Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

We shall not sleep, though poppies grow in Flanders fields Δεν θα κοιμηθούμε ποτέ, όσο φυτρώνουν παπαρούνες στις πεδιάδες της Φλάνδρας John McCrae

















Παπαρούνα (Παπάβερ η Ροϊάς - Papaver rhoeas)

Αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες φυτό η παπαρούνα ανήκει στην τάξη των Μηκωνωδών (Ranunculales) και στην οικογένεια Μηκωνοειδών (Papaveraceae).

Οι παπαρούνες βρίσκονται στις Εύκρατες και ψυχρές περιοχές της γης. Χαρακτηριστικά τους είναι τα φύλλα τους , που είτε αναπτύσσονται μέσα σε λοβό είτε είναι κομμένα σε διάφορα μέρη, διασκορπισμένα ,η ύπαρξη ενός γαλακτικού υγρού στο βλαστό , καθώς και τα μεγάλα τους άνθη που φύονται μεμονωμένα σε μίσχους άφυλλους ή σε φυλλώδης βλαστούς.

Ο καρπός της παπαρούνας είναι πολύσπερμη κάψα.

Υπάρχουν πολλά είδη παπαρούνας (100 περίπου) που είτε είναι αυτοφυή λουλούδια των αγρών είτε καλλιεργούνται.

Το πιο σημαντικό είδος του γένους είναι η Μήκων η υπνοφόρος γνωστή με τις ονομασίες παπαρούνα και αφιόνι. Είναι ιθαγενές της Ελλάδας, ετήσιο φυτό που ανθίζει την άνοιξη. Τα φύλλα της είναι οδοντωτά ασημοπράσινα και τα άνθη της είναι πλατιά κυανοπορφυρά. Το φυτό καλλιεργείται για τους καρπούς του που από το χυμό τους λαμβάνεται το όπιο και για τα σπόρια του, που δεν έχουν υπνωτικές ιδιότητες, και χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό και ζωοτροφή. Αυτό το είδος παπαρούνας είναι γνωστό από την αρχαιότητα και τα σπόρια της τα χρησιμοποιούσαν σαν μπαχαρικό από τα αρχαία χρόνια. Τέτοια σπόρια βρέθηκαν σε ανασκαφές που έγιναν σε παραλίμνιους οικισμούς στην Ελβετία.

Άλλες ποικιλίες καλλιεργούνται για τα πολύχρωμα άνθη τους και είναι καλλωπιστικά φυτά σε κήπους και πάρκα.

Πάντως το πιο γνωστό είδος στην Ελλάδα είναι η κοινή παπαρούνα των αγρών, επιστημονική ονομασία παπαρούνα rhoeas ,μικρό λουλούδι, με κόκκινα άνθη ,μαύρα στη βάση τους, που ανθίζουν την άνοιξη, δίνοντας μαζί με τις μαργαρίτες ένα χαρακτηριστικό χρώμα στην Ελληνική ύπαιθρο.
el.wikipedia.org





Παπαρούνα (Παπάβερ η Ροϊάς - Papaver rhoeas)

Ανήκει στην οικογένεια Παπαβερίδες (Papaveraceae) και περιλαμβάνει πολυάριθμα είδη (υπάρχουν δέκα ποικιλίες παπαρούνας στην Ελλάδα). Πιο διαδεδομένη είναι η Μήκων η Ροιάς, η κόκκινη παπαρούνα των λιβαδιών, που έχει στεφάνη έντονου κόκκινου χρώματος (σπανιότατα λευκό). Αρκετά συγγενικά είδη αυτοφύονται στην Ελλάδα όπως τα: Π. η Αργεμώνη, Π. το υβρίδιο, Π. η μελανοβαφής, Π. το Άπουλο κλπ. Το είδος Π. η υπνοφόρος σε άλλες χώρες καλλιεργείται για την παραγωγή οπίου. Το όνομά της όπως λέει ο Διοσκουρίδης το πήρε γιατί ρίχνει γρήγορα το άνθος της. Ο Θεόφραστος προσθέτει ότι φυτρώνει ανάμεσα στα κριθάρια σαν παράσιτο.

Η παπαρούνα ήταν ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα, στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας. Οι αρχαίοι γνώριζαν καλά τις υπνωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες του φυτού, καθώς οι γιοι του Άδη ο Ύπνος και ο Θάνατος παριστάνονταν να κρατούν παπαρούνες στα χέρια τους. Είναι προφανής ο συμβολισμός της χρήσης του φυτού καθώς από τον ύπνο που μπορεί να προκαλέσει η κοινή παπαρούνα (Μήκων η Ροιάς Papaver Rhoeas) φθάνουμε στον θάνατο που μπορεί να προκαλέσει η οπιούχος παπαρούνα (Μήκων η υπνοφόρος Papaver somniferum).

Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από το σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.

Τα παραπάνω είδη παπαρούνας είναι φυτά μονοετή, με βλαστό ύψους 20 – 50 εκ. συνήθως και φύλλα πτεροσχιδή και οδοντωτά. Έχει άνθη μεγάλα, κόκκινα στα περισσότερα είδη, με ποδίσκο μακρύ, ακόμα και καλλωπιστικές ποικιλίες με κατακόκκινα, πορφυρά, ρόδινα, σομόν, κίτρινα ή λευκά άνθη, ακόμα και καλλωπιστικά υβρίδια. Τα άνθη της βγαίνουν την άνοιξη από τις μασχάλες τον φύλλων, πάνω σε μακριούς, τριχωτούς ποδίσκους και στρέφονται προς τα κάτω, πριν ακόμα ανοίξουν. Όταν ανοίξουν, ορθώνονται. Έχουν δύο τριχωτά σέπαλα, τέσσερα βαθυκόκκινα, αστραφτερά πέταλα, με μαύρη τη βάση τους. Οι στήμονες είναι πολλοί, μικροί, μαύροι. Οι καρποί είναι ατρακτοειδείς κάψες, (λέγονται κωδίες) που με τρύπες,, κοντά στην κορυφή τους, απελευθερώνουν 8-10 σπόρους, με τους οποίους το φυτό πολλαπλασιάζεται.

Η παπαρούνα υπάρχει αυτοφυής σε χέρσα, ηλιόλουστα χωράφια, σε βοσκότοπους, σε παρυφές δρόμων, αλλά και σε καλλιεργημένους αγρούς, όπου θεωρείται ζιζάνιο. Προτιμά υγρά, συνεκτικά εδάφη. Τα φυτά που αυτοφύονται σε καλλιεργούμενους και χέρσους αγρούς, συλλέγονται όταν είναι νεαρά, από το τέλος του φθινοπώρου μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει, βράζονται και προσφέρονται ως σαλάτα, μόνα τους ή μαζί με άλλα χόρτα ή προσθέτονται σε χορτόπιτες, με άλλα μυρωδικά χόρτα, όπως καυκαλήθρες και μυρώνια. Στην αρχαιότητα οι σπόροι της χρησιμοποιούνταν στην παρασκευή ψωμιών τους «μακωνίδες άρτους». Σήμερα σε ορισμένες περιοχές, μαζεύονται οι σπόροι της το καλοκαίρι, που προστίθενται σε ψωμί ή παξιμάδια.

Αν κανείς θελήσει, μπορεί να καλλιεργήσει παπαρούνα σπέρνοντάς την κατά το φθινόπωρο ή αργότερα, σε γραμμές που θα απέχουν μεταξύ τους 20 περίπου εκ. Επειδή ο σπόρος είναι πολύ μικρός δεν χρειάζεται σκέπασμα, η βροχή ή ένα πότισμα με ποτιστήρι θα τον σκεπάσει με αρκετό χώμα.

