκου.<br /><br />Oπως ανέφερε ο Ρίτσαρντ Μπουλμπούλια, από το Τμήμα Κλινικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που συμμετείχε στη μελέτη «οι στατίνες αποδείχθηκαν ασφαλείς καθώς δεν αύξαναν τον κίνδυνο καρκίνου ή άλλης σοβαρής νόσου κατά το συνολικό διάστημα των 11 ετών παρακολούθησης. Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ καθησυχαστικά για τους γιατρούς που συνταγογραφούν στατίνες καθώς και για τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό ασθενών που κάνουν μακροχρόνια χρήση τους προκειμένου να μειώσουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων». </span><br />http://www.tovima.gr/science/medicine-biology<br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/tCcRyWyvnvo" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPf07m-jhkc0gecGYfLqKpdDRm4DSjxQ1M3jICEslCYWJDb89pAENaGsIjCgODLWqGb_C5zn1-kcmjBJ4btO5jrb-lu_02oeCWMYluiT4X0hpV7EB7eVGLvJk1tmG0nGkBNXL3lJ4muOA/s1600/2748548852_d2c6f95a99.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPf07m-jhkc0gecGYfLqKpdDRm4DSjxQ1M3jICEslCYWJDb89pAENaGsIjCgODLWqGb_C5zn1-kcmjBJ4btO5jrb-lu_02oeCWMYluiT4X0hpV7EB7eVGLvJk1tmG0nGkBNXL3lJ4muOA/s400/2748548852_d2c6f95a99.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5678861999439016354" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-42312679459865150202011-11-25T01:12:00.000-08:002011-11-25T01:18:25.803-08:00Μια νέα θεραπεία που αναπτύχθηκε από ειδικούς του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη «βράζει» τους όγκους του μαστού μέσα σε λίγα λεπτά..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHy9rgPTnaBQyblb749rmKVosN_9Qvk6u5U_O8liKsIV7CP8gCQOjes48x1AmUWIKTevCPYwLlqS51us9infyonc2xU7biG8KszYFSMXaHkz4PYv8pFtNL3Q2gC2-GWVv-IYww-f5D3Ec/s1600/1973643447_004d0c2010.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHy9rgPTnaBQyblb749rmKVosN_9Qvk6u5U_O8liKsIV7CP8gCQOjes48x1AmUWIKTevCPYwLlqS51us9infyonc2xU7biG8KszYFSMXaHkz4PYv8pFtNL3Q2gC2-GWVv-IYww-f5D3Ec/s400/1973643447_004d0c2010.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5678860060970652818" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;">Στοκχόλμη<br /><br />Μια νέα θεραπεία που αναπτύχθηκε από ειδικούς του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη «βράζει» τους όγκους του μαστού μέσα σε λίγα λεπτά.<br /><br />Η τεχνική που ονομάζεται επιλεκτικός καυτηριασμός με ραδιοσυχνότητες (Preferential Radio-Frequency Ablation, PRFA) βασίζεται σε χρήση ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο στοχεύει τους όγκους και τους «ψήνει» στους 70 ως 90 βαθμούς Κελσίου.<br /><br />Εξολόθρευση σε 10 λεπτά<br /><br />Κλινικές δοκιμές δείχνουν ότι η μέθοδος, η οποία εφαρμόζεται με τοπική αναισθησία, εξολοθρεύει τα καρκινικά κύτταρα μέσα σε δέκα λεπτά.<br /><br />Σύμφωνα με την επικεφαλής των δοκιμών ακτινολόγο δρα Κάριν Λίφλαντ η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική της χειρουργικής επέμβασης για ασθενείς με πρώιμο καρκίνο του μαστού.<br /><br />Σημειώνεται ότι παρόμοιες θεραπείες που χρησιμοποιούν καυτηριασμό με ραδιοσυχνότητες εφαρμόζονται ήδη για τη θεραπεία των καρκίνων του νεφρού, του ήπατος και των οστών.<br /><br />Σαν… βράσιμο αβγού<br /><br />«Η διαδικασία μοιάζει σαν να βράζουμε ένα αβγό» εξηγεί η δρ Λίφλαντ και προσθέτει: «Ο όγκος θερμαίνεται σε τέτοιον βαθμό ώστε τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται ενώ την ίδια στιγμή ο περιβάλλων υγιής ιστός παραμένει άθικτος».<br /><br />Η ειδικός σημειώνει ότι η θεραπεία είναι κατάλληλη κυρίως για γυναίκες των οποίων οι όγκοι είναι μικρότεροι από 2 εκατοστά σε διάμετρο και επικεντρώνονται σε ένα σημείο. «Η ασθενής δεν πονά ούτε εμφανίζει ουλές ενώ μέσα σε λίγα λεπτά από τη θεραπεία μπορεί να εξέλθει του νοσοκομείου και να επιστρέψει στο σπίτι ή στην εργασία της».<br /><br />Η διαδικασία<br /><br />Οι γιατροί χρησιμοποιούν υπερήχους προκειμένου να καθοδηγήσουν ένα λεπτό σαν βελόνα ηλεκτρόδιο στο κέντρο του όγκου του μαστού. Στη συνέχεια ηλεκτρικό ρεύμα διαπερνά το ηλεκτρόδιο και θερμαίνει αποκλειστικώς τον όγκο, χωρίς να βλάπτονται οι υγιείς περιβάλλοντες ιστοί.<br /><br />Ο ιστός που έχει «ψηθεί» παραμένει εντός του οργανισμού και μετατρέπεται σε αβλαβή ουλώδη ιστό. Η θεραπεία διεξάγεται μόνο μια φορά και δεν απαιτείται επανάληψή της. Ωστόσο είναι απαραίτητος ο τακτικός έλεγχος των ασθενών με χρήση μαγνητικής τομογραφίας. Αρχικώς ο έλεγχος γίνεται στον πρώτο, στον έκτο και στον δωδέκατο μήνα από την εφαρμογή της θεραπείας ενώ στη συνέχεια επαναλαμβάνεται σε ετήσια βάση προκειμένου να επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει υποτροπή και μετάσταση της νόσου.<br /><br />Δεν υπάρχει επίσης πρόβλημα υποβολής της ασθενούς σε περαιτέρω θεραπείες όπως η χημειοθεραπεία σε περίπτωση που αυτό κριθεί απαραίτητο.<br /><br />Επιτυχημένες κλινικές δοκιμές<br /><br />Μέχρι στιγμής περισσότερες από 80 ασθενείς έχουν υποβληθεί στη συγκεκριμένη θεραπεία στο πλαίσιο τριών διαφορετικών δοκιμών. Και στις τρεις περιπτώσεις προέκυψε η αποτελεσματικότητα της προσέγγισης. Οι εθελόντριες παρακολουθούνται εδώ και δύο έτη και σε καμία περίπτωση δεν παρουσιάστηκε υποτροπή της νόσου.<br /><br />Η δρ Λίφλαντ εκτιμά ότι η νέα τεχνολογία θα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη για γυναίκες με όγκους που εξελίσσονται με αργούς ρυθμούς και οι οποίες δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση εξαιτίας άλλων προβλημάτων υγείας όπως ο διαβήτης ή οι αναπνευστικές παθήσεις.<br /><br />Μικρότερο κόστος<br /><br />Όπως μάλιστα λέει, η μέθοδος PRFA συνδέεται με πολύ μικρότερο κόστος σε σύγκριση με την επέμβαση. «Μέσα σε πέντε χρόνια πιστεύω ότι η PRFA θα αποτελεί ευρέως διαδεδομένη θεραπεία. Η ίδια η τεχνική δεν είναι ακριβή απλώς το κόστος ανεβαίνει εξαιτίας της ανάγκης διεξαγωγής τακτικών μαγνητικών τομογραφιών. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι μια πιο οικονομική λύση σε σχέση με το χειρουργείο αφού δεν απαιτεί γενική αναισθησία ούτε παραμονή στο νοσοκομείο».<br /><br />Ενας από τους πιθανούς φόβους σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη προσέγγιση είναι ότι εάν ο όγκος και ο περιβάλλων ιστός δεν αφαιρεθούν χειρουργικά από το σώμα, μπορούν να παραμείνουν κάποια καρκινικά κύτταρα τα οποία πιθανώς θα εξαπλωθούν. Ωστόσο η δρ Λίφλαντ ελπίζει ότι τα αποτελέσματα των συνεχιζόμενων κλινικών δοκιμών θα αποδείξουν ότι οι φόβοι αυτοί είναι αβάσιμοι.<br />http://www.tovima.gr/science/medicine-biology<br /><br /></span><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/SmhCLtJW8dk" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQvwxd5O6XhnlVF0szfU0CtbEOysZEuU6Q_1L40GbQiEJfZi_YfL1gXuUNx77fh7p7FxzYcUyxK8mDOVVj31a6eZg7VgNBz3kNarnMSTP-83-AL0VVOZDkV1Jil2pmS6J5VCoeCVJJYyE/s1600/296029_263913310317673_100000970193129_738618_392051687_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 273px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQvwxd5O6XhnlVF0szfU0CtbEOysZEuU6Q_1L40GbQiEJfZi_YfL1gXuUNx77fh7p7FxzYcUyxK8mDOVVj31a6eZg7VgNBz3kNarnMSTP-83-AL0VVOZDkV1Jil2pmS6J5VCoeCVJJYyE/s400/296029_263913310317673_100000970193129_738618_392051687_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5678860137397633586" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-31596198718227521342011-11-25T01:03:00.000-08:002011-11-25T01:07:35.706-08:00Κονσέρβες τροφίμων και πλαστικά μπουκάλια αναψυκτικών περιέχουν υπερβολικά υψηλά επίπεδα της χημικής ουσίας δισφαινόλης Α...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8LjfnnM2X82yDmzmWA9zS0rnkYOR7luaPA-I_YySRRWDCOSwamCCWX5QJ8IHZEmTVNxRxEXBbCwhlUASHwd3KQcLYmOdNnSKP6gLYkhwVIHUPvRU8_HN-EkAOPPIpuEhwuNODAL2DZBg/s1600/B96A197F05916A19DA3656004489451C.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8LjfnnM2X82yDmzmWA9zS0rnkYOR7luaPA-I_YySRRWDCOSwamCCWX5QJ8IHZEmTVNxRxEXBbCwhlUASHwd3KQcLYmOdNnSKP6gLYkhwVIHUPvRU8_HN-EkAOPPIpuEhwuNODAL2DZBg/s400/B96A197F05916A19DA3656004489451C.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5678857147036299394" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;">Λονδίνο<br /><br />Κονσέρβες τροφίμων και πλαστικά μπουκάλια αναψυκτικών περιέχουν υπερβολικά υψηλά επίπεδα της χημικής ουσίας δισφαινόλης Α, η οποία συνδέεται με την εμφάνιση καρκίνου, καρδιαγγειακών νοσημάτων και προβλημάτων σεξουαλικής ωρίμανσης.<br /><br />Η ανησυχητική μελέτη έρχεται από τους ειδικούς του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι κάποιες συσκευασίες τροφίμων περιέχουν 1.000 φορές ανώτερα επίπεδα δισφαινόλης Α σε σχέση με τα φρέσκα τρόφιμα.<br /><br />«Βουτιά» στη χημική σούπα<br /><br />Στη μελέτη των Αμερικανών έλαβαν μέρος 75 ενήλικες οι οποίοι μοιράστηκαν σε δύο ομάδες. Οι ερευνητές ζήτησαν από την πρώτη ομάδα να καταναλώνει σούπα σε κονσέρβα για ένα διάστημα πέντε ημερών και από τη δεύτερη ζήτησαν να καταναλώνει σούπα από φρέσκα υλικά. Στο τέλος του πενθήμερου, οι συμμετέχοντες έκαναν δύο μέρες διάλειμμα και στη συνέχεια ακολούθησαν το αντίθετο διατροφικό μοτίβο.<br /><br />Όπως εξηγούν οι επιστήμονες στη σχετική δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Journal of the American Medical Association», προς μεγάλη τους έκπληξη είδαν ότι η κατανάλωση μιας κονσέρβας σούπας την ημέρα για συνολικά πέντε μέρες ήταν αρκετή για την εκτίναξη των επιπέδων της δισφαινόλης Α στα ούρα κατά 1.221%.<br /><br />«Γνωρίζουμε εδώ και καιρό, ότι η κατανάλωση ποτών που εμφιαλώνονται σε σκληρά πλαστικά μπουκάλια αυξάνει τα επίπεδα δισφαινόλης Α στον οργανισμό μας» αναφέρει η επικεφαλής της μελέτης Τζένι Κάρουαιλ. «Η νέα μελέτη δείχνει τώρα ότι και τα τρόφιμα σε κονσέρβες ενδεχομένως να εντείνουν τον προβληματισμό μας, δεδομένης της ευρείας κατανάλωσής τους».<br /><br />Ασφάλεια σε… επίπεδα<br /><br />Την ίδια ώρα, μια ανεξάρτητη μελέτη της αμερικανικής υπηρεσίας Προδιαγραφών Τροφίμων (FSA) έδειξε ότι 37 από 62 γνωστά προϊόντα που εξετάστηκαν και βρίσκονται στα ράφια των σουπερμάρκετ, εμπεριέχουν την επικίνδυνη χημική ουσία.<br /><br />Αν και τα επίπεδα της δισφαινόλης Α δεν φάνηκε να ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια, οι επιστήμονες εμφανίζονται εμφανώς προβληματισμένοι καθώς δεν γνωρίζουν ακόμη αν μικρότερες δόσεις του χημικού θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας.<br /><br />Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η χημική ουσία που χρησιμοποιείται στο εσωτερικό κονσερβών και σκληρών πλαστικών δοχείων, συνδέεται με την ανδρική υπογονιμότητα, συμπεριφορικά και συναισθηματικά προβλήματα σε κορίτσια και την αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, εγκεφαλικών επεισοδίων και διαβήτη.<br />http://www.tovima.gr/science/medicine-biology<br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/qbxrOGzc4gs" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpz4PnnWs9mI_gv7GveCFQYhPlWIgOZ5Z_F_Uy36lqss2WKaOY06zPj3jfva08zS2uCL6oSVYNR8AUPemc5RaJQaUJC-jB9Z3v24vgwE1EdNhdQpHBsPsmtQyvYd-8jyxiwHr4_pMjbsk/s1600/4852910073468771565.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 279px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpz4PnnWs9mI_gv7GveCFQYhPlWIgOZ5Z_F_Uy36lqss2WKaOY06zPj3jfva08zS2uCL6oSVYNR8AUPemc5RaJQaUJC-jB9Z3v24vgwE1EdNhdQpHBsPsmtQyvYd-8jyxiwHr4_pMjbsk/s400/4852910073468771565.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5678857234266557810" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-79855561556686316612011-11-21T09:13:00.000-08:002011-11-21T09:18:33.378-08:00Kαι κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν...Δ. Λιαντίνης<iframe src="http://www.youtube.com/embed/1iJvTCj53mM" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="560"></iframe><br /><br /><br /><span style="font-size:130%;">Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.<br />Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.<br />Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.<br />Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.<br />Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν...Δ. Λιαντίνης</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDB5ncxvuppnUnN-3dFEGV1m0lZAlwqYU07EwjzEVB4hX0eNuV8_sQaFl5eBHNxM746eUGqScC3p47hpUTiXWVw9JEs3wbI0JypuFSkQBeb23eSQyEA3HdUZm7qbXpTyJpWL93_IJFya4/s1600/pipacs_resize.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDB5ncxvuppnUnN-3dFEGV1m0lZAlwqYU07EwjzEVB4hX0eNuV8_sQaFl5eBHNxM746eUGqScC3p47hpUTiXWVw9JEs3wbI0JypuFSkQBeb23eSQyEA3HdUZm7qbXpTyJpWL93_IJFya4/s400/pipacs_resize.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5677499038748218082" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-5195680642027866522011-11-21T09:09:00.000-08:002011-11-21T09:12:59.544-08:00«O άνθρωπος φυσιολογικά μαθαίνει να υποφέρει συνεχώς, και πεθαίνει ειρηνικά»Ρουσσώ<iframe src="http://www.youtube.com/embed/BxCZHhyUhFg" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="560"></iframe><br /><br /><br /><span style="font-size:130%;">"Λέει Ο Ρουσσώ: «O άνθρωπος φυσιολογικά μαθαίνει να υποφέρει συνεχώς, και πεθαίνει ειρηνικά».<br />Έχω την ιδέα ότι αυτή η πρόταση είναι ο πιο μεστός παιδαγωγικός λόγος που ξεστόμισε η ανθρώπινη σοφία. Όποιος ημπορεί να τον εφαρμόσει στη ζωή του, αυτός νικάει τη μοίρα. Το κομμάτι, δηλαδή, που του μοιράζει η φύση.<br />Γίνεται το πλάσμα που, δεν υπερβαίνει βέβαια, αλλά οπωσδήποτε υψώνεται, στην περιωπή του πλάστη του. Τον άνθρωπο τούτο δεν ημπορεί να τον βλάψει ούτε η τύχη, ούτε ο καιρός, ούτε ο θεός. Πώς να τον πούμε; που λέει ο Πίνδαρος. «Άνθρωπο να τον πούμε, ή να τον πούμε ήρωα;»<br />Λέγοντας ο Ρουσσώ πως εκείνος που μαθαίνει να υποφέρει πεθαίνει ειρηνικά, εννοεί ακριβώς ένα είδος εγκαρτέρησης μπροστά στο θάνατο που είναι ικανή να μας χαρίσει μόνο η συνειδητή θητεία μας στη δυσχέρεια της ζωής. Η συνεχής επανατροφοδότηση με λύπη μας κάνει ισοσθενείς με τη λύπη του θανάτου."Δ. Λιαντίνης</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlWrBSAbPG6LQsNYML6SMNnPSn7fweyZk5RvGXvls930jt_5xNIXIqbk1yhbIeKtGGOH4oMApZkG67b7KiGLTbKzxC1tx98UIxCKca0-dGWin3a14upX2_w835jCvc5sd9yb3ffNq95G8/s1600/Monterey-09_17_Mile_Drive_seagull.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlWrBSAbPG6LQsNYML6SMNnPSn7fweyZk5RvGXvls930jt_5xNIXIqbk1yhbIeKtGGOH4oMApZkG67b7KiGLTbKzxC1tx98UIxCKca0-dGWin3a14upX2_w835jCvc5sd9yb3ffNq95G8/s400/Monterey-09_17_Mile_Drive_seagull.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5677498063771702722" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-1370861441251085852011-11-07T07:29:00.000-08:002011-11-07T13:52:45.792-08:00Εδώ και λίγο καιρό άρχισε ένα από τα “είμαι” της. “Είμαι ελάχιστα καλή στη ζωγραφική”..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG0T7LtprIpIBODN1nHfT-K6fyuSNDDKtvsGeoc26T1xg5VNX08V8w2vkKo_w4nxs77fqxXSbPafOlKZFTpDpf7dfL3Qe5_Xg64n9xQSb2Ot370vNVwQHbnaTT0xeq-yTc7M4upWLUX10/s1600/l2aa.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 328px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG0T7LtprIpIBODN1nHfT-K6fyuSNDDKtvsGeoc26T1xg5VNX08V8w2vkKo_w4nxs77fqxXSbPafOlKZFTpDpf7dfL3Qe5_Xg64n9xQSb2Ot370vNVwQHbnaTT0xeq-yTc7M4upWLUX10/s400/l2aa.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672278513008244482" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKhQhgOMXvKIrCJMFm0nDG0E2aocKxeck0i9BQ68k2uc4iDyWqDaOaBZ9OjsU12fo9e5JJ5UZPmO79hVO0x36P7YV_WtFWURnfXl-bQqfxY2do7CsbT-w2JOZrSBobsT_1emum7FrKfCk/s1600/italia-natale06_126.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKhQhgOMXvKIrCJMFm0nDG0E2aocKxeck0i9BQ68k2uc4iDyWqDaOaBZ9OjsU12fo9e5JJ5UZPmO79hVO0x36P7YV_WtFWURnfXl-bQqfxY2do7CsbT-w2JOZrSBobsT_1emum7FrKfCk/s400/italia-natale06_126.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672306670159699826" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ποιοι είστε; </span></span><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας; </span></span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Για ν’ απαντήσετε σ’ αυτά τα δύο ερωτήματα, το πιο πιθανό είναι να αναφερθείτε στην προσωπική σας ιστορία, σ’ ένα παρελθόν που έχετε ζήσει, με το οποίο όμως είστε αναμφίβολα δεμένοι και από το οποίο θεωρείτε δύσκολο να ξεφύγετε. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Ποιες είναι οι αυτοπεριγραφές σας;<br /><br />Μήπως αυτές οι μικρές ξεκάθαρες ετικέτες που συσσωρεύσατε μια ολόκληρη ζωή;<br /><br />Έχετε ένα συρτάρι γεμάτο από αυτοχαρακτηρισμούς που το χρησιμοποιείτε τακτικά;<br /><br /></span>Μπορεί να συμπεριλαμβάνει καρτέλες, όπως είμαι νευρικός, είμαι ντροπαλός, είμαι βαρετός, δεν ξέρω από μουσική, είμαι αδέξιος, ξεχνώ εύκολα κι ένα σωρό άλλα επιπρόσθετα “είμαι” που αδιάκοπα χρησιμοποιείτε. Ίσως να έχετε και πολλά θετικά “είμαι”, όπως”: είμαι αξιαγάπητος, είμαι καλός στο σκάκι, είμαι γλυκός.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Οι αυτοπεριγραφές δεν είναι από μόνες τους λαθεμένες, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθούν με επιζήμιο τρόπο. Το να βάζουμε ετικέτες μπορεί να είναι κάτι ιδιαίτερα καταστροφικό για την ωρίμανση.</span> Είναι εύκολο να χρησιμοποιούμε ετικέτες ως δικαιολογία για να παραμείνουμε ίδιοι.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο Σέρεν Κίρκεγκωρ έγραφε: “Από τη στιγμή που με χαρακτηρίζετε με κάνετε αρνητικό”</span>.<br /><br />Όταν το άτομο πρέπει να ζήσει σύμφωνα με ετικέτες, ο εαυτός του παύει να υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για τις ετικέτες που κολλάμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αρνιέστε τον εαυτό σας όταν τον ταυτίζετε με ταμπέλες, αντί να τον συγκρίνετε με τη δυνατότητά σας για ωρίμανση.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Όλοι οι αυτοχαρακτηρισμοί ξεκινούν από το ιστορικό του ατόμου. Αλλά το παρελθόν, όπως λέει ο Καρλ Σάντμπουργκ στο “Λιβάδι”, “είναι ένας κάδος από στάχτες”.<br /><br /></span>Ελέξτε τον εαυτό σας ως ποιο βαθμό είστε δεμένοι με το παρελθόν.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Όλα τα “είμαι” της αυτοήττας είναι αποτέλεσμα της χρήσης αυτών των νευρωτικών φράσεων:</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">1.</span> “Αυτός είμαι”.<br /><span style="font-weight: bold;">2.</span> “Πάντα ήμουν έτσι”.<br /><span style="font-weight: bold;">3.</span> “Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς”.<br /><span style="font-weight: bold;">4.</span> “Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου”.<br /><br />Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Είναι οι παράγοντες που σας εμποδίζουν να ωριμάσετε, ν’ αλλάξετε και να κάνετε τη ζωή σας (από τη στιγμή αυτή και μετά – όλη τη ζωή που έχετε μπροστά σας) νέα, γοητευτική και γεμάτη από την ικανοποίηση των τωρινών στιγμών.<br /><br />Μερικοί άνθρωποι συνήθως χρησιμοποιούν και τις τέσσερις φράσεις μαζί, όταν τους φέρνεις αντιμέτωπους με τη συμπεριφορά τους. Ρωτήστε κάποιον γιατί εκνευρίζεται όταν προκύπτει θέμα ατυχημάτων κι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα σας απαντήσει: “Ω, έτσι είμαι εγώ. Πάντα ήμουν έτσι, γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας μου”. Με μια ανάσα όλες αυτές οι φράσεις μαζί! Κι η καθεμιά να χρησιμοποιείται ως μια εξήγηση σχετικά με το γιατί δεν θα γίνουν ποτέ διαφορετικοί και γιατί ούτε καν σκέφτονται ν’ αλλάξουν.<br /><br />Τα “είμαι” σας που περιγράφουν αυτή την αυτοαπαγορευτική συμπεριφορά ξεκινούν από κάτι που διδαχθήκατε στο παρελθόν. Και κάθε φορά που χρησιμοποιείτε μία από τις τέσσερις παραπάνω φράσεις, στην πραγματικότητα λέτε: “Κι έχω σκοπό να εξακολουθήσω να είμαι αυτός που είμαι”.<br /><br />Μπορείτε ν’ αρχίσετε να λύνετε τους κόμπους που σας συνδέουν με το παρελθόν και να διώξετε από μέσα σας τις άκαρπες αυτές φράσεις, που προφέρονται για να σας κρατούν έτσι όπως πάντα ήσασταν.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ8v5jXrHKFbOIeYXb_YIhBw3yOsz6J96QwZHc1zxpNt1EvCHERGJc8oCXPo6r9knxENSX64tmIg4K8oe_IMugg5K-T0oJZV2aHuSl5oFpu0Z6ODTM0faCoTfobekF6D-1ebYuwbHmzF4/s1600/29222200.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 338px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ8v5jXrHKFbOIeYXb_YIhBw3yOsz6J96QwZHc1zxpNt1EvCHERGJc8oCXPo6r9knxENSX64tmIg4K8oe_IMugg5K-T0oJZV2aHuSl5oFpu0Z6ODTM0faCoTfobekF6D-1ebYuwbHmzF4/s400/29222200.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672278427768959634" border="0" /></a><br /><span style="font-weight: bold;">Κατάλογος χαρακτηριστικών “είμαι” που μπορούν να συμπεριληφθούν στην αυτοεικόνα σας:</span><br /><br />Είμαι ντροπαλός.<br />Είμαι τεμπέλης.<br />Είμαι δειλός.<br />Είμαι φοβισμένος.<br />Είμαι αδέξιος.<br />Είμαι αγχώδης.<br />Είμαι ξεχασιάρης.<br />Είμαι άσχετος από μηχανές.<br />Είμαι απαίσιος μάγειρας.<br />Είμαι φοβερά ανορθόγραφος.<br />Είμαι απ’ αυτούς που κουράζονται εύκολα.<br />Είμαι φιλάσθενος.<br />Είμαι απ’ αυτούς που δεν κάνουν τίποτα σωστά.<br />Είμαι επιρρεπής στα ατυχήματα.<br />Είμαι χοντρός.<br />Είμαι άμουσος.<br />Είμαι άσχετος με τ’ αθλητικά.<br />Είμαι βαριεστημένος.<br />Είμαι πεισματάρης.<br />Είμαι ανώριμος.<br />Είμαι σχολαστικός.<br />Είμαι απρόσεκτος.<br />Είμαι άσχετος από μαθηματικά.<br />Είμαι μοναχικός τύπος.<br />Είμαι ψυχρός.<br />Είμαι μνησίκακος.<br />Είμαι βλοσυρός.<br />Είμαι απαθής.<br />Είμαι ανεύθυνος.<br />Είμαι νευρικός.<br />Είμαι τσαπατσούλης.<br />Είμαι εχθρικός.<br /><br />Πιθανόν είστε κάτι απ’ όλα αυτά, ή ίσως και να’ χετε φτιάξει ένα δικό σας κατάλογο. Η ουσία δεν είναι ποια ετικέτα διαλέγετε, αλλά ότι διαλέξατε να κολλήσετε πάνω σας μια ετικέτα. Αν είστε πραγματικά ικανοποιημένοι με κάποιο απ’ αυτά τα “είμαι”, τότε αφήστε το να υπάρχει, αλλά αν μπορείτε να παραδεχθείτε πως κάποιο απ’ αυτά ή τ’ άλλα “είμαι” σας ενοχλεί, είναι καιρός να κάνετε κάποιες αλλαγές. Αλλά ας αρχίσουμε με την κατανόηση αυτών των “είμαι”.<br /><br />Οι άνθρωποι αρέσκονται να σας χαρακτηρίζουν, να σας κατατάσσουν σε κάποιες μικρές κατηγορίες. Είναι ο ευκολότερος τρόπος.<span style="font-weight: bold;"><br /><br />Ο Ντ. Χ. Λώρενς διαπίστωσε το ανόητο αυτής της διαδικασίας<br />στο ποίημά του<br /><br />Ποιος είναι αυτός;</span><br /><br />-Ποιος είναι αυτός;<br />-Ένας άνθρωπος φυσικά.<br />-Ναι, μα τι κάνει;<br />-Ζει και είναι άνθρωπος.<br />-Ναι, βέβαια! Μα θα πρέπει να εργάζεται. Κάτι θα πρέπει να κάνει.<br />-Γιατί;<br />-Επειδή φανερά ανήκει στις αργόσχολες τάξεις.<br />-Δεν ξέρω. Έχει πολύ ελεύθερο χρόνο. Και φτιάχνει πολύ όμορφες καρέκλες.<br />-Ε, να το λοιπόν. Είναι επιπλοποιός.<br />-Όχι, όχι!<br />-Ε, τότε θα είναι μαραγκός.<br />-Καθόλου.<br />-Μα, εσύ το είπες.<br />-Τι είπα;<br />-Ότι φτιάχνει καρέκλες και είναι μαραγκός.<br />-Είπα ότι φτιάχνει καρέκλες, μα δεν είπα πως είναι μαραγκός.<br />-Ωραία. Μήπως τότε είναι ερασιτέχνης;<br />-Ίσως! Αλλά θα’ λεγες το πουλί ή η τσίχλα είναι επαγγελματίας φλαουτίστας ή ερασιτέχνης;<br />-Θα’ λεγα πως είναι μόνο ένα πουλί.<br />-Κι εγώ είπα πως είναι μόνο άνθρωπος.<br />-Εντάξει! Πάντα σ’ άρεσε να ‘σαι αινιγματικός.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πως ξεκίνησαν τα “είμαι”</span><br /><br />Οι πρόγονοι των “είμαι” σας ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Το πρώτο είδος αυτών των ετικετών προέρχεται από τους άλλους. Σας τις καρφιτσώνουν από παιδί και τις κουβαλάτε πάνω σας μέχρι σήμερα. Οι άλλες ετικέτες είναι αποτελεσμα της εκλογής που κάνατε για ν’ αποφύγετε δυσάρεστες ή δύσκολες αγγαρείες.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η πρώτη κατηγορία είναι αυτή που ως τώρα κυριαρχεί.</span> Η μικρή Χόουπ πηγαίνει στη Β’ τάξη. Της αρέσει πολύ το μάθημα της ζωγραφικής και ξεχνιέται σχεδιάζοντας και παίζοντας με τα χρώματα. Η δασκάλα της όμως της λέει ότι δεν είναι τόσο καλή κι αυτή αρχίζει ν’ απομακρύνεται από τη ζωγραφική επειδή δεν της αρέσει να την επιτιμούν. Εδώ και λίγο καιρό άρχισε ένα από τα “είμαι” της. <span style="font-weight: bold;">“Είμαι ελάχιστα καλή στη ζωγραφική”</span>. Η συμπεριφορά αποφυγής ενισχύει μέσα της αυτή την ιδέα κι όταν πια έχει μεγαλώσει, όποτε τη ρωτούν γιατί δεν ζωγραφίζει, απαντά: “Α, δεν είμαι καλή στη ζωγραφική. Πάντα έτσι ήμουν”. Τα περισσότερα “είμαι” είναι κατάλοιπα μιας εποχής, όταν ακούγατε φράσεις όπως: “Α, αυτός είναι αδέξιος. Ο αδελφός του είναι καλός στον αθλητισμό, μα σ’ αυτόν αρέσει η μελέτη”, “Είσαι σαν κι εμένα, κι εγώ δεν τα κατάφερνα καθόλου στην ορθογραφία”, “Ο Μπίλυ ήταν πάντα ο ντροπαλός της οικογένειας”, “Είναι σαν τον πατέρα της, δεν τα καταφέρνει σε τίποτε!” Όλα αυτά είναι τα “είμαι” μιας ολόκληρης ζωής, που ξεκινούν από την ώρα που γεννιόμαστε και που ποτέ δεν τα αμφισβητούμε. Απλώς τα αποδεχόμαστε ως έναν όρο ζωής.<br /><br />Ανοίξτε κουβέντα με τους ανθρώπους που στη ζωή σας θεωρείτε τους πλέον υπεύθυνους για πολλά από τα “είμαι” σας (γονείς, παλιούς οικογενειακούς φίλους, πρώην δασκάλους σας, παππούδες κ.λ.π.). Ρωτήστε τους πως νομίζουν ότι γίνατε αυτό που είστε κι αν ήσασταν πάντα έτσι. Πείτε τους ότι είστε αποφασισμένοι ν’ αλλάξετε και δείτε να πιστεύουν ότι είστε ικανοί για κάτι τέτοιο. Θα εκπλαγείτε από την ερμηνεία τους κι από την αντίληψη που έχουν ότι δεν μπορείτε να είστε διαφορετικοί, αφού “Πάντα είσασταν έτσι”.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η δεύτερη κατηγορία των “είμαι” ξεκινά από εκείνες τις βολικές ετικέτες που μάθατε να κολλάτε πάνω σας, με σκοπό να αποφύγετε δραστηριότητες που δεν σας αρέσουν.</span> Δούλευα κάποτε μ’ έναν πελάτη 46 χρονών, που ήθελε πάρα πολύ να φοιτήσει σε κολέγιο, μια που έχασε αυτή την ευκαιρία εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Φφοβόταν όμως ότι θ’ αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό των νεαρών σπουδαστών. Ο φόβος της αποτυχίας κι η αμφιβολία για τις διανοητικές του ικανότητες τον τρόμαζαν. Διάβαζε συνέχεια και με τη βοήθεια των συμβούλών μου αποφάσισε να συμμετάσχει στις εισαγωγικές εξετάσεις ενός τοπικού κοινοτικού κολεγίου. Εξασφάλισε ημέρα και ώρα συνέντευξης με την εξεταστική επιτροπή, αλλά εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί τα “είμαι” του για να παρακάμψει την ουσιαστική διαδικασία. Δικαιολογούσε την αδράνειά του λέγοντας: “Είμαι πολύ γέρος, δεν είμαι αρκετά έξυπνος και άλλωστε δεν ενδιαφέρομαι πολύ”.<br /><br />Ο άνθρωπος αυτός χρησιμοποιεί τα “είμαι” του για ν’ αποφύγει κάτι που θέλει τόσο πολύ. Ένας συνάδελφός μου τα χρησιμοποιεί για ν’ αποφύγει δραστηριότητες που δεν του αρέσουν. Αποφεύγει να επιδιορθώσει το κουδούνι της πόρτας ή το ραδιόφωνο, καθώς και οποιαδήποτε “αντρική” χειρωνακτική δουλειά που τη θεωρεί δυσάρεστη, υπενθυμίζοντας απλώς στη γυναίκα του: “Το ξέρεις, αγαπητή μου, ότι δεν τα καταφέρνω με τα μηχανήματα”. Αυτές οι μορφές των “είμαι” είναι συμπεριφορές προσαρμογής, αλλά είναι μαζί και παραπλανητικές δικαιολογίες. Αντί να πουν <span style="font-weight: bold;">“Θεωρώ αυτή τη δουλειά βαρετή ή χωρίς ενδιαφέρον και προτιμώ να μην την κάνω τώρα” (πράγμα που θα ήταν απόλυτα λογικό και υγιές) θεωρούν πιο εύκολο να προτάξουν ένα “είμαι”</span>.<br /><br />Στις περιπτώσεις αυτές τα άτομα λένε κάτι για τον εαυτό τους. Δηλώνουν: “Είμαι ολοκληρωμένος σ’ αυτό τον τομέα και δεν πρόκειται να γίνω κάτι διαφορετικό”. Αν είστε ολοκληρωμένος, καθ’ όλα εντάξει κι έχετε βρει τη θέση σας, τότε έχετε σταματήσει να ωριμάζετε, κι ενώ μπορεί να θέλετε πάρα πολύ να μείνετε προσκολλημένος σε μερικά “είμαι”, μπορεί ν’ ανακαλύψετε ότι κάποια άλλα είναι απλούσταστα περιοριστικά και αυτοκαταστροφικά.<br /><br />Παρακάτω υπάρχει ένας κατάλογος χαρακτηρισμών, κατάλοιπα του παρελθόντος. Αν κάποιος απ’ αυτούς ανήκει και σ’ εσάς, μπορεί να θέλετε να τον αλλάξετε.<br />Έχετε υπόψη σας ότι εδώ δεν συζητάμε για πράγματα που απλώς δεν σας αρέσει να κάνετε, αλλά εξετάζουμε κάποια συμπεριφορά που σας κρατά μακριά από δραστηριότητες οι οποίες πιθανόν να σας πρόσφεραν μεγάλη χαρά κι απόλαυση.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyMZUtZaSuwohwXKxdk5gYazUGqX224oDzyJLyK9gdPw8CLyHIffYYYsQyxDmrc7fz_jux2TiJRWkyEmRYQNJkTAY_Tx7CZLQ1MUEZTu5BbRTgQ_7fQ3OCzHjlLngxVZIUp6cynC_d3jE/s1600/Kaki_006_small.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyMZUtZaSuwohwXKxdk5gYazUGqX224oDzyJLyK9gdPw8CLyHIffYYYsQyxDmrc7fz_jux2TiJRWkyEmRYQNJkTAY_Tx7CZLQ1MUEZTu5BbRTgQ_7fQ3OCzHjlLngxVZIUp6cynC_d3jE/s400/Kaki_006_small.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672306891968652626" border="0" /></a><br /><span style="font-weight: bold;">Χαρακτηριστικές κατηγορίες “είμαι” και η νευρωτική υπόστασή τους</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">1.</span> Είμαι κακός στα μαθηματικά, στην ορθογραφία, στις ξένες γλώσσες κ.τ.λ.<br />Αυτό το “είμαι” σας απαλλάσσει από την προσπάθεια ν’ αλλάξετε και να μάθετε κάτι που ανέκαθεν θεωρούσατε δύσκολο ή πληκτικό. Όσο χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας ανίκανο, έχετε μια γερή δικαιολογία για ν’ αποφύγετε την αντιμετώπιση του θέματος.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">2.</span> Δεν είμαι καθόλου καλός σε δουλειές που απαιτούν δεξιότητα, όπως η μαγειρική, τα σπορ, το σχέδιο, η ηθοποιία κ.τ.λ.<br />Αυτό το “είμαι” σας εξασφαλίζει από το να μην κάνετε τίποτα απ’ όλα αυτά στο μέλλον και δικαιολογεί οποιαδήποτε ανεπιτυχή εκτέλεσή τους στο παρελθόν. “Πάντα ήμουν έτσι· είναι απλούστατα στο χαρακτήρα μου”. Αυτή η στάση ενισχύει την αδράνειά σας και, ακόμη πιο σημαντικό, σας βοηθά να προσκολληθείτε στην ανόητη ιδέα ότι δεν θα πρέπει να κάνετε τίποτε αν δεν το κάνετε σωστά και καλά. Έτσι, αν δεν είστε παγκοσμίως πρωταθλητής, είναι καλύτερα ν’ αποφύγετε κάθε άθλημα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">3.</span> Είμαι ντροπαλός, επιφυλακτικός, άστατος, νευρικός, φοβιτσιάρης κ.τ.λ.<br />Εδώ βρισκόμαστε στη γέννηση αυτών των “είμαι”. Αντί να τα προκαλέσετε και μαζί μ’ αυτά την αυτοκαταστροφική σκέψη που τα ενισχύει, απλούστατα τ’ αποδέχεστε ως μια επικύρωση ότι ανέκαθεν ήσασταν έτσι. Επιπλέον μπορεί να κατηγορείτε τους γονείς σας και να τους χρησιμοποιείτε ως δικαιολογία για το τωρινό σας “είμαι”. Τους θεωρείτε υπαίτιους κι έτσι δεν χρειάζεται να εργαστείτε για να γίνετε διαφορετικοί. Διαλέγετε αυτή τη συμπεριφορά ως έναν τρόπο για ν’ αποφύγετε την επικύρωση καταστάσεων που πάντα σας ήταν ενοχλητικές. Αυτό το “είμαι” είναι κατάλοιπο της παιδικής σας ηλικίας, όταν οι άλλοι είχαν συμφέρον να σας κάνουν να πιστέψετε ότι είστε ανίκανοι να σκεφτείτε για τον εαυτό σας. Απλώς ορίζετε την προσωπικότητά σας μ’ ένα βολικό “είμαι” και μπορείτε πια να δικαιολογήσετε όλων των ειδών τις αυτοστερητικές συμπεριφορές ως κάτι έξω από τον έλεγχό σας. Απαρνιέστε την ιδέα ότι εσείς μπορείτε να διαλέξετε την προσωπικότητά σας κι αντίθετα στηρίζεστε στις από καταβολής κακοτυχίες για να εξηγήσετε όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας που θα θέλατε ν’ απορρίψετε.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">4.</span> Είμαι αδέξιος, ασυντόνιστος κ.τ.λ.<br />Αυτά τα “είμαι” που μάθατε παιδί σας βοηθούν ν’ αποφύγετε τη γελοιοποίηση που πιθανόν να συναντήσετε, επειδή δεν είστε σωματικά εκπαιδευμένος όπως οι άλλοι. Φυσικά, η έλλειψη ευστροφίας κι ικανότητας ξεκινά μάλλον από το γεγονός ότι πιστέψατε σ’ αυτά τα “είμαι” κι έτσι αποφύγατε τη σωματική άσκηση, παρά από κάποιο κληρονομικό μειονέκτημα. Γινόμαστε καλοί σε ό,τι εξασκούμαστε κι όχι σ’ ό,τι αποφεύγουμε. Κρατάτε το “είμαι” σας και στέκεστε παράμερα κοιτάζοντας κι επιθυμώντας, υποκρινόμενοι ότι πραγματικά δεν σας αρέσουν αυτά τα πράγματα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">5.