Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, αυτοεικόνα, εμπιστοσύνη στον εαυτό, αποδοχή του εαυτού, αυτοεπιβεβαίωση..




Αυτοπεποίθηση: Μικρές ασκήσεις τόνωσης!


Η αυτοπεποίθηση και η αποδοχή του εαυτού μας είναι πράγματα πολύ σημαντικά για να νιώθουμε ισορροπημένοι και να πορευόμαστε με μια σχετική σιγουριά. Φυσικά, η αυτοπεποίθηση «χτίζεται» σιγά-σιγά και είναι στο χέρι μας να την κατακτήσουμε.

Πώς;

Μεταξύ άλλων, εφαρμόζοντας στην καθημερινότητα τις μικρές ασκήσεις που προτείνουμε.


«Ποιος είμαι;», «Τι ξέρω;», «Τι μπορώ;», «Αξίζω;», «Πόσο;».
Όποιος απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με θετικό τρόπο, πατάει σχετικά γερά στα πόδια του. Η αυτοπεποίθηση είναι σημαντικό εφόδιο για μια καλή ζωή, για την ψυχική και σωματική μας υγεία. Και δεν είναι κάτι που μας πέφτει μια μέρα από τον ουρανό, ούτε ένας λαχνός που έτυχε σε μερικούς τυχερούς… Οικοδομείται, κερδίζεται και διατηρείται μέρα με τη μέρα με απλά καθημερινά πράγματα.



Αυτοπεποίθηση δεν σημαίνει εξιδανίκευση

Αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, αυτοεικόνα, εμπιστοσύνη στον εαυτό, αποδοχή του εαυτού, αυτοεπιβεβαίωση. Όλες αυτές οι λέξεις εκφράζουν πάνω-κάτω το ίδιο: την καλή γνώση του εαυτού μας και την εκτίμηση γι’ αυτό που είμαστε. Όχι για κάποιο εξιδανικευμένο κατασκεύασμα που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε για μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό τον καθημερινό εαυτό που έχει αδυναμίες και προσόντα, νευρώσεις και μεγαλοσύνη, συμπλέγματα κατωτερότητας και ιδιαίτερα χαρίσματα, στιγμές απελπισίας και στιγμές χαράς και ευφορίας.
Αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι αποδεχόμαστε (κάπως, όσο μπορούμε την κάθε στιγμή) τα μεν και εκτιμάμε τα δε. Αυτό μας δίνει δύναμη και αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και να αισθανόμαστε επαρκείς, ώστε να πετυχαίνουμε τουλάχιστον κάποιους από τους στόχους μας.


Έλλειψη αυτοπεποίθησης: ένας φαύλος κύκλος

Η αρνητική αυτοεικόνα, από την ­άλλη, μπορεί να μας δημιουργήσει ­πολλά προβλήματα και να μας αφήνει μια μόνιμη πικρή γεύση για τη ζωή ­επειδή:

● Aμφιβάλλουμε για τις ικανότητές μας και, κατά συνέπεια, συχνά διστάζουμε ή αποφεύγουμε εντελώς ό,τι μας φαίνεται δύσκολο. Οι αποτυχίες μάς αποθαρρύνουν, επειδή σχεδόν πάντα τις αποδίδουμε στη δική μας ανεπάρκεια και ανικανότητα («Δεν τα καταφέρνω σε τίποτα!»). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παραιτούμαστε εύκολα και να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας για τίποτα.

● Προτιμάμε να είμαστε «δημοφιλείς» από το να μας εκτιμούν πραγματικά και να μας συμπαθούν, κι έτσι δεν δείχνουμε τι είμαστε και τι μπορούμε, γιατί δεν τα θεωρούμε τόσο άξια θαυμασμού. Αυτό που καταφέρνουμε, όμως, είναι συχνά οι άλλοι να αγνοούν τις ικανότητές μας και να μας υποτιμούν.

● Συνεχώς αμφισβητούμε τον εαυτό μας κι έχουμε την ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης από τους άλλους, κάτι που γίνεται κουραστικό, ειδικά για τους δικούς μας ανθρώπους. Φτάνουμε, μάλιστα, στο σημείο να αμφιβάλλουμε και για την επιβεβαίωση που μας δίνουν, ακόμη και για την αγάπη τους, κι αυτό κάνει τις σχέσεις εξαιρετικά δύσκολες και επώδυνες.