Η παπαρούνα έχει ιδιότητες κατευναστικές και εφιδρωτικές, γι αυτό και χρησιμοποιήθηκε από παλιά ως φαρμακευτικό φυτό. Η κοινή παπαρούνα περιέχει ένα αλκαλοειδές, τη ροϊαδίνη, που είναι ηρεμιστική. Περιέχει επίσης σίδηρο, μαγγάνιο, κάλιο, ασβέστιο, ανόργανα και οργανικά οξέα. Το έγχυμα των ανθέων της, αλλά και το δραστικότερο σιρόπι τους πίνεται ως αντιβηχικό, μαλακτικό και καταπραϋντικό.
www.mani.org.gr








Βρέθηκαν τα γονίδια της κωδεΐνης και της μορφίνης

Λονδίνο Έπειτα από μισό αιώνα αναζήτησης, Καναδοί ερευνητές ανακάλυψαν τα γονίδια της οπιούχου παπαρούνας που περιέχουν την πληροφορία για τη σύνθεση της κωδεΐνης και της μορφίνης, των ισχυρότερων αναλγητικών ουσιών στο οπλοστάσιο της Ιατρικής.

Η ανακάλυψη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Chemical Biology, ίσως ανοίξει το δρόμο για την παραγωγή μορφίνης, κωδεΐνης και άλλων οπιοειδών αναλγητικών με μεθόδους βιοτεχνολογίας.

Το όπιο, μια παχύρρευστη ουσία που απομονώνεται από την οπιούχο παπαρούνα, παραμένει σήμερα η κύρια πηγή μορφίνης και κωδεΐνης. Η κωδεΐνη υπάρχει στο όπιο σε σχετικά μικρές ποσότητες και συνήθως παράγεται σε βιομηχανική κλίμακα από χημική μετατροπή της μορφίνης.






Από τη μορφίνη προέρχεται και η ηρωίνη, γνωστή και ως διαμορφίνη, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως ως παράνομο ναρκωτικό και σπανίως ως αναλγητικό φάρμακο.

Η ομάδα του καθηγητή Πίτερ Φατσίνι στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά κατάφερε να βρει τα ένζυμα που χρησιμοποεί η οπιούχος παπαρούνα (Papaver somniferum var. album) για τη σύνθεση κωδεΐνης και μορφίνης. Κατάφερε επίσης να εντοπίσει τα αντίστοιχα γονίδια μεταξύ των συνολικά 23.000 γονιδίων του φυτού.

«Βρήκαμε τα κομμάτια που έλειπαν από το παζλ προκειμένου να κατανοήσουμε πώς η οπιούχος παπαρούνα φτιάχνει μορφίνη» σχολίασε στο AFP μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Οι ερευνητές ελπίζουν τώρα να μπορέσουν να παράγουν οπιοειδή αναλγητικά εισάγοντας τα αντίστοιχα γονίδια σε βακτήρια που μπορούν να καλλιεργηθούν σε βιομηχανική κλίμακα.

Newsroom ΔΟΛ








Μορφίνη

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Στις αρχές του 18ου αιώνα στη Γερμανία, ο φαρμακοποιός Friedrich Wilhelm Adam Sertürner κατάφερε να απομονώσει ένα συστατικό του οπίου, που το ονόμασε «μορφίνη» από τον Μορφέα, θεό των ονείρων στην αρχαία Ελλάδα. Η χρήση της μορφίνης άρχισε να διαδίδεται το 1853.

Το 1952, ο Dr Marshall D. Gates Jr. ήταν ο πρώτος που παρασκεύασε συνθετικά τη μορφίνη. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε ευρέως για την ανακούφιση από τον πόνο και ως «θεραπεία» για τον εθισμό από το όπιο και το οινόπνευμα.

Αργότερα όμως, ανακαλύφθηκε ότι η μορφίνη ήταν περισσότερο εθιστική από τις παραπάνω ουσίες, για αυτό και περιορίστηκε η χρήση της. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, ότι κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, περισσότεροι από 400.000 στρατιώτες οδηγήθηκαν στη λεγόμενη «ασθένεια του στρατιώτη», δηλαδή εθίστηκαν στη μορφίνη, καθώς τη χρησιμοποιούσαν ευρέως.

Σήμερα, η μορφίνη χρησιμοποιείται στην ιατρική ως ισχυρό παυσίπονο, αναισθητικό και αντιβηχικό.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΙΝΗΣ

Η μορφίνη ανήκει στην κατηγορία των οπιούχων αναλγητικών εξαρτησιογόνων ουσιών. Στην αρχική της μορφή είναι λευκή (αν και πολλές φορές την παραλλάζουν με διάφορα άλλα χρώματα, κρυσταλλική σκόνη) άοσμη και με πικρή γεύση.

Κυκλοφορεί με μορφή δισκίων και σε ενέσιμες αμπούλες. Η μορφίνη, όταν είναι σε στέρεα μορφή, διαλύεται στο νερό και χορηγείται στον οργανισμό υποδόρια, αλλά και ενδοφλέβια.

Στο παράνομο εμπόριο είναι γνωστή με ονομασίες όπως: M, μόρφο, μορφ, Miss Emma, θεία, happy powder, φάρμακο του Θεού, Θεία Έμμα κ.ά..

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Η μορφίνη δρα κυρίως στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και εκλεκτικά στα κέντρα του πόνου, του βήχα και της αναπνοής. Η διάρκεια δράσης της ουσίας στον οργανισμό είναι περίπου 8 ώρες, όπου το άτομο έχει ένα αίσθημα ευφορίας και ανακούφισης γενικά.

Μετά τη δράση της μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα, όπως:

* αναπνευστική καταστολή
* υπνηλία
* ψυχοκινητική επιβράδυνση
* κακή άρθρωση της ομιλίας
* μειωμένη συγκέντρωση ή μνήμη
* μειωμένη κρίση.

Μετά την εκτεταμένη χρήση της ουσίας εμφανίζονται στο άτομο σωματικά συμπτώματα, όπως:

* απώλεια βάρους
* εξαφάνιση της σφριγηλότητας του δέρματος
* λεύκανση της τρίχας
* τριχόπτωση
* ξηρά και εύθραυστα νύχια.


ΜΟΡΦΙΝΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΗ

Η χρήση της μορφίνης προκαλεί ανοχή και εξάρτηση, τόσο σωματική, όσο και ψυχολογική.

Η εξάρτηση από τη μορφίνη εμφανίζεται μετά από μια περίοδο συχνής χρήσης. Είναι μια περίπλοκη κατάσταση της υγείας, η οποία σχετίζεται με κοινωνικούς, ψυχολογικούς και βιολογικούς παράγοντες και έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ατόμου.

Τα βασικά στοιχεία της εξάρτησης από τη μορφίνη είναι: η ισχυρή επιθυμία για λήψη της ουσίας, η δυσκολία στον έλεγχο της συμπεριφοράς μετά τη λήψη (ανησυχία, ευερεθιστικότητα κ.ά.) και η επιθυμία για μεγαλύτερες δόσεις για να επιτευχθούν τα αποτελέσματα που προηγουμένως δημιουργούνταν με μικρότερες (ανοχή).

Επίσης, το άτομο αδιαφορεί για τις προηγούμενες δραστηριότητές του και τα ενδιαφέροντά του και συνεχίζει να κάνει χρήση, παρά τις εμφανείς βλαβερές επιπτώσεις στην υγεία του.

Το στερητικό σύνδρομο αρχίζει να εμφανίζεται μόλις λίγες ώρες (6- 12) από τη χρήση. Αρχικά, εμφανίζονται κάποια ήπια συμπτώματα όπως δακρύρροια, ρινόρροια, χασμουρητά, εφίδρωση και διαταραχές του ύπνου. Καθώς όμως το σύνδρομο εξελίσσεται, εμφανίζονται κάποια επιπρόσθετα δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα όπως αϋπνία, διάρροια, διεσταλμένες κόρες, ανορεξία, ανατριχίλα, τάση για εμετό, αύξηση της αρτηριακής πίεσης, ταχυπαλμία και πόνοι στο σώμα.