</span> Δεν είμαι ελκυστικός, είμαι άσχημος, πολύ ψηλός, πολύ κοντός κ.τ.λ.<br />Αυτά τα σωματικά “είμαι” σας βοηθούν να κρατηθείτε και να δικαιολογήσετε την κακή αυτοεικόνα σας καθώς και την έλλειψη αγάπης. Όσο θα χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας κατ’ αυτό τον τρόπο θα’ χετε μια προκατασκευασμένη δικαιολογία ώστε να μην εκτεθείτε σε μια ερωτική σχέση· ούτε θα χρειαστεί να προσπαθήσετε να γίνετε γοητευτικοί, ακόμη κι απέναντι στον ίδιο τον εαυτό σας. Χρησιμοποιείτε τον καθρέφτη σας ως δικαιολογία για το ότι δεν διακινδυνεύετε. Εντούτοις υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ: βλέπουμε ακριβώς αυτό που διαλέγουμε να δούμε – ακόμη και μέσα στον καθρέφτη.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">6.</span> Είμαι ανοργάνωτος, σχολαστικός, τσαπατσούλης κ.τ.λ.<br />Αυτά τα “είμαι” συμπεριφοράς σας δίνουν την ευκαιρία να εκμεταλλεύεστε τους άλλους και να δικαιολογείτε γιατί τα πράγματα πρέπει να γίνουν κατά έναν ορισμένο τρόπο. “Πάντα έτσι ενεργούσα”. Λες και η συνήθεια είναι μια δικαιολογία για να κάνουμε οτιδήποτε. Και το “Έτσι θα ενεργώ πάντα” είναι το μήνυμα που δεν διατυπώνεται. Στηριζόμενοι στον τρόπο που πάντα ενεργούσατε, δεν χρειάζεται καθόλου να ριψοκινδυνεύσετε για κάτι διαφορετικό και ταυτόχρονα σιγουρεύεστε ότι όλοι γύρω σας ενεργούν με τον ίδιο τρόπο. Αυτό είναι το “είμαι” που απαιτεί μια πολιτική ως υποκατάστατο σκέψης.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">7. </span>Είμαι ξεχασιάρης, αδιάφορος, ανεύθυνος, απαθής κ.τ.λ.<br />Αυτές οι περιπτώσεις των “είμαι” σας είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες όταν θέλετε να δικαιολογηθείτε για κάποια αναποτελεσματική συμπεριφορά. Το “είμαι” σας απαλλάσσει ακόμη κι από τον κόπο να αντιμετωπίσετε την αφηρημάδα ή την απροσεξία σας κι έτσι απλούστατα δικαιολογείτε τον εαυτό σας μ’ ένα εφησυχαστικό “Έτσι είμαι εγώ”. Όσο θα εκστομίζετε αυτό το “είμαι”, όταν συμπεριφέρεστε με οποιονδήποτε απ’ τους τρόπους που αναφέραμε πιο πάνω, δεν θα χρειαστεί ποτέ να προσπαθήσετε ν’ αλλάξετε. Θα είστε πάντα ξεχασιάρης και θα υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’ αυτό, έτσι ώστε να μείνετε πάντα ξεχασιάρης.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">8.</span> Είμαι Ιταλός, Γερμανός, Εβραίος, Αφρικάνος, Κινέζος κ.τ.λ.<br />Αυτά είναι τα εθνικά σας “είμαι” και λειτουργούν πάρα πολύ καλά όταν δεν βρίσκετε άλλους λόγους για να ερμηνεύσετε μερικές κακές συμπεριφορές σας, που είναι όμως πολύ δύσκολο να τις αντιμετωπίσετε. Κάθε φορά που συλλαμβάνετε τον εαυτό σας να συμπεριφέρεται με στερεότυπα που συνδέονται με την υποκουλτούρα σας, απλούστατα καταφεύγετε στο εθνικό σας “είμαι” για να δικαιολογηθείτε. Κάποτε ρώτησα ένα μαιτρ σε κάποιο εστιατόριο γιατί έδειχνε τόσο εκνευρισμένος κι αντιδρούσε στο παραμικρό πρόβλημα με ξεσπάσματα οργής. Μου απάντησε: “Τι περιμένετε από μένα; Είμαι Ιταλός, δεν μπορώ να συγκρατηθώ”.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">9.</span> Είμαι απότομος, αυταρχικός, πιεστικός κ.τ.λ.<br />Εδώ το “είμαι” μάλλον σας βοηθά να διατηρήσετε την εχθρική σας διάθεση, παρά να προσπαθήσετε ν’ αναπτύξετε αυτοπειθαρχία. Επικαλύπτετε τη συμπεριφορά αυτή μ’ ένα “Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, έτσι ήμουν πάντα”.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">10.</span> Είμαι γέρος, μεσόκοπος, κουρασμένος κ.τ.λ.<br />Μ’ αυτό το “είμαι” χρησιμοποιείτε την ηλικία σας ως δικαιολογία για να μη συμμετέχετε σε μια δραστηριότητα που μπορεί να είναι επικίνδυνη ή απειλητική. Κάθε φορά που βρίσκεστε αντιμέτωποι με δραστηριότητες όπως τα σπορ, το ραντεβού με μια ερωμένη μετά από το διαζύγιο ή το θάνατο της γυναίκας σας, ένα ταξίδι, ή κάτι παρόμοιο λέτε “Είμαι πολύ γέρος” κι εκμηδενίζετε κάθε συνακόλουθο κίνδυνο, που συνδέεται με τη δοκιμή του καινούργιου που φέρνει ωρίμανση. Η σημασία αυτού του “είμαι ηλικίας” είναι ότι σας κατατάσσει στους ολοκληρωτικά ξοφλημένους στον τομέα αυτό και αφού ολοένα θα γερνάτε, θα έχετε αποκλεστεί από κάθε είδους ωρίμανση ή γνωριμία με το καινούργιο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο κύκλος του “είμαι”</span><br /><br />Τα ανταλλάγματα της προσκόλλησης στο παρελθόν προβάλλοντας τα “είμαι” σας μπορούν να συνοψιστούν σε μια μόνο λέξη: αποφυγή. Κάθε φορά που θέλετε ν’ αποφύγετε κάποια δραστηριότητα ή να συγκαλύψετε ένα μειονέκτημα της προσωπικότητάς σας, φέρνετε στην επιφάνεια κάποιο “είμαι”. Πράγματι, αφού χρησιμοποιήσετε κατά κόρον αυτές τις ετικέτες, αρχίζετε να τις πιστεύετε κι οι ίδιοι και σ’ εκείνη την τωρινή στιγμή είστε “ολοκληρωμένοι” κι έτσι πρόκειται να παραμείνετε στην υπόλοιπη ζωή σας. Οι ετικέτες σας βοηθούν ν’ αποφεύγετε τη δύσκολη προσπάθεια και τον κίνδυνο να επιχειρήσετε την αλλαγή. Διαιωνίζουν τη συμπεριφορά που τις δημιούργησε. Έτσι, αν ένας νεαρός πάει σ’ ένα πάρτι πιστεύοντας ότι είναι ντροπαλός, θα συμπεριφερθεί ντροπαλά κι αυτό θα στηρίξει ακόμη περισσότερο αυτή την αυτοεικόνα του. Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο.<br /><br />Έτσι έχει το πράγμα. Αντί να παρέμβει ανάμεσα στα σημεία 3 και 4 του κύκλου, απλούστατα δικαιολογεί τη συμπεριφορά του μ’ ένα “είμαι” και αποφεύγει επιδέξια να εκτεθεί στον κίνδυνο που είναι αναγκαίος για να βγει απ’ αυτή την παγίδα. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι που ο νεαρός είναι ντροπαλός και μερικοί απ’ αυτούς πιθανόν να ανάγονται στην παιδική ηλικία. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι του φόβου του, έχει αποφασίσει να μην προσπαθήσει να γίνει κοινωνικός, αλλά να εξηγεί αυτή την έλλειψη μ’ ένα “είμαι”. Ο φόβος της αποτυχίας είναι αρκετά ισχυρός, ώστε να τον εμποδίζει να προσπαθήσει. Ενώ αν πίστευε στην τωρινή στιγμή και στην ικανότητά του να επιλέγει, η φράση του θ’ άλλαζε και από “Είμαι δειλός” θα γινόταν “Μέχρι τώρα συμπεριφερόμουν με δειλία”.<br /><br />Ο φαύλος κύκλος της δειλίας μπορεί κυριολεκτικά να εφρμοστεί σ’ όλα τα “είμαι” που είναι αυτομειωτικά. Ας εξετάσουμε τον κύκλο ενός σπουδαστή που πιστεύει ότι δεν είναι καλός στα μαθηματικά, ενόσω ασχολείται με τη λύση αλγεβρικών προβλημάτων.<br /><br />Αντί να σταματήσει ανάμεσα στα σημεία 3 και 4 και να θυσιάσει κι άλλο χρόνο στη λύση των προβλημάτων, να συμβουλευτεί κάποιον άλλο, να προσπαθήσει, απλούστατα σταματά. Όταν τον ρωτήσουν γιατί δεν πήρε καλό βαθμό στην άλγεβρα θα πει: “Πάντα ήμουν κακός στα μαθηματικά”. Αυτά τα φοβερά “είμαι” τα επικαλείστε για να δικαιολογήσετε τον εαυτό σας και να εξηγήσετε στους άλλους γιατί επιμένετε σ’ αυτό το πρότυπο της αυτοήττας.<br /><br />Μπορείτε να εξετάσετε κι εσείς το δικό σας κύκλο νευρωτικής λογικής και ν’ αρχίσετε να προκαλείτε οποιαδήποτε πλευρά της ζωής σας, στην οποία έχετε επιλέξει να θεωρείτε τον εαυτό σας ολοκληρωμένο. Το σοβαρότερο τίμημα για το ότι μένετε προσκολλημένοι στο παρελθόν σας και στηρίζεστε στα “είμαι” σας είναι η αποφυγή οποιασδήποτε ευκαιρίας για αλλαγή. Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε το “είμαι” για να εξηγήσετε μια συμπεριφορά που δεν σας αρέσει, φανταστείτε τον εαυτό σας ένα δέμα με όμορφο περιτύλιγμα και κορδελίτσες, που περιέχει κάποιο “φινιρισμένο” προϊόν.<br /><br />Βέβαια είναι πιο έυκολο να περιγράψετε τον εαυτό σας παρά να τον αλλάξετε. Ίσως ν’ αποδίδετε τα αίτια των χαρακτηρισμών σας στους γονείς σας ή σε άλλους ενήλικους που άσκησαν επιρροή στην παιδική σας ηλικία (δάσκαλοι, γείτονες, παππούδες). Αποδίδοντας τους ευθύνες γι’ αυτό που είστε σήμερα, τους παραχωρείτε ένα βαθμό ελέγχου στη ζωή σας, εξυψώνοντάς τους σε ανώτερη θέση από σας και, έξυπνα, δημιουργείτε ένα άλλοθι για να παραμείνετε σ’ αυτή την άγονη κατάσταση. Πράγματι πρόκειται για ξεκάθαρα μικρό τίμημα, που σας εξασφαλίζει από το να εκτεθείτε σε κίνδυνο. Αν φταίει η “κουλτούρα” που αποκτήσατε αυτά τα “είμαι”, τότε εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Μερικές μέθοδοι για ν’ απαλλαγείτε από το παρελθόν και να εκμηδενίσετε τα ενοχλητικά “είμαι”</span><br /><br />Το ν’ αφήσετε πίσω το παρελθόν σας σημαίνει να εκτεθείτε σε κινδύνους. Έχετε συνηθίσει στους αυτοορισμούς σας. Σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως σύστημα υποστήριξης της καθημερινής σας ζωής. Ωστόσο, ανάμεσα στις μεθόδους που θα σας βοηθήσουν να εκμηδενίσετε αυτά τα “είμαι” είναι και οι ακόλουθες:<br /><br />-Εξαλείψτε το “είμαι” κάθε φορά που μπορείτε. Αντικαταστήστε το με φράσεις όπως: “Μέχρι σήμερα διάλεγα να είμαι έτσι” ή “Συνήθιζα να χαρακτηρίζω τον εαυτό μου…”.<br /><br />- Ανακοινώστε στους πιο κοντινούς σας ανθρώπους ότι προτίθεστε να εξαλείψετε μερικά από τα “είμαι” σας. Αποφασίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά και ζητήστε τους να σας το υπενθυμίζουν κάθε φορά που τα εκστομίζετε.<br /><br />- Βάλτε στόχο να ενεργείτε διαφορετικά απ’ ότι μέχρι τώρα. Λόγου χάρη, αν θεωρείτε τον εαυτό σας ντροπαλό, συστηθείτε σ’ ένα πρόσωπο που άλλοτε θα το αποφεύγατε.<br /><br />- Μιλήστε μ’ ένα πρόσωπο που του έχετε εμπιστοσύνη και που θα σας βοηθήσει να καταπολεμήσετε τις δυνάμεις του παρελθόντος. Ζητήστε του να σας κάνει ένα σιωπηλό νόημα κάθε φορά που παρατηρεί να ξαναγυρίζετε στο “είμαι”.<br /><br />- Κρατάτε ημερολόγιο για τα αυτοκαταστροφικά “είμαι” και τις ανάλογες συμπεριφορές και καταγράφετε την πρακτική σας, καθώς και το πως νιώθετε ενώ συμπεριφέρεστε μ’ αυτό τον τρόπο. Για μια εβδομάδα καταγράψτε την ακριβή ώρα, ημερομηνία και περίσταση, κατά την οποία χρησιμοποιήσατε ένα από τα αυτοκαταστροφικά “είμαι” και προσπαθήστε να τα μειώσετε. Χρησιμοποιήστε τον κατάλογο που αναφέραμε πιο πάνω ως οδηγό για το ημερολόγιο που θα κρατήσετε.<br /><br />- Προσέξτε τις τέσσερις νευρωτικές φράσεις και κάθε φορά που θα φτάνετε στο σημείο να τις χρησιμοποιήσετε διορθώστε τον εαυτό σας δυνατά με τον ακόλουθο τρόπο: μετατρέψτε το<br />“Έτσι είμαι εγώ” σε “Έτσι ήμουν εγώ”.<br />“Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς” σε “Μπορώ να κάνω αλλιώς αν προσπαθήσω”.<br />“Πάντα ήμουν έτσι” σε “Θα γίνω διαφορετικός”.<br />“Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου” σε “Έτσι πίστευα παλιά ότι ήταν ο χαρακτήρας μου”.<br /><br />- Προσπαθήστε κάθε μέρα να εξαλείψετε ένα “είμαι”, έστω και μόνο γι’ αυτή τη μέρα. Αν χρησιμοποιείτε το “Είμαι ξεχασιάρης” για να χαρακτηρίσετε τον εαυτό σας, αφιερώστε τη Δευτέρα κάθε εβδομάδας στην προσπάθεια συνειδητοποίησης αυτής της τάσης και δείτε αν μπορείτε να διορθώσετε μια ή δυο συμπεριφορές που σας εμφανίζουν ως ξεχασιάρη. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε αν δεν σας αρέσει το “Είμαι πεισματάρης” – αφιερώστε μια μέρα για να δείξετε ανεκτικότητα στις αντίθετες γνώμες και δείτε αν μπορείτε ν’ απαλλαγείτε απ’ αυτό το “είμαι” έστω και για μια μέρα.<br /><br />- Μπορείτε να σπάσετε τον “κύκλο του είμαι” ανάμεσα στα σημεία 3 και 4 και ν’ αποφασίσετε ν’ αποβάλετε αυτές τις τόσο παλιές προφάσεις αποφυγής.<br /><br />- Βρείτε κάτι που δεν έχετε κάνει ποτέ και αφιερώστε ένα απόγευμα σ’ αυτή τη δραστηριότητα. Αφού επιδοθείτε για τρεις ώρες σ’ αυτή την εντελώς νέα δραστηριότητα, που στο παρελθόν πάντα αποφεύγατε, δείτε αν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ακόμη το ίδιο “είμαι” που μεταχειριστήκατε το ίδιο πρωί.<br /><br />Όλα τα “είμαι” είναι διδαγμένα πρότυπα αποφυγής και μπορείτε να μάθετε να είστε σχεδόν καθετί αν το επιλέξετε.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Μερικές τελικές σκέψεις</span><br /><br />Δεν υπάρχει αυτό που λέγεται ανθρώπινη φύση. Η φράση καθαυτή σκοπό έχει να ταξινομεί τους ανθρώπους και να δημιουργεί προφάσεις. Είστε το αποτέλεσμα των επιλογών σας και κάθε “είμαι” που αποθησαυρίζετε θα μπορούσε να επαναχαρακτηριστεί ως “Διάλεξα να είμαι”. Ξαναγυρίστε στα αρχικά ερωτήματα αυτού του κεφαλαίου. Ποιοί είστε; Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας; Σκεφτείτε κάποιες όμορφες, νέες ετικέτες που να μη συνδέονται, κατά κανέναν τρόπο, με τις επιλογές που οι άλλοι έκαναν για σας ή μ’ αυτές που εσείς κάνατε μέχρι τώρα. Αυτές οι παλιές, κουραστικές ετικέτες μπορεί να σας κρατούν μακριά από το να ζήσετε τη ζωή σας στην πληρότητά της.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Θυμηθείτε τι είπε ο Μέρλιν σχετικά με τη μάθηση:</span><br /><br />“Το καλύτερο πράγμα για να μη στενοχωρηθείς”, απάντησε ο Μέρλιν ξεφυσώντας και φουσκώνοντας, “είναι να μάθεις κάτι”. Είναι το μόνο που δεν αποτυχαίνει. Μπορεί να γεράσεις και να τρέμεις ολόκληρος, μπορεί να μένεις άγρυπνος τις νύχτες ακούγοντας την ταραχή στις φλέβες σου, μπορεί να χάσεις τη μοναδική σου αγάπη, μπορεί να βλέπεις τον κόσμο γύρω σου λεηλατημένο από χυδαίους τρελούς, ή να νιώθεις την τιμή σου τσαλαπατειμένη από χυδαία πνεύματα. Ένα μόνο πράγμα υπάρχει για όλα αυτά τότε, να μάθεις. Μάθε γιατί ο κόσμος συγκλονίζεται και τι τον συγκλονίζει. Είναι το μόνο πράγμα από το οποίο το πνεύμα δεν μπορεί να εξαντληθεί, να αλλοτριωθεί, δνε μπορεί ποτέ να βασανιστεί, δεν νιώθει φόβο ή δυσπιστία και ποτέ δεν ονειρεύεται πως θα μετανιώσει. Η μάθηση είναι αυτό που σου χρειάζεται. Κοίτα πόσα πολλά πράγματα υπάρχουν να μάθεις – η καθαρή γνώση, η μόνη καθαρότητα που υπάρχει. Μπορείς να μάθεις αστρονομία μέσα σε μια ζωή, φυσική ιστορία σε τρεις ζωές, φιλολογία σε έξι. Και μετά, αφού θα’ χεις εξαντλήσει ένα εκατομμύριο ζωές στη βιολογία και στην ιατρική και στη θεοκριτική και στη γεωγραφία και στην οικονομία, για ποιό λόγο να μην αρχίσεις να μαθαίνεις ξυλογλυπτική ή να περάσεις πενήντα χρόνια μαθαίνοντας πως ν’ αρχίσεις να μαθαίνεις πως να κατανικάς τον αντίπαλό σου στην ξιφασκία. Ύστερα απ’ αυτό μπορείς ν’ αρχίσεις πάλι με μαθηματικά, μέχρι που να’ ρθει ο καιρός ν’ αρχίσεις να μαθαίνεις όργωμα” (Terence H. White, The once and future king, Νέα Υόρκη, G. P. Putnam’ s Sons, 1958).<br /><br />Κάθε “είμαι” που σας εμποδίζει να ωριμάσετε είναι ένας δαίμονας που πρέπει να τον ξορκίσετε. Αν πρέπει να χρησιμοποιήσετε ένα “είμαι”, δοκιμάστε αυτό: “Είμαι ένα “είμαι”-εξορκιστής και αυτό μ’ αρέσει”.<br /><br />Απόσπασμα από το βιβλίο του<span style="font-weight: bold;"> Γουαίην Ντύερ: “Οι περιοχές των σφαλμάτων σας“</span><br />psycheandlife2.wordpress.com<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2VyV-CHDQp1OaiSWe54N3wFPjquQ7YEHYNO1me082Dp1ELASk2j1-Y9YwakxSrTKqcCn1fIojHIHhFLeXASW2jwRWoDMUPdarnYNMz2JSIuYVzZNoYzrWsgzoFl5AqQDZhvJtSakO3JU/s1600/lotoi.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2VyV-CHDQp1OaiSWe54N3wFPjquQ7YEHYNO1me082Dp1ELASk2j1-Y9YwakxSrTKqcCn1fIojHIHhFLeXASW2jwRWoDMUPdarnYNMz2JSIuYVzZNoYzrWsgzoFl5AqQDZhvJtSakO3JU/s400/lotoi.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672278604862726450" border="0" /></a><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/3uen_4BUkrU" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8xLVed7zRzNaoZhrmosdiAZaQOoJx6pYz7gC_Q9u4eY-O7hTYydQ-3vIbnjH8n2b2bxt35nAz2u0wCwWgaeVN6S3l7dJYAmwquCuP0cGGgPfrFGshjw9-9_vWgfPY8wX3T-oUWnzVaw/s1600/Lotos.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 315px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8xLVed7zRzNaoZhrmosdiAZaQOoJx6pYz7gC_Q9u4eY-O7hTYydQ-3vIbnjH8n2b2bxt35nAz2u0wCwWgaeVN6S3l7dJYAmwquCuP0cGGgPfrFGshjw9-9_vWgfPY8wX3T-oUWnzVaw/s400/Lotos.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672278672518270898" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-84456647208613070252011-11-07T00:30:00.000-08:002011-11-07T01:19:44.511-08:00Ίσως δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, όμως η ζωή έχει να μας δώσει πολύ περισσότερα πράγματα απ΄ όσα αφήνουμε τον εαυτό μας να ζήσει...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjaOEF5IHj8S4dBLACwixm8haefibDvffu2anrwS9s2-xh5LF-iYiwA_SamgvThuYDLf5Nv-FfmQHILspoOWR9ns3A-P-bRKOQley_uyBqbsmUk0KI-sLRdY6IivwVEh0KuES0LV6oJAg/s1600/0.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjaOEF5IHj8S4dBLACwixm8haefibDvffu2anrwS9s2-xh5LF-iYiwA_SamgvThuYDLf5Nv-FfmQHILspoOWR9ns3A-P-bRKOQley_uyBqbsmUk0KI-sLRdY6IivwVEh0KuES0LV6oJAg/s400/0.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672179460516235970" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;">Το 1991, στα δεκαέξι του χρόνια, ο Christopher Landon έχασε τον πατέρα του, τον ηθοποιό Michael Landon. Ο Christopher μου μίλησε για την επίδραση που είχε σ’ αυτόν ο θάνατος του πατέρα του, καθώς και για τους φόβους του:<br />¨Όπως θα ήταν αναμενόμενο, ο θάνατος του πατέρα μου είχε τεράστια επίδραση πάνω μου. Αναπολώ με μεγάλη λαχτάρα τα χρόνια που ήταν στη ζωή. Ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ ζωντανός, γοητευτικός και πανέξυπνος άνθρωπος. Είχε τόσες πολλές πλευρές, άγνωστες στον πολύ κόσμο – πλευρές που συνέθεταν το σύνολο του προσώπου που εγώ γνώρισα.<br /><br />“Ο θάνατός του ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου. Με άλλαξε ως άνθρωπο. Ήμουν πάντα ένα πολύ εσωστρεφές, ντροπαλό και ανασφαλές παιδί. Όταν μεγαλώνεις με κάποιον που είναι πιο μεγάλος από τη ζωή, βρίσκεσαι πάντα κάτω από τη σκιά του. Ξαφνικά, όμως, αυτή η σκιά χάθηκε.<br /><br />“Μετά το θάνατό του παρατήρησα ότι πολλοί από τους φόβους μου είχαν καταλαγιάσει. Το γεγονός αυτό με έβαλε γενικότερα σε σκέψεις γύρω από το θάνατο. Όταν αγαπάς κάποιον και αυτός πεθάνει, τότε φτιάχνεις την πρώτη σου σχέση με το θάνατο. Έρχεσαι πιο κοντά του και τον φοβάσαι λιγότερο, γιατί έχεις υπάρξει μαζί του. Ήμουν κοντά στον πατέρα μου και στις τελευταίες του στιγμές και μετά το θάνατό του. Άγγιξα το θάνατο και ο θάνατος άγγιξε εμένα.<br /><br />Για μένα, τώρα ο θάνατος είναι κάτι χειροπιαστό. Αλλά και λιγότερο τρομακτικό. Τα πάντα με φοβίζουν λιγότερο. Δε φοβάμαι τα ίδια πράγματα που φοβόμουν πριν το θάνατο του πατέρα μου. Παλιά, φοβόμουν πολύ τις πτήσεις, δεν είχα τα κότσια να πετάξω. Ο πατέρας μου γελούσε. Μετά το θάνατό του, όμως, ο φόβος αυτός, όπως και πολλοί άλλοι υποχώρησε. Στην αρχή δεν το καταλάβαινα, άρχισα όμως να κάνω πράγματα που ήταν εντελώς έξω από μένα. Διαπίστωσα ότι μπορούσα να διεκδικώ, να επιβάλλομαι και να λειτουργώ όπως ποτέ πριν.<br /><br />“Παλιότερα κάθε φορά που βρισκόμουν σε ένα σταυροδρόμι, κάθε φορά που είχα μία ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι, να κάνω ένα βήμα μπροστά, δείλιαζα. Φοβόμουν την αποτυχία, φοβόμουν μη φανώ σαν ηλίθιος. Έτσι συνήθως προσπερνούσα την ευκαιρία.<br /><br />¨Ύστερα, όμως, όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήρθα αντιμέτωπος με το θάνατο. Συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πεθάνεις και ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεις με αυτή την αντίληψη κάθε πρόκληση στη ζωή. Άρχισα έτσι να νιώθω πιο άνετα με τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου. Χωρίς το φόβο του εαυτού μου, χωρίς να φοβάμαι αυτό που είμαι και το ποιος μπορεί να γίνω, άρχισα να αρπάζω ευκαιρίες και να κάνω πράγματα. Δεν άρχισα να πηδάω από αεροπλάνα ή να κάνω πολύ δραστικές κινήσεις, έφυγα όμως από το σπίτι και πήγα σε ένα σχολείο στην Αγγλία. Το ότι εγκατέλειψα την άνεση και την ασφάλεια του σπιτιού μου ήταν μια σημαντική αρχή για μένα. Έμαθα να βουτάω στα βαθιά και να βλέπω μετά τι γίνεται. Ήταν, όντως, ένα μεγάλο βήμα για μένα.<br /><br />Έχω πλέον την απόλυτη πεποίθηση ότι με κάποιο τρόπο ο πόνος μεταφράζεται σε ωριμότητα“.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Τι θα γινόταν αν αρχίζαμε να αρπάζουμε κάποιες ευκαιρίες, εάν παρεμβαίναμε στους φόβους μας; </span><br /><br />Τι θα συνέβαινε αν κάναμε ένα βήμα μπροστά, εάν παίρναμε την απόφαση να ακολουθήσουμε τις επιθυμίες και να κυνηγήσουμε τους στόχους μας.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Και τι θα μπορούσε να συμβεί, εάν επιτρέπαμε στον εαυτό μας να βιώσει ελεύθερα την αγάπη και να βρει την πληρότητα μέσα από τις σχέσεις μας; Τι είδους κόσμος θα ήταν αυτός; Ένας κόσμος χωρίς φόβο.</span><br /><br />Ίσως δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, όμως η ζωή έχει να μας δώσει πολύ περισσότερα πράγματα απ΄ όσα αφήνουμε τον εαυτό μας να ζήσει. Όλα αυτά τα “περισσότερα” είναι πιθανά όταν πάψουμε να είμασε δέσμιοι του φόβου. Έξω από μας και μέσα μας, υπάρχει ένα καινούργιος κόσμος – ένας κόσμος με λιγότερο φόβο – που περιμένει να τον ανακαλύψουμε.<br /><br />Ο φόβος είναι ένα σύστημα προειδοποίησης που, σε ένα αρχέγονο επίπεδο, μας εξυπηρετεί σωστά και αποτελεσματικά. Όταν περπατάμε νύχτα σε ένα επικίνδυνο κομμάτι της πόλης, ο φόβος μας θέτει σε κατάσταση επιφυλακής για το πολύ ρεαλιστικό ενδεχόμενο κάποιου προβλήματος. Σε δυνάμει επικίνδυνες καταστάσεις, ο φόβος είναι σημάδι υγείας. Μας προστατεύει. Χωρίς το φόβο, ίσως δε θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε για πολύ.<br /><br />Εύκολα όμως μπορούμε να βιώσουμε το φόβο, χωρίς να υπάρχει ορατός κίνδυνος. Αυτό το είδος του φόβου είναι τεχνητό, δεν είναι αληθινό. Η αίσθηση του φόβου μπορεί να φαίνεται αληθινή, όμως ο ίδιος ο φόβος δεν έχει πραγματική βάση. Παρ’ όλα αυτά μας κρατά ξάγρυπνους τη νύχτα και μας εμποδίζει να ζήσουμε. <span style="font-weight: bold;">Μοιάζει να είναι ένας ανελέητος φόβος, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό</span>.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Εάν δεν τον προσέξουμε, μπορεί να μας παραλύσει και να αποδυναμώσει το ηθικό μας. Είναι ένας φόβος που έχει αφετηρία το παρελθόν και εστιακό σημείο το μέλλον. </span><br /><br />Οι φαντασιακοί αυτοί φόβοι, ωστόσο, φαίνεται πως έχουν κάποια χρησιμότητα: Μας δίνουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να επιλέξουμε την αγάπη.<span style="font-weight: bold;"><br /><br />Οι φόβοι αυτοί είναι οι κραυγές της ψυχής που ζητά να μεγαλώσει, να θεραπευτεί. Είναι ευκαιρίες για να κάνουμε νέες επιλογές και την επόμενη φορά να λειτουργήσουμε διαφορετικά, να επιλέξουμε την αγάπη αντί για το φόβο, την πραγματικότητα αντί για την ψευδαίσθηση, το τώρα αντί για το παρελθόν</span>.<br /><br />Για τους σκοπούς αυτού του κεφαλαίου, και της δικής μας ευτυχίας, όταν θα αναφερόμαστε στο φόβο, θα εννοούμε αυτό το είδος του φαντασιακού φόβου, του φόβου εκείνου που αφαιρεί αξία από τη ζωή μας.<br />Εάν μπορέσουμε να βρούμε μία διέξοδο από τους φόβους μας, εάν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις τόσες ευκαιρίες που μας δίνονται, θα μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε, απαλλαγμένοι από κρίσεις, χωρίς το φόβο της αποδοκιμασίας των άλλων, χωρίς κρατήματα και αναστολές.<br /><br />Τα περισσότερα πράγματα που μας κληροδοτεί η ζωή τα παίρνουμε χωρίς τα πρελούδια του φόβου και της αγωνίας. <span style="font-weight: bold;">Οι φόβοι μας δε σταματούν το θάνατο, σταματούν τη ζωή.</span> Περισσότερο απ΄ όσο παραδεχόμαστε και περισσότερο ακόμα κι απ’ όσο γνωρίζουμε, αναλώνουμε τη ζωή μας παλεύοντας με τους φόβους και τις επιπτώσεις τους. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Ο φόβος είναι μία σκιά που καλύπτει τα πάντα: την αγάπη μας, τα αληθινά μας συναισθήματα, την ευτυχία μας, ακόμα και την ίδια μας την υπόσταση.</span><br /><br />Ένα παιδί μεγάλωσε φιλοξενούμενο σ’ ένα σπίτι υπό την επιμέλεια ενός ζευγαριού που το κακοποιούσε. Το αγόρι τελικά άκουσε ότι θα πήγαινε σ’ ένα νέο, θαυμάσιο σπίτι με γονείς που θα το αγαπούσαν. Θα ζούσε σ’ ένα όμορφο σπίτι, θα είχε το δικό του δωμάτιο, μέχρι και τη δική του τηλεόραση, αυτό όμως κατατρόμαξε. <span style="font-weight: bold;">Ήξερε την κατάσταση στην οποία ζούσε όσο χάλι κι αν ήταν, του ήταν πλέον γνωστή και οικεία. Το νέο σπίτι, από την άλλη, ήταν γεμάτο από άγνωστους κινδύνους. Είχε ζήσει τόσο καιρό μέσα στο φόβο, που δεν μπορούσε να δει το μέλλον χωρίς αυτόν.<br /><br /></span><span style="font-weight: bold;">Όλοι είμαστε σαν κι αυτό το παιδί. Μεγαλωμένοι μέσα στο φόβο, δε βλέπουμε τίποτε άλλο στο μέλλον παρά μόνο φόβο. Ο πολιτισμός μας πουλάει το φόβο.<br /><br /></span>Πόσα όμως απ΄ όλα όσα φοβόμαστε πρόκειται να μας συμβούν; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη συνάφεια μεταξύ αυτών που φοβόμαστε και αυτών που μας συμβαίνουν.<br />Παρ’ όλα αυτά, ο φόβος κυβερνά τις ζωές μας. Οι ασφαλιστικές εταιρείες στοιχηματίζουν μαζί μας ότι τα περισσότερα απ’ αυτά που φοβόμαστε δε θα συμβούν ποτέ. Και κερδίζουν το στοίχημα, και μάλιστα με ρυθμό δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο. Το ζήτημα όμως δεν είναι αν πρέπει να έχουμε ασφάλιση ή όχι. Το ζήτημα έχει ως εξής: Το πιθανότερο είναι ότι θα περάσουμε υπέροχα, εάν ασχοληθούμε με τα “επικίνδυνα” αθλήματα. Οι πιθανότητες που έχουμε να επιβιώσουμε στον επιχειρηματικό κόσμο ή ακόμη και να πλουτίσουμε είναι αρκετά καλές, παρά το ότι θα υπάρξουν κάποια ρίσκα και περιστασιακά ολισθήματα. Και έχουμε πολλές πιθανότητες επίσης να διασκεδάσουμε και να γνωρίσουμε πολλούς και ωραίους ανθρώπους στις κοινωνικές συγκεντρώσεις. Κι όμως, οι περισσότεροι ζούμε λες και ο δείκτης των πιθανοτήτων μας έχει κολλήσει στο μηδέν. Η μεγαλύτερη πρόκληση στο σημείο αυτό είναι να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε αυτούς τους φόβους. Μας παρουσιάζονται τόσες πολλές ευκαιρίες και πρέπει να μάθουμε να τις εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο.<br /><br />Ο Troy που τα τρία τελευταία χρόνια ζούσε ως φορέας του AIDS θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό, επειδή έως τότε δεν είχε αρρωστήσει από τη νόσο. Σωματικά, ο Troy τα πήγαινε μια χαρά, ψυχικά, όμως, είχε παραλύσει από το φόβο. Έχοντας ζήσει όλη του τη ζωή μέσα στο φόβο, είχε συνηθίσει τις κοινές του παραλλαγές.<br />“Πρώτη φορά στη ζωή μου παραλύω από φόβο”, μου εξήγησε, “σε τέτοιο σημείο που να κρατάω τη ζωή σε απόσταση. Τώρα, με το AIDS, έχω καταρρακωθεί. Είναι λες κι όλοι μου οι φόβοι μαζί έχουν στερεοποιηθεί πάνω σε μια μεγάλη αρρώστια.<br />“Ο σύντροφός μου, Vincent, συνέχεια με στηρίζει. Μου λέει συνεχώς ότι εγώ είμαι πιο δυνατός απ’ τους φόβους μου. Κάνε το βήμα, μου λέει, και αντιμετώπισέ τους. Πάρε τον πιο δυνατό σου φόβο και κάν’ του το τραπέζι και θα δεις ότι δεν έχει τόση δύναμη πάνω σου όση νομίζεις ότι έχει.<br />“Σκέφτηκα, “Να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, να τους κάνω το τραπέζι, να κάνω το βήμα; Δε μου φτάνει που ζω μετο AIDS;” Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να θεωρήσω δεδομένα αυτά που λέει, παρά να έρθω σε αντιπαράθεση με τους φόβους μου. Κανείς δεν ήξερε καλύτερα από εμένα πόσο πολύ με καταβρόχθιζαν ζωντανό οι φόβοι μου.<br />“Μια περίοδο που είχα μείνει άνεργος, γιατί σχεδίαζα να αλλάξω δουλειά, με πλησίασε ένας συνάδελφος του Vincent. Μου είπε ότι η αδελφή του, η Jackie, έπασχε από AIDS και ότι μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο. Δυσκολεύονταν πολύ να βρουν κάποιον να τη βοηθήσει και αναρωτήθηκαν μήπως μπορούσα να τη βοηθήσω εγώ. Του είπα πως θα το σκεφτώ και θα του απαντήσω. Ζήτησα τη συμβουλή του Vincent. Μου είπε, “Αυτή χρειάζεται απελπισμένα βοήθεια και εσύ έχεις ανάγκη τα χρήματα”. Τον ρώτησα πόσο άρρωστη ήταν και μου είπε πως ήταν μάλλον στα τελευταία της.<br />¨Όταν μου το είπε αυτό, κάθε φόβος που υπήρχε μέσα μου γιγαντώθηκε. Τον ρώτησα, “Μήπως πιστεύουν όλοι τους πως είμαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να τη φροντίσω, επειδή κι εγώ πεθαίνω;”<br />“Όχι, είπε ο Vincent. Ελπίζουν ότι εσύ δε θα φοβηθείς την αρρώστια της επειδή την έχεις”.<br />“Τώρα μάλιστα”, σκέφτηκα, “βρήκαν τον κατάλληλο άνθρωπο”.<br />“Δεν μπορούσα να αναλάβω αυτή την ευθύνη, φοβόμουν πολύ. Ο Vincent μου υπενθύμισε ότι δεν ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω αν δεν ήθελα, η γνώμη του όμως ήταν ότι έπρεπε τουλάχιστον να τη γνωρίσω. Εγώ όμως φοβόμουν. Μετά σκέφτηκα ότι έχω ζήσει πολύ καιρό με το φόβο κι έτσι αποφάσισα να κάνω το βήμα και να τη συναντήσω.<br />“Ζήτησα από τον Vincent να με συνοδέψει στο σπίτι της κοπέλας. Ζύγωσα στην πόρτα, γύρισα προς το μέρος του και είπα, “Vincent, λυπάμαι, δεν μπορώ να το κάνω”.<br />“Είπε, “Εντάξει, ας πάμε σπίτι και τους παίρνουμε από ‘κει τηλέφωνο”.<br />“Γύρισα ξανά και κοίταξα την πόρτα, Εκεί ακριβώς, πίσω από εκείνη την πόρτα, ήταν όλοι μου οι φόβοι. Αποφάσισα να περπατήσω ανάμεσά τους και να δω τι θα γίνει. Κάτι με έσπρωχνε να περάσω εκείνη την πόρτα.<br />“Όταν μπήκα, την είδα να κάθεται σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Θα πρέπει να ζύγιζε γύρω στα σαράντα κιλά. Είχε υποστεί διπλό εγκεφαλικό και έτσι δεν μπορούσε να μιλήσει καλά. Είχε τα πιο μεγάλα καστανά μάτια που είχα δει ποτέ. Μέσα τους έβλεπα όλον εκείνον το φόβο. Ήταν γραμμένος στο μέτωπό της: “Φοβάμαι πως πεθαίνω, φοβάμαι πως θα πεθάνω μόνη, φοβάμαι ότι δε θα έχω κανέναν κοντά μου, φοβάμαι ότι θα φύγεις”. Εκεί, μπροστά μου, κάθονταν οι μεγαλύτεροι φόβοι μου! Την κοίταξα και ένιωσα απέραντη θλίψη. Στο μυαλό μου ηχούσε συνέχεια η φράση, <span style="font-weight: bold;">“Κάνε το βήμα. Μπες μέσα στο φόβο σου”</span>. Έκλεισα τα μάτια μου και ρώτησα, “Μπορώ να αρχίσω σήμερα;”<br />“Καταλάβαινα ότι είχα ανάγκη να τη βοηθήσω, να βοηθήσω μια ξένη, ένα πρόσωπο που δεν ήξερα. Αργότερα, ανακάλυψα ότι οι γονείς της, όταν έμαθαν ότι είχε AIDS, δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί της. Ήθελαν μόνο να βρουν κάποιον που θα αντιμετώπιζε αυτή την κατάσταση επί πληρωμή, ενώ αυτοί απλά θα περίμεναν να πεθάνει. Υπήρχαν δυο φίλοι που έρχονταν στο σπίτι να τη δουν, όχι όμως και τόσο συχνά. Ξεκίνησα με στόχο να βρίσκομαι εκεί βοηθητικά για λίγες ώρες, μετά πέρασα σε φάση πλήρους απασχόλησης και κατέληξα να είμαι ο καλύτερός της φίλος. Δεν περίμενα ότι θα μπορούσα να κάνω έστω και ένα βήμα με τους φόβους μου, όμως το έκανα. Και στο τέλος την αγάπησα.<br />“Μετά πέθανε. Έβλεπα το στήθος της που είχε πάψει να ανεβοκατεβαίνει. Ήρθαν από το νεκροτομείο να την παραλάβουν, γεμάτοι νεύρα και τσαντίλα που κανείς δεν τους είπε πως η κοπέλα είχε AIDS. Φοβόντουσαν να την αγγίξουν. Έτσι, μια νοσοκόμα κι εγώ προσφερθήκαμε να βάλουμε το σώμα της Jackie μέσα στη σακούλα. Είχα βαρεθεί να βλέπω παντού γύρω της το φόβο. “Φτάνει πια”, σκέφτηκα. Προτιμούσα να το κάνω εγώ παρά να τους αφήσω να την πλησιάσουν. Ήταν το δυσκολότερο πράγμα που είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου. Συνέχισα να της λέω, “Χωρίς φόβο, Jackie, χωρίς φόβο”.”<br /><br />Ο Troy πολέμησε το φόβο με την αγάπη και νίκησε.<br /><span style="font-weight: bold;">Η καλοσύνη πάντα νικάει το φόβο. </span><br />Έτσι μπορείτε να τον νικήσετε κι εσείς, γιατί ο φόβος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την αγάπη. Η δύναμή του ορθώνεται πάνω σε κούφια θεμέλια. Κάνοντας το βήμα μέσα στο φόβο, μπορείτε να τον νικήσετε.<br /><br />Υπάρχουν πολλά πράγματα που φοβόμαστε στη ζωή. Φοβόμαστε να μιλήσουμε μπροστά σε κοινό, φοβόμαστε να βγούμε ραντεβού, φοβόμαστε ακόμα και να παραδεχτούμε τη μοναξιά μας. Σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ πιο εύκολο να μείνουμε άπραγοι, παρά να μας απορρίψουν και να έλθουμε αντιμέτωποι με τα επακόλουθα συναισθήματα. Πράγματι, οι φόβοι μας ξεγελούν, επειδή είναι τόσο καλά διαστρωματωμένοι, ο ένας πάνω στον άλλον. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Μπορούμε να ξεφλουδίσουμε έναν προς έναν τους φόβους μας, μέχρι να φτάσουμε στον πιο βαθύ, σ’ εκείνον που πάνω του στηρίζονται όλοι οι άλλοι</span>.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Και αυτός, συνήθως, είναι ο φόβος του θανάτου.