● Όποιος αμφισβητεί έτσι τον εαυτό του και υπονομεύει τις δυνατότητες και ικανότητές του, παραμένει στη «σκιά», απαρατήρητος και έχει πιο σπάνια την ευκαιρία να γνωρίσει επιτυχίες. Με αυτό τον τρόπο, δεν δίνει στον εαυτό του την ευκαιρία να νιώσει αναγνώριση, ικανοποίηση και θαυμασμό, κι έτσι η αυτοπεποίθηση παραμέ­νει χαμηλή: ένας φαύλος κύκλος που μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Η αναγνώριση είναι
μία από τις βασικές «βιταμίνες» της ψυχής. Όταν λείπει, η ψυχή υποφέρει
. Ο Nathaniel Branden, αμερικανός ψυχοθεραπευτής που έχει ασχοληθεί πολύ με την αυτο­πεποίθηση, τις αιτίες και τις συνέπειές της, υποστηρίζει: «Εκτός από διαταραχές που έχουν βιολογικό υπόβαθρο, δεν μπορώ να σκεφτώ καμία ψυχολογική δια­ταραχή που να μην οφείλεται -έστω εν μέρει- στο πρόβλη­μα της χαμηλής αυτοεκτίμησης».



Δεν είναι θέμα μεγέθους

Δεν έχει σημασία να έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση, όπως έχουμε ένα μεγάλο αυτοκίνητο, αλλά να οδηγούμε έξυπνα και καλά με αυτό που έχουμε, ώστε να μας πηγαίνει όπου θέλουμε, όταν το θέλουμε. Μπορούμε να έχουμε μια αυτοπεποίθηση ευάλωτη, που να τρώει συχνά χτυπήματα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, να ζούμε αρκετά καλά με αυτήν. Το πόση αυτοπεποίθηση έχουμε δεν έχει τόσο σημασία, όσο μια σχετική σταθε­ρότητα που να «πατάει» σε βασικά στοιχεία της ζωής μας:

Την εμφάνιση και τη σχέση με το σώμα μας.
Την επαγγελματική μας πορεία.
Τις σχέσεις με τους άλλους.
Τα όποια ταλέντα μας.

Έχει σημασία να βασίζεται σε μια αξιολόγηση προσωπική: Να αισθανόμαστε ότι προχωράμε και αναπτυσσόμαστε, συγκρίνοντας πάντα με τον εαυτό μας και όχι «αλληθωρίζοντας» συνέχεια προς τους άλλους, το πόσο καλύτεροι είναι ή πόσο μας αποδέχονται. Ο σκοπός δεν είναι να είμαστε «αλάνθαστοι», αλλά να μη μετατρέπουμε τα αισθήματα κατωτερότητάς μας σε εμμονές. Να είμαστε ικανοί να διαπιστώνουμε τις αδυναμίες μας, χωρίς να κατηγορούμε και να τιμωρούμε τον εαυτό μας, και να προσπαθούμε ήρεμα και σιγά-σιγά να τις βελτιώνουμε, χωρίς να ξεχνάμε και τα «δυνατά μας χαρτιά» (που όλοι έχουμε).



Ασκήσεις αυτοπεποίθησης

Η πορεία προς την κατάκτηση αυτογνωσίας και θετικής αυτοεικόνας δεν γίνεται με κανένα μαγικό τρόπο, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και το έχουμε καταφέρει. Γίνεται με μικρές καθημερινές ασκήσεις ­με τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως αυτές που προτείνουμε παρακάτω:


Αντιμέτωποι με απρόοπτα

Κρατήστε ξεκάθαρη στάση απέναντι στις αντιξοότητες και τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής (απρόοπτα, καθυστερήσεις, ατυχίες).

● Μην τις αντιμετωπίζετε ως αδικίες ή αποδείξεις για το πόσο ανίκανοι είστε, αλλά ως φυσικά φαινόμενα που κανείς δεν αποφεύγει στη ζωή του.

● Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι πρόκειται για προβλήματα που πρέπει να λύσετε, όχι για ατυχίες που πρέπει να υπομείνετε ή να λυπάστε γι’ αυτές.

● Ψάξτε για λύσεις, σκεφτείτε: «Πώς μπορώ να το διευθετήσω αυτό;», αντί να μοιράζετε κατηγορίες και τιμωρίες και να ψάχνετε συνεχώς για το ποιος φταίει.

● Θέστε στον εαυτό σας την ερώτηση: «Τι θα έχει απομείνει από αυτή τη στενοχώρια σε ένα, δύο ή πέντε χρόνια;». Κάνοντας αυτή την προβολή στο μέλλον, τις πιο πολλές φορές θα διαπιστώσετε πως σχεδόν τίποτα δεν αξίζει τη σύγχυση που σας προκαλεί στην αρχή.

Με λίγα λόγια: Δεν υπάρχει λόγος να μεγεθύνετε τα προβλήματα. Προσπα­θήστε να τα λύνετε, παρά να τα «βάφετε μαύρα» και να απελπίζεστε.