Ταυτόχρονα, εμφανίζονται και ψυχολογικά συμπτώματα όπως:

* έντονο άγχος
* χαμηλή αυτοεκτίμηση
* κατάθλιψη
* παράνοια
* αμνησία.

Η αδυναμία λήψης τροφής και υγρών, ο εμετός, η εφίδρωση και η διάρροια, οδηγούν το άτομο σε ελάττωση του βάρους του και αφυδάτωση, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο την υγεία του.

Επίσης, η υπερβολική δόση, αλλά και ο συνδυασμός της μορφίνης με άλλες ουσίες (όπως αλκοόλ, ηρεμιστικά, αμφεταμίνες κ.ά.), είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα, καθώς μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και θάνατο.

Στις σημαντικές επιπτώσεις που έχει η χρήση μορφίνης στην υγεία, συγκαταλέγονται: ο υψηλός κίνδυνος αιφνίδιων θανάτων (όταν γίνεται ενέσιμη χρήση) και ο αυξημένος κίνδυνος αιματογενών μολύνσεων (όπως ο ιός HIV και η ηπατίτιδα Β και C), που οφείλονται στη χρήση της ίδιας βελόνας και γενικά, στη μη τήρηση των κανόνων υγιεινής.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Καμία θεραπεία δεν είναι το ίδιο αποτελεσματική για όλους. Τα άτομα που απευθύνονται σε θεραπευτικές δομές, αντιμετωπίζουν διαφορετικούς κινδύνους και διαφορετικά ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα. Συνεπώς, οι υπηρεσίες των θεραπευτικών μονάδων ποικίλλουν και προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες των ατόμων, τη σοβαρότητα της εξάρτησης, τις προσωπικές συνθήκες, τα κίνητρα και την ανταπόκριση στις παρεμβάσεις.

Η αντιμετώπιση της εξάρτησης απαιτεί έναν ισορροπημένο συνδυασμό παρεμβάσεων φαρμακοθεραπείας (μεθαδόνη, βουπρενορφίνη), ψυχοθεραπείας και ψυχοκοινωνικής επανένταξης. Επομένως, τα άτομα και οι οικογένειές τους μπορούν να απευθυνθούν τόσο σε Στεγνά Θεραπευτικά Προγράμματα, όσο και σε Μονάδες Υποκαταστάτων, προκειμένου να λάβουν την κατάλληλη φαρμακευτική και ψυχολογική βοήθεια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

* Jerome H. Jaffe, «Εθισμός και Κατάχρηση τοξικών ουσιών», εκδ.: Advance Publishing, (1995)
* Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών και Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, «Λεξικό αναφερόμενο στο αλκοόλ και άλλες ψυχοδραστικές ουσίες», εκδ.: Βήτα, (1999)
* Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Γραφείο Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNAIDS), «Θεραπεία συντήρησης με υποκατάστατα για την αντιμετώπισης της εξάρτησης από τα οπιούχα και την πρόληψη του HIV/AIDS», (2006)
www.prolipsis.gr






Η μορφίνη ανακουφίζει τους καρκινοπαθείς, ίσως όμως τροφοδοτεί τους όγκους

Η μορφίνη χρησιμοποιείται συχνά ως αναλγητικό σε ασθενείς με καρκίνο, ωστόσο όλο και περισσότερες μελέτες υποδεικνύουν ότι ίσως επιταχύνει την ανάπτυξη των όγκων και τις μεταστάσεις. Τα καλά νέα όμως είναι ότι υπάρχει ένα φάρμακο που μπλοκάρει αυτή τη δράση.

Ο ρόλος των οπιοειδών αναλγητικών (η μορφίνη και η ηρωίνη παράγονται από την οπιούχο παπαρούνα) στην εξάπλωση του καρκίνου είχε αποκαλυφθεί από τουλάχιστον τρεις πρόσφατες μελέτες, οι οποίες έδειξαν ότι οι καρκινοπαθείς στους οποίους χορηγείται μορφίνη τοπικά και όχι ενδοφλεβίως τείνουν να ζουν περισσότερο και είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν υποτροπή στο μέλλον.

Εργαστηριακές εξετάσεις είχαν δείξει ότι η μορφίνη επιταχύνει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων, καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα και αυξάνει την αγγειογένεση, δηλαδή το σχηματισμό νέων αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τους όγκους.

Μεθυλναλτρεξόνη

Τώρα, Αμερικανοί ερευνητές διαπιστώνουν ότι ένα φάρμακο το οποίο χρησιμοποιείται συχνά κατά της δυσκοιλιότητας που προκαλεί η μορφίνη μπλοκάρει και την καρκινογόνο δράση της.

Το φάρμακο Relistor (μεθυλναλτρεξόνη) συνδέεται στους υποδοχείς των κυττάρων στους οποίους κανονικά συνδέονται τα οπιοειδή αναλγητικά. Δεν εμποδίζει την αναλγητική τους δράση, ωστόσο μειώνει κατά 90% την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων, όπως έδειξαν εξετάσεις σε καλλιέργειες και σε ποντίκια.

«Είναι ένα αποτέλεσμα που προκαλεί έκπληξη» δήλωσε στο Reuters ο Πάτρικ Σίνγκλτον του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ο οποίος παρουσίασε τα αποτελέσματα δύο μελετών για τη μεθυλναλτρεξόνη σε συνέδριο για τον καρκίνο.

Ο Δρ Σινγκλτον επισημαίνει ότι πολλές μορφές καρκίνου του πνεύμονα υπερεκφράζουν τον υποδοχέα της μορφίνης, διαπίστωση που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η μεθυλναλτρεξόνη να έχει αντικαρκινική δράση ακόμα και σε ασθενείς που δεν λαμβάνουν μορφίνη.

Newsroom ΔΟΛ








Τζίρος 100 εκατ. δολαρίων για τους Ταλιμπάν από το όπιο

Περισσότερα από 100 εκατ. δολάρια κέρδισαν το 2007 οι Ταλιμπάν από τους αφγανούς αγρότες που καλλιεργούν παπαρούνα για το εμπόριο οπίου, ανακοίνωσαν τα Ηνωμένα Έθνη.

Όπως δήλωσε ο Αντόνιο Μαρία Κόστα, επικεφαλής του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και την Εγκληματικότητα (UNODC), οι Ταλιμπάν χρεώνουν «φόρο» 10% στους αγρότες που καλλιεργούν παπαρούνα.

Ο Κόστα δήλωσε επίσης ότι οι Ταλιμπάν αύξησαν περαιτέρω τα κέρδη τους από το εμπόριο οπίου παρέχοντας προστασία στα εργαστήρια επεξεργασίας ναρκωτικών και στην μεταφορά τους εκτός των συνόρων του Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με το Γραφείο, η αξία της περυσινής παράνομης σοδειάς παπαρούνας ξεπέρασε το ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Η παραγωγή οπίου είχε φθάσει σε επίπεδα ρεκόρ στο Αφγανιστάν. Το αρμόδιο Γραφείο του ΟΗΕ αναφέρει ότι το 2007 στο Αφγανιστάν η παραγωγή του ναρκωτικού ανήλθε στους 8,000 τόνους.

Σημαντικές εκτάσεις με καλλιέργειες παπαρούνας υπάρχουν στις ελεγχόμενες από τους Ταλιμπάν περιοχές.

Πηγή: www.cosmo.gr




Εκατομμύρια φτωχοί ασθενείς υποφέρουν λόγω μη πρόσβασης σε οπιούχα φάρμακα

Εκατομμύρια ασθενείς σε αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως της Αφρικής, είναι καταδικασμένοι σε αφόρητους πόνους λόγω της απροθυμίας γιατρών και κυβερνήσεων να χορηγήσουν μορφίνη, ένα φτηνό φάρμακο που χρησιμοποιείται ελεγχόμενα αλλά νόμιμα στη Δύση.