</span><br />Ας υποθέσουμε ότι ανησυχείτε υπερβολικά για ένα σχέδιο που ετοιμάζετε στη δουλειά. Αν ξεφλουδίσετε αυτόν το φόβο, θα δείτε ότι κάτω απ’ αυτόν υπάρχει ο φόβος ότι δεν είστε άξιοι να τα καταφέρετε. Το επόμενο υπόστρωμα κρύβει κι άλλους διαδοχικούς φόβους: το φόβο ότι δε θα πάρετε αύξηση, ότι θα χάσετε τη δουλειά σας και τελικά ότι δε θα τα καταφέρετε να επιβιώσετε, κάτι που ουσιαστικά αποτελεί το φόβο του θανάτου. Ο φόβος της μη επιβίωσης είναι το υπόστρωμα πολλών από τους οικονομικούς και εργασιακούς μας φόβους.<br />Ας υποθέσουμε ότι φοβάστε να ζητήσετε από κάποιον ή κάποια να βγείτε μαζί ραντεβού. Πίσω από το φόβο αυτόν υπάρχει ο φόβος της απόρριψης και πίσω από αυτόν ο φόβος ότι δε θα υπάρξει ποτέ κάποιος ή κάποια για σας. Από κάτω υπάρχει ο φόβος ότι δεν είστε αξιαγάπητο πρόσωπο και εφόσον οι άλλοι δε σας αγαπούν, πως είναι δυνατόν να επιβιώσετε; Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ανεπαρκείς, ο βασικός τους φόβος είναι ότι<span style="font-weight: bold;"><br /><br />“Δεν είμαι αρκετός”</span>.<br /><br />Γιατί βλέπουμε ανθρώπους στα πάρτι να στέκονται αμίλητοι σε μια γωνιά: Επειδή φοβούνται ότι δεν είναι καλοί στο να γνωρίζουν και να μιλάνε με άλλους στα πάρτι, πράγμα που πηγάζει από το φόβο ότι δεν είναι αρκετοί. Οι άλλοι είναι αρκετά γοητευτικοί, οι άλλοι είναι αρκετά όμορφοι, αρκετά ευχάριστοι, αρκετά ενδιαφέροντες, όμως οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται ότι οι ίδιοι δεν είναι τίποτε απ’ όλα αυτά.<br />Όλα τελικά καταλήγουν στο φόβο του θανάτου, που βάσιμα αποτελεί την αιτία του μεγαλύτερου μέρους της δυστυχίας μας. Από φόβο πληγώνουμε, άθελά μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, για τον ίδιο λόγο αναστέλλουμε τους εαυτούς μας σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Από τη στιγμή που κάθε φόβος έχει τη ρίζα του στο φόβο του θανάτου, εάν μάθουμε να χαλαρώνουμε απέναντι στο φόβο που περιβάλλει το θάνατο, θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε άλλο με μεγαλύτερη ευκολία.<br />Οι άνθρωποι που πεθαίνουν αντιμετωπίζουν τον υπέρτατο φόβο, το φόβο του θανάτου. Έρχονται αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου και συνειδητοποιούν ότι δεν τους συνθλίβει, ότι δεν έχει πλέον δύναμη επάνω τους. Οι άνθρωποι που πεθαίνουν μαθαίνουν ότι ο φόβος δεν έχει καμία σημασία, όμως για τους υπόλοιπους συνεχίζει να είναι πολύ πραγματικός.<br /><br />Εάν μπορούσαμε κυριολεκτικά να μπούμε μέσα σας και να αφαιρέσουμε όλους σας τους φόβους – τον κάθε έναν χωριστά – πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η ζωή σας; Σκεφτείτε το λίγο. Εάν τίποτε δε σας εμπόδιζε να ακολουθήσετε τα όνειρά σας, πιθανόν η ζωή σας σήμερα να ήταν πολύ διαφορετική. Αυτό μαθαίνουν οι άνθρωποι που πεθαίνουν. Η πορεία προς το θάνατο οδηγεί τους χειρότερους φόβους μας στο προσκήνιο για να τους αντιμετωπίσουμε κατάματα. Μας βοηθά να δούμε τη δυνατότητα που υπάρχει για μια άλλη ζωή και το όραμα αυτό απομακρύνει και τους υπόλοιπους φόβους μας.<br />Δυστυχώς, όταν οι φόβοι αυτοί μας εγκαταλείπουν, οι περισσότεροι από μας είμαστε πολύ άρρωστοι ή πολύ γέροι για να κάνουμε τα πράγματα που θα κάναμε πριν, αν δεν είχαμε το φόβο. Γερνάμε και αρρωσταίνουμε χωρίς να έχουμε καν δοκιμάσει τα κρυφά μας πάθη, χωρίς να έχουμε ανακαλύψει τη δουλειά που πραγματικά μας αρέσει, χωρίς να έχουμε γίνει εκείνοι που θα θέλαμε να γίνουμε. Εάν κάναμε τα πράγματα εκείνα που λαχταρούσαμε να κάνουμε, θα ήμασταν πάλι γέροι και άρρωστοι – δε θα ήμασταν όμως γεμάτοι πικρίες και μετάνοιες. Δε θα νιώθαμε ότι τελειώνει μια ζωή που έχουμε μισο-ζήσει. Γι’ αυτό το μάθημα που πρέπει να πάρουμε είναι σαφές:<span style="font-weight: bold;"><br />πρέπει να υπερβούμε τους φόβους μας όσο ακόμα είναι καιρός, τώρα, που μπορούμε ακόμη να κάνουμε τα πράγματα που ονειρευόμαστε.<br /><br /></span>Για να υπερβούμε, ωστόσο, τους φόβους μας θα πρέπει να μετακομίσουμε στον τόπο της αγάπης.<br />Ευτυχία, άγχος, χαρά, πικρία – έχουμε πολλές λέξεις που περιγράφουν τα πολλαπλά συναισθήματα που βιώνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Βαθιά όμως, στον πυρήνα της ύπαρξής μας υπάρχουν μόνο δύο: <span style="font-weight: bold;"><br /><br />αγάπη και φόβος</span>. Όλα τα θετικά συναισθήματα προέρχονται από την αγάπη, όλα τα αρνητικά συναισθήματα από το φόβο. Από την αγάπη απορρέει η ευτυχία, η ικανοποίηση, η γαλήνη και η χαρά. Από το φόβο πηγάζει ο θυμός, το μίσος, το άγχος και η ενοχή.<br /><br />Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν μόνο δύο βασικά συναισθήματα, η αγάπη και ο φόβος. Είναι ακριβέστερο να λέμε ότι υπάρχει μόνο αγάπη ή φόβος, επειδή δεν μπορεί να νιώθουμε και τα δύο αυτά συναισθήματα ταυτόχρονα, την ίδια ακριβώς στιγμή. Είναι αντίθετα. Όταν βρισκόμαστε στο φόβο, δεν είμαστε σ’ έναν τόπο αγάπης. Όταν είμαστε σ’ έναν τόπο αγάπης δεν μπορεί να είμαστε σ’ έναν τόπο φόβου. Μπορείτε να σκεφτείτε κάποια στιγμή στη ζωή σας που νιώθατε ταυτόχρονα το φόβο και την αγάπη; Αδύνατον.<br />Θα πρέπει να αποφασίσουμε σε ποιόν από τους δύο τόπους θα ανήκουμε. Δεν υπάρχει ουδετερότητα σ’ αυτό. Εάν δεν επιλέξετε ενεργητικά την αγάπη, τότε θα διαπιστώσετε ότι βρίσκεστε σε έναν τόπο φόβου ή ενός από τα παράγωγα συναισθήματά του. Η κάθε στιγμή μας δίνει την ευκαιρία να επιλέξουμε τον έναν ή τον άλλον τόπο. Και θα πρέπει συνεχώς να κάνουμε αυτή την επιλογή, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις όπου αμφισβητείται η επιλογή της αφοσίωσής μας στην αγάπη.<br />Η επιλογή της αγάπης δε σημαίνει ότι δε θα νιώσετε ποτέ ξανά το φόβο. Αυτό που ουσιαστικά σημαίνει είναι ότι πολλοί από τους φόβους σας τελικά θα βγουν στην επιφάνεια για να θεραπευτούν. Αυτή είναι μία συνεχής διαδικασία. Να θυμάστε ότι, αφού επιλέξετε την αγάπη, θα νιώθετε φόβο με τον ίδιο περίπου τρόπο που πεινάτε ενώ έχετε φάει. Για να θρέψουμε και να γαλουχήσουμε τις ψυχές μας, πρέπει αδιάλειπτα να επιλέγουμε την αγάπη και να απομακρύνουμε το φόβο, ακριβώς όπως τρώμε για να θρέψουμε το σώμα μας και να απομακρύνουμε την πείνα.<br />… Όλοι οι φαντασιακοί μας φόβοι αφορούν είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον, μόνο η αγάπη ανήκει στο παρόν.<br /><br />Το “τώρα” είναι η μόνη αληθινή στιγμή που έχουμε και η αγάπη το μόνο πραγματικό συναίσθημα, επειδή είναι το μόνο που εξελίσσεται στο παρόν. Ο φόβος βασίζεται πάντα σε κάτι που έχει συμβεί στο παρελθόν και μας κάνει να φοβόμαστε για κάτι που νομίζουμε ότι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Το να ζούμε λοιπόν στο παρόν σημαίνει να ζούμε στην αγάπη, όχι στο φόβο. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Αυτός είναι ο στόχος μας, να ζούμε στον τόπο της αγάπης. Και μπορούμε να δουλέψουμε στην κατεύθυνση του στόχου αυτού, μαθαίνοντας να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Όταν εμποτίζουμε τους εαυτούς μας με αγάπη, τότε αρχίζουμε να ξεπλένουμε όλους μας τους φόβους.</span><br /><br />Δυστυχώς, οι περισσότερο από μας είμαστε γεμάτοι φόβους. Πολλοί μοιάζουμε με τον Joshua, έναν τριανταπεντάχρονο γραφίστα, ο οποίος συνεργάζεται με τυπογράφους ως ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει σπουδάσει καλές τέχνες και το όνειρό του ήταν η ζωγραφική, τώρα όμως περνάει τον περισσότερο χρόνο του σχεδιάζοντας επαγγελματικές κάρτες.<br />Αυτός ο άντρας είχε μεγάλα όνειρα κάποτε, φοβόταν όμως να απλώσει το χέρι στη χρυσή ευκαιρία.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">“Είναι η φτιαξιά μου τέτοια”, επέμενε. “Δεν είμαι εγώ ο τύπος του επιτυχημένου”.<br /><br /></span>Συζητώντας πάνω σ’ αυτό, προσπάθησα να καταλάβω τι ήταν εκείνο που τον έκανε να νιώθει τόσο ανάξιος. Δεν ήταν το ότι είχε περάσει κάποια τρομερή αποτυχία ή κάποια ταπείνωση, δεν θα μπορούσε εξάλλου, γιατί είχε να ζωγραφίσει από τότε που τελείωσε το κολλέγιο. Πηγαίναμε μπρος πίσω, έως ότου κάποια στιγμή σκοντάψαμε σε μια αναφορά του για το θάνατο του πατέρα του.<br /><br />“Ο πατέρας μου ήταν σαν κι εμένα”, μου εξήγησε ο Joshua. “Ήθελε να κάνει πολλά πράγματα, όμως απλά δεν μπορούσε να τα κάνει. Ήταν σαν κι εμένα, κάτι σαν αποτυχημένος”.<br /><br />Συνεχίζοντας τη συζήτησή μας, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχε κάποιος προφανής λόγος που να εξηγεί την αδυναμία του πατέρα του να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.<br />“Γιατί ήταν ο πατέρας σου ‘κάτι σαν αποτυχία’:” Ήθελα να επιμείνω εκεί. “Μήπως ήταν μουγκός; Μήπως δεν μπορούσε να συναναστραφεί με ανθρώπους; Ατάλαντος; Μήπως είχε ζήσει αλεπάλληλες αποτυχίες; Τι ήταν εκείνο που τον κρατούσε;”<br />Ο Joshua σκέφτηκε πολλή ώρα πριν τελικά απαντήσει, “Δεν είχε τίποτα στραβό. Ήταν έξυπνος, ταλαντούχος και τα πήγαινε μια χαρά με τους άλλους. Θα μπορούσε να κάνει οτιδήποτε ήθελε, όμως δεν προσπάθησε ποτέ. Και έλεγε πάντα, <span style="font-weight: bold;">“Στη δική μας οικογένεια τα πράγματα ποτέ δεν πήγαν κατ’ ευχή”</span>. Θυμάμαι ακόμα ότι, όταν ο μπαμπάς ήταν στα τελευταία του, ήθελε να έλθει σε επαφή με έναν παλιό του φίλο, που είχε να τον δει πάνω από είκοσι χρόνια. Δεν ήλθε όμως, επειδή πίστευε πως ο άνθρωπος αυτός δε θα ήθελε να μάθει νέα του μετά από τόσα χρόνια”.<br />Ξαφνικά, κάτι άστραψε στο πρόσωπο του Joshua. “Ξέρω για τι πράγμα μιλούσε”, είπε.<br /><br />“Έχω πάντα την αίσθηση ότι δεν είμαι αρκετά καλός. Δεν είμαι αρκετά καλός για να ζωγραφίσω”.<br /><br />Το πρόβλημα αυτού του νέου άντρα δεν ήταν ότι σχεδίαζε επαγγελματικές κάρτες αντί να ζωγραφίζει, ήταν ότι ένιωθε ανεπαρκής, ανεπαρκής να ριψοκινδυνεύσει την ολοκλήρωση του επαγγέλματός του. Τον ρώτησα τι θα άλλαζε στη ζωή του τώρα, εάν δεν είχε το φόβο που είχε. “Θα έκανα μαθήματα ζωγραφικής”, μου απάντησε.<br />Αυτό ήταν ένα καλό παράδειγμα τι σημαίνει <span style="font-weight: bold;">“παραγκωνίζω το φόβο”</span>.<br />“Αυτό θα ήταν διαφορετικό απ’ ότι έκανε ο πατέρας σου, έτσι δεν είναι;” τον ρώτησα.<br />Σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά απάντησε:<span style="font-weight: bold;"> “Ναι. Ο μπαμπάς πέθανε αφήνοντας άθικτους όλους του τους φόβους”.</span><br />Ο Joshua έχει την ευκαιρία για μια διαφορετική ζωή, μια ζωή με λιγότερο φόβο. Ίσως κάποτε να γίνει ένας σπουδαίος ζωγράφος ή μπορεί απλά να απολαμβάνει τη ζωγραφική ως τέχνη η χόμπυ και όχι ως επάγγελμα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δε θα ζει πλέον μέσα στο φόβο ούτε θα πεθάνει μ’ αυτόν.<br /><br />Όλοι ζούμε με το ενδεχόμενο του θανάτου, οι άνθρωποι όμως που πεθαίνουν ζουν ως υποψήφιοί του. Τι κάνουν με την οξυμένη επίγνωση που έχουν; Ριψοκινδυνεύουν περισσότερα πράγματα, επειδή δεν έχουν πλέον τίποτε να χάσουν. Οι ασθενείς που βρίσκονται στη μεθόριο της ζωής λένε ότι νιώθουν απίστευτη ευτυχία, όταν συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν πλέον να φοβηθούν τίποτε, ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν.<span style="font-weight: bold;"><br /><br />Αυτό που μας κάνει δυστυχισμένους στη ζωή είναι ο ίδιος ο φόβος και όχι τα πράγματα που φοβόμαστε.</span><br /><br />Ο φόβος έχει πολλά προσωπεία – θυμός, προστασία, αυτάρκεια. Θα πρέπει να μετατρέψουμε το φόβο μας σε σοφία. Κάθε μέρα κάντε ένα μικρό βήμα μπροστά. Εξασκηθείτε στην αρχή με τα μικρά πράγματα που φοβάστε να κάνετε. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Η τεράστια δύναμη που έχει πάνω σας ο φόβος υπάρχει μόνο όταν δεν τον προκαλείτε</span>. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Μάθετε να χρησιμοποιείτε τη δύναμη της αγάπης και της καλοσύνης για να ξεπεράσετε το φόβο.<br /><br /></span>Η συμπόνια μπορεί να σας βοηθήσει να συμμαχήσετε με την αγάπη και την καλοσύνη σας όταν έρχεστε αντιμέτωποι με το φόβο. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Την επόμενη φορά που θα φοβηθείτε, να είστε ευσπλαχνικοί και πονετικοί.</span><br /><br />Εάν βρίσκεστε κοντά σε έναν άρρωστο άνθρωπο, ακόμα και σε κάποιον που έχει ένα απλό κρυολόγημα, μπορεί να νιώσετε την ανάγκη να κρατήσετε κάποιες αποστάσεις, επειδή φοβάστε μην κολλήσετε. Μην απομακρυνθείτε, συμπονέστε τον – ξέρετε πως είναι να έχεις κρυολόγημα.<br />Εάν αυτό που σας σταματά είναι ο φόβος ότι αυτό που είστε ή αυτό που έχετε κάνει δεν είναι αρκετό, νιώστε συμπόνια για τον εαυτό σας… Θα ξαφνιαστείτε όταν δείτε πώς η συμπόνια διαλύει ακαριαία το φόβο, η συμπόνια και για τον εαυτό σας και για τους γύρω σας.<br /><span style="font-weight: bold;">Εάν μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι κάθε άνθρωπος μέσα του είναι λίγο τρομαγμένος, όπως είμαστε κι εμείς, τότε μπορούμε να ζούμε με μεγαλύτερη συμπόνια και λιγότερο φόβο.</span><br /><br />…Εάν ζείτε με το φόβο, στην ουσία δε ζείτε. Η κάθε σκέψη που κάνετε είτε ενισχύει το φόβο είτε διευρύνει την αγάπη. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Η αγάπη γεννάει αγάπη, επεκτείνει τον εαυτό της. Ο φόβος γεννάει το φόβο, ειδικά όταν μένει κρυφός.</span><br /><br />Επίσης, παράγετε περισσότερο φόβο, όταν οι πράξεις σας πηγάζουν από φόβο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Την αληθινή ελευθερία τη ζούμε μόνο όταν κάνουμε τα πράγματα που μας τρομάζουν περισσότερο απ’ όλα.</span><br /><br />Κάντε το άλμα και θα βρείτε τη ζωή, δε θα τη χάσετε. Μερικές φορές, το να ζούμε μια ασφαλή ζωή, σεβόμενοι απόλυτα όλους μας τους φόβους, τις ανησυχίες και αγωνίες, είναι ότι πιο επικίνδυνο μπορούμε να κάνουμε.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Μην κάνετε το φόβο μόνιμο συγκάτοικο της ζωής σας: όταν εγκαταλείπουμε τους φόβους μας ή τουλάχιστον ζούμε κόντρα σ’ αυτούς, κατά έναν παράδοξο και εκπληκτικό τρόπο, επιστρέφουμε στον ασφαλή μας τόπο. Μπορείτε να μάθετε να αγαπάτε χωρίς αναστολές, να μιλάτε χωρίς επιφυλάξεις και να νοιάζεστε χωρίς αυτοάμυνες.<br /><br /></span>Από τη στιγμή που θα βρεθούμε στην άλλη πλευρά των φόβων μας, τότε ανακαλύπτουμε μια νέα ζωή. <span style="font-weight: bold;"><br /><br />Τελικά η αγάπη γίνεται η εγκατάλειψη των φόβων μας.</span><br /><br />Όπως είχε πει και <span style="font-weight: bold;">Helen Keller, “Η ζωή είναι είτε μία παράτολμη περιπέτεια είτε ένα τίποτε”. </span><br /><br />Εάν μπορούμε να μάθουμε αυτά τα μαθήματα του φόβου, τότε μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή που προκαλεί δέος και θαυμασμό. Μια ζωή που είναι πέρα ακόμη και από τα όνειρά μας, μια ζωή χωρίς φόβο.<br /><br />Απόσπασμα από το βιβλίο της <span style="font-weight: bold;">Elisabeth Kübler-Ross & David Kessler: “Μαθήματα ζωής” </span></span><br />psycheandlife2.wordpress.com<br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/p7zKRvkrH5M" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9jSVMd6T9gKCz3ZEboV5J0McxGR4nzLNzVR8Kx6PLYSpg0vyMhetDDDT2aQwrDuVO2tNJdN3MtnZ828f1xZJyLhrYW4GoohLVTCpnWdQ-BTQZQ9srG_Q-I7o5rUeiWt5sv04VLkDtcpA/s1600/coffee.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9jSVMd6T9gKCz3ZEboV5J0McxGR4nzLNzVR8Kx6PLYSpg0vyMhetDDDT2aQwrDuVO2tNJdN3MtnZ828f1xZJyLhrYW4GoohLVTCpnWdQ-BTQZQ9srG_Q-I7o5rUeiWt5sv04VLkDtcpA/s400/coffee.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672179966296904482" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-81729022308891669012011-11-04T12:11:00.000-07:002011-11-04T12:24:24.856-07:00Ω, τι μαγική ώρα όταν ένα παιδί αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά πως μπορεί να διαβάζει τυπωμένες λέξεις..<a href="http://photobucket.com/images/keefers%20animated%20flowers" target="_blank"><img src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Keefers_Animated%20Insects/Keefers_AnimatedLadybugs235.gif" alt="Animated Insects, Beautiful Flowers, Animated Gifs, Animated Flowers, Animated Graphics, Insects, Bugs, Ladybugs, Animated Ladybugs, Keefers Pictures, Images and Photos" border="0" /></a><br /><br /><br /><span style="font-size:130%;">" Ω, τι μαγική ώρα όταν ένα παιδί αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά πως μπορεί να διαβάζει τυπωμένες λέξεις.<br />Για κάμποσο διάστημα η Φράνση διάβαζε συλλαβιστά τα γράμματα, πρόφερε τον ήχο τους και μετά έβαζε τους ήχους μαζί για να σχηματίσει μια λέξη. Μια μέρα όμως κοίταξε μια σελίδα και η λέξη "ποντικός" πήρε στη στιγμή την σημασία της. Η Φράνση κοίταξε την λέξη και η εικόνα ενός γκρίζου ποντικού πέρασε απο το μυαλό της. Το φράγμα ανάμεσα στον ξεχωριστό ήχο κάθε γραμματος και τη συνολική σημασία της λέξης έπεσε, και η τυπωμένη λέξη έπαιρνε αμέσως έννοια με μια γρήγορη ματιά. Διαβασε μερικές σελίδες βιαστικά και σχεδόν αρρωστησε απο την υπερδιεργεση. Ήθελε να ξεφωνίσει. Μπορούσε να διαβαζει..!! Μπορούσε να διαβαζει!!<br /><br />Από εκεινη την ώρα το διάβασμα έκανε ολόκληρο τον κόσμο της. Δεν θα ενιωθε πια μοναξιά, ούτε θα λυπόταν που δεν είχε στενές φιλες. Φίλες της έγιναν τα βιβλία και έβρισκε πάντα ένα που ταίριαζε στην διάθεση της στιγμής."<br /><br />Ένα δέντρο μεγαλωνει στο Μπρουκλιν"</span><br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/Clmbn0CQZz4" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="560"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheV9Q7QVscwobJGwRGMzzoS74hfy4_COSQ1sg3ztU0tpoPhPsyCBRc4WlEVE1VLFvRsnSud8rj5R9wwPLElZPCPXvkehLscdjZ0OUfLOPojjjOGnOllnGhjzeBbVG2dyeB8of-p_jlOL8/s1600/-0_Swirly_Roses_5617386758_7b3a6450e1_b.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheV9Q7QVscwobJGwRGMzzoS74hfy4_COSQ1sg3ztU0tpoPhPsyCBRc4WlEVE1VLFvRsnSud8rj5R9wwPLElZPCPXvkehLscdjZ0OUfLOPojjjOGnOllnGhjzeBbVG2dyeB8of-p_jlOL8/s400/-0_Swirly_Roses_5617386758_7b3a6450e1_b.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5671223008839579986" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-81071041592034534112011-10-29T00:56:00.000-07:002011-10-29T01:14:46.899-07:00Lutum στα λατινικά σημαίνει λάσπη, πηλός, αλλά και φυτά που δίνουν κίτρινο χρώμα. Από εκεί έχουμε το luteus για το κίτρινο...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwaVZjECtTa9AV3lppmviXoCrFKcFXZAR4Rd-f_BiU2ms7_Qi1QbXAgNepZRyMO_0Teo5DeJWkH1lsUGaMLTyN3JVs2v81FMupYo6p6iHBt0wnI_eV9PVHBUqo0XTSHEgg_yy2upZUB_I/s1600/111.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 226px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwaVZjECtTa9AV3lppmviXoCrFKcFXZAR4Rd-f_BiU2ms7_Qi1QbXAgNepZRyMO_0Teo5DeJWkH1lsUGaMLTyN3JVs2v81FMupYo6p6iHBt0wnI_eV9PVHBUqo0XTSHEgg_yy2upZUB_I/s400/111.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668822074864288914" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBHUWVyTO8UzBBm5GG-a548_N55tFLBYQVHn0c_vhfINHqJgBnLbQsgOdXbT-PL79OJWLR5IuYakER6yFa_QBLAiZNcRrAn-K-B19sg_WJJBa7Eh-hum6N0_KngC5I0VozXma0e-3E-QQ/s1600/mango_500.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 276px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBHUWVyTO8UzBBm5GG-a548_N55tFLBYQVHn0c_vhfINHqJgBnLbQsgOdXbT-PL79OJWLR5IuYakER6yFa_QBLAiZNcRrAn-K-B19sg_WJJBa7Eh-hum6N0_KngC5I0VozXma0e-3E-QQ/s400/mango_500.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668822517191250114" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgre4vK-RyWPVEey6OhsyVc8XDNhBeF7y6Eu3ZTJByZWdHHUxKHSZTUjgIhztdP_ROwGB7nqbEz5f1CZCkIgr7lRoczSU30VPILupq_w6OtdAF4yJDCVcfQWOEXcrX7gEf5nIbj5wYKq4A/s1600/mango3.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgre4vK-RyWPVEey6OhsyVc8XDNhBeF7y6Eu3ZTJByZWdHHUxKHSZTUjgIhztdP_ROwGB7nqbEz5f1CZCkIgr7lRoczSU30VPILupq_w6OtdAF4yJDCVcfQWOEXcrX7gEf5nIbj5wYKq4A/s400/mango3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668822408037590466" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxBMoh1_3GAh8a40wA6hgWMNVq7OwGWDQL-L1pzHkYXnZVnihzalMfFRM8Eq13LYbbBMxe62MsIsAgw7D0Vk0Uo0zXUzmk4lVncnrP38lQSG4fVJP7FrwZ_0SQ_vk_8xqzwOh4CIFCnUA/s1600/Fresh_spinach.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxBMoh1_3GAh8a40wA6hgWMNVq7OwGWDQL-L1pzHkYXnZVnihzalMfFRM8Eq13LYbbBMxe62MsIsAgw7D0Vk0Uo0zXUzmk4lVncnrP38lQSG4fVJP7FrwZ_0SQ_vk_8xqzwOh4CIFCnUA/s400/Fresh_spinach.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668822235913754242" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo2dYMXeS5YCxa0xA0cqtyS_TmfNsjoCXcsRRGDE-Imoruj6elu8laNXqk4ircgaipTntyhF4fb8PAX70rSW4jh0Up0ffp-0nZxa5mi5vVgIynFm7Ox3eD796EaS99LjdRW5RaZ42pj0M/s1600/iron-source-spinach-lg.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 313px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo2dYMXeS5YCxa0xA0cqtyS_TmfNsjoCXcsRRGDE-Imoruj6elu8laNXqk4ircgaipTntyhF4fb8PAX70rSW4jh0Up0ffp-0nZxa5mi5vVgIynFm7Ox3eD796EaS99LjdRW5RaZ42pj0M/s400/iron-source-spinach-lg.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668822333496273138" border="0" /></a><br />Ηξερα μια ηλικιωμένη κυρία που παρ' όλες τις πιέσεις των δικών της να τρώει ό,τι είχε πει ο γιατρός εκείνη επέμενε να τρέφεται μόνο με όσα έκαναν σ' εκείνην όρεξη. Πορευόταν στη ζωή πλέον με ένα κλασικό αξίωμα, διατυπωμένο μάλιστα και σε δικά της ελληνικά: «Οποιον τον αρέσει τον ωφελεί κιόλας». Οι δικοί της όμως, που δεν πολυπίστευαν σε τέτοια αξιώματα, για να είναι σίγουροι της έδιναν κάποιο συμπλήρωμα. Που όμως εκτός από βιταμίνες περιείχε και λουτεΐνη. Ψάξαμε λοιπόν περισσότερο για να δούμε αν αυτή η λουτεΐνη ήταν για καλό ή μήπως θα δημιουργούσε άλλα προβλήματα στη… φιλοσοφημένη γιαγιά.<br /><br />Lutum στα λατινικά σημαίνει λάσπη, πηλός, αλλά και φυτά που δίνουν κίτρινο χρώμα. Από εκεί έχουμε το luteus για το κίτρινο. Ετσι κάποιος λατινομαθής χημικός προφανώς ονόμασε και μια κίτρινη ουσία λουτεΐνη. Η παρουσία της λουτεΐνης είναι έντονη σε τρόφιμα πολύ κοινά, άλλο αν δεν είμαστε τόσο εξοικειωμένοι μαζί της όπως (νομίζουμε ότι) είμαστε με ουσίες όπως ο σίδηρος και η βιταμίνη C. Καλαμπόκι, μάνγκος, αβγά και κυρίως σπανάκι περιέχουν λουτεΐνη, που δεν είναι βιταμίνη και σωστά στη συσκευασία του συμπληρώματος αναφερόταν ότι: περιέχει βιταμίνες και λουτεΐνη.<br /><br />Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το σπανάκι πρέπει να μας είναι τόσο γνωστό και προσφιλές τόσο για τον σίδηρό του όσο για τη λουτεΐνη του (και το φολικό οξύ). Και σωστά ίσως σε αυτή τη «φιλοσοφημένη» γιαγιά έδωσαν το σχετικό συμπλήρωμα, διότι η λουτεΐνη παρέχει σημαντική βοήθεια σε όποιον υποφέρει από εκφυλιστικές καταστάσεις στα μάτια του. Στο πίσω μέρος του σκοτεινού θαλάμου που μπορούμε να πούμε σχηματικά ότι είναι το μάτι μας βρίσκεται ένα λεπτό στρώμα φωτοευαίσθητων νευρικών κυττάρων που ονομάζεται αμφιβληστροειδής χιτώνας. Το φως φθάνοντας εκεί μετατρέπεται από τα νευρικά κύτταρα σε ηλεκτρικό ερέθισμα και από εκεί πορεύεται σαν τέτοιο ως τον εγκέφαλο.<br /><br />Στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς βρίσκεται μια περιοχή που ονομάζεται ωχρά κηλίδα και βοηθάει να διακρίνουμε τις λεπτομέρειες στο κέντρο της εικόνας. Στη δεκαετία του 1980 έρευνες σχετικά με την ωχρά κηλίδα έδειξαν ότι εκεί βρίσκονται δύο ουσίες, η ζεαξανθίνη και η λουτεΐνη. Οσοι υπέφεραν από εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας είχαν μικρότερη ποσότητα από αυτές τις ουσίες εκεί. Ο ρόλος τους έχει πάντως αρχίσει να γίνεται κατανοητός. Λειτουργούν σαν ένα φίλτρο για τις πολύ ενεργητικές ακτίνες φωτός που βρίσκονται στην περιοχή του μπλε χρώματος και της υπεριώδους ακτινοβολίας.<br /><br />Αυτές οι ακτίνες φαίνεται ότι με την πάροδο του χρόνου καταπονούν την ωχρά κηλίδα, ευνοώντας ίσως με την ενέργεια που μεταφέρουν τη δημιουργία ελευθέρων ριζών. Οι δύο ουσίες, ζεαξανθίνη και λουτεΐνη, είναι αντιοξειδωτικές ουσίες, ό,τι πρέπει δηλαδή για να εξουδετερώνουν τις ελεύθερες αυτές ρίζες. Οταν για διάφορους λόγους ελαττώνεται η ποσότητά τους σε εκείνο ακριβώς το σημείο, η ωχρά κηλίδα και κατ' επέκταση η όρασή μας υποφέρουν.<br /><br />Σήμερα πιστεύεται ότι διατροφή πλούσια σε λουτεΐνη και ζεαξανθίνη βοηθάει στο να μην επέλθει σε μεγάλη ηλικία αυτός ο εκφυλισμός στη λειτουργία της ωχράς κηλίδας. Και μια διατροφή πλούσια σε αυτές τις ουσίες πρέπει να περιλαμβάνει σπανάκι οπωσδήποτε, τις περιφρονημένες από τους καλοφαγάδες λαχανίδες και καλαμπόκι, αν και το τελευταίο υστερεί πολύ απέναντι στα άλλα δύο σε περιεκτικότητα των ουσιών που μας ενδιαφέρουν. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που ψάχνουν τη λουτεΐνη στο φαρμακείο, όπως περιγράφηκε στην αρχή. Αλλά έχουν διατυπωθεί προς το παρόν κάποιοι ενδοιασμοί γι' αυτό. Οπως αναφέρει, για παράδειγμα, ο Joe Schwarz στο βιβλίο του «An apple a day», η μεγάλη ποσότητα σε καροτενοειδή - και σε αυτά ανήκει και η λουτεΐνη - μπορεί να εμποδίσει την απορρόφηση από τον οργανισμό άλλων σημαντικών ουσιών, όπως είναι το λυκοπένιο, του οποίου τη σημασία έχουμε τονίσει παλαιότερα. Ισως τελικά να ισχύει το «καλύτερα σπανάκι παρά χαπάκι»…<br />Science<br />http://www.tovima.gr/science<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3aE09t2B8unCEGgvxdlYJ-7yKseusUNStJ1lwhFV-joxBaFzsAHWFvOpvIEQ5OaeiKyqVje-T9HPjJQUaLtZF_bMxXIBOCcwaz8JhByaWFUL6L1iBzXoE4gMt9ZL3S3DAryxmuzja-vs/s1600/331984-24.5.10+017.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3aE09t2B8unCEGgvxdlYJ-7yKseusUNStJ1lwhFV-joxBaFzsAHWFvOpvIEQ5OaeiKyqVje-T9HPjJQUaLtZF_bMxXIBOCcwaz8JhByaWFUL6L1iBzXoE4gMt9ZL3S3DAryxmuzja-vs/s400/331984-24.5.10+017.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668823988009890226" border="0" /></a><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/odnQ49-S6cQ" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLkTBU1RVui1Vy_f8hiDQqxhGr_vXlYof0waAt0lbPoUpYN4IVj4GwramU4x3AHcDRBfqBg6o7x_NNywN4qG9x7HuGIwfzBgebhCPnsYVCqvhESr4hwohuIAUxZIICKM-fmzvncmRM4nA/s1600/BXK32456_rosa-simplesmente-rosa800.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLkTBU1RVui1Vy_f8hiDQqxhGr_vXlYof0waAt0lbPoUpYN4IVj4GwramU4x3AHcDRBfqBg6o7x_NNywN4qG9x7HuGIwfzBgebhCPnsYVCqvhESr4hwohuIAUxZIICKM-fmzvncmRM4nA/s400/BXK32456_rosa-simplesmente-rosa800.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668823799903173202" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-6163069019607740672011-10-10T03:39:00.001-07:002011-10-10T03:39:59.840-07:00Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟ..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeXALHZarxpcuHORKzeVvgRPPkZdz7dmpszLBizYsyjsXxhi6WoHrbloNfzs49rFHakq25Ak81Eo92w8RyBiVzSwtKw_xK33NQEm8vDv6FD3jBLcw5twQox_UvcfPphaTWHxWJJPIJ2lZ2/s1600/Rainbowlori.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeXALHZarxpcuHORKzeVvgRPPkZdz7dmpszLBizYsyjsXxhi6WoHrbloNfzs49rFHakq25Ak81Eo92w8RyBiVzSwtKw_xK33NQEm8vDv6FD3jBLcw5twQox_UvcfPphaTWHxWJJPIJ2lZ2/s400/Rainbowlori.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5661804584493541666" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-weight: bold;">ΜΕ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΑΥΤΟ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. ΒΡΗΚΕ ΕΝΑΝ ΠΑΝΕΞΥΠΝΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ ΕΝΑ ΔΕΝΔΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑΣΕ </span><span style="font-weight:bold;">ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟ</span><span style="font-weight: bold;"> ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΜΑΖΙ (ΠΑΤΑΤΕΣ ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΒΛΗΤΑ κλπ.) ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ . ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙ ΣΕ ΟΣΕΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΜΠΟΡΕΙ...</span><br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/zfjnrTIUYmQ" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Πώς να σωπάσω </span><br /><br />Στίχοι: Κώστας Κινδύνης</span> <span style="font-size:130%;"><br />Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος<br />Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης<br /><br />Πώς να σωπάσω μέσα μου<br />την ομορφιά του κόσμου;<br />Ο ουρανός δικός μου<br />η θάλασσα στα μέτρα μου<br /><br />Πώς να με κάνουν να τον δω<br />τον ήλιο μ'άλλα μάτια;<br />Στα ηλιοσκαλοπάτια<br />Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...<br /><br />Στου βούρκου μέσα τα νερά<br />ποια γλώσσα μου μιλάνε<br />αυτοί που μου ζητάνε<br />να χαμηλώσω τα φτερά;<br /><br /></span></div><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s1600/rosas_rosadas-dsc04441.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s400/rosas_rosadas-dsc04441.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5661806558349577202" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">How could I silence</span><br /><br />How could I silence within me<br />the sheer beauty of the world?<br />The skies are mine alone<br />the sea within my measurements<br /><br />How can they force me see the sun<br />using different eyes?<br />On these solar stair steps<br />My mother taught me being her son <br /><br />Inside the waters of the swamp<br />What language do they address me<br />those who dare to ask of me<br />to lower my wings to lay down?<br /><br /></span></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s1600/rosas_rosadas-dsc04441.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s400/rosas_rosadas-dsc04441.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5661806558349577202" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Cómo callar </span><br /><br />¿Cómo callar dentro de mí<br />la belleza del mundo?<br />El cielo mío<br />el mar en mi tamaño.<br /><br />¿Cómo me pueden hacer que vea<br />el sol con ojos dinstintos?<br />En los escalones del sol<br />mi madre me enseñó a vivir.<br /><br />¿En el agua del cieno,<br />en qué idioma me están hablando<br />los que me están pidiendo<br />que baje las alas?<br /><br /></span></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s1600/rosas_rosadas-dsc04441.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s400/rosas_rosadas-dsc04441.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5661806558349577202" border="0" /></a><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/rTyfgAwomJk" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s1600/rosas_rosadas-dsc04441.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrHkB9VTC9COeUguBCrmU2oJUZgHxm4V7_KehWlB25Wmnn13pO1VX00yDpT3nGfWSLJIvwUWrvj9yykFyuguwFljjylRAD7kAIXML4F2GuQ1p1iVxMHEPHSiD3qUBCZByyBaIRlhCGxFV2/s400/rosas_rosadas-dsc04441.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5661806558349577202" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-11297346858209557502011-09-06T00:12:00.000-07:002011-09-06T00:43:44.878-07:00“Δεν σας είπα,κύριέ μου,να τον πάτε στον ζωολογικό κήπο;»<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCXUdnXXQv_V3x-Afj1XDOdY-aXJDu1R_2uu_KXsPAm8GxDjewPsjjzl0Wc8VL6pMyoWXOr_PieOi3dhdBTOmrosOIUHH1x57jr9MZX9U1ZZmxhqO8t4spxHKa4Xo6MTdlxlPhm9fdT5A/s1600/1sun-star-4424474483_3778a041e8_o.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCXUdnXXQv_V3x-Afj1XDOdY-aXJDu1R_2uu_KXsPAm8GxDjewPsjjzl0Wc8VL6pMyoWXOr_PieOi3dhdBTOmrosOIUHH1x57jr9MZX9U1ZZmxhqO8t4spxHKa4Xo6MTdlxlPhm9fdT5A/s400/1sun-star-4424474483_3778a041e8_o.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5649145410915761394" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΕΣ<br />Γέλιο, χιούμορ και... βιολογία<br />Το γέλιο και το χιούμορ αποτελούν αντικείμενο πολύ σοβαρής επιστημονικής έρευνας με συχνά απροσδόκητα ευρήματα<br /></div><br /><span style="font-size:130%;">Μ</span>Γέλιο, χιούμορ και... βιολογία<span style="font-size:130%;">. «Ναι» του απαντά εκείνος. Οπότε ο Καραγκιόζης τον ξαναρωτάει όλος απορία: «Και δεν τα τρως όλα;».<br /><br />Μπαίνει κάποιος σε ένα βιβλιοπωλείο όπου είναι γνωστός με τον βιβλιοπώλη και του λέει: «Κάθε φορά που έρχομαι εδώ θυμάμαι τον Καραγκιόζη τι είπε στον φούρναρη και θέλω κι εγώ να σε ρωτήσω σαν κι εκείνον: Δικά σου είναι όλα αυτά τα βιβλία; Και αμέσως μετά να ξαναρωτήσω: Και δεν τα διαβάζεις όλα;».