Ο λόγος για την κατάσταση αυτή δεν είναι μόνο η ανέχεια, αναφέρει ο απεσταλμένος των νεοϋορκέζικων Times στη Σιέρα Λεόνε. Τα οπιούχα, εξηγεί, δημιουργούν φόβο. Οι γιατροί φοβούνται ότι οι ασθενείς θα εθιστούν, οι αρχές φοβούνται το οργανωμένο έγλημα που περιστρέφεται γύρω από τα ναρκωτικά, για τα οποία έχουν ξεκινήσει εξάλλου πολλοί πόλεμοι.

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελέγχου Ναρκωτικών, οι ασθενείς στις ανεπτυγμένες χώρες υποφέρουν πολύ λιγότερο. Έξι δυτικές χώρες -ΗΠΑ, Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία Αυστραλία- καταναλώνουν το 79% της νόμιμης παραγωγής μορφίνης. Οι φτωχές και μέσου εισοδήματος χώρες, όπου ζει το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, περιορίζονται στο 6%.

Η μορφίνη, όπως και η ηρωίνη, παράγεται από όπιο. Τεράστιες νόμιμες καλλιέργειες της παπαρούνας υπάρχουν στην Ινδία, την Τουρκία, τη Γαλλία, την Αυστραλία και άλλες χώρες, και οι τιμές του φαρμάκου δεν είναι υψηλές.

Η περιορισμένη ή ανύπαρκτη χρήση οπιοειδών οφείλεται στην καχυποψία των αρχών και τις υπερβολικές πεποιθήσεις των γιατρών για την επικινδυνότητά της, οι οποίες ξεπεράστηκαν στη Δύση πριν από δεκαετίες, εκτιμούν ειδικοί.

Δεδομένου ότι στη Σιέρα Λεόνε δεν υπάρχουν καν αξονικοί τομογράφοι, και οι ασθενείς είναι συχνά καταδικασμένοι σε θάνατο, η μορφίνη θα μπορούσε τουλάχιστον να απαλύνει το μαρτύριο.
Πηγή: www.inout.gr





Ο FDA κάλεσε τις φαρμακευτικές εταιρείες που παρασκευάζουν συνταγογραφούμενα αναλγητικά να συμβάλουν στην ανάπτυξη ενός σχεδίου για τη μείωση της αυξανόμενης κατάχρησης των οπιούχων φαρμάκων.

Ο FDA ζήτησε από τις εταιρείες να αναπτύξουν από κοινού ένα σχέδιο προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα δημόσιας υγείας, ιδίως σε ότι αφορά τα φάρμακα βραδείας απελευθέρωσης και μακράς δράσης που περιέχουν μορφίνη, μεθαδόνη, οξυκωδόνη και άλλες οπιούχες ουσίες. Είναι η πρώτη φορά που ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ αναζητά μια στρατηγική αξιολόγησης και μείωσης κινδύνου για μια ολόκληρη κατηγορία φαρμάκων.

Σε συνάντηση , εκπρόσωποι της βιομηχανίας είπαν στον FDA ότι σκοπεύουν να αναπτύξουν μια σταδιακή προσέγγιση, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα εθελοντικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους γιατρούς, ώστε να είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι για τη σωστή χρήση των αναλγητικών, καθώς και ένα κρατικό πιστοποιητικό για τη συνταγογράφηση ελεγχόμενων ουσιών.

Ο διευθυντής της Υπηρεσίας Νέων Φαρμάκων του FDA, John Jenkins, δήλωσε ότι στόχος είναι να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στη μείωση της κατάχρησης των φαρμάκων και στη διατήρηση της πρόσβασης για τους ασθενείς που χρειάζονται τα ισχυρά αυτά αναλγητικά. Υπάρχει φόβος ότι οι γιατροί μπορεί να αποφεύγουν να συνταγογραφήσουν τα αναλγητικά αν οι προϋποθέσεις που τους επιτρέπουν τη συνταγογράφησή τους δημιουργούν μεγάλο φορτίο.

Ο FDA πρόκειται να έχει περισσότερες συναντήσεις με τη φαρμακοβιομηχανία, τους γιατρούς και το κοινό το επόμενο έτος.

Πηγή:
Reuters








Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τον άνεμο αλλά μπορούμε να στρίψουμε τα πανιά..










Το «καλό» λίπος προστατεύει την καρδιά

ΛΟΝΔΙΝΟ Η αντικατάσταση των κορεσμένων λιπαρών που περιέχονται σε τροφές όπως το ζωικό βούτυρο και το κρέας με πιο υγιεινές επιλογές μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας κατά 20%, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές. Ειδικοί της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανακάλυψαν ότι τα πολυακόρεστα λίπη, τα οποία περιέχονται σε κάποια ψάρια και φυτικά έλαια, αποτελούν «ασπίδα» για την καρδιά.

Σύμφωνα με τις συμβουλές των επιστημόνων, είναι σημαντικό οι ενήλικοι να μη λαμβάνουν περισσότερο από το 11% της συνολικής καθημερινής ενέργειας από κορεσμένα λίπη. Και αυτό διότι αυτού του είδους τα λιπαρά αυξάνουν τα επίπεδα της κακής χοληστερόλης η οποία μπλοκάρει τις αρτηρίες. Την ίδια στιγμή όμως τα πολυακόρεστα λίπη έχουν την ακριβώς αντίθετη δράση, διότι αυξάνουν τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης. Τα νέα ευρήματα προέκυψαν έπειτα από ανάλυση στοιχείων οκτώ προηγούμενων μελετών που περιελάμβαναν περισσότερα από 13.000 άτομα. Η ανάλυση έδειξε ότι για κάθε αύξηση στην κατανάλωση πολυακόρεστων λιπαρών οξέων της τάξεως του 5% εμφανιζόταν μείωση κατά 10% στην εμφάνιση καρδιοπαθειών. Ο επικεφαλής της μελέτης Ντάριους Μοζαφάριαν ανέφερε ότι υπάρχει πάντα κίνδυνος η μείωση της κατανάλωσης των κορεσμένων λιπαρών οξέων να αντικατασταθεί από άλλες κακές επιλογές, όπως είναι τα trans λιπαρά οξέα που περιέχονται σε επεξεργασμένες τροφές όπως τα μπισκότα και τα κέικ. «Τα στοιχεία μας μαρτυρούν ότι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα θα αποτελούσαν την υγιεινότερη επιλογή αντικατάστασης των κορεσμένων λιπαρών».

Η Βικτόρια Τέιλορ από το Βρετανικό Ιδρυμα Καρδιολογίας σχολιάζοντας τα καινούργια αποτελέσματα ανέφερε ότι ενισχύουν τις υπάρχουσες συστάσεις για μείωση της κατανάλωσης κορεσμένων λιπαρών. Προσέθεσε ωστόσο ότι «αυτό που δεν λαμβάνει υπόψη της η συγκεκριμένη μελέτη είναι αν η αντικατάσταση των κορεσμένων λιπαρών με μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως αυτά του ελαιολάδου, μπορεί να έχει παρόμοια ή και καλύτερα αποτελέσματα. Ετσι απαιτείται περαιτέρω έρευνα ώστε να εξαχθούν αυτά τα πολύτιμα συμπεράσματα».

Η κυρία Τέιλορ σημείωσε μάλιστα ότι η μείωση των κορεσμένων λιπαρών πρέπει να αποτελεί μία μόνο κίνηση στο πλαίσιο μιας σωστής διατροφής που θα προστατεύει την καρδιά. «Πρέπει επίσης να γίνεται χαμηλή κατανάλωση αλατιού και να περιέχονται στη διατροφή λιπαρά ψάρια και τουλάχιστον πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών ημερησίως».


Λίγα καρύδια την ημέρα τον καρκίνο του προστάτη κάνουν πέρα

Είναι πλούσια πηγή ουσιών που προάγουν την υγεία, συμπεριλαμβανομένων των ω-3 λιπαρών οξέων, μιας μορφής βιταμίνης Ε με αντιφλεγμονώδη δράση, πολυφαινολών και άλλων αντιοξειδωτικών ουσιών

ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ Τα καρύδια ίσως αποτελούν ένα σημαντικό προληπτικό «όπλο» ενάντια στον καρκίνο του προστάτη. Αυτό τουλάχιστον έδειξαν πειράματα σε ποντίκια τα οποία διεξήχθησαν από ειδικούς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις. Οι ερευνητές ανακάλυψαν, όπως ανέφεραν κατά τη διάρκεια συνεδρίου της Αμερικανικής Εταιρείας Χημικών στο Σαν Φρανσίσκο, ότι η υιοθέτηση διατροφής πλούσιας σε καρύδια μείωσε το μέγεθος και τον ρυθμό ανάπτυξης όγκων στον προστάτη των πειραματοζώων. Εκτιμούν ότι το μυστικό κρύβεται στο ότι τα καρύδια μειώνουν τα επίπεδα της ενδοθηλίνης, μιας ουσίας που προάγει τις φλεγμονές στα αιμοφόρα αγγεία.

Οι αμερικανοί επιστήμονες αποφάσισαν να μελετήσουν την επίδραση των καρυδιών στον προστάτη καθώς έχει φανεί ότι οι ασθενείς με καρκίνο του συγκεκριμένου αδένα εμφανίζουν υψηλά επίπεδα ενδοθηλίνης. Είδαν ότι ποντίκια που έτρωγαν καρύδια ανέπτυξαν όγκους στον προστάτη κατά 50% μικρότερους σε σύγκριση με άλλα πειραματόζωα που κατανάλωναν έλαιο σόγιας. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι οι ερευνητές επέλεξαν να δίνουν στα ζώα μια χούφτα καρύδια. «Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρα τα καρύδια στη μελέτη καθώς κάθε φορά που δοκιμάζεται ένα μόνο συστατικό μιας τροφής σε μορφή συμπληρώματος ενάντια στον καρκίνο, τα οφέλη εξαφανίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης δρ Πολ Ντέιβις.





Μοναχικά άτομα, άνω των πενήντα ετών, κινδυνεύουν από πίεση

Η έλλειψη επαφής με άλλους ανθρώπους όχι μόνο κάνει κάποιον δυστυχισμένο, αλλά επιδρά αρνητικά και στη σωματική υγεία του. Μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στη μοναξιά και στην αύξηση της πίεσης του αίματος, ιδίως σε άτομα άνω των 50 ετών. Η επίπτωση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί μέχρι και τέσσερα χρόνια αργότερα και είναι ανεξάρτητη από άλλους παράγοντες που αυξάνουν επίσης την πίεση, όπως το κάπνισμα και η παχυσαρκία.

Η μελέτη, σε εκατοντάδες άτομα μεταξύ 50-68 ετών, η οποία διήρκεσε επί πέντε χρόνια, έγινε από την ερευνήτρια δρα Λουίζ Χόκλι του πανεπιστημίου του Σικάγο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Psychology and Ageing» (Ψυχολογία και Γήρανση), σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ».
«Η μοναξιά συμπεριφέρεται σαν να είναι ένας ξεχωριστός παράγων κινδύνου για την υγεία», σύμφωνα με την ερευνήτρια. Η υψηλή πίεση, που θεωρείται συχνά «σιωπηλή απειλή», επειδή συχνά δεν έχει συμπτώματα, υποσκάπτει την υγεία με πολλούς τρόπους. Μεταξύ άλλων, αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό, ενώ διαταράσσει τη λειτουργία των νεφρών.

Η έρευνα διαπίστωσε ξεκάθαρη συσχέτιση ανάμεσα στα αισθήματα κοινωνικής απομόνωσης και μοναξιάς στην αρχή της έρευνας και στην αυξημένη πίεση του αίματος στο τέλος της χρονικής περιόδου της μελέτης. Η σχέση μοναξιάς-πίεσης δεν ήταν αισθητή κατά την πρώτη διετία, αλλά από εκεί και πέρα αύξανε συνεχώς, μέχρι και τέσσερα χρόνια αργότερα.

Ακόμα και άνθρωποι με μέτρια επίπεδα μοναξιάς εμφάνιζαν αύξηση της πίεσης μετά από ένα χρονικό διάστημα. Οι πιο μοναχικοί από όλους (η αξιολόγηση βασίστηκε σε απαντήσεις σε ερωτηματολόγια σχετικά με τα συναισθήματα των συμμετεχόντων στην έρευνα) σημείωσαν αύξηση της πίεσης κατά τουλάχιστον 10% μεγαλύτερη, κατά μέσο όρο.

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://psycnet.apa.org/journals/pag/25/1/132/





Ένα στα τρία κατάγματα δεν εντοπίζονται από τις ακτινογραφίες

Οι ακτινογραφίες αποτυγχάνουν να ανιχνεύσουν περίπου το ένα τρίτο των καταγμάτων στα οστά των ισχίων και της λεκάνης, διαπίστωσε μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία προειδοποιεί ότι η απόλυτη εξάρτηση από τις ακτίνες Χ μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη ή καθυστερημένη διάγνωση, καθώς και
σε αγωγές για θέματα υγείας.
Οι ερευνητές του ακτινολογικού τμήματος του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Ντιούκ, υπό τον δρα Τσαρλς Σπρίτσερ, στην μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό ακτινολογίας «American Journal of Roentgenology», σύμφωνα με το BBC, έκαναν επανέλεγχο στις διαγνώσεις των ακτινογραφιών 92 ασθενών, που είχαν εισαχθεί στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου, χρησιμοποιώντας τη δεύτερη φορά πιο εξελιγμένη απεικονιστική μέθοδο (την τομογραφία μαγνητικού συντονισμού MRI) και διαπίστωσαν 35 κατάγματα που δεν είχαν ανιχνευτεί την πρώτη φορά από τις ακτίνες Χ.
Σύμφωνα με τους αμερικανούς ερευνητές, αξίζει να χρησιμοποιούνται οι τομογραφίες (MRI), συμπληρωματικά με τις συμβατικές ακτινογραφίες, ειδικά στις περιπτώσεις που οι θεράποντες γιατροί έχουν αμφιβολίες για κάποια διάγνωση, κυρίως σε ηλικιωμένους ασθενείς, με ρίσκο μεγαλύτερο του μέσου όρου, στους οποίους ένα λάθος θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο.


Τα μυστικά του εφιάλτη

ΛΟΝΔΙΝΟ Αλλοι βλέπουν ότι πέφτουν στο κενό ή ότι πνίγονται, άλλοι ότι κάποιος ή κάτι τους κυνηγάει, άλλοι ότι κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο παθαίνει κάτι κακό. Αλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι τίποτε που βλέπουν στα όνειρά τους δεν τους τρομάζει και ότι δεν ξυπνούν ποτέ αγχωμένοι, φοβισμένοι ή ιδρωμένοι. Γερμανοί ερευνητές προσπάθησαν να αποκρυπτογραφήσουν τους κώδικες του υποσυνείδητου και του μηχανισμού των ονείρων, πραγματοποιώντας μια μεγάλη έρευνα στην οποία πήραν μέρος περισσότερα από δύο χιλιάδες άτομα.

Το πρώτο συμπέρασμα που έβγαλαν είναι και το προφανές, ότι δηλαδή τα όνειρα που βλέπουμε ανακλούν τα συναισθήματα και τις ανησυχίες μας.

Τα πιο κοινά «θέματα» των ατόμων που βλέπουν εφιάλτες είναι ότι πέφτουν από ψηλά στο κενό, ότι έχουν παραλύσει, ότι τους κυνηγούν, ότι έχουν καθυστερήσει και ότι κάποιος αγαπημένος τους πεθαίνει. Πολύ συχνή στα κακά όνειρα είναι η απώλεια μαλλιών και δοντιών, καθώς και η συμμετοχή σε γραπτές εξετάσεις.

Διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν διαφορές στους εφιάλτες που βλέπουν οι άνδρες και οι γυναίκες. Οι άνδρες βλέπουν συνήθως εφιάλτες που συνδέονται με τη βία ή με επαγγελματικές δυσκολίες, ενώ οι γυναίκες βλέπουν συχνά όνειρα στα οποία παρενοχλούνται σεξουαλικά.

Εντυπωσιακό είναι το ποσοστό όσων απάντησαν ότι δεν βλέπουν εφιάλτες, αφού πλησίασε το 50%.

Μεγάλο όμως είναι και το ποσοστό (20%) που δηλώνει ότι βλέπει κάθε βράδυ ένα ή και περισσότερα κακά όνειρα.

Το υπόλοιπο 30% δήλωσε ότι βλέπει εφιάλτες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γυναίκες βλέπουν πιο συχνά εφιάλτες απ΄ ό,τι οι άνδρες γεγονός που έχει ορμονικό υπόβαθρο.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες βλέπουν βίαια όνειρα λίγο πριν από την εμφάνιση της περιόδου.





NANOΝΕWS

Ιατρικά λάθη σε αριθμούς

7,5 ανά εκατό εισαγωγές σε νοσοκομείο συνδέονται με ιατρικά λάθη σύμφωνα με καναδική μελέτη

36,9% των λαθών κρίθηκε ικανό να έχει προβλεφθεί και αποφευχθεί

20% των λαθών υπήρξε μοιραίο για τον ασθενή!


ΚΛΕΙΣΑΜΕ!

Γιατί κάποια λουλούδια κλείνουν τη νύχτα;

Πρόκειται για ένα μέτρο προστασίας των πολύτιμων αναπαραγωγικών οργάνων και κυττάρων που βρίσκονται μέσα στο άνθος.Φυσικά,αυτή η εξελικτική προσαρμογή απαντάται σε φυτά τα οποία γονιμοποιούνται με έντομα που προτιμούν το φως της ημέρας.Ετσι,κατά τη διάρκεια της νύχτας,που δεν υπάρχουν αυτοί οι προσφιλείς γονιμοποιητές,τα φυτά κλείνουν πέταλα και σέπαλα πρoκειμένου να ασφαλίσουν τη γύρη αλλά και τα αναπαραγωγικά όργανα από τη βροχή,τον άνεμο,αλλά και τα ατυχήματα.


Κοροϊδεύοντας τα κουνούπια

Εχουν και τα κουνούπια (Αedes Αegypti) ένα τραγούδι αγάπης
: κανονικά τα θηλυκά χτυπώντας τα φτερά τους και σε συντονισμό με τον θώρακά τους παράγουν συνήθως έναν ήχο στη συχνότητα των 400 Ηertz περίπου, ενώ τα αρσενικά (όντας πιο μικρόσωμα) καταφέρνουν να φθάνουν σε συχνότητα τα 600 Ηertz.Οταν όμως συναντηθούν τα δυο τους ανεβάζουν τους... τόνους και προσπαθούν να συντονιστούν στα 1200 Ηertz. Αν το καταφέρουν τότε γίνεται και η συνεύρεση. Στη συνέχεια το θηλυκό εκπέμπει άλλης συχνότητας ήχο, για να δείξει ότι τώρα θα ασχοληθεί με τα αβγά του και δεν θέλει άλλη σεξουαλική παρενόχληση. Γνωρίζοντας πλέον όλα αυτά οι ερευνητές προσπαθούν να δημιουργήσουν γενιές στείρων αρσενικών που να είναι όμως ελκυστικά και να εκτελούν καλά τη μελωδία της ευτυχίας όποτε θα ξεγελούν τα θηλυκά, τα οποία θα πρέπει πλέον να καταφεύγουν στις... κλινικές τεχνητής γονιμοποίησης.


ΠΑΡΟΙΜΙΑ(ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ)

Δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τον άνεμο αλλά μπορούμε να στρίψουμε τα πανιά.

Πράγματι, στρίβοντας τα πανιά με τον κατάλληλο τρόπο μπορούν τα ιστιοπλοϊκά να κινούνται και «σχεδόν» αντίθετα στον άνεμο.Αυτό το σχεδόν σημαίνει ότι σε σχέση με την κατεύθυνση του αντίθετα ερχόμενου ανέμου φέρνουμε έτσι το σκάφος ώστε να σχηματίζει μια μικρή γωνία. Αυτό κάνει τον άνεμο να γλιστράει και στις δύο πλευρές του πανιού το οποίο έχει πάρει ένα καμπύλο σχήμα και θυμίζει την πτέρυγα του αεροπλάνου. Ο άνεμος περνάει με διαφορετικές ταχύτητες από το κοίλο και το κυρτό μέρος του πανιού, άρα έχουμε διαφορετικές πιέσεις και δημιουργείται μια δύναμη ανάλογη με αυτήν που κάνει και το αεροπλάνο να στέκεται στον αέρα αλλά και να προχωρεί προς τα εμπρός. Μια μεγάλη συνιστώσα είναι κάθετη προς το πανί και σπρώχνει το σκάφος προς το πλάι, υπάρχει όμως και μια μικρότερη που έχει φορά προς τα εμπρός και αυτή του επιτρέπει να κινείται υπό γωνίαν αλλά σχεδόν κόντρα στον άνεμο.

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
http://www.tovima.gr








Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Δεν «πάσχουμε» μόνον οικονομικώς αλλά κινδυνεύουμε και κυριολεκτικώς από σοβαρές παθήσεις, αφού πρώτοι στην Ευρώπη κάνουμε κατάχρηση αντιβιοτικών ..








Born in St. Louis, Missouri, Dorothy Spangler has spent most of her life in Northern California, which provides a perfect environment for her love of color and light. After graduating from the College of San Mateo with a major in art, she studied for several years under the distinguished California plein-air painter, William Ward of Los Altos. Later, she was accepted for study under the master painter, Henry Hensche, at Cape Cod's oldest art academy, The Cape Cod School of Art. Under the strict tutelage, she learned the secret to painting sunlight, which is so prominent in her work.

In her quest for new subjects, Dorothy Spangler makes yearly pilgrimages throughout Europe. She has been increasingly drawn to Paris, Southern France, Northern Italy, and the Italian Riviera for inspiration. The profusion of color and the luminescent sunlight found in these areas affords an abundant opportunity to produce glowing canva.


Αγαπημένα μου Τζιβαέρια!!!
Με πολλά φιλιά σας εύχομαι μια τρυφερή, ποιητική Άνοιξη!!!


Μας έπνιξαν τα αντιβιοτικά!
Αλλη μία θλιβερή πρωτιά κατέχει η Ελλάδα μεταξύ των Ευρωπαίων: είναι ο υπ΄ αριθμόν 1 καταχραστής... αντιβιοτικών! Η εγκληματική άνεση με την οποία οι φαρμακοποιοί μοιράζουν στο κοινό αντιβιοτικά.