<br /><br />Αυτοί που «λύνονται από τα γέλια»<br /><br />Ακούν ήρεμα μιαν αφήγηση αλλά αν αυτή τους φανεί πραγματικά αστεία δεν τους βαστούν τα πόδια τους και σωριάζονται στο πάτωμα! Ναι, δεν διαβάζουμε γι΄ αυτό κάθε ημέρα, μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο στους 2.000 και θεωρείται σύμπτωμα μιας σπάνιας ασθένειας με ελληνότροπη ονομασία. Καταπληξία ονόμασαν τη νοσηρή κατάσταση όπου κάποιος ξαφνικά μπορεί να χάσει τον μυϊκό έλεγχο και έτσι να πάψουν να τον κρατούν και τα πόδια του. Αρκεί ο οργανισμός του να ταραχτεί. Από οργή, από σεξουαλική διέγερση, αλλά όπως αποδείχθηκε και αν δει ή ακούσει κάτι που θα του φανεί υπερβολικά αστείο. Αυτό το τελευταίο προβλημάτισε κάποιους ερευνητές και ανάμεσα σ΄ αυτούς τον νευρολόγο-ψυχίατρο Αllan Reiss από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.<br /><br />Διαθέτοντας αρκετά μέσα ξεκίνησε από υγιείς εθελοντές που δεν είχαν αντίρρηση να βρεθούν στο κλειστοφοβικό περιβάλλον ενός μαγνητικού τομογράφου. Εκεί μέσα λοιπόν περνούσαν μπροστά από τα μάτια τους εικόνες άλλες αστείες και άλλες αδιάφορες. Ενώ οι άνθρωποι του πειράματος μετρούσαν την εγκεφαλική δραστηριότητα, οι εθελοντές είχαν την υποχρέωση να πατούν ένα κουμπί αξιολογώντας την εικόνα που έβλεπαν. Αν την θεωρούσαν αστεία και πόσο. Οι μετρήσεις έδειξαν ότι το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου σε όσες εικόνες θεωρήθηκαν αστείες είχε έντονη διέγερση. Τελικά από αυτή την προσπάθεια βγήκε ένα πρώτο συμπέρασμα: Κάτι αστείο γενικά βοηθάει να αισθανόμαστε καλά. Και ένα δεύτερο ήταν ότι στις γυναίκες η διέγερση ήταν μεγαλύτερη. Οταν επαναλήφθηκαν τα ίδια με τους πάσχοντες από καταπληξία παρατηρήθηκε ότι έβρισκαν λιγότερες εικόνες αστείες και τις βαθμολογούσαν και με μικρότερο βαθμό. <span style="font-weight: bold;">Δείγμα ότι προκειμένου να μη λυθούν τα γόνατά τους και σωριαστούν στο πάτωμα πιέζουν τον εαυτό τους να είναι πολύ πιο επιλεκτικοί στο τι πράγμα βρίσκουν αστείο</span>. Μπορείς δηλαδή να πιέσεις τον εαυτό σου να μη γελάσει για οποιονδήποτε λόγο. Στις οθόνες, οι περιοχές όπου φαίνεται ότι καταπιέζουμε κάποιο συναίσθημα ήταν ενεργοποιημένες αλλά ταυτόχρονα η αντίδραση του συστήματος επιβράβευσης ήταν πολύ πιο ζωηρή απ΄ ό,τι στους υγιείς και συμμετείχε και ο υποθάλαμος.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η υπερδραστηριότητα του υποθαλάμου του εγκεφάλου δικαιολογεί και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού ο υποθάλαμος δίνει εντολές στο νευροφυτικό σύστημα, υπεύθυνο για λειτουργίες που δεν γίνεται να ελεγχθούν με τη θέλησή μας όπως η σωματική θερμοκρασία, η πίεση του αίματος και η σεξουαλική διέγερση.</span> Ενας μάλιστα που βρήκε πολύ αστείες κάποιες εικόνες έφθασε να έχει μια κρίση παράλυσης μέσα στον τομογράφο. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στους ερευνητές να σαρώσουν την ίδια στιγμή τις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Και φάνηκε κάτι που λίγο περισσότερο παραστατικά και κάπως λιγότερο ιατρικά θα το λέγαμε «βραχυκύκλωμα» στον εγκέφαλο.<br /><br />Ετσι λοιπόν <span style="font-weight: bold;">από τις περιπτώσεις των ανθρώπων με καταπληξία μάθαμε βέβαια αρκετά για το πόσο οδυνηρό είναι για εκείνους να γελούν αλλά και για τα ευεργετικά αποτελέσματα του γέλιου σε όλους τους άλλους που δεν υποφέρουν όταν γελούν.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Κλόουν για λόγους υγείας</span><br /><br />Στην πόρτα του θαλάμου σε ένα νοσοκομείο παίδων της Γερμανίας μπορεί να ακουστεί ένα ελαφρό διακριτικό χτύπημα και από τη μισάνοιχτη πόρτα να φανεί πρώτα μια κόκκινη μύτη κλόουν και πίσω από αυτήν μια κυρία που ρωτάει αν μπορεί να μπει. Εχει εκπαιδευτεί τρία ολόκληρα χρόνια σε σχολή κλόουν και έχει την ειδικότητα να χαρίζει το γέλιο σε άρρωστα παιδιά στα νοσοκομεία και σε ηλικιωμένους. Γιατί; Διότι το γέλιο κινητοποιεί τον οργανισμό σε διάφορα σημεία του. Εκτός από το αυτονόητο, ότι βελτιώνει την εισπνοή και την εκπνοή, βάζει επιπλέον σε κίνηση το κομμάτι του εγκεφάλου που ρυθμίζει τελικά την έκκριση <span style="font-weight: bold;">ενδορφίνης</span>. Μιας ορμόνης που απαλύνει τον πόνο και αμβλύνει τις εντάσεις. Μειώνει δηλαδή ό,τι αποκαλούμε στρες. Με το ξέσπασμα του γέλιου και όσο πιο απροσδόκητο ήταν αυτό και μεγάλο σε διάρκεια, τόσο καλύτερα. Διότι η πίεση ανεβαίνει, αλλά μετά οι μετρήσεις έδειξαν πως έρχεται μια φάση ηρεμίας, η πίεση πέφτει σημαντικά, οπότε οι αρτηρίες χαλαρώνουν και διευρύνονται βελτιώνοντας την κυκλοφορία.<br /><br />Αφορμή για πολλές από τις μέχρι σήμερα έρευνες έδωσε η περίπτωση ενός αμερικανού δημοσιογράφου, του<span style="font-weight: bold;"> Νorman Cousins,</span> που καθηλώθηκε στο κρεβάτι από μια οδυνηρή φλεγμονή των οστών της σπονδυλικής του στήλης. Οι γιατροί είπαν ότι ήταν κάτι ανίατο. Εκείνος αποφάσισε να θεραπεύσει τον εαυτό του με ένα πρόγραμμα γέλιου. Και παρατήρησε ότι οι πόνοι καταπραΰνονταν και ο ύπνος του γινόταν πιο υποφερτός. Μετά από σκληρή προσπάθεια και πολύ γέλιο κατάφερε να αυτοθεραπευτεί.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQeoT-7JJ-IqPF_Z7KYSSPnYkUBJsD4cfqrsF_HtAtRO1NjmtquheApowcPAyKJ9eXdSpNZo2uxkuB4RT0cd4OY5WWpgIcko0UIfGsQiBlOaWcE30ZdMQ0Db6-KdcRUx0JmAbr_Jhady0/s1600/orange-rose.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 274px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQeoT-7JJ-IqPF_Z7KYSSPnYkUBJsD4cfqrsF_HtAtRO1NjmtquheApowcPAyKJ9eXdSpNZo2uxkuB4RT0cd4OY5WWpgIcko0UIfGsQiBlOaWcE30ZdMQ0Db6-KdcRUx0JmAbr_Jhady0/s400/orange-rose.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5649145550788951170" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Χιούμορ, αυτός ο άγνωστος</span><br /><br />Τι είναι όμως αυτό το χιούμορ, που δεν καταφέραμε να έχουμε και μια ελληνική λέξη γι΄ αυτό αν και ένας από τους φιλοσόφους που θεωρείται ότι διέθετε άφθονο ήταν ο Δημόκριτος; Το αποκτάς ή το κληρονομείς; Σε ποια ηλικία εμφανίζεται; Σε τι το χρειάζονται οι άνθρωποι; Είναι κατάκτηση νοητική ή κατάλοιπο; Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα από τα πιο δύσκολα ερευνητικά αντικείμενα. Δύσκολο να το ορίσεις και ακόμη πιο δύσκολο να διατυπώσεις μια γενική θεωρία γι΄ αυτό. Ο αριθμός των σχετικών εργασιών και των ακόμη λιγότερων βιβλίων το επιβεβαιώνει. Και κάποια απόλυτα παραδεκτή θεωρία για το χιούμορ, που έχει χαρακτηριστεί σαν μια από τις πιο εκλεπτυσμένες εκδηλώσεις στη ζωή του Ηomo Sapiens, δεν υπάρχει ακόμη. Πάντως για την ηλικία του έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο Ηomo Sapiens το διέθετε εδώ και τουλάχιστον 35.000 χρόνια. Διότι βρέθηκε στην Αυστραλία ένας πληθυσμός ιθαγενών που είχε ζήσει σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο για όλες αυτές τις χιλιάδες χρόνια και όμως διαπιστώθηκε ότι στις συνομιλίες τους υπήρχαν και σημεία με τα χαρακτηριστικά που θεωρούμε και σήμερα ότι προδίδουν μια αίσθηση του χιούμορ. Και επειδή με πιθανότητα μεγάλη οδηγεί στο γέλιο, μια κατάσταση επιθυμητή επίσης τις περισσότερες φορές, φαίνεται ότι ευνοήθηκε η ανάπτυξή του στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της εξελικτικής τους πορείας. Σήμερα μερικές από τις επικρατέστερες απόψεις είναι οι παρακάτω:<br /><br />* Το χιούμορ ξεπηδάει μέσα από απροσδόκητες και αντικρουόμενες (incongruous) καταστάσεις.Και μάλιστα η τυπική μορφή είναι: Μια κατάσταση κοινωνικά και λογικά αποδεκτή και ακριβώς μετά έρχεται η παραβίαση αυτής της τάξης. Το χιούμορ δίνει διέξοδο στις πιέσεις που δημιουργούνται κάποιες φορές εξαιτίας της έμφυτης σεξουαλικότητας και επιθετικότητάς μας.Ποιος τη συνιστά αυτή τη θεωρία; Φυσικά ο Φρόιντ και όσοι ακολούθησαν στα βήματά του.<br /><br />* Το χιούμορ χρησιμοποιείται για να δείξει κάποιος την ανωτερότητά του και να ανέβει στην εκτίμηση της ομάδας.<br /><br />* Το χιούμορ δίνει πολύτιμες πληροφορίες γι΄ αυτόν που το εκπέμπει και ανταμείβει τον «πομπό» με φιλικά συναισθήματα από τους απέναντι δέκτες.<br /><br />* Το χιούμορ και το γέλιο διευκολύνουν τη συνεργασία.Μερικοί πάντως επιμένουν να το συνδέουν και με τον αυτοσαρκασμό,αν και οι θεωρητικοί του χιούμορ δεν το θεωρούν αυτό απαραίτητο.<br /><br />* Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία το χιούμορ έχει τον ίδιο τρόπο δράσης με τα σήματα που εκπέμπει ένα πολεμικό αεροπλάνο προς ένα ή περισσότερα άλλα για να αναγνωρίσει αν είναι φιλικά ή εχθρικά.Δηλαδή η ανταπόκριση στο χιούμορ μας, χωρίζει, κάπως χοντρά εκφρασμένο, αυτούς που μας ταιριάζουν από εκείνους που δεν μας ταιριάζουν.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Ανατομία ενός αστείου</span><br /><br />Εχει ειπωθεί πως το να εξηγήσεις ένα ανέκδοτο είναι σαν να κάνεις χειρουργική τομή σε βάτραχο. Βλέπεις τι έχει μέσα αλλά ο βάτραχος (τις πιο πολλές φορές) πεθαίνει. Το επιχειρούμε όμως στην παρακάτω αφήγηση αναζητώντας μηχανισμούς για το χιούμορ:<br /><br />«Ενας Αμερικανός φθάνει στη Στοκχόλμη γιατί την επόμενη ημέρα θα είχε κάποιες συναντήσεις για δουλειές.Εχοντας το απόγευμά του ελεύθερο βγαίνει για έναν ξέγνοιαστο περίπατο στην πόλη. Μετά από λίγο όμως διαπιστώνει ότι τον ακολουθεί κατά πόδας ένας μικρός πιγκουίνος.Πηγαίνει λοιπόν σε έναν αστυνομικό που έκανε την περιπολία του εκεί γύρω,του αναφέρει το περιστατικό και τον ρωτάει τι να κάνει. “Να τον πάτε στον ζωολογικό κήπο”ήταν η απάντηση του αστυνομικού. Την άλλη ημέρα,την ίδια περίπου απογευματινή ώρα, ο αστυνομικός βλέπει τον Αμερικανό με μια σακούλα ποπ κορν στην αγκαλιά να προχωρεί στον δρόμο έχοντας,δίπλα του πια, τον ίδιο πιγκουίνο. Χωρίς να χάσει καιρό πλησιάζει, σταματάει το παράδοξο ζευγάρι και ρωτάει:“Δεν σας είπα,κύριέ μου,να τον πάτε στον ζωολογικό κήπο;».<br /><br />Μέχρις εδώ λοιπόν έχουμε μια σχετικά ομαλή αφήγηση, με κάποιες παραδοξότητες είναι η αλήθεια, που όμως δεν έχουν προκαλέσει το γέλιο ή κάποια άλλη αντίδραση. Απλά έχει στηθεί ένα σκηνικό. Αν στη συνέχεια η απάντηση του Αμερικανού ήταν για παράδειγμα: «Α, ναι; Δεν κατάλαβα καλά» ή «ο Ζωολογικός ήταν κλειστός» , δηλαδή κάτι απόλυτα φυσιολογικό, η ιστορία ξεθυμαίνει. Η απάντηση όμως του Αμερικανού ήταν: « Εντάξει. Με τον φίλο μου από δω πήγαμε χθες στον Ζωολογικό όπως μας είπατε, σήμερα όμως συμφωνήσαμε να πάμε σινεμά». Τότε έχουμε ακριβώς αυτή την παραδοξότητα, την congruity που, κατά μια γενική, θα λέγαμε και γενετική, σύμβαση ανάμεσα σ΄ εμάς και σε όποιον διηγείται την ιστορία θεωρείται ότι έχει καθιερωθεί εντελώς σιωπηλά ώστε εκεί ακριβώς να αναδυθεί ξαφνικά ο απροσδόκητος και αστείος πυρήνας της ιστορίας. Εκεί, αν βρήκαμε πραγματικά κάτι αστείο, πρέπει ν΄ αναγνωρίσουμε ότι βρεθήκαμε στο σημείο που δημιουργήθηκε η σπίθα ανάμεσα στον αφηγητή και στον αναγνώστη ή στον ακροατή. Και προχωρούμε τώρα στο παράδειγμα της αρχής, με τον Καραγκιόζη να ρωτάει τον φούρναρη για τα καρβέλια. Εδώ έχουμε απλά ένα αστείο. Στη συνέχεια, όταν κάποιος το χρησιμοποιεί αυτό για να κάνει μια ομοιόθετη μετάβαση από τα καρβέλια στα βιβλία, έχουμε πάλι μια απόπειρα επικοινωνίας με γέφυρα μια χιουμοριστική λεκτική εκπομπή με βασικό στοιχείο κι εδώ μια παραδοξότητα, τη σύνδεση βιβλίο-> καρβέλι βιβλιοπωλείο>φούρνος. Προκαλώντας έτσι ένα πιθανό γέλιο από τον βιβλιοπώλη-δέκτη, μια καλύτερη ατμόσφαιρα, ίσως και μια καλύτερη τιμή.<br /><br />Εκπαιδεύοντας τους μικρούς<br /><br />Πώς όμως μεταδίδεται το χιούμορ από τη μια γενιά στην επόμενη; Η απάντηση φαίνεται πως είναι η εξής: μόνον με το να εκπαιδεύουμε τα παιδιά συστηματικά και από τις τρυφερές ακόμη ηλικίες σε αυτό. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει κληρονομικότητα στο χιούμορ, ούτε καν κοινωνικές προδιαγραφές. Ανθρωποι από οπουδήποτε μπορούν να σε κάνουν να γελάς συνέχεια. Ψάχνοντας πάντως σε εργασίες βρίσκεις κάποιες προτάσεις κατά ηλικία, εντελώς σχηματικές βέβαια, ενώ παίζει ρόλο και η επινοητικότητα του κάθε γονιού:<br /><br />* 18-24 μήνες: Αρχίζει η εξάσκηση με πράγματα που αποκτούν άλλη χρήση. Κρατάει το παιδί ένα ξύλο και τραγουδάει σαν να είναι μικρόφωνο,ανοίγει τα χέρια και κάνει πως είναι φτερά.<br /><br />* 2-2,5 ετών: Ο,τι έγινε με τα αντικείμενα τώρα γίνεται με τις λέξεις. Βλέπει έναν σκύλο και ο ενήλικος του λέει γελώντας ότι λέγεται γάτα. Βρίσκει κι εκείνο ανάλογα παραδείγματα.<br /><br />* 3 ετών και άνω: Τότε γίνεται κουβέντα για το πόσο αστείο θα ήταν αν τα αυγά πετούσαν και τράκαραν επάνω μας,αν τα μπιφτέκια έπεφταν στα κεφάλια μας, αν τα πινέλα με την μπογιά περπατούσαν στο πάτωμα. Σε αυτή την ηλικία που το παιδί έχει και την έννοια του καθαρού- βρώμικου γίνεται και το πολύ αποτελεσματικό με το ποδαράκι του που ο ενήλικος το φέρνει στη μύτη του και ξαφνικά το τινάζει μακριά διότι δήθεν βρωμάει.Αυτό φέρνει πολλά γέλια. Το θέμα είναι ότι μπορείς να δεις λίγο αργότερα αυτό να το κάνουν μερικά παιδιά σε άλλα και να σκεφθείς ότι ο σπόρος αρχίζει να πιάνει!<br /><br />* 6-8 ετών: Από αυτή την ηλικία αρχίζει το παιδί να ξεχωρίζει το αστείο από το ψέμα και μπαίνει και η διπλή έννοια διαφόρων λέξεων μαζί με κάποια απλοϊκά λεκτικά αστεία-ανέκδοτα.<br /><br />Οπως φαίνεται από τα παραπάνω, το χιούμορ επάγεται από τον γονιό στο παιδί όπως το ηλεκτρικό φορτίο από τον έναν αγωγό στον άλλον. Η σχέση με τη γλώσσα, η πνευματικότητά μας, η δυναμική της ομάδας όπου ανήκουμε (χιούμορ διαθέτουν και άνθρωποι χωρίς διπλώματα και πτυχία) δείχνουν ότι υπάρχει εν δυνάμει σε όλους και κάτι μας σπρώχνει (εξελικτικά;) προς το να το δείχνουμε όποτε μπορούμε και μάλιστα από μικρή ηλικία. Οπως έλεγε ο Λένι ο Βρωμόστομος, «δεν έχω δει στρώμα που να μην έχει μια κηλίδα από καφέ σκουριά επάνω του. Λες και κάποιος στο εργοστάσιο έχει σαν δουλειάπροτού πακεταριστούν να στάζει μια τέτοια κηλίδα επάνω τους».</span><br /><br />algaldadas@yahoo.gr<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1onNNbZSvay0bWXGgC5K2gl21i_EwPwDYoVt3ZLP5fnk5lHa0bsqS4peAdMBiNaNqP1FlUGc7bl7t5f0__VBtZ8o9waXnoto52um3qDl73tUacWJJvxEjOfrWKS-iACxc6ZyfgEWLii8/s1600/4588153745_4445b9016f_z.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1onNNbZSvay0bWXGgC5K2gl21i_EwPwDYoVt3ZLP5fnk5lHa0bsqS4peAdMBiNaNqP1FlUGc7bl7t5f0__VBtZ8o9waXnoto52um3qDl73tUacWJJvxEjOfrWKS-iACxc6ZyfgEWLii8/s400/4588153745_4445b9016f_z.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5649148857322187586" border="0" /></a><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/NR0Cc4Kac40" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" width="420"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivg3Nxrxpxvjiw7HHUThei1mVLSXDCh1mm1NEhtOsZEq2Q96ieRsc76c0eCwMQ3gPJcIVjM5BIAJCk8a2lmab1n6Xmm7VZkStirErv03AUdkOA58a65cyuNgU9cBiFodVFilPFYk5akH8/s1600/bunch-of-pink-roses-wallpaper.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivg3Nxrxpxvjiw7HHUThei1mVLSXDCh1mm1NEhtOsZEq2Q96ieRsc76c0eCwMQ3gPJcIVjM5BIAJCk8a2lmab1n6Xmm7VZkStirErv03AUdkOA58a65cyuNgU9cBiFodVFilPFYk5akH8/s400/bunch-of-pink-roses-wallpaper.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5649146007415993746" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-21348214678981615572011-09-03T01:15:00.000-07:002011-09-03T01:56:01.218-07:00«Γέλα, καρδιά μου, γέλα Βρες χρόνο να γελάς αυτό είναι η μουσική της Ψυχής» Γιάννης Ρίτσος<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbCUG1jc2Tm3y-SFm3UAkp3tZ1X234wAviJSi492yyGg_6gNE7Ir0CJzR5O_dlIsCgHRJJG0eYPstImGbYVuzmVXiUbHKZd_VjtB7T6jnoJa0vyyI7UxR54oWtWpRHJf-f3w2SCY5oM1s/s1600/2460323709_2db4b6d2fd.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 304px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbCUG1jc2Tm3y-SFm3UAkp3tZ1X234wAviJSi492yyGg_6gNE7Ir0CJzR5O_dlIsCgHRJJG0eYPstImGbYVuzmVXiUbHKZd_VjtB7T6jnoJa0vyyI7UxR54oWtWpRHJf-f3w2SCY5oM1s/s400/2460323709_2db4b6d2fd.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648047820880138050" border="0" /></a>
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM1_sz1giqdWkInSN0ewl-wDODa5eDr9MSl9XGEN40iSS6HYhECJBuvFo0pHQKfaTps3gnnDX6FE9IDWZP6afsq-0Xh3SNsLmTWQvGOHvMcLGKB0S0mmQ-6p_OT-LodCWQ4jDRFf26mLo/s1600/2461174420_1c1cf74323.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 394px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM1_sz1giqdWkInSN0ewl-wDODa5eDr9MSl9XGEN40iSS6HYhECJBuvFo0pHQKfaTps3gnnDX6FE9IDWZP6afsq-0Xh3SNsLmTWQvGOHvMcLGKB0S0mmQ-6p_OT-LodCWQ4jDRFf26mLo/s400/2461174420_1c1cf74323.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648047649575449906" border="0" /></a>
<br />
<br /><span style="font-weight:bold;font-size:130%;" >Το γέλιο συνιστά πηγή χαράς και υγείας αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για τον άνθρωπο. </span><span style="font-size:130%;">
<br />
<br />Τα παρόν κείμενο αποτελεί μια μελέτη για αυτόν τον αέναο σύντροφο του ανθρώπου, βασισμένο τόσο σε επιστημονικά στοιχεία, όσο και σε διαπιστώσεις των εσωτερικών παραδόσεων του κόσμου.
<br />
<br /></span><span style="font-weight:bold;font-size:130%;" >«Ευλογημένος νάσαι εάν τοποθετώντας τις πέτρες
<br />μπορείς να τις στεριώνεις με το γέλιο»
<br />Μορύα</span><span style="font-size:130%;">
<br />
<br />Το γέλιο αναβλύζει πηγαία από μέσα μας, εκφράζει συναισθήματα, μεταβιβάζει ολόγυρα την πληροφορία της ευχαρίστησης, της χαράς, της χαλάρωσης, της έκπληξης και όλης της συναισθηματικής κατάστασης εκείνου που το βιώνει. Ξεκινώντας από το μικρό χαμόγελο και φτάνοντας έως το τρανταχτό ξεκάρδισμα, είναι ένα κομμάτι του συναισθηματικού μας κόσμου που μας χαρακτηρίζει, είναι δώρο της εξελικτικής διαδικασίας από την πρωτόγονη φύση μας έως σήμερα.
<br />
<br />Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης το γέλιο, πρωτοεμφανίστηκε πιθανότατα ως αντίδραση στον κίνδυνο, και γενικότερα σε κάθε άγνωστη εμπειρία. Ίσως ήταν μία από τις εκφράσεις του φόβου που δημιούργησε η έκπληξη ή ακόμη και ένας τρόπος να ειδοποιηθούν οι γύρω για περίεργα συμβάντα και γεγονότα.
<br />
<br />Στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στη Σπάρτη και στη Θεσσαλία υπήρχαν Ναοί του Γέλωτα. Λέγεται ότι τον Γέλωτα, τον χάρισε στους ανθρώπους η θεά του έρωτα Αφροδίτη, μαζί με τον Πόθο και την Ηδονή. Στην αρχαιότητα το γέλιο κατείχε σημαντική θέση στη ζωή των ανθρώπων σαν ένα από τα μέσα που ενίσχυε την ψυχική, πνευματική, σωματική υγεία και αρμονία.
<br />
<br />Ο Αριστοτέλης θεωρούσε τον άνθρωπο ως το μόνο γελαστικό ζώο και ότι το γέλιο επιφέρει κάθαρση με ανώδυνο τρόπο. Ο Ιπποκράτης πίστευε στη θεραπευτική αξία του γέλιου, ενώ ο Δημόκριτος ήταν γνωστός ως «ο φιλόσοφος που γελά», συνέδεε το γέλιο με το «κωμικό της ανθρώπινης φύσης και ζωής», παρομοίαζε τους ανθρώπους με κόκκους άμμου στην ακτή του Απείρου και γελούσε με την ιδέα που έχουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους και τις ασχολίες τους σε σχέση με την πραγματική τους θέση μέσα στο Σύμπαν. Ο Πυθαγόρας, έκρινε αν θα δεχτεί κάποιον για μαθητή του από τον τρόπο που γέλαγε. Ενώ οι λεγόμενοι Γελωτομάντεις στήριζαν τις μαντικές προβλέψεις τους για το μέλλον πάνω στο γέλιο. Ο Επίκουρος τόνιζε την σπουδαιότητα της ψυχικής διάθεσης, που αναγνωρίζει τα όρια που έχει θέσει η φύση, κύριοι της οποίας είμαστε εμείς οι ίδιοι, της αλυπίας, της ευδαιμονίας, της μακαριότητας και της πραότητας συναισθημάτων.
<br />
<br />Σύμφωνα με τα έθιμά τους οι ινδιάνοι Ναβάχο ακόμη και τώρα οργανώνουν γιορτή για το πρώτο γέλιο ενός μωρού.
<br />
<br />Αλλά και τις τελευταίες δεκαετίες έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο του «αγίου γέλιου». Η πρώτη καταγεγραμμένη εμφάνιση του «αγίου γέλιου» συνέβη το 1993 σε μια εκκλησία των Συνάξεων του θεού της Φλόριντα, υπό την καθοδήγηση του ηγέτη της Κίνησης της Πίστης, Ρόντνευ Χάουαρντ-Μπράουν ο οποίος περπατούσε ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, ακουμπώντας τα χέρια του πάνω τους και τους καλούσε να «γεμίσουν» με το Άγιο Πνεύμα. Στη συνάντηση αυτή πολλοί έπεφταν στο πάτωμα σπαρταρώντας από τα γέλια μέχρι λιποθυμίας. Το 1994, στην εκκλησία Airport Vineyard του Τορόντο, υπό την καθοδήγηση του πάστορα της «Αμπέλου» Ράντυ Κλαρκ, συνέβη η δεύτερη πολύ μεγαλύτερη εκδήλωση του φαινομένου, που ονομάστηκε από τα βρετανικά ΜΜΕ «η ευλογία του Τορόντο». Στην εκκλησία συμμετείχαν Χριστιανοί που δεν ήταν μόνο Πεντηκοστιανοί, αλλά και Μεννονίτες, Ναζαρηνοί, Αγγλικανοί, Μεθοδιστές, Ρωμαιοκαθολικοί, Βαπτιστές κ.α. Παρόμοια φαινόμενα έχουν ξεκινήσει από το 1995 και στο Μπράουνσβιλ, κοντά στην Πενσακόλα της Φλόριντα, υπό την καθοδήγηση του Στηβ Χιλ.
<br />
<br />Ο άνθρωπος, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες είναι «ζώον γελαστικόν», προσδίδοντάς του μια ιδιότητα, τη δυνατότητά του να γελά, που τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα, όπως ακριβώς η νόηση και η γλώσσα. Βέβαια, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες που γίνονται στις μέρες μας, εκτός από τον άνθρωπο, γελούν επίσης οι πίθηκοι, οι χιμπατζήδες και τα τρωκτικά.
<br />
<br />Όπως πιστεύεται, ιστορικά το γέλιο προηγήθηκε της ομιλίας. Όλοι ξέρουμε ότι τα μωρά γελάνε πριν ακόμη μάθουν να μιλούν. Μάλιστα εικάζεται πως η προέλευσή του είναι η «παιχνιδιάρικη» επικοινωνία μεταξύ της μητέρας και του νεογνού. Επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για κάτι τόσο βαθιά εγκατεστημένο στα δίκτυα του εγκεφάλου, που τα μωρά χρησιμοποιούν το γέλιο τους για να εκφράσουν το γεγονός ότι αναγνωρίζουν τα οικεία τους πρόσωπα ενισχύοντας το μεταξύ τους δέσιμο. Στα μωρά συνδέεται και με το γαργαλητό, που τους προκαλεί ένα αίσθημα αβεβαιότητας και φόβου. Στη συνέχεια, καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για ψεύτικη απειλή και ανταποκρίνονται με γέλιο.
<br />
<br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >«Γέλα, καρδιά μου, γέλα</span>
<br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Βρες χρόνο να γελάς</span>
<br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >αυτό είναι η μουσική της Ψυχής»</span>
<br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Γιάννης Ρίτσος</span>
<br /></div><span style="font-size:130%;">
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4bsDZZFxeo3TrmEbGvwhD80fZWU1paTqgK0jrUPDZBBVEPbGZS9hKdVlJ0fXoGTye3XmIyWA1IZ0XIIfOA4KLht7Yb-yYbwpGjJS338p_ZVJA3i92ZElvmq4vj0nx1Z_jZXu5BjTnLK4/s1600/779238.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4bsDZZFxeo3TrmEbGvwhD80fZWU1paTqgK0jrUPDZBBVEPbGZS9hKdVlJ0fXoGTye3XmIyWA1IZ0XIIfOA4KLht7Yb-yYbwpGjJS338p_ZVJA3i92ZElvmq4vj0nx1Z_jZXu5BjTnLK4/s400/779238.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648047741044940530" border="0" /></a>
<br />
<br />Το χαμόγελο, που διαφέρει από το γέλιο, είναι μέρος της κοινωνικής μας συμπεριφοράς. Χαμογελάμε, συνήθως πιο εύκολα, όχι γιατί εκείνη τη στιγμή νιώθουμε ευτυχισμένοι ή χαρούμενοι, αλλά για να εκφράσουμε ευγένεια ή αποδοχή. Ο Ντάχερ Κέλτνερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, το αποκαλεί χαμόγελο «Pan American» γιατί, είναι χαρακτηριστικό στους αεροσυνοδούς και γενικότερα στους εργαζόμενους όταν συναντούν τους υφισταμένους τους.
<br />
<br />Στο γέλιο, η έκφραση του προσώπου είναι γνωστή ως «Duchenne», όνομα που του έδωσε ο Γάλλος φυσιολόγος τον 18ο αιώνα. Το γέλιο φανερώνει αίσθηση ευτυχίας και συνδέεται με την ενεργοποίηση του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου που είναι συνυφασμένο με τα θετικά συναισθήματα. Γελάμε από χαρά και αυθόρμητα. Είναι η πιο αληθινή έκφραση του ανθρώπου. Γι’ αυτό όταν κάποιος προσποιείται το αποτέλεσμα είναι ολοφάνερα αντιαισθητικό.
<br />
<br />Σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές, κάθε γέλιο έχει διαφορετική υποσυνείδητη σημασία. Όπως υπογραμμίζουν, υπάρχουν πολλοί τύποι γέλιου που δεν έχουν απαραιτήτως σχέση με κάτι αστείο. Αντίθετα, αποτελούν μια απλή κατάφαση ή αμηχανία, ένα επικοινωνιακό μέσο ή μια έκφραση χαράς.
<br />
<br />Επιστήμονες, όπως ο Φρόιντ υποστηρίζει ότι το γέλιο απελευθερώνει ένα μεγάλο πλεόνασμα ενέργειας που παραμένει φυλακισμένο στον οργανισμό. Ενώ ο Νίτσε θεωρούσε ότι ο άνθρωπος που γελά προστατεύει την πνευματική του υγεία, η οποία διαταράσσεται από δύο επικίνδυνα συναισθήματα, το φόβο και την οργή. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι αρκετές επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες του γέλιου, κάτι που ο ποιητής Ε. Ε. Cummings συνοψίζει πολύ εύστοχα σε μια φράση: «Η πιο σπαταλημένη ημέρα είναι εκείνη που δεν γελάσαμε».
<br />
<br />Το γέλιο είναι αντίδοτο στον πόνο, το γέλιο είναι θεραπευτικό. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι την ικανότητα του γέλιου την έχουν και οι πίθηκοι, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η μορφή έκφρασης έχει ιστορία τουλάχιστον 10 εκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το γέλιο έχει βαθιές ρίζες στην εξέλιξη των ειδών, καθώς συναντάται ως αντίδραση και σε άλλα θηλαστικά.
<br />
<br />Στο πρώτο Διεθνές Συμπόσιο για το Χιούμορ και το Γέλιο που διεξήχθη στη Γρανάδα της Ισπανίας ο Ελβετός καθηγητής Βίλιμπαλντ Ρουχ μίλησε για τη γελωτοφοβία, από την οποία πάσχουν όλοι όσοι νομίζουν ότι τα ανέκδοτα που λένε οι άλλοι γύρω τους στρέφονται εναντίον τους. Σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε σε 74 χώρες, από το σύνδρομο αυτό πάσχει το 2% του πληθυσμού, κυρίως έφηβοι. Ανάμεσα στις συνέπειές του είναι η απομόνωση και η κατάθλιψη. Ο λαός που έρχεται πρώτος σε γελωτοφοβία είναι οι Βρετανοί, γνωστοί και για τη φλεγματική τους ιδιοσυγκρασία.
<br />
<br />Ένα χαμόγελο, είναι μια εκδήλωση αγάπης για την ζωή, φέρνει φως, δημιουργεί λάμψη, σπέρνει χαρά, χτίζει επικοινωνία. Χαμογελάμε από την βρεφική ηλικία, από ένστικτο ακόμη και στον ύπνο μας. Στην παιδική ηλικία ξεσπάμε σε γέλια κατά μέσο όρο σαράντα φορές την ημέρα, ενώ μεγαλώνοντας μόνο δεκαέξι, δηλαδή γύρω στις έξι χιλιάδες φορές τον χρόνο.
<br />
<br />Το γέλιο δραστηριοποιεί το αυτόνομο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο ελέγχει μια πληθώρα λειτουργιών του οργανισμού, από την αναπνοή και την πέψη, ως την κυκλοφορία του αίματος και την αρτηριακή πίεση. Έτσι ενισχύει το ανοσοποιητικό, το καρδιαγγειακό (μειώνει την πίεση και διαστέλλει τις αρτηρίες διευκολύνοντας την κυκλοφορία του αίματος) και το πεπτικό σύστημα. Γυμνάζει το στομάχι, τους κοιλιακούς και τη λεκάνη και οξυγονώνει και τονώνει τον οργανισμό. Πέντε λεπτά γέλιου ισοδυναμούν με δέκα λεπτά κωπηλασίας ή τζόγκινγκ. Απελευθερώνει τις παυσίπονες και ηρεμιστικές ορμόνες ενδορφίνες, καταπολεμά το στρες και διώχνει επώδυνα συναισθήματα (φόβο, θυμό, ανία, λύπη). Με το γέλιο τεντώνονται και χαλαρώνουν 400 διαφορετικοί μυώνες του σώματος, κάτι που επιτυγχάνεται και με ασκήσεις κατά του στρες Καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και χαλαρώνει τους σφιγμένους μυώνες του προσώπου, αλλά και γενικά όλου του σώματος. Ανοίγει την όρεξη ενώ με μία ώρα γέλιου καίμε 500 θερμίδες, καθώς ενεργοποιούνται όλες οι μυικές ομάδες του σώματος.
<br />
<br />Γελάμε όταν κάποιο ερέθισμα φθάσει σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα όταν γελάμε συμβαίνουν μια σειρά από γεγονότα. Αρχικά εκλύονται κατεχολαμίνες, νευροδιαβιβαστές, που συνήθως απελευθερώνονται προκειμένου να επιτρέψουν στον οργανισμό ν’ αντιδράσει άμεσα σ’ ένα πιθανό κίνδυνο. Οι κατεχολαμίνες αυξάνουν την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο και στους μυς, μειώνουν το αίσθημα της κούρασης και δημιουργούν ένα αίσθημα ευφορίας. Το αίσθημα της ευφορίας μας προδιαθέτει να ξαναγελάσουμε και όταν γελάμε συχνά αυξάνεται η παραγωγή ενδορφινών, ορμόνες της χαράς - φυσικές μορφίνες, οι οποίες έχουν αναλγητική και χαλαρωτική δράση.
<br />
<br />Το γέλιο μειώνει την έκκριση ορμονών του άγχους, αδρεναλίνη, κορτιζόνη, επινεφρίνη και ντοπαμίνη, χαλαρώνει τους μυς και εκτονώνει το θυμικό. Κινεί το διάφραγμα και έτσι γίνεται ένα εσωτερικό μασάζ σε όλη την σπλαχνική κοιλότητα, με αποτέλεσμα να λειτουργεί καλύτερα το πεπτικό σύστημα. Λειτουργεί σαν ένα είδος εσωτερικού τζόκινγκ, ανεβάζει την πίεση ώστε να αυξήσει την παροχή οξυγόνου και αίματος στους ιστούς, αλλάζει τον κύκλο της αναπνοής ώστε να γίνεται εισπνοή περισσότερου οξυγόνου και εκπνοή περισσότερου διοξειδίου του άνθρακα.
<br />
<br />Έρευνες έχουν δείξει ότι ο ανθρώπινος οργανισμός έχει τις δικές του παυσίπονες και ευφορικές ουσίες. Γελώντας φέρνουμε στην επιφάνεια τα θετικά συναισθήματά μας, την πίστη, την ελπίδα, την χαρά και την εμπιστοσύνη, έτσι νιώθουμε χαλάρωση, ηρεμία και συναισθηματική ευεξία.
<br />
<br />Το γέλιο από την φύση του εμποδίζει τον νου να γεννά σκέψεις, έτσι ο νους «σωπαίνει», αφήνοντας για λίγο έγνοιες και αγωνίες. Απομακρύνει τα αρνητικά συναισθήματα και εγκαθιστά μια ψυχο-νοητική χαλάρωση, μια αναζωογόνηση, ενισχύοντας τα θετικά συναισθήματά μας και την καλύτερη έκφρασή τους. Η έκφραση «λυθήκαμε από τα γέλια» έχει άμεση σχέση με τη χαλάρωση που προκαλεί το γέλιο.
<br />
<br />Το γέλιο συντελεί στην ψυχική μας υγεία, γιατί μέσω αυτού εγκαθιδρύεται η χαρά και η ευτυχία. Η χαρά και η ευτυχία υπάρχουν μέσα στον κάθε άνθρωπο και το γέλιο τις βοηθάει να βγουν στην επιφάνεια.
<br />
<br />Μέσω του γέλιου εκφράζουμε την αισιόδοξη όψη μας, την αντίσταση μας ενάντια στον κόπο, τον πόνο και το φόβο που δημιουργεί η καθημερινότητα, είναι ένας φυσικός τρόπος άμυνας του οργανισμού, μια κάθαρση σε σωματικό, συναισθηματικό και νοητικό επίπεδο.
<br />
<br />Βοηθά στη γρηγορότερη ανάρρωση, γι’ αυτό και σε πολλά νοσοκομεία του εξωτερικού υπάρχουν «αίθουσες γέλιου» για να βοηθήσουν τους ασθενείς να αναρρώνουν πιο γρήγορα.
<br />
<br />Είναι κοινωνικό και μεταδοτικό. Μπορούμε να γελάμε και μόνοι μας, έχει όμως διαπιστωθεί ότι εκτιμάμε περισσότερο το ίδιο αστείο αν το μοιραζόμαστε με παρέα. Το 1962 ξέσπασε στην Τανζανία επιδημία γέλιου που διήρκεσε δυόμισι χρόνια. Ολόκληρες περιοχές είχαν «μολυνθεί» και δεν σταματούσαν. Το πρόβλημα λύθηκε με καραντίνα των «γελαστών» χωριών.
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfdDm725Akyv4PykCN6Sakarn7CfvWU0vi39hmS_jxwfU-5fVq5fQ0ERH54CYc1rB090Y6qPNuIykzIJ1uShduusJKMs4K8B8uiGZs4OzLV551B3Ap9p1OQcSS9VcEQm83nUpBhyphenhyphenRZ9lA/s1600/%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BF+8.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 360px; height: 330px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfdDm725Akyv4PykCN6Sakarn7CfvWU0vi39hmS_jxwfU-5fVq5fQ0ERH54CYc1rB090Y6qPNuIykzIJ1uShduusJKMs4K8B8uiGZs4OzLV551B3Ap9p1OQcSS9VcEQm83nUpBhyphenhyphenRZ9lA/s400/%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BF+8.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648052075722400130" border="0" /></a>
<br />Ο Γάλλος φιλόσοφος Henri Bergson στο βιβλίο του «Το Γέλιο», αναφέρει μεταξύ άλλων: «Για να καταλάβουμε το γέλιο, πρέπει να το τοποθετήσουμε στο φυσικό του περιβάλλον που είναι η κοινωνία, πρέπει προπάντων να καθορίσουμε τη χρήσιμη λειτουργία του που είναι μια κοινωνική λειτουργία. Το γέλιο οφείλει να ανταποκρίνεται σε ορισμένες απαιτήσεις της από κοινού ζωής. Το γέλιο οφείλει να έχει μια κοινωνική σημασία», «η λειτουργία του γέλιου είναι να καταστέλλει τις χωριστικές τάσεις», «ο ρόλος του είναι να διορθώνει την ακαμψία σε ευκαμψία, να αναπροσαρμόζει τον καθένα μας σε όλους, τέλος να στρογγυλεύει τις γωνίες». Λέει ακόμα ότι, υπάρχει στο γέλιο μια κίνηση ύφεσης, και ότι λειτουργεί σαν μέσο διόρθωσης, ότι τιμωρεί ορισμένα ελαττώματα και ότι η λειτουργία του είναι να εκφοβίζει ταπεινώνοντας, αναφερόμενος στην κοινωνική σημασία του. Το κωμικό σχετίζεται συχνά με τα ήθη, με τις ιδέες, αλλά και με τις προκαταλήψεις μιας κοινωνίας.
<br />
<br />Το 1992 πενήντα χιλιάδες πολίτες ενός ινδικού κρατιδίου επινόησαν την πρώτη «γελαστή» διαμαρτυρία. Επί ένα εικοσιτετράωρο γελούσαν κάτω από το κτίριο της κυβέρνησης η οποία και παραιτήθηκε αμέσως μετά.
<br />
<br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >«Χαμογελάτε κάνει τους Άλλους να Ανησυχούν»</span>
<br /><span style="font-weight:bold;font-size:130%;" >Ανώνυμος</span>
<br /></div><span style="font-size:130%;">
<br />Ο Όσσο, Ινδικής καταγωγής καθ. φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Τζαμπαλμπούρ , πριν από κάθε ομιλία του έλεγε και ένα ανέκδοτο για να βοηθήσει το κοινό του να χαλαρώσει και να τον κατανοήσει καλύτερα σ’ αυτά που είχε να πει. Σε συγκεκριμένη ομιλία του για το γέλιο αναφέρει: «Το γέλιο είναι ένα μυστήριο. Καλύτερα να το βιώσεις παρά να ακούς κάποιον να σου μιλά γι’ αυτό. Είναι η μόνη συνηθισμένη εμπειρία όταν δεν είσαι πια μες το μυαλό σου κι εγώ το χρησιμοποιώ για να σου δώσω φευγαλέες ματιές του μη νου, του διαλογισμού της υπέρβασης του νου. Καθώς ο νους εξαφανίζεται κι αφήνει πίσω του μια σιωπή, ένα διαλογιστικό χώρο, αλλάζει τελείως ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα». «Προέρχεται από τα βάθη της ύπαρξής μας και είναι δώρο θεού στον άνθρωπο. Χρειάζεται μια ευαίσθητη ευφυΐα και είναι ο ευφυέστερος συντελεστής σε σένα». «Είναι δυνατό όταν γελάσεις με την καρδιά σου να σταματήσει ο νους, επειδή δεν μπορεί να γελάσει. Είναι δομημένος με σοβαρότητα, η λειτουργία του είναι να είναι σοβαρός…» «Το εγώ δεν υπάρχει όταν γελάς βαθιά και όταν το εγώ εξαφανίζεται, εμφανίζεται ο Θεός. Το γέλιο δεν είναι μονοδιάστατο περικλείει και τις τρεις διαστάσεις της ύπαρξης. Όταν γελάς, συμμετέχει το σώμα σου, το μυαλό σου και το πνεύμα σου. Είναι απόλυτο, άγριο, πανέμορφο, μέσα στην αγριότητά του. Κάθε ίνα της ύπαρξής σου ζωντανεύει, κάθε κύτταρό σου αρχίζει να χορεύει. Είναι βασικό, συστατικό της ζωής και της αγάπης. Ασφαλώς και αλλάζει την ίδια σου την χημεία. Αλλάζει τα εγκεφαλικά σου κύματα αλλάζει την νοημοσύνη σου. Σε κάνει πιο έξυπνο. Τα μέρη του μυαλού σου που ως τώρα κοιμόνταν ξαφνικά ξυπνούν. Το γέλιο φτάνει ως τον εσώτατο εγκέφαλό σου, ως την καρδιά σου».
<br />
<br />Έλεγε ακόμη: «Τα παιδιά μπορούν να γελάσουν γιατί βλέπουν καθαρά τα πράγματα. Δεν έχουν προσδοκίες να θαμπώνουν την όρασή τους. Και ο κόσμος είναι γεμάτος με αστεία και παράλογα πράγματα! Ένα παιδί δεν μπορεί να μην το παρατηρήσει. Η ικανότητα της επιβίωσης υπάρχει μέσα σου από την στιγμή που γεννιέσαι, αλλά η τέχνη του να μετατρέπεις την ζωή σε γιορτή πρέπει να μαθευτεί».
<br />
<br />Το ρόλο του γέλιου σαν μια παγκόσμια γλώσσα έκφρασης των βασικών ανθρώπινων συναισθημάτων αποδεικνύει έρευνα Βρετανών επιστημόνων, ενώ επίσης συνδέεται και με την εξέλιξη των ειδών.
<br />
<br />Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως άνθρωποι προερχόμενοι από τη Βρετανία αλλά και από την αφρικανική φυλή Χίμπα, που ζει απομονωμένη βόρεια της Ναμίμπια, μπορούν να αναγνωρίζουν βασικά αισθήματα όπως η χαρά, ο εκνευρισμός, ο φόβος, η λύπη, μέσω απλών ήχων όπως αυτός του γέλιου, παρά την διαφορετική πολιτισμική ή φυλετική τους προέλευση. Σύμφωνα με τη Σόφι Σκοτ, ερευνήτρια στο University College of London, αυτό υποδεικνύει ότι αυτά τα αισθήματα και οι φωνητικές τους αρθρώσεις ή εκφράσεις, είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς. Σε αυτή την έρευνα, μέλη από τα δύο γκρουπ Βρετανοί και Χίμπα, άκουσαν μια ιστορία και στο τέλος της ακρόασης τους ζητήθηκε να συνδυάσουν τον ήχο που ταίριαζε καλύτερα στο ύφος της αφήγησης. Οι Βρετανοί άκουσαν ήχους από τους Χίμπα και τανάπαλιν: τα αποτελέσματα έδειξαν πως το γέλιο ήταν πολύ καλά διακριτό και από τις δύο ομάδες, καθώς και για τις δύο σήμαινε χαρά.
<br />
<br />Η καθημερινότητά μας, η ανταγωνιστικότητα και η ρουτίνα της ζωής ισοπεδώνει τα συναισθήματα και καταδικάζει τον άνθρωπο σε μια περίοδο απαισιοδοξίας, στειρότητας και έντασης, αλλά και υπερδιόγκωσης του εγώ. Μπορούμε να διώξουμε αυτή τη σκοτεινιά από πάνω μας, από μέσα μας, από γύρω μας. Μπορούμε να βρούμε τη λύση και να υπάρξει λύτρωση. Το ξέσπασμα γέλιου με αναζήτηση της αστείας πλευράς και του ευχάριστου, της όμορφης όψης των πραγμάτων, του αυθόρμητου πειράγματος ίσως και της αφέλειας μας γεμίζουν με θάρρος και αισιοδοξία. Το πηγαίο γέλιο προσδίδει φωτεινές πινελιές στο σκοτάδι της όποιας απογοήτευσης που πιέζει την ψυχή μας. Το γέλιο αφυπνίζει την κατανόηση και την χαρά της ζωής, όπως ο χορός και το τραγούδι συνδέει τον άνθρωπο με την θεϊκότητά του.
<br />
<br />Ας βάλουμε το γέλιο στη ζωή μας, ας το μοιραστούμε, ας νιώσουμε χαρά και ανακούφιση. Με αυτό μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μικροατυχίες, προκλήσεις, απογοητεύσεις. Μπορούμε να γελάμε με πράγματα που μας προβληματίζουν κάνοντάς τα πιο «μικρά». Αυτό δεν σημαίνει πως παύουν να υπάρχουν, απλά δεν μας κυριεύουν. Το γέλιο μπορεί να διώξει μακριά τα αρνητικά συναισθήματα, τις εντάσεις και τις πλάνες που μας κυκλώνουν και να μας απελευθερώσει. Ας μην αφήσουμε το χρόνο να κυλά χωρίς γέλιο, δεν υπάρχουν πάντα οι κατάλληλες στιγμές, μπορούμε όμως εμείς να τις δημιουργούμε. Αφήνοντας το γέλιο ν’ αναβλύσει από «μέσα μας», να μας κατακλύσει, ενεργοποιούμε την αληθινή μας ύπαρξη, την μοναδικότητά μας, συντονιζόμαστε με την χαρά, αντλούμε τροφή για κατανόηση, γινόμαστε πιο δημιουργικοί και αποκτούμε σιγή για μια βαθύτερη επικοινωνία με την ανθρώπινη ουσία μας.
<br />
<br />Το γέλιο αναδύει τα συναισθήματα της ευφορίας, της αισιοδοξίας, της ευδαιμονίας και της ικανοποίησης της ζωής. Ένα χαμόγελο, ακτινοβολεί την χαρά μας και εκπέμπει το μήνυμα της συμμετοχής μας στην εκπλήρωση του Ιερού Σκοπού της Εξέλιξης.
<br />
<br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >«Ένα συναίσθημα που εξαπολύεται στο διάστημα γυρίζει σαν μπούμεραγκ στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε»</span>
<br /><span style="font-weight:bold;font-size:130%;" >Μορύα</span>
<br /></div>
<br />Γ.Ε.
<br />
<br />Πηγές
<br />
<br />Επίκουρος, Εκδόσεις Θύραθεν.
<br />Henri Bergson, Το γέλιο, Εκδόσεις Εξάντας-Νήματα.
<br />Α. Λουπασάκης, Γέλιο η καλύτερη Θεραπεία, Εκδόσεις Κέδρος.
<br />Όσσο, Εκδόσεις Ρέμπελ.
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLAg8WvCtX4iqHxYX-SIEgq3qHP1K1oXKD2LaQoq6AcN2pSpCo2ddakG06h8VjYJK_e05b8CJl3DIRJlYCfE6ePe5W2auMh6vwX0VvkzMnk_2EigMIo3bnfRzjQ7bv7Mg0isCiILtJW5Y/s1600/flores-recados-para-orkut61.gif.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 376px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLAg8WvCtX4iqHxYX-SIEgq3qHP1K1oXKD2LaQoq6AcN2pSpCo2ddakG06h8VjYJK_e05b8CJl3DIRJlYCfE6ePe5W2auMh6vwX0VvkzMnk_2EigMIo3bnfRzjQ7bv7Mg0isCiILtJW5Y/s400/flores-recados-para-orkut61.gif.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648047460226179714" border="0" /></a>
<br />
<br /><div style="text-align: center;">Quítame el pan, si quieres,
<br />quítame el aire, pero
<br />no me quites tu risa
<br />
<br />No me quites la rosa,
<br />la lanza que desgranas,
<br />el agua que de pronto
<br />estalla en tu alegría,
<br />la repentina ola
<br />de plata que te nace.
<br />
<br />Mi lucha es dura y vuelvo
<br />con los ojos cansados
<br />a veces de haber visto
<br />la tierra que no cambia,
<br />pero al entrar tu risa
<br />sube al cielo buscándome
<br />y abre para mí todas
<br />las puertas de la vida.
<br />
<br />Amor mío, en la hora
<br />más oscura desgrana
<br />tu risa, y si de pronto
<br />ves que mi sangre mancha
<br />las piedras de la calle,
<br />ríe, porque tu risa
<br />será para mis manos
<br />como una espada fresca.
<br />
<br />Junto al mar en otoño,
<br />tu risa debe alzar
<br />su cascada de espuma,
<br />y en primavera, amor,
<br />quiero tu risa como
<br />la flor que yo esperaba,
<br />la flor azul, la rosa
<br />de mi patria sonora.
<br />
<br />Ríete de la noche,
<br />del día, de la luna,
<br />ríete de las calles
<br />torcidas de la isla,
<br />ríete de este torpe
<br />muchacho que te quiere,
<br />pero cuando yo abro
<br />los ojos y los cierro,
<br />cuando mis pasos van,
<br />cuando vuelven mis pasos,
<br />niégame el pan, el aire,
<br />la luz, la primavera,
<br />pero tu risa nunca
<br />porque me moriría.
<br />
<br /></div>
<br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/PaftN3-EM9Y" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" width="420"></iframe>
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_PMv0Co3qhwR9VyJ2d7suYcsctuTrtjoOAKK33HoM2nn7O3ZjhCPIn5-9jtOgIncfdNKAZo-jDzfOAJ9ZrLgaZkPjNccv8XOVNuMQ7QMUbxbuk7EQl3huELjriWUaGGd2_nhtUac_hUs/s1600/57890_142760425766296_100000970193129_198095_2074328_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_PMv0Co3qhwR9VyJ2d7suYcsctuTrtjoOAKK33HoM2nn7O3ZjhCPIn5-9jtOgIncfdNKAZo-jDzfOAJ9ZrLgaZkPjNccv8XOVNuMQ7QMUbxbuk7EQl3huELjriWUaGGd2_nhtUac_hUs/s400/57890_142760425766296_100000970193129_198095_2074328_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648047351792057858" border="0" /></a>
<br />
<br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/wKLX-_78Xi0" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" width="560"></iframe>
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij2L9M-Khy74WW3lv30cwmcxtZPJB-jSAgVdm0SJMQB-LpM8AJidEIkGm-FFiOWwYu4w_vFg10AHZEPDZbZT3FZ0JsVUG_yoIhxEfopqKCUZU1mjPogth43M4DG37mVZVnxnFamjgGTqk/s1600/477px-Rosa_naranja_4.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 318px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij2L9M-Khy74WW3lv30cwmcxtZPJB-jSAgVdm0SJMQB-LpM8AJidEIkGm-FFiOWwYu4w_vFg10AHZEPDZbZT3FZ0JsVUG_yoIhxEfopqKCUZU1mjPogth43M4DG37mVZVnxnFamjgGTqk/s400/477px-Rosa_naranja_4.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648047278394748866" border="0" /></a>
<br />
<br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Είσαι γλυκό του κουταλιού </span>
<br />
<br />Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης</span> <span style="font-size:130%;">
<br />Μουσική: Στάμος Σέμσης
<br />Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
<br />
<br />Πώς με τρελαίνει ο νοτιάς
<br />Το σώμα που ιδρώνει
<br />Μ' αναστατώνει της φωτιάς
<br />Το κόκκινο που απλώνει
<br />Το σώμα το κυκλάμινο
<br />Που μοιάζει με υψικάμινο
<br />
<br />Είσαι γλυκό του κουταλιού
<br />Σε ασημένιο δίσκο
<br />Φιλί που αρωμάτισε
<br />Γλώσσα και ουρανίσκο
<br />
<br />Πώς έρχονται όλα τα πουλιά
<br />Με φως στην κάμαρά σου
<br />Με δαιμονίζουν τα μαλλιά
<br />Το μπλε στα τσίνορά σου
<br />Το Αιγαιοπελαγίτικο
<br />Το μπλε το Κυκλαδίτικο
<br />
<br />Είσαι γλυκό του κουταλιού
<br />Σε ασημένιο δίσκο
<br />Φιλί που αρωμάτισε
<br />Γλώσσα και ουρανίσκο
<br />
<br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/Hv4fQ-sXwMA" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" width="420"></iframe>
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxcqfUFUOPmHMpuCkqdVtNzqo6jl1i-0uOatWmZUyGD-sYyF3Xfb4CsElRKDqcOWfjvbanzwmSN9oDMIvsi3phQIyOnVKWDofvRPeRQ7WGgs3BhERMWkJNj_GRHkDIkXuBrZ0CR-302j0/s1600/1288194858YuD2528.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxcqfUFUOPmHMpuCkqdVtNzqo6jl1i-0uOatWmZUyGD-sYyF3Xfb4CsElRKDqcOWfjvbanzwmSN9oDMIvsi3phQIyOnVKWDofvRPeRQ7WGgs3BhERMWkJNj_GRHkDIkXuBrZ0CR-302j0/s400/1288194858YuD2528.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648052180671749858" border="0" /></a></span><span style="font-size:130%;">
<br /></span></div>
<br />mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-47392229714910326522011-08-22T06:29:00.000-07:002011-08-23T15:55:52.466-07:00Γεμάτος δέος για τα ευρήματα των επιστημόνων που αφορούν την καθημερινότητά μας, ο Roger Highfield, μας ξεναγεί στη δική του..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO-wyuOuvV3FsCmIMkTcmUy9KbFNRuj91vEqQl5wEuHmpOjXPQtnkEcA1G0VGpiaFWHoAKAwCXJAjzwck6wtf5wLJQq__oTtqcQEgCBc5g7lcSwADnFMtYiMiBZ8G9AIKHgejlhb8Gvo8/s1600/pink-roses+%25282%2529.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO-wyuOuvV3FsCmIMkTcmUy9KbFNRuj91vEqQl5wEuHmpOjXPQtnkEcA1G0VGpiaFWHoAKAwCXJAjzwck6wtf5wLJQq__oTtqcQEgCBc5g7lcSwADnFMtYiMiBZ8G9AIKHgejlhb8Gvo8/s400/pink-roses+%25282%2529.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643676929997098642" border="0" /></a>
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAe36NVfl2JbW6QpKfsoHoPJVnb3yiIrN3Z-C1HELL4nE5ejGwQiGY-RNpfFAZQvvtYmjb9SUWpHQKy_NqtBv4f9BCkvZZkDjKNvw3jWoTnMK4I1LnMEPjsGIKIq2F3xKdLuz7wzfy_K8/s1600/0_7e70e_d1b0d0f4_XXL.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAe36NVfl2JbW6QpKfsoHoPJVnb3yiIrN3Z-C1HELL4nE5ejGwQiGY-RNpfFAZQvvtYmjb9SUWpHQKy_NqtBv4f9BCkvZZkDjKNvw3jWoTnMK4I1LnMEPjsGIKIq2F3xKdLuz7wzfy_K8/s400/0_7e70e_d1b0d0f4_XXL.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643679820680852002" border="0" /></a>
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_uQvwbDQ22H7el6gZP2RDycRS6YB4o-VWL6IFiKxzjeANBpcIQciImtfHur6_9uTxDpJ7IXiHgjjMIzO28_rOfnbQCc_GaLBSe2COk5C4Dxn-NAkSknPr2zfw7vIdh6efisB2oEsSBCE/s1600/-0_I_belive_in_pink_5727477434_a390505f40_b.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_uQvwbDQ22H7el6gZP2RDycRS6YB4o-VWL6IFiKxzjeANBpcIQciImtfHur6_9uTxDpJ7IXiHgjjMIzO28_rOfnbQCc_GaLBSe2COk5C4Dxn-NAkSknPr2zfw7vIdh6efisB2oEsSBCE/s400/-0_I_belive_in_pink_5727477434_a390505f40_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643679697679883426" border="0" /></a>
<br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ο νεροχύτης σας και 16 ακόμη θαύματα του κόσμου</span></span> <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">
<br />Η επιστήμη της κάθε ημέρας σύμφωνα με τον διευθυντή
<br />Σύνταξης του «New Scientist»</span></span>
<br /></div><span style="font-size:130%;">
<br />Κάθε μέρα ξυπνούμε, τρώμε πρωινό, πηγαίνουμε στη δουλειά μας... Αυτό που για μας αποτελεί ρουτίνα όμως μπορεί να εμπεριέχει ενδιαφέροντα αινίγματα προς επίλυση για τους ερευνητές. Παραδείγματος χάριν, πώς συμβαίνει τα βαριά φιστίκια να βρίσκονται στο πάνω μέρος του βάζου με το μούσλι; Δεν θα ήταν αναμενόμενο να πάνε κάτω ως βαρύτερα; 'Η ακόμη, θα είχε νόημα να τρέξω όταν βρέχει; Μειώνω πράγματι με το τρέξιμο τον αριθμό των σταγόνων που θα προσελκύσω; Γεμάτος δέος για τα ευρήματα των επιστημόνων που αφορούν την καθημερινότητά μας, ο Roger Highfield, διευθυντής σύνταξης του «New Scientist», μας ξεναγεί στη δική του ερμηνεύοντας ταυτόχρονα τα μυστήριά της. Ομως προσοχή! Επειτα από αυτή την ξενάγηση τίποτε δεν θα είναι το ίδιο: το κρεβάτι σας θα μοιάζει με διαστημόπλοιο, το χέρι σας με μηχανή και ο νεροχύτης σας με πεδίο βιολογικού πολέμου!
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Κοσμικός ταξιδιώτης</span>
<br />
<br />6.45 π.μ. Κοιμάμαι βαθιά, εντελώς ακίνητος στο κρεβάτι. Ή μήπως όχι; Στην πραγματικότητα ταξιδεύω στο Σύμπαν με τρομακτική ταχύτητα. Το σπίτι μου κάνει μια περιστροφή σε 23 ώρες, 56 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα. Στον Ισημερινό - έναν κύκλο με περιφέρεια περίπου 40.000 χλμ. - οι άνθρωποι κινούνται με ταχύτητα 465 μέτρα το δευτερόλεπτο σε σχέση με το κέντρο της Γης. Εγώ, καθώς είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου βορειότερα, στο Λονδίνο, έχω μικρότερη σχετική ταχύτητα, περίπου 280 μέτρα το δευτερόλεπτο, λέει ο Μαρκ Λόουελ του Ινστιτούτου Υπολογιστικής Κοσμολογίας στο Ντάραμ της Βρετανίας.
<br />
<br />Μπορώ να πάω πιο γρήγορα αν υιοθετήσω μια ευρύτερη άποψη του κόσμου. Σε σχέση με τον Ηλιο κινούμαι με 30 χλμ. το δευτερόλεπτο, ενώ το ηλιακό μας σύστημα στροβιλίζεται γύρω από την καρδιά του γαλαξία με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 210 χλμ. το δευτερόλεπτο.
<br />
<br />Ωστόσο και ο ίδιος ο γαλαξίας κινείται. Το τελευταίο πλαίσιο αναφοράς μου είναι ο απόηχος της Μεγάλης Εκρηξης, η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Σε σχέση με αυτήν, το κρεβάτι μου τρέχει με ταχύτητα 600 χλμ. το δευτερόλεπτο και εγώ εκτοξεύομαι προς τον αστερισμό του Λέοντα.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Ωρα να σηκωθούμε</span>
<br />
<br />7: 30 π.μ. Οπως τα περισσότερα πλάσματα στον πλανήτη, από τα φύκια και τους μύκητες ως τα θηλαστικά, τα κύτταρα του σώματός μου συγχρονίζονται με την 24ωρη περιστροφή του πλανήτη μέσω ενός περίτεχνου δικτύου πρωτεϊνών που ονομάζεται κιρκαδικό ρολόι. Το κιρκαδικό ρολόι των κυανοβακτηρίων αποτελείται από τρεις πρωτεΐνες, ενώ τα περισσότερα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού βασίζονται σε περίπου 20 πρωτεΐνες ορισμένες από τις οποίες ενεργοποιούν και άλλες σταματούν την έκφραση των γονιδίων που ρυθμίζουν τον κιρκαδικό ρυθμό μας.
<br />
<br />Μέσα σε αυτό το αλληλοσυνδεόμενο δίκτυο πληροφοριών ρυθμίζεται με ακρίβεια η παραγωγή των πρωτεϊνών του κιρκαδικού ρυθμού σε έναν 24ωρο κύκλο, λέει ο χρονοβιολόγος Μάικλ Χέιστινγκς του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών στο Κέιμπριτζ. Ο κ. Χέιστινγκς υποστηρίζει ότι μπορώ να βρω τον «χρόνο» του οργανισμού μου μετρώντας τα επίπεδα μερικών από αυτές τις λεγόμενες πρωτεΐνες-ρολόγια με μια εξέταση ρουτίνας. Οι πρωτεΐνες, που ονομάζονται Clock, Npas και Bmal, ενισχύουν την έκφραση των γονιδίων ενώ οι Per και Cry την καταστέλλουν. Φυσικά είναι πολύ ευκολότερο για εμένα να κοιτάξω την ώρα στο ξυπνητήρι μου.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Ανοίγοντας τα μάτια</span>
<br />
<br />7.35 π.μ. Το ξύπνημα μπορεί να είναι η δυσκολότερη στιγμή της ημέρας και υπάρχει λόγος γι' αυτό. Βιολογικά ρολόγια «χτυπάνε» σε κάθε κύτταρο του σώματός μου όμως το κεντρικό ρολόι που τα συντονίζει βρίσκεται στον υπερχιασματικό πυρήνα (SCN) βαθιά μέσα στον εγκέφαλό μου, κοντά στο σημείο όπου διασταυρώνονται οι δύο διακλαδώσεις του οπτικού μου νεύρου. Ο SCN αποτελείται από δύο μικροσκοπικές δέσμες αρκετών χιλιάδων νευρικών κυττάρων και τα μοριακά ρολόγια που τα προγραμματίζουν ρυθμίζονται από εξωτερικά «συνθήματα», όπως τα γεύματα, το φως και το σκοτάδι.
<br />
<br />Το σήμα για το πρωινό ξύπνημά μου μεταδίδεται από τον SCN σε εξειδικευμένα νεύρα τα οποία ονομάζονται νευρώνες ορεξίνης της ψαλίδας. Αυτά προετοιμάζουν το σώμα μου για την ημέρα που έρχεται προγραμματίζοντας μια δόση γλυκόζης-αίματος από το ήπαρ μου, ακολουθούμενη από μια άνοδο των ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη και η αλδοστερόνη, εξηγεί ο Ερικ Φλάιερς, ειδικός των ορμονών και του ύπνου στο Ακαδημαϊκό Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Αμστερνταμ. Οι νευρώνες της ορεξίνης ενεργοποιούν επίσης το συμπαθητικό τμήμα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, πυροδοτώντας αύξηση του μυϊκού τόνου, της αρτηριακής πίεσης και του ρυθμού του μεταβολισμού, καθώς εγώ «σέρνομαι» απρόθυμα από την οριζόντια στην κάθετη στάση.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Τσαγκαροδευτέρα</span>
<br />
<br />7.45 π.μ. Η κατανόηση της λειτουργίας του ρολογιού του οργανισμού μού αποκαλύπτει γιατί θα προτιμούσα να μείνω στο κρεβάτι στην αρχή της εργάσιμης εβδομάδας: κατά μέσο όρο το κιρκαδικό ρολόι «τρέχει» 10 ως 20 λεπτά αργότερα απ' ό,τι η ημέρα. Αυτό δεν προκαλεί πρόβλημα κατά τη διάρκεια της εργάσιμης εβδομάδας, ύστερα όμως από ένα Σαββατοκύριακο, στο οποίο έχω αφήσει το ρολόι του οργανισμού μου να πάρει το πάνω χέρι σε σχέση με το ξυπνητήρι μου, το να σηκωθώ για να πάω στη δουλειά τη συνηθισμένη ώρα ισοδυναμεί με το να ξυπνήσω περίπου μία ώρα νωρίτερα, όπως λέει ο Αντρις Κάισμπεεκ του Ινστιτούτου Νευροεπιστημών της Ολλανδίας.
<br />
<br />Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται απλώς σε αυτό το αίσθημα νύστας και εξάντλησης. Το 2008 ο Ιμρε Γιάνσκι του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη και ο Ρίκχαρντ Λιουνγκ του Σουηδικού Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Πρόνοιας ανακάλυψαν ότι περισσότερα καρδιακά επεισόδια σημειώνονται κατά τις τρεις πρώτες ημέρες μετά τη μετάβαση στη θερινή ώρα την άνοιξη, όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να σηκωθούν μία ώρα νωρίτερα.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Το κεφάλι μου γερνάει</span>
<br />
<br />7.50 π.μ. Οι επιπτώσεις της σχετικότητας στον χρόνο είναι πιο έντονες κοντά στην ταχύτητα του φωτός ή υπό την επήρεια αντικρουόμενων βαρυτικών πεδίων. Παρ' όλα αυτά ο ρυθμός με τον οποίο κυλάει ο χρόνος αλλάζει λίγο ακόμη και τη στιγμή που σηκώνομαι από το κρεβάτι. Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν λέει ότι ο χρόνος επιβραδύνεται όταν η βαρύτητα ενισχύεται. Επομένως τα ρολόγια τρέχουν λίγο πιο αργά στην επιφάνεια της Γης, όπου η βαρυτική έλξη του πλανήτη είναι μεγαλύτερη, απ' ό,τι σε τροχιά γύρω από αυτήν.
<br />
<br />Στο κρεβάτι τα πόδια και το κεφάλι μου βρίσκονται στο ίδιο ύψος και επομένως βρίσκονται στο ίδιο βαρυτικό πεδίο. Οταν όμως σηκωθώ υπάρχει ένα σχετικό ταξίδι στον χρόνο ανάμεσα στο κεφάλι και στα πόδια μου επειδή η βαρυτική δύναμη της Γης διαφέρει.
<br />
<br />Ως αποτέλεσμα όλοι έχουμε ένα ελαφρώς γηραιότερο κεφάλι σε ένα ελαφρώς νεότερο σώμα. Ο Σέθαμ Σέμαρ του Εθνικού Φυσικού Εργαστηρίου της Βρετανίας στο Τέντινγκτον υπολογίζει ότι αν είμαι όρθιος επί περίπου 14 ώρες την ημέρα τότε, δεδομένου ότι το ύψος μου είναι 1,87 μ., το κεφάλι μου βιώνει 10 -11 (το -11 ΕΚΘΕΤΗΣ) έξτρα δευτερόλεπτα την ημέρα. Αν φθάσω τα 80, το κεφάλι μου θα έχει γεράσει 300 νανοδευτερόλεπτα περισσότερο από τα πόδια μου.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Υπόθεση «βραζιλιάνικο φιστίκι»</span>
<br />
<br />8.15 π.μ. Ωρα για πρωινό και ανοίγω ένα καινούργιο πακέτο μούσλι. Παραδόξως διαπιστώνω ότι οι βαρύτεροι από το δημητριακό ξηροί καρποί έχουν συγκεντρωθεί στο επάνω μέρος του κουτιού. Επί δεκαετίες οι φυσικοί βρίσκονται σε διαμάχη σχετικά με τους ξηρούς καρπούς που αψηφούν τη βαρύτητα, σε έναν βαθμό επειδή φαίνονται να προσφέρουν έναν ωραίο τρόπο να βάλει κάποιος τάξη στην αταξία και σε έναν άλλο επειδή οι μηχανικοί βιομηχανικού σχεδιασμού γκρινιάζουν πάντα ότι οι σπόροι και οι σκόνες «ξε-ανακατεύονται» κατά τις βιομηχανικές διεργασίες.
<br />
<br />Γνωστό ως «πρόβλημα του βραζιλιάνικου φιστικιού», το αίνιγμα φάνηκε να λύνεται το 1987, όταν ο Αντονι Ροζάτο του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Νιου Τζέρσεϊ υποστήριξε ότι όταν ένα φιστίκι ανεβαίνει προς τα επάνω δίνει την ευκαιρία στις μικρότερες νιφάδες βρώμης να εισχωρήσουν και να γεμίσουν το κενό. Αντιθέτως πολλές νιφάδες βρώμης θα πρέπει να αλλάξουν θέση για να αφήσουν χώρο ώστε να πέσει ένα φιστίκι _ κάτι το οποίο καθιστά αυτό το γεγονός σχετικά απίθανο.
<br />
<br />Λήξη θέματος, λοιπόν; Οχι, σύμφωνα με τον Σίντνεϊ Νέιτζελ του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ο οποίος λάτρευε ανέκαθεν τη φυσική τής καθημερινότητας, από τις μπερδεμένες έλικες του μελιού ως τα δαχτυλίδια του καφέ. Ο κ. Νέιτζελ υποστηρίζει ότι το κούνημα του κουτιού του μούσλι κάνει τόσο τα φιστίκια όσο και τις νιφάδες να ανεβαίνουν προς τα επάνω. Το περαιτέρω κούνημα κάνει τις νιφάδες να γλιστρούν προς τα κάτω στα πλαϊνά του κουτιού, αλλά επειδή τα φιστίκια δεν βρίσκουν αρκετό χώρο για να κάνουν το ίδιο, μένουν στο επάνω μέρος του πακέτου. Ακόμη και ο ίδιος όμως διστάζει να δηλώσει ότι το «πρόβλημα του βραζιλιάνικου φιστικιού» έχει λυθεί. «Κάθε φορά που νομίζουμε ότι τα έχουμε καταλάβει όλα, κάτι εμφανίζεται για να μας βγάλει από τον εφησυχασμό μας» προειδοποιεί.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Μετακίνηση στον χρόνο</span>
<br />
<br />8.45 π.μ. Το τρένο μου για τη δουλειά έχει καθυστέρηση. Καθώς ένα γειτονικό τρένο ξεκινά έχω το αλλόκοτο συναίσθημα ότι κινούμαι προς τα πίσω. Δεν το σκέφτομαι και πολύ _ αυτή είναι μια γνωστή ψευδαίσθηση της φαινόμενης κίνησης _ και αρχίζω να συλλογίζομαι τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου. Το πιο εκπληκτικό εδώ είναι ότι ο τρόπος που σκέφτομαι συνδέεται με τη φαινόμενη κίνησή μου.
<br />
<br />Ο Νιλ Μακρέι και ο Λίντεν Μάιλς του Πανεπιστημίου του Αμπερντίν εξέτασαν τις ονειροπολήσεις φοιτητών ενώ αυτοί κοίταζαν μια οθόνη όπου άστρα φαίνονταν να «ζουμάρουν» είτε προς το μέρος τους είτε απομακρυνόμενα από αυτούς αντιστοιχώντας στη φαινόμενη κίνηση προς τα εμπρός και προς τα πίσω.
<br />
<br />Διαπίστωσαν ότι η προς τα πίσω κίνηση τείνει να μας κάνει να σκεφτόμαστε γεγονότα από το παρελθόν, ενώ η προς τα εμπρός προκαλεί μια «προσανατολισμένη προς το μέλλον σκέψη». Η ομάδα υποστηρίζει ότι το φαινόμενο θα είναι πιο έντονο με την πραγματική κίνηση απ' ό,τι στις προσομοιώσεις και ότι αυτό δείχνει πώς οι υψηλότερες λειτουργίες του εγκεφάλου βασίζονται σε πιο «πρωτόγονες» περιοχές οι οποίες επεξεργάζονται την κίνηση και τις αισθήσεις. Καθώς τελικά κινούμαι προς τα εμπρός, αρχίζω να αναρωτιέμαι: μήπως γι' αυτό αρέσει σε τόσο πολλούς επιτυχημένους ανθρώπους να οδηγούν γρήγορα αυτοκίνητα;
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Να τρέξω ή όχι;</span>
<br />
<br />9.30 π.μ. Καθώς βγαίνω από τον σταθμό του μετρό αρχίζει να βρέχει. Δεν έχω ομπρέλα και τα γραφεία του «New Scientist» απέχουν μερικές εκατοντάδες μέτρα, οπότε αντιμετωπίζω ένα δίλημμα: θα βραχώ λιγότερο αν τρέξω απ' ό,τι αν περπατήσω; Το ερώτημα φέρνει εδώ και καιρό σε αντιπαράθεση τους ερευνητές.
<br />
<br />Υπολογισμοί οι οποίοι δημοσιεύτηκαν το 1995 από μετεωρολόγους του Πανεπιστημίου του Ρέιντινγκ κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι το τρέξιμο δεν αξίζει τον κόπο. Η άποψη αυτή αμφισβητήθηκε από δύο άλλους επιστήμονες που τους έπιασε μπόρα εν όσω έκαναν τζόκινγκ στα δάση των Απαλαχίων στη Βόρεια Καρολίνα. Ο Τόμας Πίτερσον και ο Τρέβορ Γουόλς, οι οποίοι εργάζονταν στο Εθνικό Κέντρο Κλιματικών Δεδομένων των ΗΠΑ, αποφάσισαν ότι το αρχικό άρθρο είχε ελλείψεις. Στη δική τους μελέτη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάποιος που τρέχει θα «τραβήξει» 30%-50% λιγότερο νερό από κάποιον ο οποίος περπατάει. Τα μεγαλύτερα οφέλη φαίνεται να σημειώνονται όταν έχει αέρα και βρέχει δυνατά _ ακριβώς όταν οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να τρέξουν. Φεύγω σφαίρα για να καλυφθώ.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Το δευτερόλεπτο - αιώνας</span>
<br />
<br />9.45 π.μ. Καθώς σωριάζομαι λαχανιασμένος στο γραφείο μου κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο και, προς έκπληξή μου, μου φαίνεται ότι χρειάζεται λίγο περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο για να κάνει ένα «τικ». Η καθυστέρηση αυτή είναι «πραγματική» υπό την έννοια ότι την αισθάνομαι πραγματικά. Είναι όμως και στρεβλή. Το φαινόμενο αποκαλύπτει πώς ο εγκέφαλός μου επεξεργάζεται την αντίληψη του χρόνου, λέει ο ψυχολόγος Κίλαν Γιάροου του Πανεπιστημίου Σίτι του Λονδίνου.
<br />
<br />Στο χρονικό διάστημα που χρειάζονται τα μάτια μου ώστε να στραφούν και να εστιάσουν στο ρολόι, ο εγκέφαλος «κόβει» την όρασή μου για να μη με διασπά η θόλωση της κίνησης. Στη συνέχεια ο εγκέφαλός μου προσθέτει τον χρόνο που χρειάστηκαν τα μάτια για να κινηθούν στην επόμενη σταθερή εικόνα ώστε να μην υπάρχει χρονικό κενό στη συνειδητή οπτική εμπειρία μου. Αντί όμως να ξεκινήσει την «εικόνα» όταν τα μάτια μου στέκονται στο καντράν του ρολογιού, ο εγκέφαλος επεκτείνει την αντίληψή μου για αυτό που βλέπω προς τα πίσω κατά 50 χιλιοστά του δευτερολέπτου, στην αμέσως προηγούμενη στιγμή αφότου ξεκίνησε η κίνηση των ματιών μου _ έτσι ένα δευτερόλεπτο στο ρολόι μπορεί να φανεί λίγο μεγαλύτερο.
<br />
<br />Και αυτό φυσικά δεν είναι το μόνο νοητικό ταξίδι στον χρόνο που κάνω κάθε μέρα.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Νερό που δεν βράζει</span>
<br />
<br />10.45 π.μ. Στη μέση του πρωινού έχω ανάγκη για μια δόση από το δημοφιλέστερο ναρκωτικό στον κόσμο, την καφεΐνη. Και ναι, το νερό αργεί περισσότερο να βράσει αν κάθομαι και το παρακολουθώ, εξαιτίας της στρέβλωσης του χρόνου που προκαλεί αυτή η προσήλωση στο χρονόμετρο του μυαλού μου.
<br />
<br />Ο Γουόρεν Μακ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ της Βόρειας Καρολίνας, μελετά πώς το χρονόμετρο αυτό μετρά τα διαστήματα σε κλίμακα δευτερολέπτων ως λεπτών, κάτι το οποίο είναι καθοριστικό για κάθε είδους έργο, όπως το να υπολογίσω αν έχω αρκετό χρόνο ώστε να περάσω τον δρόμο με ασφάλεια ή να ακούσω μουσική και να υπολογίσω τη διάρκεια των φωνηέντων και των συμφώνων μου όταν μιλάω.
<br />
<br />Το επίπεδο νευρωνικής δραστηριότητας στον φλοιό μου παρουσιάζει διακυμάνσεις και αυτό το ρυθμικό πρότυπο συλλαμβάνεται από το ραβδωτό σώμα, μια περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με την ανταμοιβή. «Η συχνότητα αυτού του “παλμού” εξαρτάται από τα επίπεδα άγχους μας και επηρεάζεται επίσης από το μέγεθος της προσοχής που αφιερώνουμε στο ρολόι» λέει. Τα πράγματα λοιπόν που θέλουμε να γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα φαίνονται να χρειάζονται αιώνες ακριβώς επειδή ασχολούμαστε περισσότερο με αυτά.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Ταχύτερη επιστροφή</span>
<br />
<br />1.30 μ.μ. Βιώνω μία ακόμη μορφή ταξιδιού στον χρόνο, καθώς φεύγω τρέχοντας για μια συνέντευξη Τύπου σε ένα μέρος όπου δεν έχω πάει ξανά. Η διαδρομή φαίνεται να διαρκεί αισθητά περισσότερο από την επιστροφή μου στο γραφείο. Ο Αμιτάι Τσακραβάρτι του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης έχει διαπιστώσει ότι το φαινόμενο αυτό ισχύει. «Η αίσθηση του πόσο διαρκεί μια διαδρομή έχει να κάνει με υποκειμενικά αισθήματα του πότε μια διαδρομή έχει “προχωρήσει αρκετά” και πότε “κοντεύουμε να φθάσουμε”» λέει.
<br />
<br />Πηγαίνοντας προς τον προορισμό μου συναντώ οικεία χαρακτηριστικά σημεία, όπως καταστήματα, κτίρια, τον σταθμό του μετρό και ούτω καθ' εξής, οπότε αισθάνομαι ότι προχωρώ λιγότερο. Μόνον μόλις φύγω από τις γνωστές περιοχές νιώθω ότι η διαδρομή έχει προχωρήσει αρκετά. Και δεν αισθάνομαι ότι έχω σχεδόν φθάσει παρά μόνον όταν φθάνω πραγματικά στον προορισμό μου.
<br />
<br />Το αντίθετο ισχύει για την επιστροφή: αμέσως μόλις βγω από τη συνέντευξη νιώθω ότι προχωράω αρκετά. Και αυτή τη φορά η εμφάνιση των οικείων σημείων μου λέει ότι έχω σχεδόν φθάσει.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Μαγικά αβγά</span>
<br />
<br />2 μ.μ. Αποφασίζω να φάω κάτι ελαφρύ, βραστά αβγά και φρυγανισμένο ψωμί. Τα σφιχτά αβγά μού προσφέρουν τη δυνατότητα να εντυπωσιάσω τους γύρω μου με ένα κόλπο που αψηφά τη βαρύτητα. Αν στριφογυρίσετε ένα «πλαγιασμένο» σφιχτό αβγό και το κάνετε αυτό αρκετά γρήγορα, αυτό θα σηκωθεί όρθιο και θα συνεχίσει να στριφογυρίζει.