Τελικώς είμαστε το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης σε πολλούς τομείς. Δεν «πάσχουμε» μόνον οικονομικώς αλλά κινδυνεύουμε και κυριολεκτικώς από σοβαρές παθήσεις, αφού πρώτοι στην Ευρώπη κάνουμε κατάχρηση αντιβιοτικών. Το αποτέλεσμα είναι ότι καθιστούμε άχρηστα αυτά τα σημαντικά «όπλα» της φαρμακευτικής φαρέτρας δίνοντας στα βακτήρια την ευκαιρία να γίνουν ανθεκτικά εναντίον τους. Στην γκρίζα σημερινή πραγματικότητα συντελούν πολλοί παράγοντες: η ίδια η λανθασμένη νοοτροπία των Ελλήνων, αυτή ορισμένων γιατρών αλλά και εκείνη των φαρμακοποιών. Διότι χωρίς τους τελευταίους δεν θα μπορούσε ο κάθε... άμυαλος Ελληνας να προμηθευτεί το κουτί με το αντιβιοτικό για «ψύλλου πήδημα». Μια νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου Αθηνών αποτυπώνει την κατάσταση σε ό,τι αφορά τον σημαντικό «κρίκο» της αλυσίδας στην κατάχρηση αντιβιοτικών που δεν είναι άλλος από το φαρμακείο. Σύμφωνα με τα ανησυχητικά αποτελέσματά της, περισσότεροι από τους μισούς φαρμακοποιούς της Αθήνας που συμμετείχαν στη μελέτη χωρίς να το γνωρίζουν (οι «πράκτορες» των ερευνητών παρουσιάζονταν ως απλοί πελάτες), χορήγησαν ακόμη και ένα ισχυρό αντιβιοτικό για το οποίο απαιτείται ειδική αιτιολογημένη συνταγή γιατρού, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καν να τους δοθεί μια δικαιολογία για τον λόγο που το χρειάζεται ο ασθενής! Οι ειδικοί του χώρου τονίζουν ότι συμπεριφορές σαν και αυτές μάς οδηγούν σταδιακώς στο σκοτάδι, σε εποχές που θα σημάνουν το «τέλος των αντιβιοτικών» και την αρχή μιας νέας (που θυμίζει τόσο τα παλιά) εποχής κατά την οποία απλές λοιμώξεις μπορούν να στοιχίσουν ανθρώπινες ζωές. Για να μην επαληθευθεί αυτό το εφιαλτικό σενάριο πρέπει να υπάρξει ένα τέλος σε λανθασμένες τακτικές από όλους τους κρίκους της αλυσίδας που φέρει τον τίτλο της κατάχρησης αντιβιοτικών. Μόνο τότε θα γραφτεί το τέλος των βακτηρίων που είναι δυνατόν να κατατροπωθούν προτού... κατατροπώσουν ανθρώπους.

Η μελέτη που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις... άτακτες τακτικές που οδηγούν σε κατάχρηση αντιβιοτικών στην Ελλάδα, εκπονήθηκε από ερευνητές της Δ΄ Παθολογικής Κλινικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών η οποία βρίσκεται στο νοσοκομείο «Αττικόν». Επικεφαλής της ήταν ο λέκτορας Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Δ.Πλαχούρας, επιστημονική υπεύθυνη η καθηγήτρια Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Ελένη Γιαμαρέλλου ενώ συμμετείχαν επίσης οι ερευνητές Δήμητρα Καββαθά ,Αναστασία Αντωνιάδου,Ευθυμία Γιαννιτσιώτη,Γαρυφαλλιά Πουλάκου και Κυριακή Κανελλακοπούλου. Η δημοσίευση της ερευνητικής εργασίας έγινε στις 18 Φεβρουαρίου στον δικτυακό τόπο του επιστημονικού εντύπου «Εurosurveillance» το οποίο εκδίδεται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων ( Εuropean Centre for Disease Ρrevention and Control, ΕCDC).


Ερευνητές-ντετέκτιβ



Στο πλαίσιο της μελέτης 21 συνεργάτες ζήτησαν αντιβιοτικά από φαρμακεία της πρωτεύουσας. Συγκεκριμένα οι συνεργάτες των ερευνητών επισκέφθηκαν το 2008 174 φαρμακεία (καλύπτουν ποσοστό της τάξεως του 5% επί συνόλου 3.426
φαρμακείων που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, σύμφωνα με απογραφή της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για το 2006) και ζήτησαν δύο διαφορετικά αντιβιοτικά: ένα κοινό αντιβιοτικό ευρέος φάσματος που περιέχει αμοξικιλλίνη/ κλαβουλανικό οξύ καθώς και ένα ισχυρό αντιβιοτικό, τη σιπροφλοξασίνη, που χορηγείται για την καταπολέμηση βακτηρίων όπως το Ε. coli και η κλεμπσιέλα (η λήψη σιπροφλοξασίνης ενδείκνυται για πλήθος λοιμώξεων, από αυτές του κατώτερου αναπνευστικού, των οστών και των αρθρώσεων ως εκείνες του ουροποιητικού συστήματος, του δέρματος, του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος από μηνιγγιτιδόκοκκο, σηψαιμίες και ενδοκαρδίτιδες). Οι «πράκτορες» των ερευνητών που ζήτησαν τα αντιβιοτικά δεν προσκόμισαν κανενός είδους συνταγή.

Το γεγονός αυτό είναι άκρως σημαντικό αν αναλογιστεί κάποιος ότι η σιπροφλοξασίνη ανήκει σε μια κατηγορία αντιβιοτικών, τις κινολόνες, για τις οποίες από το 2003 ισχύουν στην Ελλάδα, με απόφαση του υπουργείου Υγείας, ειδικά μέτρα χορήγησης. Σύμφωνα με την απόφαση, απαιτείται η χορήγηση του αντιβιοτικού μόνο μετά την προσκόμιση από τον ασθενή ειδικής συνταγής του θεράποντος γιατρού στην οποία να αιτιολογείται η επιλογή του συγκεκριμένου αντιβιοτικού. Η συνταγή πρέπει να φυλάσσεται από τον φαρμακοποιό επί διετία προκειμένου να παρουσιαστεί σε ενδεχόμενο έλεγχο. Η ίδια ακριβώς τακτική είναι απαραίτητο να ακολουθείται στη χώρα μας και για τη χορήγηση άλλης μιας κατηγορίας αντιβιοτικών νεότερης γενεάς, των κεφαλοσπορινών γ΄ γενεάς. Ο εθνικός νόμος απαγορεύει όμως, εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα, τη χορήγηση οποιουδήποτε αντιβιοτικού χωρίς να υπάρχει έστω μια απλή συνταγή γιατρού. Οπως όμως προκύπτει από τη μελέτη, οι νόμοι έχουν μείνει μόνο στα χαρτιά. «Τα μέτρα που ίσχυσαν από το 2003 υιοθετήθηκαν σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί η αποτελεσματικότητα των συγκεκριμένων κατηγοριών αντιμικροβιακών παραγόντων. Ωστόσο δεν υπάρχει έλεγχος σχετικά με το τι συμβαίνει στην πράξη και έτσι, ουσιαστικώς ο νόμος δεν υιοθετήθηκε»σημειώνουν οι ερευνητές.

Αυτή ακριβώς την επικίνδυνη «χαλαρότητα» στην υιοθέτηση των νόμων αποδεικνύουν τα αποτελέσματα της μελέτης. Σύμφωνα με αυτά το κοινό αντιβιοτικό με αμοξικιλλίνη χορηγήθηκε σε όλες τις περιπτώσεις από τους φαρμακοποιούς στους οποίους ζητήθηκε- δηλαδή σε 72 περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από τους μισούς φαρμακοποιούς (ποσοστό 53%) έδωσαν ακόμη και σιπροφλοξασίνη χωρίς την ειδική συνταγή (συγκεκριμένα 54 από τους 102 στους οποίους ζητήθηκε το αντιβιοτικό).


Εγκληματική αδιαφορία



Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι στο 85% των περιπτώσεων κατά τις οποίες το αντιβιοτικό πουλήθηκε χωρίς συνταγή από τον φαρμακοποιό, εκείνος δεν μπήκε καν στον κόπο να κάνει κάποιο σχόλιο σχετικά με το ότι απαιτείται συνταγή ή να ρωτήσει για ποιον λόγο το χρειάζεται ο ασθενής. Επίσης στις περιπτώσεις που ζητήθηκε αντιβιοτικό με αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ μόνο τρεις φαρμακοποιοί ή υπάλληλοι του φαρμακείου ενημέρωσαν τους ασθενείς για πιθανές παρενέργειες από τη λήψη της θεραπείας- έκαναν λόγο κυρίως για διάρροιες και αλλεργίες.