<br />
<br />Δύο χορταστικές εργασίες από τον Κιθ Μόφατ και τον Μίχαλ Μπρανίτσκι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ όπως και από τον Γιουτάκα Σιμονούρα του Πανεπιστημίου Κέιο στη Γιοκοχάμα απέδειξαν γιατί. Το μυστικό είναι να υπολογίσετε πώς ένα αβγό που στριφογυρίζει μετατρέπει μια δύναμη τριβής η οποία ενεργεί στο ίδιο οριζόντιο επίπεδο με το τραπέζι σε κάθετη δύναμη η οποία σηκώνει το αβγό. Η απάντηση έχει σχέση με το φαινόμενο Coriolis, το οποίο εκτρέπει τα αντικείμενα που κινούνται σε ένα περιστρεφόμενο πλαίσιο αναφοράς. Πρόκειται για το φαινόμενο που σε μεγάλο βαθμό ελέγχει την κυκλοφορία της ατμόσφαιρας της γης και των ωκεανών. Κατά τον ίδιο τρόπο το φαινόμενο Coriolis μετατρέπει τη δύναμη τριβής σε δύναμη περιστροφής, η οποία σηκώνει το αβγό σε κάθετη θέση. Το κόλπο πετυχαίνει μόνο όταν το αβγό είναι σφιχτό, επειδή η ενέργεια που εφαρμόζετε όταν περιστρέφετε ένα ωμό αβγό εξουδετερώνεται άμεσα από το υγρό που κινείται στο εσωτερικό του.
<br />
<br />Παρ' όλα αυτά το μυστήριο του μαγικού αβγού δεν έχει ακόμη λυθεί εντελώς. Δεν έχουμε κατανοήσει γιατί είναι τόσο πολύ δυσκολότερο να επιτύχουμε το ίδιο κόλπο με ένα μελάτο αβγό. Επίσης η θεωρία αδυνατεί να εξηγήσει γιατί ένα αβγό που στριφογυρίζει γρήγορα προβαίνει σε μικρές αναπηδήσεις κατά την άνοδό του _ αν και ο κ. Σιμονούρα υποψιάζεται ότι αυτό μπορεί να προκαλείται από ατέλειες στην επιφάνεια όπου περιστρέφεται το αβγό.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Βούτυρο στο ψωμί της Φυσικής</span>
<br />
<br />2.10 μ.μ. Καθώς φέρνω το βουτυρωμένο φρυγανισμένο ψωμί προς το στόμα μου μου πέφτει και, δυστυχώς, προσγειώνεται με τη βουτυρωμένη πλευρά προς τα κάτω _ ακριβώς όπως προβλέπει ο νόμος του Μέρφι. Λεπτομερείς υπολογισμοί της δυναμικής του φρυγανισμένου ψωμιού που πέφτει που έχει κάνει ο Ρίτσαρντ Μάθιους του Πανεπιστημίου Αστον στο Μπέρμιγχαμ έχουν δείξει ότι αυτή η εκνευριστική τάση δεν αποτελεί αστικό μύθο.
<br />
<br />Ούτε έχει να κάνει με το στρώμα του βουτύρου, το βάρος του ψωμιού ή τις αεροδυναμικές του ιδιότητες. Ο κρίσιμος παράγοντας είναι το ύψος και μόνον _ η φέτα ψωμιού που πέφτει από ένα πιάτο περιστρέφεται τόσο αργά ώστε μόνον αν πέσει από ύψος άνω των 3 μ. έχει πιθανότητες να πέσει με τη βουτυρωμένη πλευρά προς τα πάνω.
<br />
<br />Ο κ. Μάθιους έχει επιβεβαιώσει τη θεωρία του βάζοντας 1.000 παιδιά να ρίξουν φρυγανισμένες φέτες ψωμιού από πιάτα περισσότερες από 21.000 φορές σε ένα μαζικό πείραμα που υποστηρίχθηκε από το βρετανικό υπουργείο Παιδείας και από μια εταιρεία παρασκευής βουτύρου.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Αρχαία ηλιαχτίδα</span>
<br />
<br />3 μ.μ. Ακόμη και κάτι τόσο απλό όσο μια βόλτα στη λιακάδα μετά το φαγητό έχει κάτι το θαυμαστό. Ολοι ξέρουμε ότι το φως χρειάζεται λίγο περισσότερο από 8 λεπτά για να καλύψει την απόσταση από τον τοπικό μας αντιδραστήρα σύντηξης, τον Ηλιο, ως τη Γη.
<br />
<br />Η πραγματική ιστορία του ηλιακού φωτός είναι όμως ακόμη πιο παράξενη. Στην πραγματικότητα το φως χρειάζεται πολλές χιλιετίες ώσπου να ξεφύγει από τον Ηλιο και να αρχίσει να ταξιδεύει, σύμφωνα με τη Λουίζ Χάρα του Εργαστηρίου Διαστημικών Επιστημών Μάλαρντ του Πανεπιστημίου Σίτι στο Λονδίνο.
<br />
<br />Η ροή των φωτονίων από τον πυρήνα προς την εξωτερική επιφάνεια του Ηλιου, σε απόσταση περίπου 700.000 χλμ., θα διαρκούσε λιγότερο από 3 δευτερόλεπτα εάν ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Ωστόσο η ροή εμποδίζεται συνεχώς από συγκρούσεις επειδή ο Ηλιος είναι υπερβολικά πυκνός κοντά στην καρδιά του. Τα φωτόνια ταξιδεύουν μόνον ένα κλάσμα του εκατοστού ανάμεσα στις συγκρούσεις με αποτέλεσμα η πορεία τους να επιβραδύνεται αφάνταστα. «Σε γενικές γραμμές, τα φωτόνια χρειάζονται 170.000 χρόνια για να βγουν από το εσωτερικό» λέει η κυρία Χάρα.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Δύση στο κεφάλι μου</span>
<br />
<br />5.30 μ.μ. Ο κόσμος έχει στρίψει από την ώρα που σηκώθηκα από το κρεβάτι μου. Τώρα το φως έχει πέσει και οι κατασταλτικές πρωτεΐνες του κιρκαδικού ρολογιού μου, κυρίως η Per και η Cry, φθάνουν στο απόγειό τους. Οι πρωτεΐνες αυτές αρχίζουν να καταστέλλουν την παραγωγή των Clock, Npas και Bmal, που είναι τόσο ενεργές κατά τη διάρκεια της ημέρας, και να προετοιμάζουν το σώμα μου για την ολοκλήρωση μιας ακόμη πλήρους περιστροφής της Γης. Βαθιά μέσα στον εγκέφαλό μου ο υπερχιασματικός πυρήνας (SCN) παίρνει αυτή την πληροφορία από το βιολογικό ρολόι και τη μεταδίδει στην επίφυση, η οποία εκκρίνει μελατονίνη. Η ορμόνη αυτή λέει στα κύτταρα και στα όργανα του σώματός μου ότι φθάνει η νύχτα. Αρχίζω να νιώθω κουρασμένος.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Περπατώντας στα σύννεφα</span>
<br />
<br />6.30 μ.μ. Περνάω τον δρόμο πηγαίνοντας προς το μετρό και αναρωτιέμαι γιατί το έδαφος φαίνεται τόσο στέρεο όταν ξέρω ότι η ύλη είναι στην πραγματικότητα κατά 99,9999999999999% άδειος χώρος. Ο θετικά φορτισμένος πυρήνας ενός ατόμου, στον οποίο βρίσκεται σχεδόν όλη η μάζα του, έχει ακτίνα 10 -15 (ΤΟ -15 ΕΚΘΕΤΗΣ) μ., ενώ ολόκληρο το άτομο έχει διάμετρο 10 -10 (το -10 ΕΚΘΕΤΗΣ) μ. Ο Πίτερ Κόβενι του University College του Λονδίνου εξηγεί ότι ο «άδειος χώρος» των ατόμων αν και δεν περιέχει μάζα φέρει το αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο των ηλεκτρονίων που βρίσκονται μέσα σε κάθε άτομο. Το αρνητικό φορτίο των ατόμων που υπάρχουν στον δρόμο ασκεί μια αρνητική δύναμη άπωσης στο αρνητικό φορτίο των ατόμων που βρίσκονται στις σόλες των παπουτσιών μου. «Το γεγονός ότι δεν πέφτετε μέσα στο έδαφος μαρτυρεί την απίστευτη δύναμη των διατομικών δυνάμεων» λέει ο κ. Κόβενι.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Κοσμική σούπα
<br />
<br /></span>8 μ.μ. Ετοιμάζω ένα μπολ σούπα για βραδινό και προσέχω ότι τα κρουτόν έχουν την τάση να συγκεντρώνονται το ένα κοντά στο άλλο, διευκολύνοντάς με να τα φάω. Το φαινόμενο αποκαλείται «φαινόμενο των Cheerios» και ισχύει για οτιδήποτε επιπλέει, από τις φυσαλίδες της μπίρας ως το ομώνυμο δημητριακό. Μια ανασκόπηση όλων των μελετών που έχουν γραφτεί για αυτό το θέμα έγινε το 2005 από τον Ντόμινικ Βέλα, ο οποίος σήμερα εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και τον Λακσμιναραγιάναν Μαχαντεβάν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Στον κ. Μαχαντεβάν αρέσει πολύ να εφαρμόζει τα μαθηματικά στην καθημερινή ζωή, από εξισώσεις που περιγράφουν το σχέδιο ενός κοστουμιού ως το τι συμβαίνει όταν η μπογιά στεγνώνει.
<br />
<br />Οπως φαίνεται, τα κρουτόν, όπως και τα Cheerios, παρεμβάλλονται στις δυνάμεις συνοχής μεταξύ των μορίων στην επιφάνεια του υγρού. Στην περίπτωση των Cheerios τα «Ο» δημιουργούν μικροσκοπικές αρνητικές πιέσεις στην επιφάνεια του γάλακτος, οι οποίες τα κάνουν να κινούνται το ένα προς το άλλο. Επίσης τείνουν να συγκεντρώνονται προς τις άκρες ενός καθαρού μπολ επειδή τα μόρια του γάλακτος έλκονται περισσότερο από τα μόρια της επιφάνειας του μπολ απ' ό,τι από τα άλλα μόρια του γάλακτος. Η επιπλέον έλξη τραβάει τα Cheerios προς την πλευρά του μπολ.
<br />
<br />Η σούπα μου μου λέει ότι θύλακοι πλεονάζουσας έλξης μπορούν να εμφανιστούν ακόμη και όταν οι δυνάμεις ανάμεσα στα σωματίδια είναι ίδιες προς όλες τις κατευθύνσεις, «κάτι το οποίο δεν είναι προφανές για όλους» λέει ο Αρσάντ Κουντρόλι του Πανεπιστημίου Κλαρκ στο Γούστερ της Μασαχουσέτης. Οι γαλαξίες συγκεντρώνονται σε σμήνη με έναν ανάλογο μηχανισμό μέσω της επίδρασης της βαρύτητας. Μου προκαλεί δέος όταν σκέφτομαι ότι ο κόσμος είναι κάπως σαν το μπολ με τη σούπα μου.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Ο άρρωστος νεροχύτης μου</span>
<br />
<br />8.20 μ.μ. Πλένω το μπολ της σούπας και ανατριχιάζω καθώς θυμάμαι μια μελέτη που έδειξε ότι περίπου 100 εκατομμύρια βακτήρια κρύβονται σε ένα μέσο σφουγγάρι για τα πιάτα. Πολλά από αυτά προέρχονται από τα κόπρανα. Για την ακρίβεια υπάρχουν περισσότερα βακτήρια των κοπράνων _ όπως το Escerichia coli και το Klebsiella _ στον νεροχύτη μου απ' ό,τι στη λεκάνη της τουαλέτας, αφότου τραβήξω το καζανάκι. «Ισως για αυτό οι σκύλοι πίνουν νερό από την τουαλέτα» λέει αστειευόμενος ο Τσακ Τζέρμπα του Πανεπιστημίου της Αριζόνας στην Τουσόν.
<br />
<br />Υπαίτια για αυτό είναι κυρίως βακτήρια τα οποία προέρχονται από το ωμό κρέας. «Τα βακτήρια αυτά έρχονται μέσω των τροφίμων και στη συνέχεια πολλαπλασιάζονται στο βρεγμένο και υγρό περιβάλλον της κουζίνας» λέει ο κ. Τζέρμπα. Ο νεροχύτης μου έχει επάνω του τα απόλυτα οικιακά βιολογικά όπλα. «Το αντικείμενο με τα περισσότερα βακτήρια στο σπίτι είναι το σφουγγάρι της κουζίνας ή το σφουγγάρι για τα πιάτα».
<br />
<br />Ο κ. Τζέρμπα με συμβουλεύει να κάνω γενναιόδωρη χρήση χλωρίνης.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Αόρατες γκάφες</span>
<br />
<br />8.40 μ.μ. Καθώς βάζω να δω σε DVD το «Αποκάλυψη τώρα» θυμάμαι ότι ένας φίλος μου είχε πει ότι το αριστούργημα του Φράνσις Φορντ Κόπολα για τον πόλεμο του Βιετνάμ έχει περισσότερα λάθη ασυνέπειας από κάθε άλλη ταινία που έχει δει. Εγώ, αν και προσπαθώ, δεν βλέπω κανένα. Γιατί;
<br />
<br />Αυτό αποτελεί ένα κατ' εξοχήν παράδειγμα της «τύφλωσης αλλαγής», σύμφωνα με τον Νταν Σίμονς του Πανεπιστημίου του Ιλινόις στην Ουρμπάνα-Σαμπέιν και έναν εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Ο αόρατος γορίλας». «Πολλοί άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι παρατηρούν κανονικά τέτοιου είδους λάθη» λέει «στην πραγματικότητα όμως παρατηρούμε ελάχιστα από αυτά».
<br />
<br />Ο κ. Σίμονς έχει συγκεντρώσει εντυπωσιακά στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να κοιτάζουμε κάτι χωρίς να το βλέπουμε. Σε ένα πείραμα που έκανε με τον Ντάνιελ Λέβιν του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ στο Νάσβιλ του Τενεσί, ένας ξένος ζητούσε από περαστικούς στο campus του πανεπιστημίου να του δώσουν πληροφορίες για να πάει σε ένα σημείο. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης δύο άνδρες που κουβαλούσαν μια ξύλινη πόρτα περνούσαν ανάμεσα από τους δύο συνομιλητές. Οι μισοί από όσους «δοκιμάστηκαν» στο πείραμα δεν παρατήρησαν ότι αφού έφευγε η πόρτα ο ξένος είχε αντικατασταθεί από κάποιον άλλο με διαφορετικά ρούχα, ύψος και σωματική διάπλαση.
<br />
<br />Η τύφλωσή μου στην αλλαγή οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είναι δυνατόν να συλλάβω και να θυμηθώ όλες τις λεπτομέρειες. Πολλές γκάφες σε ταινίες είναι λάθη ασυνέπειας στα οποία αντικείμενα μιας σκηνής εξαφανίζονται, μετακινούνται ή αλλάζουν χρώμα στο επόμενο πλάνο. Στην περίπτωση του «Αποκάλυψη τώρα» η περιορισμένη οπτική μνήμη μου είτε δεν συγκράτησε αρκετές λεπτομέρειες ανάμεσα στις σκηνές ώστε να αποκαλυφθούν οι γκάφες, είτε δεν τις κατέγραψε εξ αρχής, είτε απλώς δεν τις συνέκρινε.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Λογοκρισία στο διάβασμα</span>
<br />
<br />11.20 μ.μ. Πηγαίνοντας στο κρεβάτι παίρνω να διαβάσω ένα παλαιό τεύχος του «New Scientist» στο πλαίσιο της έρευνάς μου για αυτό το άρθρο. Νομίζω ότι και τα δύο μάτια μου εστιάζουν στο ίδιο σημείο του κειμένου, όμως στην πραγματικότητα το δεξί και το αριστερό μάτι μου συχνά εστιάζουν σε διαφορετικά σημεία των λέξεων, σύμφωνα με τον Σάιμον Λάιβσεντζ του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον της Βρετανίας, ο οποίος έχει διεξαγάγει εξελιγμένες μελέτες για την ανίχνευση των κινήσεων των οφθαλμών. Και αν και νομίζω ότι τα μάτια μου κινούνται ομαλά κατά μήκος του κειμένου, αυτό αποτελεί ψευδαίσθηση όπως λέει: «Οταν διαβάζετε πραγματοποιείτε μια σειρά από σταθερές, προσηλωμένες ματιές που αλληλοδιαδέχονται κάποιες γρήγορες κινήσεις των ματιών οι οποίες ονομάζονται σακκαδικές κινήσεις».
<br />
<br />Κατά τη διάρκεια μιας σακκαδικής κίνησης οι βολβοί των ματιών μου περιστρέφονται κατά 2 ως 5 μοίρες για ένα διάστημα 30 ως 50 χιλιοστών του δευτερολέπτου. Οι προσηλωμένες ματιές που χρησιμοποιώ για να διαβάσω διαρκούν ως και 250 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
<br />
<br />Ο εγκέφαλός μου καταστέλλει την ενοχλητική θολούρα των λέξεων κατά τη διάρκεια μιας σακκαδικής κίνησης συλλέγοντας οπτικές πληροφορίες μόνον στην αρχή και στο τέλος της. Στη συνέχεια ενώνει αυτά τα «ενσταντανέ» ώστε να μου δώσει την αίσθηση μιας «ομαλής» ροής λέξεων τις οποίες μεταφέρει στο σύστημα γλωσσικής επεξεργασίας μέσω του οπτικού φλοιού στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Αόρατη μύτη</span>
<br />
<br />11.40 μ.μ. Το «κόψιμο και το ράψιμο» της όρασής μου δεν είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλός μου με ξεγελά ενώ διαβάζω στο κρεβάτι. Αν και έχω δύο μάτια, και επομένως δύο απόψεις της σελίδας, εγώ συλλαμβάνω έναν κόσμο. Για να επιτύχει αυτή την κυκλώπεια όραση το οπτικό σύστημά μου πρέπει να συντονίζει την εισροή δεδομένων από τους δύο οφθαλμικούς βολβούς συστηματικά και με ακρίβεια και στη συνέχεια να την επεξεργάζεται, λέει ο Μαρκ Τσανγκίζι, διευθυντής του τμήματος Ανθρώπινης Γνώσης της 2AI Labs στο Μπόιζ του Αϊντάχο και συγγραφέας του βιβλίου «Vision Revolution».
<br />
<br />Αυτό είναι εύκολο να το διερευνήσω. Κλείνω το ένα μάτι και βλέπω ότι η μύτη μου μόνο καταλαμβάνει σημαντικό τμήμα της οπτικής μου άποψης. Οταν ανοίγω ξανά το άλλο μάτι η μύτη μου έχει γίνει διάφανη. Μπορώ να βλέπω τον κόσμο πέρα από αυτήν, σαν η ίδια να μην υπάρχει. Στην πραγματικότητα, λέει ο κ. Τσανγκίζι, βλέπω επίσης το μέλλον. Από τη στιγμή που το φως φθάνει στα μάτια μου χρειάζεται ένα δέκατο του δευτερολέπτου ώσπου να το συλλάβει ο εγκέφαλος. «Ο εγκέφαλός σας στην πραγματικότητα δημιουργεί μια αντίληψη του πώς θα φαίνεται ο κόσμος σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Δεν βλέπετε την πραγματικότητα αλλά μια κατασκευή, η οποία εξελίχθηκε για να σας βοηθήσει να επιβιώσετε».
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Μοριακές μηχανές σηκώνουν το κουτάλι</span>
<br />
<br />11.45 μ.μ. Καθώς ανασηκώνομαι στο κρεβάτι και ανακατεύω το βραδινό κακάο μου, στρατιές μικροσκοπικών μηχανών παίρνουν μπρος μέσα στο σώμα μου. Οι μηχανές είναι μια οικογένεια πρωτεΐνών-κινητήρων που λέγονται μυοσίνες και μετατρέπουν τη χημική ενέργεια σε κίνηση. Μέσα στα νεύρα μου, για παράδειγμα, η μυοσίνη V περπατάει με δύο «πόδια» σε μονοπάτια που λέγονται ινίδια ακτίνης, αν και τα βήματά της των 74 νανομέτρων είναι λιγότερο από το ένα δέκατο του εκατομμυρίου των δικών μου.
<br />
<br />Στους μυς μου η μυοσίνη II σχηματίζει ινίδια των περίπου 300 μορίων τα οποία επίσης περπατούν, σαν σαρανταποδαρούσες, στα ινίδια ακτίνης μου για να κάνουν τους μυς μου να συσπαστούν. Κάθε μόριο μυοσίνης μπορεί να αναπτύξει με αυτόν τον τρόπο δύναμη περίπου δύο piconewton, σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κρος του Πανεπιστημίου του Γουόρικ της Βρετανίας. «Το να σηκώσετε ένα κουτάλι των 40 γραμμαρίων σημαίνει ότι μέσα στο μπράτσο σας δύο εκατομμύρια επιπλέον μόρια μυοσίνης εργάζονται ως ομάδα» λέει. Πολλές ακόμη μοριακές μηχανές συμμετέχουν στη σοβαρή δουλειά του να με κρατούν ζωντανό, στο να ανοίγω και να κλείνω τα μάτια μου, στο να διαστέλλονται οι ίριδές τους, στο να με βοηθήσουν να ακούω συλλαμβάνοντας την κίνηση τριχωτών κυττάρων στο έσω ους μου και, καθώς χασμουριέμαι, στο να βγάλω τον αέρα από τις κυψελίδες μου και να κινήσω τις φωνητικές μου χορδές για να παραγάγω έναν στεναγμό ικανοποίησης.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">Μυστηριώδες χασμουρητό</span>
<br />
<br />11.55 μ.μ. Αμέσως μετά το χασμουρητό μου και προτού αποκοιμηθώ θυμάμαι ότι υπάρχουν ένα σωρό θεωρίες που επιδιώκουν να εξηγήσουν γιατί χασμουριέμαι. Σε αυτές περιλαμβάνεται ο δροσισμός του εγκεφάλου, η βελτίωση της προσοχής, επειδή η διαδικασία αυτή μας βοηθάει να εισπνεύσουμε περισσότερο οξυγόνο, ο συγχρονισμός της διάθεσής μας με τους άλλους. Μια άλλη πρόταση είναι ότι η αποκάλυψη των δοντιών καθώς χασμουριόμαστε εξελίχθηκε ως τρόπος προστασίας από αρπακτικά που έχουν την πρόθεση να επιτεθούν σε έναν νυσταγμένο εχθρό. Υπάρχουν πολλές ακόμη.
<br />
<br />Κανένας δεν είναι βέβαιος ποια εξήγηση ή ποιος συνδυασμός εξηγήσεων είναι ο σωστός. Κλείνω τα μάτια ικανοποιημένος με το γεγονός ότι η βαθύτερη κατανόηση της καθημερινότητάς μου δεν μειώνει το νόημα της ζωής μου, αλλά αντιθέτως ενισχύει την αίσθηση του δέους μου.
<br />
<br />http://www.tovima.gr/science/article/?aid=415564
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIMpq9kqA6U4LTotmpLPMgBfMVCxGIP4bgZ7haxCSJAXd0NuFiL1Qf0WvMbYv5IcnRgeRBQl8Gncp3souxwcZLGQ3ewXk1QI9gleBm__FryVS-pvpXtWWIsG7dGkopEESXlQQ4u-jSOeE/s1600/huge-2.jpeg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 229px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIMpq9kqA6U4LTotmpLPMgBfMVCxGIP4bgZ7haxCSJAXd0NuFiL1Qf0WvMbYv5IcnRgeRBQl8Gncp3souxwcZLGQ3ewXk1QI9gleBm__FryVS-pvpXtWWIsG7dGkopEESXlQQ4u-jSOeE/s400/huge-2.jpeg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643676830663175314" border="0" /></a></span><span style="font-size:130%;">
<br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/U2MKMeqCdf0" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" width="420"></iframe>
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8Jou5O0i1p4Y1yOgaoZl8oO3bJa671xGikUsAlQKUbKx7uFu3VtCzL7miqj74t6LEJOSSZJAZwXtiJStDdFfZ1XpsbCBvgJrZbTokjqxSdbfVWPI10wDgjN1Omy2EqGtPFOlce-WZYO8/s1600/Pink-Roses+%25283%2529.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8Jou5O0i1p4Y1yOgaoZl8oO3bJa671xGikUsAlQKUbKx7uFu3VtCzL7miqj74t6LEJOSSZJAZwXtiJStDdFfZ1XpsbCBvgJrZbTokjqxSdbfVWPI10wDgjN1Omy2EqGtPFOlce-WZYO8/s400/Pink-Roses+%25283%2529.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643676313243006834" border="0" /></a></span><span style="font-size:130%;">
<br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/L2Ps6g3vETE" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" width="420"></iframe>
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWa4Wf0u7xq6MajblAq7Tc5OsvT5iK09sL-Avk6gryKjB_5tc99JmngEqlkIbqzoAI3N_8eD0y6Rw7zw1C5ME0_Eo4KBDNdBfbLZYTnRDhU-z4pjtCeQfKwbofNeYHjeGC5jAIkhyphenhyphenEXEw/s1600/THINKING_OF_YOU_3188281bb6_b.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWa4Wf0u7xq6MajblAq7Tc5OsvT5iK09sL-Avk6gryKjB_5tc99JmngEqlkIbqzoAI3N_8eD0y6Rw7zw1C5ME0_Eo4KBDNdBfbLZYTnRDhU-z4pjtCeQfKwbofNeYHjeGC5jAIkhyphenhyphenEXEw/s400/THINKING_OF_YOU_3188281bb6_b.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643677019117310434" border="0" /></a></span><span style="font-size:130%;">
<br /></span>
<br />mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-24223065884671835042011-07-02T06:41:00.000-07:002011-07-02T07:05:38.645-07:00Φράουλες πλούσιες σε φισετίνη...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM6vY7YSRT1weS_N9JO4GM7qUATO68BgVJsB44-KgWYvZUNJZaik0ZpMQRWCv9NARD6aO4ArSXYLguZNQSDCw9ZEbQC8psj5_ma_COtp1uhzsuOL2h_yHXKbfLsNYM_bZq9Eq8pzumJIU/s1600/4D6581623606C8F3C736240BBB922635.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 299px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM6vY7YSRT1weS_N9JO4GM7qUATO68BgVJsB44-KgWYvZUNJZaik0ZpMQRWCv9NARD6aO4ArSXYLguZNQSDCw9ZEbQC8psj5_ma_COtp1uhzsuOL2h_yHXKbfLsNYM_bZq9Eq8pzumJIU/s400/4D6581623606C8F3C736240BBB922635.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5624749857423979122" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-size:130%;">Ουάσινγκτον<br /><span style="font-weight: bold;">Οι φράουλες μπορούν να αποτελέσουν αντιδιαβητικό «όπλο»</span>, αναφέρουν αμερικανοί ειδικοί από το Ινστιτούτο Βιολογικών Σπουδών Salk, στην Καλιφόρνια.<br /><br />Σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS ONE» οι ερευνητές είδαν ότι oi πλούσιες σε φλαβονοειδή φράουλες είναι ικανές να προσφέρουν υψηλή προστασία ενάντια σε πλήθος επιπλοκών που συνδέονται με τον διαβήτη. Δεν αποκλείουν μάλιστα το ενδεχόμενο το μυρωδάτο φρούτο να μπορούσε να προσφέρει προστασία ακόμα και ενάντια στον καρκίνο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Φράουλες πλούσιες σε φισετίνη</span><br /><br />Σε πειράματα που πραγματοποίησαν σε ποντίκια τα οποία έπασχαν από διαβήτη τύπου 1, οι ειδικοί είδαν ότι η συχνή λήψη της ουσίας φισετίνης - φλαβονοειδές που εντοπίζεται στις φράουλες σε πολύ υψηλά επίπεδα - περιόριζε της επιπλοκές της νόσου.<br /><br />Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι μια διατροφή πλούσια σε φισετίνη παρεμπόδιζε την υπερτροφία των νεφρών, ενώ οδηγούσε και σε μείωση των επιπέδων της πρωτεΐνης στα ούρα (τα υψηλά επίπεδα αποτελούν βασικό σημάδι νεφροπάθειας).<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η θαυματουργή ουσία έδειξε να βελτιώνει και την αγχώδη συμπεριφορά των διαβητικών τρωκτικών.</span><br /><br />«Τα περισσότερα ποντίκια τείνουν να ανιχνεύουν τον χώρο τους» εξηγεί μια εκ των συγγραφέων της μελέτης, η δρ Παμ Μάερ. «Αντίθετα, τα αγχωμένα ποντίκια δεν κινούνται ιδιαίτερα. Παρά το γεγονός, ότι τα ποντίκια του πειράματος ξεκίνησαν αγχωμένα, η φισετίνη τα βοήθησε να ανακτήσουν την περιέργεια και την επιθυμία τους για κίνηση».<br /><br />«Στα φυτά τα φλαβονοειδή παίζουν τον ρόλο του αντηλιακού ενώ παράλληλα προστατεύουν τα φύλλα και τους καρπούς από τα έντομα» συνεχίζει η ειδικός. «Στις τροφές, οι συγκεκριμένες ουσίες σχετίζονται με τις προστατευτικές ιδιότητες της μεσογειακής διατροφής».<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">37 φράουλες σε χάπι;</span><br /><br />Οι ερευνητές εκτιμούν ότι προκειμένου ο άνθρωπος να κερδίσει τα ίδια προστατευτικά οφέλη της φισετίνης με εκείνα που εμφανίστηκαν στα ποντίκια θα πρέπει να καταναλώνει περίπου 37 φράουλες ημερησίως.<br /><br />Όραμά τους είναι η δημιουργία ενός συμπληρώματος φισετίνης, που όπως υποστηρίζουν, θα μπορούσε να προσφέρει προστασία ενάντια στον διαβήτη αλλά και στη νόσο Αλτσχάιμερ.<br /><br />«Όπως έχουμε δει, ο διαβήτης θα μπορούσε να αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ και για τον λόγο αυτόν η λήψη ενός συμπληρώματος φισετίνης θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς» αναφέρει ο καθηγητής δρ. Ντέιβιντ Σούμπερτ και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης.</span><br /><br />http://www.tovima.gr/science/medicine-biology<br /><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/A7-EUNd32RQ" allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" width="560"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvZMQSqlHJ4CiM8LjY_-2Bf_7phHOxh3f-H_L2yxVcbm25UCKjOMS7ozY4Zdmj7YvIO_EwAdJLw5WmxB2JBNIqyq6ZJzO1AqWh0nFkGydd6gCPb0Jrue7S3A64NVmV1SOtIIB8P9he6T8/s1600/3231234493_bf63034737.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvZMQSqlHJ4CiM8LjY_-2Bf_7phHOxh3f-H_L2yxVcbm25UCKjOMS7ozY4Zdmj7YvIO_EwAdJLw5WmxB2JBNIqyq6ZJzO1AqWh0nFkGydd6gCPb0Jrue7S3A64NVmV1SOtIIB8P9he6T8/s400/3231234493_bf63034737.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5624755699602449442" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-32485012854040998052011-03-18T08:50:00.000-07:002011-03-18T09:16:33.044-07:00Οι αναμνήσεις του φόβου, ακόμη και όταν νομίζουμε ότι τον έχουμε ξεπεράσει, δεν «σβήνονται» τελικά ποτέ από τον εγκέφαλό μας..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRjM_vVVg7o01iVb2uZ3FzMz3xz5gsWZu1SB_jWfXAGbYJKUyuUphTXWes2vAVqw5cpcOTkgrkaCQ2sp0WQ9zlHQWb6xjA9WIetVnPfUNDQVnMljZN3sLK_e1vTpsNUHEyjjYJcgGokDg/s1600/500191262_88db1a96b9.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRjM_vVVg7o01iVb2uZ3FzMz3xz5gsWZu1SB_jWfXAGbYJKUyuUphTXWes2vAVqw5cpcOTkgrkaCQ2sp0WQ9zlHQWb6xjA9WIetVnPfUNDQVnMljZN3sLK_e1vTpsNUHEyjjYJcgGokDg/s400/500191262_88db1a96b9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5585450531752096082" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUKsv8Dg4k8VUqLI90fjiTAUTUF0lPMuyk3Izh3KHKPVPG7HD40-HWOyzB5HjFO3CDMQMgYtv9BPfyBtQkV3MSlCLhnD1HWQYsF7goX5D-iboAryj_xE15XbpDzwkrTpJAYrHGqZ6miJA/s1600/800px-Bougainvillea_spectabilis_Spain.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUKsv8Dg4k8VUqLI90fjiTAUTUF0lPMuyk3Izh3KHKPVPG7HD40-HWOyzB5HjFO3CDMQMgYtv9BPfyBtQkV3MSlCLhnD1HWQYsF7goX5D-iboAryj_xE15XbpDzwkrTpJAYrHGqZ6miJA/s400/800px-Bougainvillea_spectabilis_Spain.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5585450967998270482" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Πώς αναδύονται οι φόβοι μας</span></span><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ερευνητές εντοπίζουν στον εγκέφαλο<br />έναν μηχανισμό ρύθμισής τους</span></span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-weight: bold;">Φράιμπουργκ </span><br /><br />Οι αναμνήσεις του φόβου, ακόμη και όταν νομίζουμε ότι τον έχουμε ξεπεράσει, δεν «σβήνονται» τελικά ποτέ από τον εγκέφαλό μας _ απλώς παραμένουν ανενεργές ώσπου κάποιες παρόμοιες συνθήκες να τις ανασύρουν ξανά στην επιφάνεια. Οποιος έχει ελάχιστες γνώσεις ψυχολογίας θα πει βεβαίως ότι κάτι τέτοιο είναι λογικό, είναι γνωστό ότι οι τραυματικές εμπειρίες και οι φοβίες μας «εγκαταλείπουν» πάρα πολύ δύσκολα.<br /><br />Οι νευροεπιστήμονες δεν είχαν ωστόσο εντοπίσει ως τώρα στον εγκέφαλο κάποιον μηχανισμό που να υποστηρίζει αυτή τη θεωρία. Μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε χθες στην επιστημονική επιθεώρηση <a href="http://www.ploscompbiol.org/home.action">«Public Library of Science»</a> έρχεται να δώσει μια απάντηση.<br /><br />Ερευνητές του <a href="http://www.bcf.uni-freiburg.de/">Κέντρου Υπολογιστικών Νευροεπιστημών Μπερνστάιν </a>του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ με επικεφαλής τον <a href="http://www.bcf.uni-freiburg.de/people/details/kumar">Αρβιντ Κούμαρ </a>ανακάλυψαν με προσομοιώσεις στον υπολογιστή ότι η ανάμνηση ενός φόβου καταγράφεται συνδυασμένη με τις πληροφορίες που αφορούν το περιβάλλον στο οποίο αυτός έχει προκληθεί σε μια συγκεκριμένη ομάδα νευρώνων σε μια δομή της αμυγδαλής, μιας περιοχής του μέσου κροταφικού λοβού που σχετίζεται με τη μνήμη και τις συναισθηματικές αντιδράσεις.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η επικράτηση του φόβου</span><br /><br />Όταν εκτεθούμε σε παρόμοια ερεθίσματα τα οποία όμως δεν συνοδεύονται από το «φοβικό» ερέθισμα, οι νέες, απαλλαγμένες από τον φόβο πληροφορίες καταγράφονται μεν στην ίδια δομή της αμυγδαλής αλλά σε μια διαφορετική ομάδα νευρώνων.<br /><br />Αν εξακολουθήσουμε να δεχόμαστε τα ερεθίσματα που δεν έχουν συνδεθεί με το αίσθημα του φόβου η δεύτερη ομάδα νευρώνων είναι αυτή που επικρατεί, κάνοντάς μας να θεωρήσουμε ότι έχουμε ξεπεράσει τη φοβική εμπειρία μας. Αν όμως βρεθούμε σε ένα περιβάλλον που παρουσιάζει τα ίδια ερεθίσματα με αυτό της πρόκλησης του φόβου ενεργοποιείται η πρώτη ομάδα νευρώνων, φέρνοντας ξανά τον φόβο μας στην επιφάνεια.<br /><br />«Η ομάδα που δέχεται περισσότερες πληροφορίες βγαίνει νικητής. Ετσι εξηγείται πώς δεν χάνουμε τις προηγούμενες αναμνήσεις _ απλώς τις καταστέλλουμε, τις "καμουφλάρουμε" » λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Αρβιντ Κούμαρ. «Το περιβάλλον είναι λοιπόν ο αποφασιστικός παράγοντας, ο οποίος καθορίζει ποια ομάδα νευρώνων θα ενεργοποιηθεί όταν παρουσιαστεί το ερέθισμα» προσθέτει από την πλευρά του ο<a href="http://www.bcf.uni-freiburg.de/people/details/vlachos"> Γιάννης Βλάχος</a>, κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Ενα περιβάλλον το οποίο έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτό στο οποίο είχαμε την αρχική εμπειρία φόβου αρκεί για να επαναφέρει αυτήν την ανάμνηση, έστω και αν συνειδητά δεν μας θυμίζει τίποτε».<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTxd0_DkxoqvpxAh7HIzino2BoKTpebnkk3og_FHV180PUaNS7zGIja-1edCxstusdHVDkt8mdfIz8XqkSxSxJ3qGCKtqt-ddR5m-qj3Cdl7a38aihEzYqDOc8T1x2ZjhGRHst6fFJCoY/s1600/94D8503213469EDFC3B0DA3A3966D117.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTxd0_DkxoqvpxAh7HIzino2BoKTpebnkk3og_FHV180PUaNS7zGIja-1edCxstusdHVDkt8mdfIz8XqkSxSxJ3qGCKtqt-ddR5m-qj3Cdl7a38aihEzYqDOc8T1x2ZjhGRHst6fFJCoY/s400/94D8503213469EDFC3B0DA3A3966D117.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5585451996774851906" border="0" /></a><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Γονιδιακή θεραπεία για το Πάρκινσον</span></span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Η κλινική δοκιμή, αν και περιορισμένη, υπόσχεται βελτίωση χωρίς παρενέργειες<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Νέα Υόρκη</span><br /><br />Για πρώτη φορά εφαρμόστηκε με επιτυχία γονιδιακή θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον στο πλαίσιο κλινικών δοκιμών, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση <span style="font-weight: bold;">«Τhe Lancet Neurology»</span>.<br /><br />Αν και η δοκιμή, η οποία διεξήχθη από ειδικούς του Ινστιτούτου Feinstein και του Ιατρικού Κολεγίου Weill Cornell στη Νέα Υόρκη, αφορούσε μικρό αριθμό ασθενών – 45 άτομα – η πειραματική θεραπεία δίνει ελπίδα σε εκατομμύρια ανθρώπους που πάσχουν από τη νευροεκφυλιστική νόσο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Οι παρούσες θεραπείες</span><br />Η νόσος του Πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τρόμους, βραδύτητα στις κινήσεις και γνωσιακά προβλήματα. Προκαλείται εξαιτίας του θανάτου νευρώνων στα εγκεφαλικά μονοπάτια που παράγουν το νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη.<br /><br />Σήμερα πολλοί ασθενείς λαμβάνουν το φάρμακο λεβαντόπα (L-DOPA), μια χημικώς πρόδρομη μορφή ντοπαμίνης, προκειμένου να ανακτήσουν τον έλεγχο των κινήσεών τους. Ωστόσο μακροπρόθεσμα οι ασθενείς εμφανίζουν ανθεκτικότητα στο φάρμακο ενώ παρουσιάζουν και πλήθος παρενεργειών, τόσο ψυχολογικών όσο και σωματικών.<br /><br />Η γονιδιακή θεραπεία μπορεί να προσφέρει μια πιο μακροπρόθεσμη λύση για αυτούς τους ασθενείς, σύμφωνα με τον επικεφαλής της δοκιμής, νευρολόγο στο Ινστιτούτο Feinstein Αντριου Φέιγκιν.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η κλινική δοκιμή</span><br /><br />Στη δοκιμή, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την εταιρέια Neurologix που κρατά και την πατέντα της νέας θεραπείας, συμμετείχαν συνολικά 45 ασθενείς ηλικίας 30-75 ετών. Στους 23 εξ αυτών εγχύθηκε ένας ιός ο οποίος είχε τροποποιηθεί ώστε να αποτελεί το όχημα μεταφοράς του γονιδίου GAD (δεκαρβοξυλάση του γλουταμικού οξέος, glutamic acid decarboxylase) σε μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπερδραστήρια στα άτομα με Πάρκινσον (υποθαλαμικός πυρήνας).<br /><br />Το γονίδιο GAD κωδικοποιεί για την παραγωγή ενός νευροδιαβιβαστή, του GABA, ο οποίος «ηρεμεί» τους νευρώνες στη συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου. Σημειώνεται ότι μια άλλου τύπου σύγχρονη θεραπεία για το Πάρκινσον, η εν τω βάθει διέγερση του εγκεφάλου, στην οποία χρησιμοποιούνται ηλεκτρόδια, «αποσιωπά» τους νευρώνες στην ίδια ακριβώς περιοχή.<br /><br />Οι ασθενείς που δεν έλαβαν γονιδιακή θεραπεία στο πλαίσιο της διπλής, τυφλής κλινικής δοκιμής, υπεβλήθησαν σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο για την αντιμετώπιση του προβλήματός τους.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ελπιδοφόρα αποτελέσματα</span><br /><br />Εξι μήνες μετά τις παρεμβάσεις οι ερευνητές αξιολόγησαν τη βελτίωση της νόσου και στις δύο ομάδες ασθενών με βάση μια ειδική κλίμακα στην οποία περιλαμβάνονται διαφορετικές παράμετροι όπως η βάδιση, η στάση του σώματος, οι κινήσεις των δαχτύλων. Όπως προέκυψε, τα άτομα που είχαν υποβληθεί στη γονιδιακή θεραπεία παρουσίασαν βελτίωση της τάξεως του 23,1% με βάση την κλίμακα, σε σύγκριση με ποσοστό 12,7% στην ομάδα της επέμβασης.<br /><br />Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός ότι – τουλάχιστον μέχρι στιγμής – δεν έχουν εμφανιστεί σοβαρές παρενέργειες από την εφαρμογή της γονιδιακής θεραπείας στους ασθενείς. Οι συγγραφείς της μελέτης τονίζουν ότι η νέα θεραπεία «προσφέρει μια εναλλακτική στη συμβατική φαρμακολογική θεραπεία και τη χειρουργική επέμβαση που εφαρμόζονται σήμερα για αντιμετώπιση του Πάρκινσον ενώ δίνει παράλληλα υπόσχεση για αντιμετώπιση και άλλων νευρολογικών νοσημάτων».<br /><br />Οι ερευνητές παραδέχονται πάντως ότι η συγκεκριμένη δοκιμή ήταν μικρού εύρους και απαιτείται τώρα η επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAPICxRh996F6JXY8GHKwAloKblZ4xSpjy0-6wNxKMXBBAO5E6UaihPQzo7ePUXEMU0Ubpmh4Y5yCcHUnBT1Hiuczc9CELgH9f_G-05tkoT92o5udqLOCfpxpD6AOpWBG7r4MZxJ7iaao/s1600/-0_1a3195165306_9d5320501e_b.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 256px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAPICxRh996F6JXY8GHKwAloKblZ4xSpjy0-6wNxKMXBBAO5E6UaihPQzo7ePUXEMU0Ubpmh4Y5yCcHUnBT1Hiuczc9CELgH9f_G-05tkoT92o5udqLOCfpxpD6AOpWBG7r4MZxJ7iaao/s400/-0_1a3195165306_9d5320501e_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5585450608898299970" border="0" /></a><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ρομπότ από ...DNA!</span> </span><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">«Βουτούν» και εκτελούν εντολές<br />μέσα στο ανθρώπινο σώμα</span></span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-weight: bold;">Λονδίνο<br /><br /></span>Λιλιπούτεια ρομπότ από τμήματα DNA κατάφεραν να δημιουργήσουν βρετανοί ειδικοί του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ανοίγοντας έτσι μια νέα σελίδα στον χώρο της χειρουργικής.<br /><br />Τα ρομπότ που βασίζονται σε γενετικό υλικό δεν αποτελούν καινοτομία. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες πρόκειται για τις πρώτες ζωντανές «μικρομηχανές» οι οποίες κατόπιν προγραμματισμού τους, μπορούν να βουτήξουν στο ανθρώπινο σώμα ακολουθώντας συγκεκριμένες οδηγίες.<br /><br />Όπως περιγράφει ο καθηγητής και επικεφαλής της μελέτης Άντριου Τέρμπερφιλντ, στόχος της ερευνητικής ομάδας ήταν να δημιουργήσουν ένα ζωντανό ρομπότ που να μπορεί να μιμείται τη φύση. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, όφειλαν να περιορίσουν το μέγεθός του σε υπερβολικά μικρή κλίμακα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Με πρότυπο τη φύση</span><br /><br />Το μοριακό ρομπότ αποτελείται από τμήματα DNA, εκ των οποίων το καθένα εξυπηρετεί διαφορετικό σκοπό. Το μυστικό, επισημαίνει ο καθηγητής Τέρμπερφιλντ, κρύβεται σε ένα μόριο - «φουρκέτα» το οποίο φέρει όλες τις απαραίτητες οδηγίες και προσφέρει την ενέργεια που χρειάζεται για την κίνηση του ρομπότ.<br /><br />«Οι ειδικοί έχουν κατανοήσει τον τρόπο που λειτουργεί το DNA με αποτέλεσμα να μπορούν να το ελέγξουν ή να το προγραμματίσουν» έσπευσε να σχολιάσει η Ναντίν Ντάμπι από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια.<br /><br />Παρά το γεγονός ότι οι πρώτες δοκιμές των Βρετανών ήταν επιτυχείς, χρειάζονται ακόμη περαιτέρω βελτιώσεις.<br /><br />Ο πλήρης έλεγχος των κινήσεων του μοριακού ρομπότ θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός μικροσκοπικού κατευθυνόμενου οχήματος μεταφοράς φαρμάκων ή άλλων υλικών σε συγκεκριμένα σημεία του οργανισμού.<br /><br />http://www.tovima.gr/science/medicine-biology<br /><br /></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRFSFQIDnTkLm4qiIep_r0fy0CgMfAdA1VHs8w4X0bkBPQwON7G_jagveCHhWPJnY2IWPgBnpSYeuRnF3uuDhP07sR6fO80vy0JB4UAyTi9OSyQ1XuEJjA9mFs4YzwymSgIJGJb-NkqD8/s1600/800px-Prunus_mume_Yaekanko.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRFSFQIDnTkLm4qiIep_r0fy0CgMfAdA1VHs8w4X0bkBPQwON7G_jagveCHhWPJnY2IWPgBnpSYeuRnF3uuDhP07sR6fO80vy0JB4UAyTi9OSyQ1XuEJjA9mFs4YzwymSgIJGJb-NkqD8/s400/800px-Prunus_mume_Yaekanko.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5585451164791130098" border="0" /></a><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/N_i3pz_6nbM" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEy0m22OIPdj0Vy60MHWTzAgP45RmuGJy2FCaAaiJEgcCXAsNvZ3In4ySmVmowj-gqNFYxiU0-ANtWJALLQyhNnMaW8movnVuGfVkVGhCa5KmqKvvBN_MyZ0LIXo7mo9r8gHRmmUxFdiw/s1600/800px-Prunus_mume_Yaetobai.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEy0m22OIPdj0Vy60MHWTzAgP45RmuGJy2FCaAaiJEgcCXAsNvZ3In4ySmVmowj-gqNFYxiU0-ANtWJALLQyhNnMaW8movnVuGfVkVGhCa5KmqKvvBN_MyZ0LIXo7mo9r8gHRmmUxFdiw/s400/800px-Prunus_mume_Yaetobai.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5585451391137116514" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-18564749896946162992011-03-15T08:10:00.000-07:002011-03-15T07:18:32.572-07:00Μερικές φορές, όταν μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας με ανθρώπους που μας νοιάζονται.. φεύγει ένα βάρος από πάνω μας..μαζί του μειώνεται και η πίεση..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1UdUmynYEKn_sosqCBmjrEhkp4m9dGLQGd-x5c6_Ll3L-uC-I-hoaIcLYv7eJsMIdbdjsZaeT-xy8d-MA9ViKLLeb6kXk9CWPUL1shxGrnDl3RoHWVE3bRwSRj4S_Ox6l19Sw_uPjmJc/s1600/Slika27.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1UdUmynYEKn_sosqCBmjrEhkp4m9dGLQGd-x5c6_Ll3L-uC-I-hoaIcLYv7eJsMIdbdjsZaeT-xy8d-MA9ViKLLeb6kXk9CWPUL1shxGrnDl3RoHWVE3bRwSRj4S_Ox6l19Sw_uPjmJc/s400/Slika27.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584239747796761378" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgokbhan9mG7n6tIrFMD_79XKRDmTEdup9lJcEhKzo0BGsPVDjK8Y5N0rgfntDySLUmIArI5s_S0gAirHZgzooC2V9QskL2Mx2mo3wDcOuGSceF8fftzp01ngzeLLSM1TLtassUv8hFjyw/s1600/Among-the-Daffodils-Louisville-Kentucky.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgokbhan9mG7n6tIrFMD_79XKRDmTEdup9lJcEhKzo0BGsPVDjK8Y5N0rgfntDySLUmIArI5s_S0gAirHZgzooC2V9QskL2Mx2mo3wDcOuGSceF8fftzp01ngzeLLSM1TLtassUv8hFjyw/s400/Among-the-Daffodils-Louisville-Kentucky.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584239935356726514" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ρίξτε την πίεση χωρίς φάρμακα</span></span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Εάν συστηματικά έχετε «μικρή» πίεση πάνω από 8 έως 8,9 ή/και «μεγάλη» πάνω από 12 έως 13,9, το πιθανότερο είναι πως ο γιατρός σάς είπε πως βρίσκεστε καθ’ οδόν προς την υπέρταση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει απαραιτήτως να πάρετε φάρμακα. Επιστήμονες από τη φημισμένη Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότας, έχουν δέκα φυσικούς τρόπους για να ρίξετε την πίεσή σας με ίδιες δυνάμεις.<br /><br />Όπως εξηγούν, ακόμα και στα άτομα με υπέρταση μόνο τα φάρμακα δεν αρκούν για να ρυθμιστεί η αρτηριακή πίεση. Ο τρόπος ζωής παίζει σημαντικό ρόλο _ και όσοι κατορθώνουν να ρυθμίσουν την πίεσή τους βάσει του τρόπου ζωής τους, μπορεί να αποφύγουν, να καθυστερήσουν ή να μειώσουν την ανάγκη για φάρμακα. Να λοιπόν τι συνιστούν οι ειδικοί της Μάγιο:<br /><br /><span style="font-weight: bold;">1.</span> Χάστε τα περιττά κιλά και μετρήστε την περίμετρο της μέσης σας. Αν χάσετε μόλις 5 κιλά, η πίεσή σας θα πέσει σημαντικά _ και όσο περισσότερα χάσετε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η μείωσή της. Όμως δεν αρκεί να αδυνατίσετε γενικώς και αορίστως: πρέπει να έχετε τον νου σας στην περίμετρο της μέσης σας. Μελέτες έχουν δείξει πως αν αυτή είναι πάνω από 102 εκατοστά στους άνδρες και πάνω από 88 στις γυναίκες, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για υπέρταση.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">2.</span> Να γυμνάζεστε τακτικά. Χρειάζεστε ένα μισάωρο περπάτημα την ημέρα, τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας. Αν το κάνετε, θα μειωθεί από σχεδόν μισό έως 1 βαθμό η πίεσή σας _ και μάλιστα μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, εάν έως τώρα περνούσατε τις ώρες σας καθισμένοι. Και κάτι ακόμα: ακόμα κι αν «σπάσετε» το περπάτημα σε δύο ή τρία 10λεπτα μέσα στην μέρα, η πίεσή σας θα ελαττωθεί.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">3.</span> Να τρώτε υγιεινά. Βάλτε στη ζωή σας όσο πιο πολλά μη επεξεργασμένα, υγιεινά τρόφιμα μπορείτε (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά ολικής άλεσης, γαλακτοκομικά λίγων λιπαρών, ψάρι, κοτόπουλο). Αφαιρέστε όσο περισσότερα κορεσμένα λίπη και χοληστερόλη μπορείτε (κόκκινο κρέας και προϊόντα κρέατος, τηγανητά, γλυκά).<br /><br /><span style="font-weight: bold;">4.</span> Μειώστε το αλάτι, αυξήστε το κάλιο. Μελέτες έχουν δείξει πως ο μέσος ενήλικας στην Ελλάδα καταναλώνει πλέον πάνω από 10 γραμμάρια αλάτι την ημέρα, όταν θα έπρεπε να τρώει λιγότερο από το μισό. Αντικαταστήστε λοιπόν το επιτραπέζιο αλάτι με μπαχαρικά στο φαγητό σας κι αρχίστε να διαβάζετε τις συσκευασίες των τροφίμων για να βλέπετε πόσο νάτριο περιέχουν (το νάτριο είναι «συστατικό» του αλατιού και πρέπει να τρώτε λιγότερα από 2.400 mg την ημέρα). Επειδή, εξάλλου, το κάλιο μπορεί να περιορίσει τις επιδράσεις του αλατιού στην αρτηριακή πίεση, φροντίστε να αυξήσετε και την κατανάλωση καλίου. Καλές πηγές του είναι τα φυσικά τρόφιμα (φρούτα και λαχανικά), αλλά υπάρχουν και εμπλουτισμένα στο εμπόριο που μπορεί να βοηθήσουν. Για να ξέρετε πόσο κάλιο χρειάζεστε, συμβουλευθείτε τον γιατρό σας.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">5.</span> Περιορίστε το πολύ αλκοόλ. Το αλκοόλ μπορεί να ωφελήσει ή να βλάψει την υγεία, αναλόγως με το πόσο πολύ πίνει κανείς. Σε μικρές ποσότητες μπορεί να μας προστατεύσει από την καρδιοπάθεια και το έμφραγμα, καθώς και να μειώσει κάπως την αρτηριακή πίεση. Όμως η προστατευτική δράση του χάνεται, εάν πίνει κανείς πολύ _ περισσότερο από δύο ποτά την ημέρα εάν είναι άντρας και περισσότερο από ένα ποτό την ημέρα εάν είναι γυναίκα. Εάν πίνετε περισσότερο από αυτό, η αυξημένη πίεσή σας μπορεί στην πραγματικότητα να είναι συνέπεια αυτής της συνήθειας. Επιπλέον, εάν έχετε διαγνωστεί με υπέρταση και παίρνετε φάρμακα, το αλκοόλ μπορεί να μειώνει τη δραστικότητά τους, οπότε η πίεσή σας δεν θα ρυθμίζεται. Αν, τέλος, έχετε τη συνήθεια να μην πίνετε καθημερινά, αλλά να το «ρίχνετε έξω» το Σαββατόβραδο, πίνοντας «μονοκοπανιά» περισσότερα από τέσσερα ποτά, η πίεσή σας μπορεί να παρουσιάζει απότομες και μεγάλες αυξήσεις. Συνεπώς, μην αποφεύγετε όλη την εβδομάδα το αλκοόλ για να «αναπληρώνετε» το Σάββατο _ κάνετε χειρότερο κακό απ’ ό,τι νομίζετε.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">6.</span> Μην καπνίζετε _ ενεργητικά ή παθητικά. Για τους κινδύνους του καπνίσματος σίγουρα έχετε ακούσει, αλλά μέσα σε όλα μπορεί να αυξήσει την πίεσή σας κατά 1 ή περισσότερους βαθμούς για χρονικό διάστημα έως 1 ώρα έπειτα από το σβήσιμο του τσιγάρου. Αυτό σημαίνει πως αν καπνίζετε όλη μέρα, η πίεσή σας θα είναι συνεχώς αυξημένη. Χώρια που ορισμένες χημικές ουσίες του τσιγάρου μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στα αγγεία και κατακράτηση υγρών, με επακόλουθο να αυξάνεται ακόμα περισσότερο η πίεση. Να θυμάστε ακόμα πως, όπως το αλκοόλ, έτσι και το τσιγάρο επεμβαίνει στη δραστικότητα των αντιυπερτασικών φαρμάκων. Ανάλογες συνέπειες, αν και κάπως μικρότερες, έχει και το παθητικό κάπνισμα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">7.</span> Μην το παρακάνετε με τους καφέδες. Το πώς ακριβώς επηρεάζει η καφεΐνη την αρτηριακή πίεση αποτελεί ακόμα αντικείμενο μελέτης. Οι έως τώρα μελέτες δείχνουν πως τα πολλά ροφήματα με καφεΐνη προκαλούν παροδική αύξηση της πίεσης, ενώ όσοι συστηματικά πίνουν μεγάλες ποσότητες καφέ τείνουν να έχουν πίεση υψηλότερη από τον μέσο όρο. Ωστόσο, άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι με τον καιρό, ο οργανισμός συνηθίζει την καφεΐνη και έτσι δεν επηρεάζεται η πίεση. Έως ότου λυθεί το θέμα, φροντίστε να μην υπερβαίνετε τα δύο ροφήματα με καφεΐνη (καφέ, τσάι, αναψυκτικά τύπου κόλα, σοκολάτα κ.λπ.) την ημέρα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">8.</span> Αντιμετωπίστε το στρες. Και στην περίπτωση του στρες τα επιστημονικά στοιχεία είναι αντιφατικά. Αν και είναι τεκμηριωμένο πως το επίμονο, έντονο στρες και το άγχος μπορεί να αυξήσουν παροδικά την πίεση, είναι εξίσου γνωστό πως λίγο στρες ωφελεί την υγεία _ λειτουργεί σαν «κινητήριος δύναμη» για τον οργανισμό. Αν έχετε πολύ στρες, πρέπει να βρείτε τι το προκαλεί και να προσπαθήσετε να το διαχειριστείτε _ βλέποντας ίσως πιο ψύχραιμα τα πράγματα, πηγαίνοντας έναν περίπατο όταν νιώθετε το στρες να σας πνίγει (η γυμναστική το καταπολεμά απρόσμενα καλά), αφιερώνοντας λίγη ώρα κάθε μέρα σε πράγματα που σας ευχαριστούν, σας ηρεμούν και «αδειάζουν» το κεφάλι σας κ.λπ.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">9.</span> Να κάνετε τακτικά τσεκ απ. Συζητήστε με τον γιατρό σας πώς μπορείτε να μετράτε μόνοι την πίεσή σας και να καταγράφετε τις μετρήσεις, ώστε να ξέρετε τι σας γίνεται. Επιπλέον, εάν παίρνετε φάρμακα για την πίεση, με τις καταγραφές σας θα γνωρίζει καλύτερα ο γιατρός αν τα φάρμακα ενεργούν ή πρέπει να σας τα αλλάξει.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">10.</span> Μιλήστε. Μερικές φορές, όταν μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας με ανθρώπους που μας νοιάζονται και μας καταλαβαίνουν φεύγει ένα βάρος από πάνω μας _ μαζί του μειώνεται και η πίεση. Ζητήστε λοιπόν βοήθεια από την οικογένεια, τους φίλους, τους συνεργάτες ή τους όποιους συγγενείς σας _ μπορεί να ωφεληθείτε πολύ περισσότερο απ’ όσο φαντάζεστε.</span><span style="font-size:130%;"><br />Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgReKn1x0F7eER5xi4q1_Ld5aazrq8WTg8TEZK0nqPw7ktGKLjo-c6g7x7BBqt1AxXgQiwAk_0LQ3SVl-vDBWD-czDW1j-V6qWGKZnMQKOxmUxH-F5gR7d-hC1p1kBcE7Izzfy9SKzjwPI/s1600/amazing-blue-flower-wallpaper-1920x1200-1003065.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgReKn1x0F7eER5xi4q1_Ld5aazrq8WTg8TEZK0nqPw7ktGKLjo-c6g7x7BBqt1AxXgQiwAk_0LQ3SVl-vDBWD-czDW1j-V6qWGKZnMQKOxmUxH-F5gR7d-hC1p1kBcE7Izzfy9SKzjwPI/s400/amazing-blue-flower-wallpaper-1920x1200-1003065.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584239427334152290" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-size:130%;">Μην περπατάς χωρίς Θεό μην κλαις χωρίς αγάπη Μια μέρα θέλει για να βρεις ό,τι την νύχτα εχάθη Εκανε ο Θεός κουράγιο να μ΄ακούσει μια στιγμή βρήκα στου γιαλού τα πάθη την χαμένη μου φωνή Μην περπατάς χωρίς καρδιά μην κλαις χωρίς το χάδι Η νύχτα είναι στα βαθειά στη μοναξιά το βράδυ...<br /></span><br /><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/c1WdRcMCCPA" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1lAb35q926QPEM_cm2IVqkfKTv8R9XSKoIoe9efJSWKTivNL5EktHCPloWPUl6WbpUpfZ6sDF-aJu_gYl59Ub1ieHx9BVl-LKuSZ9W-SSJpseUkMVIVNbV2_rDquxSIRfBG5PLNvn52U/s1600/beautiful.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1lAb35q926QPEM_cm2IVqkfKTv8R9XSKoIoe9efJSWKTivNL5EktHCPloWPUl6WbpUpfZ6sDF-aJu_gYl59Ub1ieHx9BVl-LKuSZ9W-SSJpseUkMVIVNbV2_rDquxSIRfBG5PLNvn52U/s400/beautiful.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584239534563750962" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-45243124323174066472011-03-15T07:56:00.000-07:002011-03-15T07:16:35.933-07:00η έκθεση στην ιονίζουσα ακτινοβολία έχει σοβαρές επιδράσεις στην ανθρώπινη φυσιολογία...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZQ86hR-icaWtgiWahrwAP2aorTrIp8OfST5GhRKjOFA4wC9EOeqvVgjaBBbvTL67YHVGMcUC7c0qcH3cS-gJP6-9llnNhxzpesqvqOS626qCKaOdNSQm5AORAQfmjftwtLEe7rZTeTE4/s1600/Japan+Child+at+Budhhist+temple.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZQ86hR-icaWtgiWahrwAP2aorTrIp8OfST5GhRKjOFA4wC9EOeqvVgjaBBbvTL67YHVGMcUC7c0qcH3cS-gJP6-9llnNhxzpesqvqOS626qCKaOdNSQm5AORAQfmjftwtLEe7rZTeTE4/s400/Japan+Child+at+Budhhist+temple.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584293145019010130" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnb6wylfuHQmgDEMI1X4B4QSL0UibUOvqXtx6FxFeXA7Hu-CoyYVROFGUEFm3rvWOvSG_H4tfFkAJSxysAnrF1Bf8IBw1w1J45Uo2ABRVSfpYYeHeuJfbGFVmFh4pnffcy5q-Ujw3tE7g/s1600/MoriokaChild.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 310px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnb6wylfuHQmgDEMI1X4B4QSL0UibUOvqXtx6FxFeXA7Hu-CoyYVROFGUEFm3rvWOvSG_H4tfFkAJSxysAnrF1Bf8IBw1w1J45Uo2ABRVSfpYYeHeuJfbGFVmFh4pnffcy5q-Ujw3tE7g/s400/MoriokaChild.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584299286182800354" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCxybQxzayuDM4r9eeva43qE0Q31-LNRM_LG8k_UXgvZoT41xCZ26Lp7TWjqtHHhKQtvYS35vqV-kW04ZRAeNoz3un3qdg8rA9upIDx_wKKja8CgejyQIgy2Xvz5tOCOEdYaRCovSFwoY/s1600/blombyxa_japan_1205444812_5895804.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 350px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCxybQxzayuDM4r9eeva43qE0Q31-LNRM_LG8k_UXgvZoT41xCZ26Lp7TWjqtHHhKQtvYS35vqV-kW04ZRAeNoz3un3qdg8rA9upIDx_wKKja8CgejyQIgy2Xvz5tOCOEdYaRCovSFwoY/s400/blombyxa_japan_1205444812_5895804.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584293039749442386" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0JBhW5X3gq5-pbkGZtrrn4x0zXiozSdKWxjxVhvspQjc7sid6vM76N5nOA6fgE0XynkD0JDnSPfNK0R2950vb2CL8mWqmf2tKrSHVFVpJtYNZdX0A0GZC5DwLGt_MpIbZMEBTSHhliRA/s1600/326039324_9c3f333fa4.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0JBhW5X3gq5-pbkGZtrrn4x0zXiozSdKWxjxVhvspQjc7sid6vM76N5nOA6fgE0XynkD0JDnSPfNK0R2950vb2CL8mWqmf2tKrSHVFVpJtYNZdX0A0GZC5DwLGt_MpIbZMEBTSHhliRA/s400/326039324_9c3f333fa4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584292945368053954" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Τι προκαλεί στην υγεία μας η ραδιενέργεια</span> <span style="font-weight: bold;font-size:130%;" ><br />Αύξηση στα κρούσματα καρκίνου η συνήθης συνέπεια</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Αθήνα<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Καίσιο-137 και ιώδιο-131 </span>είναι τα ραδιενεργά υλικά που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής από το ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας.<br /><br />Ανεξάρτητα πάντως από το είδος του ραδιενεργού στοιχείου, η έκθεση στην ιονίζουσα ακτινοβολία έχει σοβαρές επιδράσεις στην ανθρώπινη φυσιολογία. Ειδικότερα, η ιονίζουσα ακτινοβολία διασπά τους χημικούς δεσμούς σε μόρια (DNA, πρωτεΐνες) των κυττάρων μας. Ο οργανισμός μας ανταποκρίνεται στην πρόκληση θέτοντας σε λειτουργία τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης που διαθέτει. Ωστόσο, όταν η επίθεση που έχει δεχθεί είναι ισχυρή (μεγάλη δόση ακτινοβολίας) και διασκορπισμένη σε ολόκληρο το σώμα (σε αντίθεση με την θεραπευτική ακτινοβολία που είναι πάντοτε εντοπισμένη), οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.<br /><br />Ιστοί και κυτταρικοί τύποι που πολλαπλασιάζονται έντονα, είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ιονίζουσα ακτινοβολία. Μεταξύ αυτών είναι τα αιμοποιητικά κύτταρα του μυελού των οστών, αλλά και τα επιθηλιακά κύτταρα του γαστρεντερικού συστήματος. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η ναυτία και οι εμετοί είναι τα πρώτα συμπτώματα της έκθεσης σε ραδιενέργεια, ακολουθούμενα από διάρροιες πυρετό και πονοκεφάλους. Ισχυρές δόσεις ακτινοβολίας οδηγούν σε πολυοργανική ανεπάρκεια και θάνατο.<br /><br />Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις, η ιονίζουσα ακτινοβολία έχει και μακροπρόθεσμες συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό. <span style="font-weight: bold;">Οι μεταλλάξεις που υφίσταται το DNA από την ακτινοβολία, οδηγούν σε εμφάνιση καρκίνου</span>. Καθώς το DNA είναι το υλικό που κληροδοτείται από τη μια γενιά στην επόμενη, οι επιπτώσεις της έκθεσης σε ραδιενέργεια συχνά διαπιστώνονται και σε απογόνους των θυμάτων.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1F7vv97HsuntXPfO7uRSX0SEqdaOetI4ScHVIn0Vgm1_C0fAcZRYpAnPMTVGBKCl82DZf8RHEbpSwnmwAuvVaFq6xvWLsh7FeUpaxm-Aif36lfnYZzohRP76-doZW5FdasR1zOU_tMjE/s1600/cherry-blossom.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1F7vv97HsuntXPfO7uRSX0SEqdaOetI4ScHVIn0Vgm1_C0fAcZRYpAnPMTVGBKCl82DZf8RHEbpSwnmwAuvVaFq6xvWLsh7FeUpaxm-Aif36lfnYZzohRP76-doZW5FdasR1zOU_tMjE/s400/cherry-blossom.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584294064486586306" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnbhgFql4n_DlCmCUSh7b57DsXupxEv_fB0Y6okUJoxfcwA_m8LRoIEodBkt0NFuUJoMoXUWrKf-KSCOMKNI2mNfkNt6kebt4K14SgkOpjRjmutDCLqHFO3_qEYqP6-8IkYluoRhM9XGQ/s1600/1E45545EDC8AC9F3828991C85DA78C03.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 289px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnbhgFql4n_DlCmCUSh7b57DsXupxEv_fB0Y6okUJoxfcwA_m8LRoIEodBkt0NFuUJoMoXUWrKf-KSCOMKNI2mNfkNt6kebt4K14SgkOpjRjmutDCLqHFO3_qEYqP6-8IkYluoRhM9XGQ/s400/1E45545EDC8AC9F3828991C85DA78C03.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584290966520290930" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Τα ισότοπα της Φουκουσίμα<br /><br /></span>Το καίσιο-137 είναι διαλυτό στο νερό και ιδιαίτερα τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Αν και ο χρόνος ημιζωής του θεωρείται σχετικά μικρός (περίπου 70 ημέρες), πειράματα σε σκύλους έδειξαν ότι μια δόση της τάξεως των 44 μικρογραμμαρίων ραδιενεργού καισίου ανά κιλό επέφερε τον θάνατο σε διάστημα 3 εβδομάδων. <span style="font-weight: bold;">Αντίδοτο στο ραδιενεργό καίσιο, το οποίο κατανέμεται ομοιόμορφα στον οργανισμό με κάπως αυξημένες συγκεντρώσεις στο μυϊκό σύστημα, είναι το κυανούν της Πρωσσίας ή Πρωσσικό μπλέ.</span> Πρόκειται για μια συνθετική χρωστική η οποία συνδέεται μαζί του και επιταχύνει την αποβολή του από τον οργανισμό. H Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration, FDA) έχει εγκρίνει κάψουλες των 500 χιλιοστογραμμαρίων υψηλής καθαρότητας της χρωστικής για τη συγκεκριμένη χρήση<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Το ιώδιο-131 έχει πολύ μικρό χρόνο ημιζωής (μια εβδομάδα) αλλά είναι ιδιαίτερα τοξικό καθώς ο οργανισμός το συγκεντρώνει όλο στον θυρεοειδή.</span> Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκαν δραματικά μεταξύ των ατόμων που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ. <span style="font-weight: bold;">Προκειμένου να προστατευτεί κανείς από το ραδιενεργό ιώδιο θα πρέπει να λάβει προληπτικά ιωδιούχο κάλιο (υπάρχει σε μορφή χαπιού ή σε διάλυμα)</span>. Το σκεπτικό αυτής της πρακτικής είναι πως ένας θυρεοειδής κορεσμένος σε ιώδιο δεν θα απορροφήσει το ραδιενεργό ισότοπο. Η πείρα έδειξε ότι η εν λόγω πρακτική δουλεύει: η προληπτική χορήγηση ιωδιούχου καλίου στην Πολωνία μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ, κράτησε τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς στα φυσιολογικά επίπεδα.<br /><br />Σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές, δεν έχει υπάρξει διαρροή άλλων ραδιενεργών ισοτόπων και τα χειρότερα έχουν προς το παρόν αποφευχθεί. Παραδείγματος χάριν , <span style="font-weight: bold;">μια διαρροή πλουτωνίου-239 δεν θα αύξανε απλώς τους καρκίνους του πνεύμονα στο άμεσο σχετικά μέλλον αλλά οι επιπτώσεις του θα ήταν ανυπολόγιστες καθώς έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια…</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">http://www.tovima.gr/science<br /><br /></span></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiACpIQF6s1QNTJHDB8Do9vuo79o1PBfbLZ6kSXQGaUgI_-8XgGXdCl4cffRQS0PT1uziaDrSykHsclVRFV_rRFR78YkTnrhfgrFra0yf3dCj8YqSsFtnRo3ctb70sA04JK7GlMRWo5wf8/s1600/8.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiACpIQF6s1QNTJHDB8Do9vuo79o1PBfbLZ6kSXQGaUgI_-8XgGXdCl4cffRQS0PT1uziaDrSykHsclVRFV_rRFR78YkTnrhfgrFra0yf3dCj8YqSsFtnRo3ctb70sA04JK7GlMRWo5wf8/s400/8.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584293908116758066" border="0" /></a><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/Tj1z29uxmhY" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfIxsRdkxeEoko1sEpAH6IgARFUPbGThP1HjA4wEH9mHkz8wQ8CaIjJfstsfIuzs0M9fb_eq_jeEa7KpWuVTQJGBGQN3vo4fNr9YIGboMuVN1gRrS3y6Px2aOy-QCV8eDTG6GLC9TCyFo/s1600/letter9.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfIxsRdkxeEoko1sEpAH6IgARFUPbGThP1HjA4wEH9mHkz8wQ8CaIjJfstsfIuzs0M9fb_eq_jeEa7KpWuVTQJGBGQN3vo4fNr9YIGboMuVN1gRrS3y6Px2aOy-QCV8eDTG6GLC9TCyFo/s400/letter9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584294261744257986" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-19236591477164798112011-03-15T05:35:00.000-07:002011-03-15T05:49:48.669-07:00οι ερευνητές μέτρησαν με τον νέο τομογράφο την πρόσληψη ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή ο οποίος εμπλέκεται και στο σύστημα της ανταμοιβής..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEdsvTZa5RudM8F8cfJJyi8ggunZrwPM_Uv69j_GCLVp_sJ7JgcTWOKP3_qI2dqlMz0Q-J8bT_u56NZ7P7_MOPkDn6pZ_DBTN6ImrjgwxDwFB4tj4FjZP74GpkbDFkmc_JdpedSsjAz8/s1600/Orange_daisy_Flower.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEdsvTZa5RudM8F8cfJJyi8ggunZrwPM_Uv69j_GCLVp_sJ7JgcTWOKP3_qI2dqlMz0Q-J8bT_u56NZ7P7_MOPkDn6pZ_DBTN6ImrjgwxDwFB4tj4FjZP74GpkbDFkmc_JdpedSsjAz8/s400/Orange_daisy_Flower.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584287140745073058" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN0rRAC4s9cwbnlQkHjdNI9kg6ZIttIuferN3_1f7yutfsShvjTAAttlLOq9opA2yyzWBWASHVYgiGgDV_VQEqgCjxh4BwQJrnhXOs94VHk6W6sE6I6kXRSMnQlk0pfDmmlfD6kp2qFPM/s1600/E92760F2763A440A92F1B50471CEF87F.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 248px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN0rRAC4s9cwbnlQkHjdNI9kg6ZIttIuferN3_1f7yutfsShvjTAAttlLOq9opA2yyzWBWASHVYgiGgDV_VQEqgCjxh4BwQJrnhXOs94VHk6W6sE6I6kXRSMnQlk0pfDmmlfD6kp2qFPM/s400/E92760F2763A440A92F1B50471CEF87F.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584286196549932450" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;">Μινι-τομογράφος αποκαλύπτει μυστικά του εγκεφάλου αρουραίων<br />Καταγράφει τη λειτουργία του οργάνου ενώ τα πειραματόζωα κινούνται<br /><br />Λονδίνο Έναν τομογράφο εκπομπής ποζιτρονίων (PET scan) – μινιατούρα δημιούργησαν ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου Brookhaven στις ΗΠΑ. Ο φορητός αυτός τομογράφος αναμένεται να αποτελέσει άκρως χρήσιμο «όπλο» για τους ειδικούς που βασίζουν τις έρευνές τους στη μελέτη ποντικών προκειμένου να εξαγάγουν πολύτιμα συμπεράσματα για τον άνθρωπο. Και αυτό διότι ο νέος μίνι-τομογράφος PET επιτρέπει στους ερευνητές να αναλύουν τον εγκέφαλο των ποντικιών χωρίς να χρειάζεται να τα υποβάλουν σε γενική αναισθησία. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον τομογράφο οι αμερικανοί ερευνητές επέτυχαν να παρατηρήσουν για πρώτη φορά πώς ο εγκέφαλος επιδρά στην συμπεριφορά των πειραματοζώων.<br /><br />Η τομογραφία PET είναι μια απεικονιστική εξέταση που βασίζεται στην ανίχνευση ακτινοβολίας από την εκπομπή ποζιτρονίων. Τα ποζιτρόνια είναι μικρά σωματίδια που εκπέμπονται από μια ραδιενεργό ουσία η οποία χορηγείται στον ασθενή. Η συγκεκριμένη εξέταση αποτελεί σημαντικό «εργαλείο» για την εξέταση της λειτουργίας των οργάνων, για τον έλεγχο της ροής του αίματος, για τη διάγνωση του καρκίνου αλλά και για τη διάγνωση νευρολογικών διαταραχών – από τη νόσο Αλτσχάιμερ ως την επιληψία. Αν και οι άνθρωποι είναι ευκολότερο να υποβληθούν σε τέτοιου είδους εξέταση καθώς μπορούν να μείνουν ακίνητοι εάν τους ζητηθεί, είναι επόμενο ότι ένα μικρό πειραματόζωο δεν είναι εύκολο να συμμορφωθεί σε αυτήν την εντολή.<br /><br />Βόλτα με το Ratcap<br /><br />Έτσι μέχρι σήμερα οι επιστήμονες υποβάλλουν τα ποντίκια και τους αρουραίους σε απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου αφού τους έχουν κάνει προηγουμένως γενική αναισθησία. Όπως σημειώνεται όμως τώρα στην επιθεώρηση «Nature Methods» η νέα συσκευή που ονομάζεται Ratcap (ακρωνύμιο για το Rat Conscious Animal Pet) επέτρεψε την αναλυτική μελέτη του εγκεφάλου αρουραίων ενόσω εκείνοι κινούνταν, γεγονός που θα προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες τόσο για την χημεία του εγκεφάλου όσο και για την συμπεριφορά τους.<br /><br />Ο νέος τομογράφος μοιάζει με ελισαβετιανό κολάρο και περιβάλλει το κεφάλι του ζώου στην περιοχή ανάμεσα στα μάτια και στα αφτιά. Ωστόσο ο αρουραίος μπορεί να βλέπει μπροστά μέσω μιας οπής που βρίσκεται στο μέσον της συσκευής.<br /><br />Με δεδομένο ότι ο τομογράφος ζυγίζει περί τα 250 γραμμάρια, βάρος μεγάλο για να μπορεί να το σηκώσει ένας αρουραίος, οι ερευνητές τον έχουν εξοπλίσει με ένα αντίβαρο το οποίο επιτρέπει στο ζώο να κινείται. «Το ζώο δεν αισθάνεται το βάρος της συσκευής, αντιλαμβάνεται όμως έναν βαθμό αδράνειας ενόσω κινείται» αναφέρει ο επικεφαλής της μελέτης Πολ Βάσκα.<br /><br />Αποκάλυψη τώρα …μυστικών του εγκεφάλου<br /><br />Προκειμένου να δείξουν τις δυνατότητες της συσκευής οι ερευνητές μέτρησαν με τον νέο τομογράφο την πρόσληψη ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή ο οποίος έχει αποδειχθεί από παλαιότερα πειράματα ότι εμπλέκεται στην ευερεθιστότητα και στο σύστημα της ανταμοιβής. Τα πειράματα αυτά είχαν διεξαχθεί σε αρουραίους που υποβλήθηκαν σε PET αφού προηγουμένως τους είχε γίνει αναισθησία.<br /><br />Τα πρώτα αποτελέσματα από το νέο πείραμα εξέπληξαν τους επιστήμονες. Καταρχάς εντοπίστηκαν επίπεδα ντοπαμίνης μικρότερα από τα αναμενόμενα με βάση προηγούμενες μελέτες στον εγκέφαλο των ζώων. Κατά δεύτερον ανιχνεύθηκε ντοπαμίνη στην παρεγκεφαλίδα, σε μια περιοχή του εγκεφάλου των αρουραίων η οποία δεν διαθέτει καν υποδοχείς για τον συγκεκριμένο νευροδιαβιβαστή.<br />Σύμφωνα με τον δρα Βάσκα τα πρώιμα αυτά πειράματα μαρτυρούν πόσα νευρολογικά μυστικά κρύβει ο εγκέφαλος τα οποία δεν είχαν γίνει αντιληπτά μέχρι σήμερα με τις συμβατικές τομογραφίες των πειραματοζώων. «Η καινούργια συσκευή μπορεί να μας δώσει καλύτερες πληροφορίες σχετικά με τον εγκέφαλο αφού τα ζώα δεν έχουν υποβληθεί σε αναισθησία. Παράλληλα μπορεί να παράσχει χρήσιμα στοιχεία για τη συμπεριφορά τους. Ετσι θα λάβουμε για πρώτη φορά συνδυασμό των πολύτιμων πληροφοριών»</span>.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhILRJtMi58UYdFDssyRlU31ueNTcKvbm35Iaucy50DUfNQZTeylqCJtGh1flm7KB_OMxOi0ZFIFqhq4GwDso8V7UUrozKl9_uPGRt1GmdO12aLjO7LPg9l1Ux7H0CCXy7Nsvu_fa3yuJQ/s1600/4359+Orange+flower-2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhILRJtMi58UYdFDssyRlU31ueNTcKvbm35Iaucy50DUfNQZTeylqCJtGh1flm7KB_OMxOi0ZFIFqhq4GwDso8V7UUrozKl9_uPGRt1GmdO12aLjO7LPg9l1Ux7H0CCXy7Nsvu_fa3yuJQ/s400/4359+Orange+flower-2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584287042201529026" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-size:130%;">Επερπάτησα την νύχτα μες στους δρόμους τ'ουρανού κι όσο ζήτησα μια αγάπη βρήκα δρόμους του καημού Έλα απ' τ'ακρωτήρι Παναγιά με πονάς Ήπια όλο το ποτήρι του καημού που κυβερνάς Στάθηκα κοντά στο κύμα κι έκανα μια προσευχή να σε φέρει ο πουνέντε να σε φέρει η βροχή.</span><br /><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/ABoXerwAcSo" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjee6r08E5tYSnOtMwjUr31MSgbHWcm2RPMbxLjR-jhc-QRcDnzjRm1F6K8DU2LzAXyJekah6oB6ccik28PXDN2CoiDSJxOEPAMrn6xvnuWQLqxWVRZFoSBLVtUpGUOvmJFCJntn3kUfw4/s1600/2330063848_881e0669b1_o.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjee6r08E5tYSnOtMwjUr31MSgbHWcm2RPMbxLjR-jhc-QRcDnzjRm1F6K8DU2LzAXyJekah6oB6ccik28PXDN2CoiDSJxOEPAMrn6xvnuWQLqxWVRZFoSBLVtUpGUOvmJFCJntn3kUfw4/s400/2330063848_881e0669b1_o.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584287308201488914" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-54418133664829857162011-03-10T08:03:00.000-08:002011-03-10T10:25:38.852-08:00Τα σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία υποστηρίζουν αρκετά από τα γιατροσόφια της γιαγιάς μας...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/Keefers_Photography12-41.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 488px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/Keefers_Photography12-41.gif" alt="" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated/Keefers_AnimatedWine.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 458px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated/Keefers_AnimatedWine.gif" alt="" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/5007115a.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/5007115a.gif" alt="" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/e518d630.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 796px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/e518d630.gif" alt="" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Το φαρμακείο της γιαγιάς...<br /></span></div><br /><br />Βότανα, λεμόνι, μέλι, μαγειρική σόδα, αλάτι, ξίδι και σκόρδο επιστρατεύονται για να ανακουφίσουν από τον πόνο, να απαλύνουν τον βήχα, να απαλλάξουν από τις ψείρες στα μαλλιά και να ρίξουν τον πυρετό. Τα σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία υποστηρίζουν αρκετά από τα γιατροσόφια της γιαγιάς μας.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Καταρράκτης</span><br /><br />Μελέτες δείχνουν ότι το τσάι του βουνού μπορεί να συμβάλει αποτελεσματικά στην πρόληψη της εμφάνισης καταρράκτη (Tomas -Barberan et al 1986), καθώς και θρόμβων (Villar et al 1985) και υπέρτασης (Paya et al 1985). Το τσάι του βουνού, το οποίο στη χώρα μας συλλέγεται από τον Όλυμπο, τον Ταΰγετο, τον Παρνασσό, την Εύβοια και την Κρήτη, δεν έχει διεγερτική δράση (σε αντίθεση με το κλασικό τσάι) και γι' αυτό μπορεί να καταναλωθεί και βράδυ χωρίς να επηρεάσει τον ύπνο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Τσιμπήματα</span><br /><br />Μπορείτε να ανακουφιστείτε από τον ερεθισμό του δέρματος που προκαλείται από τα τσιμπήματα των εντόμων, σύμφωνα με τους επιστήμονες της Κλινικής Μάγιο στις ΗΠΑ, βάζοντας στο πάσχον σημείο ένα διάλυμα από μαγειρική σόδα και νερό.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ψείρες</span><br /><br />Το ξίδι, διαλυμένο σε χλιαρό νερό, μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ψείρες στα μαλλιά. «Επί μία εβδομάδα, κάθε φορά που το παιδί γυρνά από το σχολείο, να καθαρίζετε σχολαστικά τα μαλλιά του με το διάλυμα αυτό και μια πολύ λεπτή χτένα», συμβουλεύει η επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πόπη Αναστασέα-Βλάχου. «Ετσι, μπορείτε να αποφύγετε τα τοξικά ψειροκτόνα με μαλαθείο».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πονοκέφαλος</span><br /><br />Με τα πρώτα σημάδια του πονοκεφάλου, να πίνετε ένα φλυτζάνι τσάι, όπως προτείνει η βρετανή διατροφολόγος δρ Τζέιν Κλαρκ. «Οι πονοκέφαλοι προκαλούνται από αλλαγές στα αγγεία», λέει. Μια μικρή δόση καφεΐνης φαίνεται να αναστρέφει αυτές τις αλλαγές».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Κράμπες στα πόδια</span><br /><br />Ενα ποτήρι τόνικ πριν από τον ύπνο μπορεί να προλάβει τις κράμπες, όπως αναφέρει o δρ Μάικ Ντίξον, επισκέπτης καθηγητής Ολιστικής Υγείας και Φροντίδας στο Πανεπιστήμιο του Γουεστμίνστερ στο Λονδίνο. To νερό τόνικ περιέχει φυσικά την ουσία κινίνη, που του δίνει την πικρή γεύση του. Η ουσία αυτή προλαμβάνει τους σπασμούς των μυών, που προκαλούν τον πόνο της κράμπας.