Οπως σημειώνεται στη μελέτη, η υιοθέτηση μέτρων για τον περιορισμό χρήσης ορισμένων αντιβιοτικών- στη συγκεκριμένη περίπτωση της σιπροφλοξασίνης- φάνηκε να έχει κάποια αποτελεσματικότητα στη μείωση της μη ορθής χορήγησης του αντιβιοτικού. Σίγουρα όμως δεν την εκμηδένισε. Παράλληλα τονίζεται ότι γενικώς η χορήγηση αντιμικροβιακών φαρμάκων χωρίς συνταγή αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική στη χώρα μας η οποία συμβάλλει στην κατάχρηση αντιβιοτικών. Με βάση αυτά τα ευρήματα, αφού το μέτρο της αιτιολογημένης συνταγής δείχνει να κάνει έστω και κάποιους φαρμακοποιούς να «βάζουν φρένο» στο να μοιράζουν αντιβιοτικά σαν... καραμέλες, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι«θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η επέκταση του μέτρου της αιτιολογημένης συνταγής σε όλες τις κατηγορίες αντιβιοτικών προκειμένου να γίνει ορθολογικότερη χρήση τους». Το γεγονός ότι τα αντιβιοτικά χορηγούνται πανεύκολα φαίνεται πάντως ότι αποτελεί κοινή πρακτική αρκετών φαρμακοποιών σε ολόκληρη τη χώρα. Στη μελέτη γίνεται λόγος για προηγούμενη έρευνα που διεξήχθη στη Βορειοδυτική Ελλάδα στο πλαίσιό της ορισμένοι «μυστικοί πράκτορες» υποδύθηκαν τους ασθενείς με ιγμορίτιδα και τελικώς το 69%- 86% των φαρμακοποιών χορήγησε αντιβιοτικό χωρίς καμία συνταγή. Τουλάχιστον σε εκείνη την περίπτωση οι υποτιθέμενοι ασθενείς ανέφεραν συμπτώματα κάποιας λοίμωξης. Φανταστείτε ότι στη νέα μελέτη που διεξήχθη στην Αθήνα, το αντιβιοτικό ζητήθηκε και δόθηκε σε πολλές περιπτώσεις χωρίς καν να γίνει αναφορά ούτε σε ένα σύμπτωμα! Σε τι μεταφράζεται αυτό; Σε πιθανώς μη ασφαλή χορήγηση αντιβιοτικών, σημειώνεται στη μελέτη. Κάτι τέτοιο είναι επόμενο, αν αναλογιστούμε ότι ελάχιστοι φαρμακοποιοί έκαναν έστω και μία αναφορά στις πιθανές παρενέργειες από τη χρήση του αντιβιοτικού ενώ δεν έθεσαν καθόλου το σημαντικό ζήτημα της ανθεκτικότητας των βακτηρίων στα αντιβιοτικά. Παράλληλα δεν ρώτησαν καν τους πελάτες τους για προηγούμενη χρήση αντιβιοτικών και δεν έκαναν ούτε ένα σχόλιο στην πλειονότητα των περιπτώσεων σχετικά με τις ενδείξεις του αντιβιοτικού που χορηγούσαν. Μια λανθασμένη τακτική από την αρχή ως το τέλος της η οποία αυξάνει τις πιθανότητες να δοθεί μια μη αποτελεσματική θεραπεία στον ασθενή.


Πάρτι μικροβίων!

Οι ερευνητές γράφουν ότι στην Ελλάδα τόσο η χρήση αντιβιοτικών όσο και η ανθεκτικότητα των μικροβίων σε αυτά βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Προσθέτουν ότι για το πρόβλημα υπάρχουν πολλοί «υπαίτιοι» εκτός από κάποιους φαρμακοποιούς: πρόκειται για πολλούς ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν συχνά τα «απομεινάρια» προηγούμενων θεραπειών που έχουν στο σπίτι ή αγοράζουν αντιβιοτικά από το Ιnternet, αλλά και για κάποιους γιατρούς που συνταγογραφούν λανθασμένα αντιβιοτικά για ιογενείς λοιμώξεις. Οι επιστήμονες προσφέρουν επίσης στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι η κατάχρηση αντιβιοτικών αποτελεί «παγκόσμιο» φαινόμενο. ΄Ενα φαινόμενο που είναι όμως ζωτικής σημασίας να εκλείψει σύντομα καθώς, όπως υπογραμμίζεται στη μελέτη, τα αντιβιοτικά «σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες φαρμάκων εκτός από τις πιθανές παρενέργειες που μπορούν να έχουν για το άτομο που τα λαμβάνει,έχουν επίδραση και σε επίπεδο κοινότητας,με κύρια την εμφάνιση ανθεκτικών στελεχών βακτηρίων». Πρόκειται λοιπόν για ένα οικουμενικό πρόβλημα που απαιτεί οικουμενική λύση...

Για λανθασμένες πρακτικές που μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, κάνει λόγο στο «Βήμα» σχολιάζοντας τα νέα αποτελέσματα ο γραμματέας του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ) κ.Χ. Χαρός.«Οποιος συνάδελφος χορηγεί αντιβιοτικό χωρίς συνταγή γιατρού όχι μόνο παρανομεί αλλά φέρει μερίδιο ευθύνης σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη βακτηρίων ανθεκτικών στα αντιβιοτικά καθιστώντας τα σημαντικά αυτά φάρμακα άχρηστα».Ο κ. Χαρός σημειώνει ότι προκειμένου να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα είναι απαραίτητο να υπάρχουν αποτελεσματικοί ελεγκτικοί κρατικοί μηχανισμοί.«Η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών που υπάρχει αυτή τη στιγμή οδηγεί πιθανώς σε χαλάρωση των μέτρων». Ο γραμματέας του ΦΣΑ καλεί όλους τους συναδέλφους του να είναι τυπικοί στην εφαρμογή του νόμου αφού η στάση τους παίζει μεγάλο ρόλο στο να συνεχίσουν τα αντιβιοτικά να είναι αποτελεσματικά προς όφελος όλου του πληθυσμού.«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι την ευθύνη που έχουμε ως υγειονομικοί για το καλό των ασθενών»λέει. Συμπληρώνει ότι το όλο ζήτημα αποτελεί ευθύνη και της πολιτείας η οποία δεν εκπαιδεύει κατάλληλα ούτε τους γιατρούς, αρκετοί εκ των οποίων δεν έχουν εννοήσει τη χρησιμότητα και τη σωστή χρήση των αντιβιοτικών, ούτε τους φαρμακοποιούς. Σύμφωνα με τον κ. Χαρό δεν έχουν πάντως υπάρξει καταγραφές για παρανομούντες φαρμακοποιούς σε ό,τι αφορά τη χορήγηση αντιβιοτικών, ούτε επίσημες καταγγελίες στον ΦΣΑ.

Η έλλειψη επίσημων καταγγελιών δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν υφίσταται ανεπισήμως ένα γαϊτανάκι ανευθυνότητας με πολλούς συμμετέχοντες, δημιουργώντας απαισιοδοξία για το μέλλον των αντιβιοτικών και μαζί τους για το μέλλον της υγείας πολλών ανθρώπων. Οι ειδήμονες του χώρου επισημαίνουν πάντως ότι υπάρχουν λύσεις και αυτές αφορούν κυρίως τη μείωση και τη βελτίωση της χρήσης των αντιβιοτικών. Κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας αλλά μπορεί να αποτελέσει απτή πραγματικότητα, όπως μαρτυρούν τα παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η Γαλλία που κάποτε ήταν «πρωταθλήτρια» Ευρώπης στα ανθεκτικά μικρόβια αλλά και η Φινλανδία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Οι χώρες αυτές πέτυχαν με τις κατάλληλες στρατηγικές να μειώσουν τα ποσοστά ανθεκτικότητας των βακτηρίων στα αντιβιοτικά κατά 50%. Να λοιπόν παραδείγματα προς μίμηση για τη χώρα μας ώστε να σταματήσει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν...

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ | Κυριακή 21 Μαρτίου 2010







Λοιπόν, ιδού ο Άγγελος, το πηγάδι και η βάρκα.
Ο ποιητής και, φυσικά, το φεγγάρι.
Το όνειρο και ο έρωτας.
Γιώργης Παυλόπουλος