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Κρυολόγημα</span><br /><br />Το φασκόμηλο περιέχει πολλά βιοενεργά συστατικά, όπως καμφορά (1437%), άλφα και βήτα καρυοφυλλένιο, ροσμαρινικό οξύ, χλωρογενικό οξύ, διτερπένια και φλαβονοειδή, όπως είναι η ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδης λουτεολίνη, σύμφωνα με τον κλινικό διαιτολόγο, αντιπρόεδρο του Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής, κ. Κ. Ξένο. Εχει αποδειχθεί ότι ασκεί ευεργετική δράση σε περιπτώσεις κρυολογήματος, λαρυγγίτιδας και φαρυγγίτιδας. Δεν συνιστάται η κατανάλωσή του κατά την εγκυμοσύνη ή τον θηλασμό.<br /><br />Ενα πικάντικο φαγητό, όπως ένα πιάτο με καυτό κάρι, μπορεί να ανακουφίσει από μια μπουκωμένη μύτη ή ένα πονεμένο αυτί, σύμφωνα με τον δρα Π. Γκρίφινς από την Κλινική Blemish του Μάντσεστερ. Αυτό κάνει τη μύτη και τα μάτια να τρέχουν, αποβάλλοντας τη βλέννα. Το σκόρδο, επίσης, βοηθά στην αποβολή της βλέννας, ενώ είναι επίσης γνωστό αντιικό, αντιβακτηριακό και αντιοξειδωτικό τρόφιμο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Βήχας</span><br /><br />Το μέλι πλούσιο σε φλαβονοειδή συνιστάται εδώ και αιώνες ως «φάρμακο» για τον βήχα. Ερευνα του Πολιτειακού Κολεγίου Ιατρικής της Πενσυλβάνια, σε 105 παιδιά που λάμβαναν μία έως δύο κουταλιές μέλι μισή ώρα πριν κοιμηθούν, διαπίστωσε ότι το μέλι δρα πιο αποτελεσματικά κατά του βήχα απ' ό,τι πολλά αντιβηχικά σιρόπια.<br /><br />Οι γαργάρες με αλατόνερο μπορούν να απομακρύνουν τα περιττά υγρά από τους φλεγμαίνοντες ιστούς στον λαιμό, με αποτέλεσμα να ελαττώνεται ο πόνος, όπως αναφέρει ο δρ Φ. Χέιγκεν, εκδότης του «Οδηγού με τα Σπιτικά Γιατροσόφια» (Mayo Clinic Book). Το αλατόνερο μαλακώνει επίσης την παχιά βλέννα στον λαιμό, διευκολύνοντας έτσι την αποβολή της. Μια άλλη λύση, σύμφωνα με τον «Οδηγό», είναι οι γαργάρες με μείγμα χλιαρού νερού με λίγες σταγόνες λεμόνι και μέλι (δεν συνιστάται για παιδιά).<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πυρετός</span><br /><br />Εάν το παιδί έχει πυρετό, να τοποθετήσετε στο μέτωπο και στα χέρια του χλιαρά επιθέματα με νερό και ταυτόχρονα να βάλετε τα πόδια του σε μια λεκάνη με χλιαρό νερό επί είκοσι λεπτά. «Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να αποφύγετε τα αντιπυρετικά φάρμακα, τα οποία τελευταία ενοχοποιούνται για παρενέργειες», λέει η κ. Βλάχου.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πληγές, εγκαύματα</span><br /><br />Ο γάλλος καθηγητής Μπ. Ντεκότ, διευθυντής του χειρουργικού τμήματος στο νοσοκομείο Λιμόζ, απέδειξε ότι το θυμαρίσιο μέλι (περιέχει θυμόλη, μια φαινόλη με αντισηπτικές ιδιότητες) βοηθά στην ταχύτερη επούλωση πληγών και εγκαυμάτων, δύο φορές μάλιστα πιο γρήγορα απ' ό,τι η ειδική γάζα.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Keefers_Beautiful%20Flowers/Keefers_BeautifulFlowers3398.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 406px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Keefers_Beautiful%20Flowers/Keefers_BeautifulFlowers3398.gif" alt="" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Κακή διάθεση</span><br /><br />Το φυτό υπερικό ή βαλσαμόχορτο ή χόρτο του Αγίου Ιωάννη αναφέρεται από τα αρχαία κιόλας χρόνια ότι μπορεί να μειώσει τη θλίψη. Μία ανάλυση 23 μελετών που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «British Medical Journal» έδειξε ότι είναι αποτελεσματικό στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της ήπιας έως μέτριας κατάθλιψης.<br /><br />«Επειδή όμως περιέχει δραστική ουσία η οποία μπορεί να αλληλεπιδράσει με φάρμακα, δεν πρέπει να λαμβάνεται χωρίς τη συμβουλή και παρακολούθηση του γιατρού» διευκρινίζει η ψυχίατρος του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής κ. Γ. Χαλκούση.<br /><br />Εάν υποφέρετε από αϋπνία, ένα φλιτζάνι τίλιο ή χαμομήλι με μέλι μπορεί να σας οδηγήσει στις αγκάλες του Μορφέα. «Τα ροφήματα αυτά έχουν χαλαρωτικές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσουν. Στις σοβαρές περιπτώσεις όμως δεν αρκούν» λέει η κ. Χαλκούση.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πεπτικό σύστημα</span><br /><br />Το δίκταµο χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως επουλωτικό ρόφημα. «Τελευταία επιβεβαιώθηκε η δράση του κατά του έλκους του στομάχου με πειράματα που έγιναν σε στελέχη ελικοβακτηριδίου του πυλωρού» λέει ο κ. Ξένος. «Τα κυριότερα συστατικά του αιθέριου ελαίου του δίκταμου είναι η καρβακρόλη (πανίσχυρη αντιμικροβιακή ουσία, την οποία συναντάμε επίσης στη ρίγανη και στο θυμάρι), η θυμόλη και η πουλεγκιόνη. Οι ουσίες αυτές έχουν ισχυρές αντισηπτικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες».<br /><br />Ηδη από την εποχή του Γαληνού υποστηριζόταν ότι η μαστίχα Χίου καταπολεμά τις φλεγμονές του στομάχου. Μελέτη επιστημόνων από το Νοσοκομείο του Νότιγχαμ στη Βρετανία έδειξε ότι η χρήση ακόμα και μικρής ποσότητας μαστίχας Χίου (ένα γραμμάριο την ημέρα) επί δύο εβδομάδες μπορεί να θεραπεύσει το έλκος.<br /><br />Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «The New England Journal of Medicine», καθώς και έρευνα του Tμήματος Φαρμακογνωσίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (με τον καθηγητή Α. Σκαλτσούνη), η μαστίχα μειώνει τη φλεγμονή που προκαλεί το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού στο στομάχι.<br /><br />Το χαμομήλι χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τις καταπραϋντικές και αντισηπτικές του ιδιότητες στο πεπτικό σύστημα, όπως και σε κάθε μόλυνση βλεννογόνου. Ερευνα του ImperialCollege στο Λονδίνο έδειξε ότι η κατανάλωσή του προκαλεί στα ούρα την εμφάνιση ουσιών (γλυκίνης και ιππουρικού οξέος), που μειώνουν τους μυικούς σπασμούς και καταπολεμούν τη φλεγμονή. Να αποφεύγεται από άτομα με διαπιστωμένη αλλεργία σε φυτά της οικογένειας Asteraceae/Compositae.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ουρολοιμώξεις</span><br /><br />Για να ανακουφισθείτε από τον πόνο που προκαλεί μια μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος (όπως η κυστίτιδα), αναμείξτε μισό κουταλάκι του τσαγιού διττανθαρκική σόδα σε ένα ποτήρι νερό και πίνετέ το μία έως δύο φορές την ημέρα, σύμφωνα με τη γυναικολόγο στο Νοσοκομείο Γυναικών του Μπέρμινγχαμ δρα Τζ. Μπάιρομ.<br /><br />Αυτό το διάλυμα αλλάζει το pH των ούρων και έτσι θα έχετε λιγότερα συμπτώματα καύσου στην περιοχή. Ενα ποτήρι χυμός κράνμπερι δύο φορές την ημέρα μπορεί επίσης να βοηθήσει την κατάσταση. Ο χυμός αυτός περιέχει ουσίες που εμποδίζουν τη δράση του Ε. coli, του βακτηρίου που είναι συχνά υπεύθυνο για τις κυστίτιδες.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Διάρροια</span><br /><br />Εάν το παιδί σας έχει διάρροια, λίγο νερό στο οποίο προσθέτετε λίγες σταγόνες λεμόνι μπορεί να βοηθήσει στην ελάττωση της κινητικότητας του εντέρου, καθώς και στην ενυδάτωση του παιδιού, σύμφωνα με την κ. Βλάχου.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Στοματίτιδα</span><br /><br />Η στοματίτιδα, χαρακτηριστική φλεγμονή που παρουσιάζεται σε ασθενείς υπό χημειοθεραπεία, μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία με την καθημερινή χρήση χαμόμηλου.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/5c4a6a2c.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 354px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/5c4a6a2c.gif" alt="" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ανοσοποιητικό</span><br /><br />«Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι το κόκκινο τσάι (Rooibos), που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια στην Αφρική ως όπλο κατά πολλών αλλεργικών συμπτωμάτων, είναι εξαίσιο ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος» λέει ο κ. Ξένος.«Το πλούσιο σε αντιοξειδωτικά Rooibos δεν περιέχει καφεΐνη, ούτε οξαλικό οξύ. Ετσι, μπορεί να καταναλώνεται άφοβα από όλες τις πληθυσμιακές ομάδες».<br /><br />Το φυτό των αστέρων του Χόλιγουντ, η εχινάκεα, περιέχει τη δραστική ουσία εχινακίνη. Η εχινακίνη είναι ένα γλυκοσίδιο που καταπολεμά τα βακτήρια σαν φυσικό αντιβιοτικό (6 mgr εχινακίνης αντιστοιχούν εργαστηριακά σε μία μονάδα πενικιλίνης), γεγονός που εξηγεί την αποτελεσματικότητα του φυτού σε στρεπτοκοκκικές και σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις.<br /><br />Σε κυτταρικό επίπεδο, η εχινακίνη ελαττώνει την παραγωγή της υαλουρονιδάσης, ενζύμου που καταστρέφει το υαλουρονικό οξύ και οδηγεί σε λύση του συνδετικού ιστού. Πρόσφατη μελέτη κατέδειξε τη συνεργιστική δράση της εχινάκεας με σκεύασμα σκόρδου στη μείωση της διάρκειας και της έντασης των συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Δερματίτιδα</span><br /><br />Ενα μπάνιο με βρώμη (μερικές κουταλιές βρώμης σε μια μπανιέρα γεμάτη με νερό) μπορεί να βοηθήσει όσους πάσχουν από ατοπική δερματίτιδα, όπως αναφέρουν οι ειδικοί της Κλινικής Μάγιο. Η βρώμη περιέχει αντιφλεγμονώδεις ουσίες (γνωστές ως αβενανθραμίδες), οι οποίες μειώνουν επίσης τον κνησμό.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Πονόδοντος</span><br /><br />Μπορείτε να ανακουφισθείτε από τον πονόδοντο βουτώντας μια μπατονέτα σε έλαιο γαρίφαλου και απλώνοντάς το απευθείας στην περιοχή για ένα δύο λεπτά, κατά τον οδοντίατρο δρα Φίλιπ Στέμερ από την Κλινική Teeth For LIfe του Λονδίνου. Τα γαρίφαλα έχουν παυσίπονες ιδιότητες και γι' αυτό γερμανοί γιατροί επινόησαν πρόσφατα ένα ταχύ αναισθητικό που βασίζεται σε αυτό το φυτό. Μπορείτε να βρείτε το έλαιο γαρίφαλου σε καταστήματα με είδη υγιεινής διατροφής.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Γερά δόντια</span><br /><br />Να περνάτε απαλά τα δόντια και τα ούλα των βρεφών 6 έως 15 μηνών με μια μπατονέτα βουτηγμένη σε διάλυμα από τσάι, με ελάχιστη μαγειρική σόδα (στη μύτη του κουταλιού). «Το τσάι περιέχει φθόριο και με τον τρόπο ατό γίνεται μια τοπική φθορίωση», λέει η κ. Βλάχου.<br /><br />Ρεπορτάζ: Μαίρη Κατσανοπούλου<br /><br />Πηγή : <span style="font-size:85%;">ΤΑ ΝΕΑ</span> Ένθετο Υγεία<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Keefers_Animated%20Flowers/Keefers_BeautifulFlowers3030-1-1.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 566px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Keefers_Animated%20Flowers/Keefers_BeautifulFlowers3030-1-1.gif" alt="" border="0" /></a><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/MfVbZOO76qo" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/75b481a1.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 444px;" src="http://i415.photobucket.com/albums/pp236/Keefers_/Animated%20Roses/75b481a1.gif" alt="" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-5694345833309185622011-02-24T07:37:00.001-08:002011-02-24T09:38:12.303-08:00Όταν έχουμε ερωτική διάθεση είναι βέβαιο ότι το τελευταίο πράγμα που περνάει απ' το μυαλό μας είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhwpMVpJS9z82ct2Ia149Yh1Bum5UugrzwklNPXfS4X2kaVevqRuJYmIg67YmRz5W8HAJwpaHaKyk6ZRhFC2YsJYTbyD0jusCh3xtgIhW0x-UcpaJ70YudHbnCiF6VFuyb5uQV9ByuNVY/s1600/lovers-at-sunset.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 301px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhwpMVpJS9z82ct2Ia149Yh1Bum5UugrzwklNPXfS4X2kaVevqRuJYmIg67YmRz5W8HAJwpaHaKyk6ZRhFC2YsJYTbyD0jusCh3xtgIhW0x-UcpaJ70YudHbnCiF6VFuyb5uQV9ByuNVY/s400/lovers-at-sunset.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577289615430736850" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0U-ANBDE2VhqYEukjNdDRND8TOs4YN3OWCUGyWXN-B5W_6pVzfZ25ObK8eUzGYKqpo468sgF_CvRrP3D4JY4KXuP3et2cLpiUTZtKMVwTLhIyHh9cu7DJEWA4v8cfkrBD4bZKIA6OY0U/s1600/In-Love.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 296px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0U-ANBDE2VhqYEukjNdDRND8TOs4YN3OWCUGyWXN-B5W_6pVzfZ25ObK8eUzGYKqpo468sgF_CvRrP3D4JY4KXuP3et2cLpiUTZtKMVwTLhIyHh9cu7DJEWA4v8cfkrBD4bZKIA6OY0U/s400/In-Love.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577289693995198130" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKV-0MQzs7LD4IGgY9pVC7Dd93pkDFEAbjbFS1QTlvILJA2pYw3qrkb7H-UiXk_QKsn8mpcVwknnNnH3KA_k6XJImHFd-KTi0QS8WI3jejPX2Sz2amH4M3i96np3LrgwJBszZny9q8qtM/s1600/soulmates.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 295px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKV-0MQzs7LD4IGgY9pVC7Dd93pkDFEAbjbFS1QTlvILJA2pYw3qrkb7H-UiXk_QKsn8mpcVwknnNnH3KA_k6XJImHFd-KTi0QS8WI3jejPX2Sz2amH4M3i96np3LrgwJBszZny9q8qtM/s400/soulmates.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577289541139940162" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0dPYLAubGsPjUS7KxiDhKf_-dyIEU9zuIjmyz4SbNOX2MgrV1ezqmpZb8CLhS0EzGdSvJLHZqAZ3f0otifoSmXwzFhjaeN1_2NKbS0-ClczQGkIRIEVsxz1zWhYCREG3d5K2Slo7DIA/s1600/tender-embrace.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 314px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0dPYLAubGsPjUS7KxiDhKf_-dyIEU9zuIjmyz4SbNOX2MgrV1ezqmpZb8CLhS0EzGdSvJLHZqAZ3f0otifoSmXwzFhjaeN1_2NKbS0-ClczQGkIRIEVsxz1zWhYCREG3d5K2Slo7DIA/s400/tender-embrace.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577289446630431778" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ κάνει καλό στην Υγεία</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Όταν έχουμε ερωτική διάθεση είναι βέβαιο ότι το τελευταίο πράγμα που περνάει απ' το μυαλό μας είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος ή η διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Ωστόσο, το καλό σεξ, μας προσφέρει όχι μόνο αυτά τα οφέλη αλλά και πολλά ακόμη.<br /><br />Όπως εξηγεί ο Δρ Τζόι Ντέιβιντσον ψυχολόγος-σεξολόγος «πολλοί άνθρωποι εκπλήσσονται στο άκουσμα τέτοιων επιδράσεων του σεξ. Ωστόσο, η επιστήμη εξακολουθεί να μελετά πως η σεξουαλικότητά μας, προσθέτει πλεονεκτήματα και ενισχύει την ζωή και την υγεία μας, τόσο οργανικά όσο και ψυχολογικά».<br /><br />Το σεξ μπορεί λοιπόν να επηρεάσει κατά πολλούς τρόπους θετικά στην υγεία μας. Τα ακόλουθα δέκα οφέλη είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένα.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Το Σεξ ανακουφίζει το Στρες</span></span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Ένα μεγάλο όφελος του σεξ είναι η μείωση της αρτηριακής πίεσης του αίματος και συνολικά του στρες, σύμφωνα με μελέτη που έγινε στην Σκοτία και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο <span style="font-weight: bold;">Biological Psychology</span>. Η μελέτη έγινε σε δείγμα 24 γυναικών και 22 ανδρών που τηρούσαν αρχείο της σεξουαλικής τους δραστηριότητας. Οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε στρεσογόνες καταστάσεις, όπως μια δημόσια ομιλία και αριθμητικές πράξεις, και κατέγραψαν τις τιμές της αρτηριακής τους πίεσης και την ανταπόκριση τους στο στρες. Όσοι είχαν ερωτική επαφή είχαν καλύτερες αντιδράσεις στο στρες, συγκριτικά με τα άτομα που είχαν εμπλακεί σε άλλες σεξουαλικές συμπεριφορές ή απείχαν παντελώς.<br /><br />Μια άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε επίσης στο Biological Psychology έδειξε ότι η συχνή ερωτική επαφή σχετίζεται με χαμηλότερη διαστολική αρτηριακή πίεση στους συντρόφους που συζούσαν. Τέλος, μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η σωματική επαφή μεταξύ των ερωτικών συντρόφων συντελεί σε μείωση της αρτηριακής πίεσης των γυναικών.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ ενισχύει το Ανοσοποιητικό Σύστημα</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Η καλή σεξουαλική υγεία ενδεχομένως να μεταφράζεται και σε καλή σωματική υγεία. <span style="font-weight: bold;">Η ερωτική επαφή μια ή δυο φορές την εβδομάδα έχει σχετιστεί με υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων ανοσοαιμοσφαιρίνης Α (IgA) που προστατεύουν τον οργανισμό μας από το κοινό κρυολόγημα και άλλες λοιμώξεις</span>. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Wilkes των ΗΠΑ πήραν δείγματα σιέλου, που περιέχει IgA από 112 φοιτητές που είχαν δώσει πληροφορίες για τη συχνότητα των ερωτικών επαφών τους.<br /><br />Όσοι έκαναν συχνά σεξ (μια με δύο φορές την εβδομάδα) είχαν υψηλότερα επίπεδα IgA συγκριτικά με τις άλλες τρεις ομάδες, που ανέφεραν αποχή, ερωτική επαφή λιγότερο από μια φορά την εβδομάδα, ή σεξ περισσότερες από τρεις φορές την εβδομάδα.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Με το Σεξ καίμε Θερμίδες</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Τριάντα λεπτά ερωτικής επαφής συντελεί στην απώλεια 85 θερμίδων ή και περισσότερων. Μπορεί να ακούγεται ως υπερβολή, αλλά το σεξ είναι μια μορφή σωματικής άσκησης, και όπως σημειώνει η Δρ Πάττι Μπρίτον πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Σεξουαλικής Επιμόρφωσης και Θεραπείας <span style="font-weight: bold;">«τόσο από σωματική όσο και από ψυχολογική σκοπιά, το καλό σεξ είναι σαν μια καλώς εκτελούμενη άσκηση στο γυμναστήριο»</span>.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ βελτιώνει την Καρδιαγγειακή Υγεία</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Ενώ αρκετοί ηλικιωμένοι ανησυχούν ότι η προσπάθεια που καταβάλουν κατά την ερωτική πράξη μπορεί να τους προκαλέσει προβλήματα, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με ερευνητές από την Αγγλία που δημοσίευσαν την εργασία τους στο επιστημονικό έντυπο <span style="font-weight: bold;">Journal of Epidemiology and Community Health</span>, η συχνότητα της ερωτικής επαφής δεν σχετίζεται με το εγκεφαλικό επεισόδιο, τουλάχιστον στο δείγμα των 914 ανδρών που είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση 20 χρόνια.<br /><br />Και τα καρδιαγγειακά οφέλη του σεξ δεν σταματούν εδώ. <span style="font-weight: bold;">Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ερωτική επαφή μια με δύο φορές την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο μοιραίου εμφράγματος στο μισό για τους άνδρες, συγκριτικά με αυτούς που κάνουν σεξ λιγότερο από μια φορά τον μήνα</span>.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG3ATHi4t9rhCivo0CgRK8VQX9tGHOMS9iKzkoYXOHCYKly5JOTVpDJ7-mTDdp-LiqnG6UQv4c05pPVr3SQZ-_r9_YYXsDnLdiH4OC1tk7fcIY8DmAeYHeXOW-jsUiULqqat_RgRON1bU/s1600/210012508_369eb47dee.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 313px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG3ATHi4t9rhCivo0CgRK8VQX9tGHOMS9iKzkoYXOHCYKly5JOTVpDJ7-mTDdp-LiqnG6UQv4c05pPVr3SQZ-_r9_YYXsDnLdiH4OC1tk7fcIY8DmAeYHeXOW-jsUiULqqat_RgRON1bU/s400/210012508_369eb47dee.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577310516751646674" border="0" /></a><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ αυξάνει την Αυτοεκτίμηση</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης είναι ένας από τους 237 λόγους που οι κάνουμε σεξ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης του Πανεπιστημίου του Τέξας που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο <span style="font-weight: bold;">Archives of Sexual Behavior</span>.<br /><br />Σύμφωνα με την σύμβουλο γάμου και οικογένειας Τσίνα Ογκντεν από το Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης <span style="font-weight: bold;">«το σεξ ενισχύει την αυτοεκτίμηση και ένας λόγος που συνήθως οι άνθρωποι κάνουν σεξ είναι για να αισθανθούν καλύτερα. Το καλό σεξ δε ξεκινά από την αυτοεκτίμηση του ατόμου και την ενισχύει ακόμη περισσότερο. Αν η ερωτική επαφή είναι τρυφερή και υπάρχει ψυχική επαφή μεταξύ των μελών του ζεύγους, τότε σίγουρα η αυτοεκτιμήση αμφοτέρων αυξάνεται κατακόρυφα»</span>.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ βελτιώνει την Οικειότητα</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-weight: bold;">Η ερωτική πράξη και ο οργασμός αυξάνουν τα επίπεδα της οξυτοκίνης, της ορμόνης της αγάπης, που βοηθά τα άτομα να συνδέονται μεταξύ τους και να αναπτύσσουν εμπιστοσύνη ο ένας προς τον άλλον</span>. Επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια του Πίτσμπουργκ και της Βόρειας Καρολίνα έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 59 προ-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες πριν και μετά την ένθερμη επαφή με τους συζύγους ή συντρόφους τους που κατέληγε με μια τρυφερή αγκαλιά. Διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερη επαφή υπήρχε, τόσο υψηλότερα ήταν τα επίπεδα της οξυτοκίνης.<br /><br />Η οξυτοκίνη μας επιτρέπει να αισθανόμαστε την ανάγκη της ανάπτυξης συναισθηματικών δεσμών με τους ανθρώπους. Και όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα της τόσο εντονότερη η πιθανότητα να αισθανόμαστε γενναιόδωροι με τους ανθρώπους γύρω μας.<br /><br />Αρα λοιπόν αν ξαφνικά αισθανθείτε γενναιόδωροι προς τους συνανθρώπους και τον σύντροφο σας, «χρεώστε το» στην ορμόνη της αγάπης.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ μειώνει τον Πόνο</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-weight: bold;">Καθώς η οξυτοκίνη αυξάνεται κατακόρυφα, αυξάνονται και οι ενδορφίνες και ο πόνος μειώνεται</span>. Αρα λοιπόν, αν υποφέρετε από πονοκέφαλο, προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο ή έχετε πόνους στις αρθρώσεις, θα διαπιστώσετε την βελτίωση των συμπτωμάτων αυτών μετά από την ερωτική επαφή.<br /><br />Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο <span style="font-weight: bold;">Bulletin of Experimental Biology and Medicine</span>, 48 εθελοντές που έκαναν χρήση εισπνεόμενης οξυτοκίνης και στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε τεστ πόνου, διαπιστώθηκε ότι ο πόνος μειωνόταν στο μισό.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ μειώνει τον κίνδυνο Καρκίνου του Προστάτη</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Η συχνή εκσπερμάτωση, ειδικά στους νεαρούς άνδρες που διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους, συντελεί σε μείωση του κινδύνου εκδήλωσης καρκίνου του προστάτη μετέπειτα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο <span style="font-weight: bold;">British Journal of Urology International</span>. Όταν εξετάστηκαν οι άνδρες του δείγματος που διαγνώστηκαν με καρκίνο του προστάτη και εκείνοι που παρέμεναν υγιείς, δεν διαπιστώθηκε σχέση μεταξύ καρκίνου του προστάτη και του αριθμού των ερωτικών συντρόφων που είχαν οι άνδρες μετά τα 30, 40 ή 50 έτη.<br /><br />Ωστόσο, οι άνδρες που είχαν πέντε ή περισσότερες εκσπερματώσεις την εβδομάδα όταν ήταν 20 ετών και άνω, μείωναν τον κίνδυνο να προσβληθούν από καρκίνο του προστάτη κατά το ένα τρίτο.<br /><br />Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο <span style="font-weight: bold;">Journal of the American Medical Association</span> έδειξε ότι η συχνή εκσπερμάτωση (21 ή περισσότερες φορές μηνιαίως) σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του προστάτη στους ηλικιωμένους άνδρες, συγκριτικά με τις σπανιότερες εκσπερματώσεις (τέσσερις με επτά κάθε μήνα).<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ δυναμώνει τους Μύες της Πυέλου</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Για τις γυναίκες, οι ασκήσεις<span style="font-weight: bold;"> Kegel</span> κατά τη διάρκεια του σεξ προσφέρουν αρκετά οφέλη. Περισσότερη ευχαρίστηση, αλλά και ενδυνάμωση της πυέλου, ελαχιστοποιώντας έτσι τον κίνδυνο εκδήλωσης ακράτειας ούρων μετέπειτα. <span style="font-weight: bold;">Μια βασική άσκηση Kegel είναι η σύσφιξη των μυών της πυέλου (μετρώντας αργά μέχρι το τρία), μιμούμενη την προσπάθεια συγκράτησης της ροής των ούρων, κατά την διάρκεια κένωσης της ουροδόχου κύστης</span>.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Το Σεξ συντελεί σε καλύτερο Ύπνο</span><br /></div><span style="font-size:130%;"><br />Η οξυτοκίνη που εκκρίνεται κατά τη διάρκεια του οργασμού προάγει επίσης και την ύπνωση. <span style="font-weight: bold;">Η επάρκεια ύπνου έχει σχετιστεί με μια ομάδα πλεονεκτημάτων, όπως διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους και άριστων τιμών της αρτηριακής πίεσης</span>. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που μετά την ερωτική επαφή πολλοί άνθρωποι αισθάνονται νύστα.</span><br /><br />health.in.gr<br />Πηγή:WebMD<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsbieetPy6E5V-nhBVEesmCJjjNxrMrlrI-FFAOEuI-KkTBgwOG40ABqWZ8YtmzJpzMCqjgazldLPmrzPntMwjv5wXOhp0p0DeAlfeLuf53FfEwdPoqmiow1GazpWgvhTlgrK0QXzHbi0/s1600/kardia_triantafylla300.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsbieetPy6E5V-nhBVEesmCJjjNxrMrlrI-FFAOEuI-KkTBgwOG40ABqWZ8YtmzJpzMCqjgazldLPmrzPntMwjv5wXOhp0p0DeAlfeLuf53FfEwdPoqmiow1GazpWgvhTlgrK0QXzHbi0/s400/kardia_triantafylla300.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577310604872040514" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Que son los Besos?<br /><br /></span>Escrito por <span style="font-weight: bold;">Rafael Castillo E</span><br /><br />Hay besos de amor y de pasión,<br />hay besos de Judas de traición,<br />hay besos de lujuria y pecado,<br />hay besos de respeto en la mano,<br />hay besos de amistad y caridad,<br />besos de amor de madre,<br />en la frente o las mejillas,<br />besos que se dan por piedad,<br />de hipocresía o de cariño,<br />hay besos tiernos de niños,<br />hay besos que se desean,<br />besos que se niegan,<br />besos que se lanzan,<br />de compromiso y saludo;<br />hay besos que vuelan con el olvido,<br />un beso de amor no se le da a cualquiera,<br />como el pasodoble lo narra,<br />esos se llevan muy dentro del alma,<br />un beso es mágico, es entrega,<br />es cerrar los ojos y un abrir de corazones,<br />es lazo de unión de dos atrevidas almas,<br />son de un amor el vivir,<br />perfuman y hacen vibrar el corazón,<br />son el regalo de una ilusión,<br />son el despertar de un sueño,<br />hay besos que se anidan por doquiera,<br />besos que corren por la venas,<br />labios de tentación, bocas de deseo,<br />los besos son palabras de Dios,<br />besos que lloran por ti,<br />besos!, no puedo vivir sin ellos,<br />hoy quisiera soñar así,<br />yo quisiera un beso tuyo,<br />aunque pasajero fuera,<br />pero de amor, sincero, y puro.<br /><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/oclF-vtu-wo" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-njIB996oHvILlj4TTtEjfELPmElB5jVqSmWmWQ4xDA87kxYcD0sYkfyYPi2ReALd1pAxY17fhpP_gQSkU0AI_3bCgJMmQrQfsxGENxLFkCRPu5snBBjnTOk9YV0bmqt6J7MbWNu9sTI/s1600/triantafylla_19327.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 174px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-njIB996oHvILlj4TTtEjfELPmElB5jVqSmWmWQ4xDA87kxYcD0sYkfyYPi2ReALd1pAxY17fhpP_gQSkU0AI_3bCgJMmQrQfsxGENxLFkCRPu5snBBjnTOk9YV0bmqt6J7MbWNu9sTI/s400/triantafylla_19327.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577310710146762770" border="0" /></a></span><span style="font-size:130%;"><br /></span></div>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8175872671901813926.post-73559195239063087602011-02-22T02:39:00.000-08:002011-02-22T04:43:05.423-08:00Θα δεις τις καρδιές ν' ανοίγουν σαν το τριαντάφυλλο στο φως της αυγής..Όμηρος Αβραμίδης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGJCfBenVV_EsavGfiQ77YRcyF7YgqO0r-Fq51pnR-G3Nrd4rW_oeDiYi3CoUH1BKCEM3n1YVIyZbNQz3PJCHkyZG8TzJYWfxkwgfwRJ90KOMNAEGvgvY6D5IuPfy8nA_a9h7ETM0BCgs/s1600/agua-rosas-propiedades.jpg"><br /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://i562.photobucket.com/albums/ss62/Artfutura/Keefers_Flowers2017.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 666px;" src="http://i562.photobucket.com/albums/ss62/Artfutura/Keefers_Flowers2017.gif" alt="" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Όμηρος Αβραμίδης<br />Η Αγάπη είναι το μυστικό<br /></span></div><br /><span style="font-size:130%;">Ο ουρανός απειλεί άγριος και σιωπηλός.<br /><br />Η γη σε ατάραχη αναμονή παρακολουθεί τα παιδιά της που τρέχουν βιαστικά στις φωλιές τους. Τα δέντρα παρακολουθούν βουβά την αντιπαράθεση, τα πουλιά προβάλλουν το κεφάλι ανήσυχα από τα καταφύγιά τους, κι εγώ προχωρώ με ρυθμικά βήματα προς το πάρκο.<br /><br />Ψυχή δεν υπάρχει γύρω.<br /><br />Ψυχή δεν κυκλοφορεί μέσα.<br /><br />Μόνο τα σκουλήκια αγαπούν την κακοκαιρία. Μόνο τα σκουλήκια την αψηφούν.<br /><br />Μπαίνω στο έρημο πάρκο, το διασχίζω προσπερνώντας παγκάκια και δέντρα, φτάνω στην άκρη του και χώνομαι στο άλσος.<br /><br />Τα σκουλήκια κι οι άνθρωποι, μονολογώ.<br /><br />Προχωρώ. Προχωρώ ολοένα και πιο βαθιά μέσα στην υγρασία και τη μούχλα του χειμωνιάτικου άλσους, μέσα στη σκοτεινιά και τη σαπίλα του. Τούτη τη στιγμή, μήτε το περιβάλλον μήτε το περιβαλλόμενο μπορεί να γεννήσει σκέψεις κι εικόνες αυτού του ίδιου μέρους λουσμένου στο φως, εικόνες ανοιξιάτικες, μοσχομυρισμένες.<br />Μόνο μαυρίλα στέλνει το σύμπαν, το έξω και το μέσα.<br /><br />Προχωρώ και σκέφτομαι κι αγκομαχώ να χωθώ στο έρεβος, όσο γίνεται πιο βαθιά, πνιγμένος στο φόβο μην ακροπροβάλει απρόσμενη ηλιαχτίδα, αταίριαστη με το χώρο και το χρόνο, κι έρθει ακάλεστο χαμόγελο να χαλάσει το θρήνο.<br /><br />Προχωρώ σκυφτός με τα χέρια στις τσέπες και το στήθος βαρύ σαν μολύβι. Κανένα θόρυβο δεν ακούω, ούτε καν των βημάτων μου στο βρεγμένο χώμα. Μόνο ανεπαίσθητους συριγμούς από τα κλαράκια των θάμνων που τινάζονται νευρικά στο πέρασμά μου, ενοχλημένα από το άγγιγμα των ποδιών μου. Προχωρώ μέσα στο σκοτεινό άλσος, αδιάφορος για την κατεύθυνση, για τον προσανατολισμό για τη διέξοδο. Προχωρώ. Βαδίζω ώρες ατέλειωτες, σ'ένα άλσος τόσο δα, χωρίς να φτάνω σε ξέφωτο, χωρίς να βλέπω άκρη, χωρίς να νοιάζομαι για άκρη. Κι ο ουρανός απειλεί και μένει άπραγος, λες και τον παγώνει η περιέργεια για το μοναχικό πλάνητα.<br /><br />Και, να, έρχονται τα μπουμπουνητά κι οι καταρράχτες, και τινάζω το κεφάλι μου σαν πάπια που μόλις βύθισε το ράμφος της στη λίμνη. Κάθομαι σ' ένα σωρό από ξερά κλαδιά και νιώθω το νερό να με ξεπλένει, νιώθω, ανενόχλητος, το κρύο να σουβλίζει το κορμί μου, κάθομαι εκεί, ένα ασήμαντο χαμένο σκουλήκι μέσα στο χαοτικό σύμπαν, ένα μικρόβιο κολλημένο στο σωλήνα μιας αποχέτευσης, ένας ιός απρόσβλητος από αντιβιοτικά, μια απειροελάχιστη κουκίδα μέσα σε μια μαύρη τρύπα, ένα μόριο σκόνης που στροβιλίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μια αέρινη δίνη.<br /><br />Κάθομαι εκεί, πολλή ώρα, ενωμένος με το σύμπαν, με συνδετικό ιστό τη βροχή και την καταχνιά και τη μαυρίλα, και το σώμα μου διαλύεται στο νερό, γίνεται χυλός, λιώνει και στάζει στο χώμα.<br /><br />'Οχι, φωνάζω την έσχατη στιγμή, και κάνω ν' απλώσω το χέρι μου, ένα χέρι σαν πλοκάμι αμοιβάδας. Για να πιαστώ...Από πού;<br /><br />Μια παρουσία! Μια λάμψη, ένα φως, μια ζεστασιά, ένα χαμόγελο. Το νερό πέφτει γύρω του και δεν τον αγγίζει σαν να 'χει πάνω του μια διάφανη πανοπλία. Το βλέμμα μου ανεβαίνει στο πρόσωπό του που χαμογελά και λάμπει σαν ήλιος, κι αποπνέει γαλήνη, θαλπωρή.<br /><br />Αρχίζω να παίρνω πάλι σχήμα, όγκο, βάρος, αισθάνομαι από κάτω μου το σωρό από τα ξερόκλαδα. Κι όσο κοιτάζω εκείνο το πρόσωπο τόσο νιώθω τη ζεστασιά του κι ο χώρος γεμίζει φως, ένα φως που διαπερνά το είναι μου και διώχνει την καταχνιά μου.<br /><br />Τον κοιτάζω εκστατικός. Εκείνος απλώνει τα χέρια του σαν φτερούγες, σαν κλαδιά δέντρου. Πουλιά και πεταλούδες με πολύχρωμα φτερά έρχονται από παντού, κάθονται στα χέρια, στα μαλλιά, στα γένια του, κελαηδούν, και ζώα κι ερπετά του δάσους μαζεύονται γύρω του και κινούνται σαν χαρούμενα σκυλιά μπροστά στ' αφεντικό τους. Δυο λίμνες γαλήνιες τα δυο του μάτια, δυο ήλιοι που φωτίζουν και ζεσταίνουν, κι η αντάρα της φύσης και της ψυχής σβήνει καθώς ατενίζω μαγεμένος το γλυκό, αστραφτερό πρόσωπο.<br /><br />-Ποιος είσαι; τον ρωτώ. Το’πα νοερά μα ξέρω πως μ' άκουσε. Δεν απαντά, μα πλαταίνει το χαμόγελό του. Κι η φύση όλο και ημερεύει και του παραστέκεται.<br />-Πώς γαλήνεψες τη φύση και την ψυχή μου; ρωτώ πάλι νοερά.<br /><br />-Πώς μάγεψες τα πουλιά και τα ζώα και τα ερπετά;<br /><br />Το πρόσωπό του συνεχίζει να χαμογελά, τα χείλη του σχηματίζουν κάποιες λέξεις:<br />Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.<br />Κι ύστερα με πλησιάζει κι ακουμπά την παλάμη του στο στήθος μου.<br />Γύρνα στο σπίτι σου, στη γυναίκα σου, στα παιδιά σου. Γύρνα στο γραφείο και στην επιχείρησή σου.<br /><br />Πάρε τούτο το μαγικό κλειδί που το λένε ΑΓΑΠΗ.<br />Χρησιμοποίησέ το.<br /><br />Πες στον καθένα "Σ' ΑΓΑΠΩ".<br /><br />Θα δεις τις καρδιές ν' ανοίγουν σαν το τριαντάφυλλο στο φως της αυγής.<br /><br />Κι ύστερα χάνεται.<br /><br />Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Τόσο απλό. Τόσο θαυματουργό. Γυρίζω την πλάτη μου στη μούχλα του χειμώνα και τη σαπίλα, τραβάω για τον κόσμο που μ' έκλεισε έξω, που τον έκλεισα έξω. Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο από την αχρησία, χαμένο μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω από την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ζήλια, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι.<br /><br />Κι ο κόσμος μου γεμίζει φως.<br /></span><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/9XVNR3Epcdg" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir0CSgk0Qwum-gUk22j44kiYnMhLmwO8ZSox3qw5tbqNwigPR8pqgXo7Dc0-zEw7UCfnFBwdPyfb0nTaaNPkW-3uQoip8YVsa-PdFyTxDN8SANkUxENj15ix3y_4cqj7U4RmbQy5zmxRA/s1600/rose_bouquet-dsc00966-a1-900.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 304px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir0CSgk0Qwum-gUk22j44kiYnMhLmwO8ZSox3qw5tbqNwigPR8pqgXo7Dc0-zEw7UCfnFBwdPyfb0nTaaNPkW-3uQoip8YVsa-PdFyTxDN8SANkUxENj15ix3y_4cqj7U4RmbQy5zmxRA/s400/rose_bouquet-dsc00966-a1-900.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576473666647476306" border="0" /></a>mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com2