Δεν είναι όλα «στο χέρι σας»!

Όταν νιώθετε ότι χάνετε έδαφος, ότι δεν μπορείτε να ελέγξετε μια κατάσταση, υπενθυμίστε στον εαυτό σας τους λόγους για να συνεχίσετε να ­έχετε πίστη. Η τύχη, το απρόβλεπτο, αυτό που θα θέλαμε, είναι συχνά πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε. Όπως όταν πιστεύατε ότι θα χάσετε το καράβι και τελικά καθυστέρησε κι αυτό, όπως αυτή η επαγγελματική ευκαιρία που εντελώς τυχαία βρέθηκε μπροστά σας, όπως ο έρωτας που συναντήσατε μια μέρα που «είχατε τις μαύρες σας», όπως αυτή η βοήθεια που σας ήρθε χωρίς να την περιμένετε… Κρατήστε αυτές τις στιγμές της ζωής σας ζωντανές και ανακαλέστε τις στη μνήμη σας, όταν αισθάνεστε ότι τα πράγματα δεν σας πάνε όπως θα θέλατε.

Χαλαρώστε και αφήστε τον έλεγχο.

Με λίγα λόγια: Πιστέψτε στη δύναμη που έχετε να προχωράτε και δεχθείτε ότι κάποια πράγματα δεν είναι «στο χέρι σας» να τα ελέγξετε, αλλά να τα ακολουθήσετε όπως έρχονται. Αυτό τα κάνει και πιο ενδιαφέροντα.


Ρωτήστε και ακούστε

Όταν έχετε ενδοιασμούς ή αμφιβολίες (μετά από μια παρουσίαση, μια αντιδικία, μια απόφαση), κάντε το συνήθεια να ρωτάτε τους άλλους τη λεπτομερή άποψή τους: τι θεωρούν ότι ήταν καλό σε αυτό που κάνατε (μην ξεχάσετε να το ευχαριστηθείτε!) και τι θα μπορούσατε, κατά τη γνώμη τους, να είχατε κάνει αλλιώς (σκεφτείτε το). Προσπαθήστε να μην αρχίσετε αμέσως να αμύνεστε και να δικαιολογείτε τον εαυτό σας, αλλά ακούστε κι αφήστε λίγο να «δουλέψει» μέσα σας αυτό που ακούσατε.

Με λίγα λόγια: Μάθετε να ζητάτε την άποψη των άλλων, που είναι απαραίτητη για να καταλάβετε τον εαυτό σας καλύτερα. Δεν ­χρειαζόμαστε τους άλλους μόνο για να μας επιβεβαιώνουν και μάλιστα εκεί που θέλουμε εμείς. Η κριτική τους είναι πολύ χρήσιμη, έστω κι αν «τσούζει» λίγο.




«Χτίζοντας» την αυτοπεποίθησή μας

Πιστεύοντας πως η αυτοπεποίθηση είναι ένα χαρακτηριστικό που προσδίδει δυναμισμό, εξωστρέφεια, εντυπωσιακή παρουσία και ότι γενικά είναι κάτι που κάνει «μπαμ» από μακριά, πολλοί άνθρωποι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι ίδιοι δεν έχουν καθόλου αυτοπεποίθηση και αισθάνονται δυστυχισμένοι γι’ αυτό. Κι όμως, όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε την αυτοπεποίθησή μας. Στα πράγματα που κάνουμε στη ζωή μας, όσο άνευ σημασίας κι αν φαίνονται, έχει ο καθένας στον τομέα του στιγμές αυτοπεποίθησης, που συχνά υποτιμά, δεν αναγνωρίζει, δεν πιστεύει σε αυτές. Κι όμως, είναι πολύ σημαντικές και αποτελούν τη βάση επάνω στην οποία θα χτιστεί η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.


Πειραματιστείτε με τα όριά σας

Κάντε κάθε μέρα λίγη εξάσκηση στο να επιχειρείτε πράγματα που θέλετε, μικρά έστω και όχι τόσο σημαντικά, χωρίς να πρέπει οπωσδήποτε να στεφθούν με επιτυχία. Προτιμάτε ένα άλλο τραπέζι από αυτό που σας έδωσαν στο εστιατόριο; Ζητήστε το.
Θέλετε να σας κάνουν έκπτωση, γιατί βρίσκετε την τιμή «τσιμπημένη»; Πεί­τε το. Αν πετύχει, ακόμη καλύτερα. Αν όχι, δεν πειράζει, το σημαντικό είναι ότι ζητήσατε αυτό που θέλατε. Μία «αποτυχία» δεν σας υποβιβάζει, σας δείχνει απλώς τα όρια των άλλων στο να σας ικανοποιήσουν. Αυτό σας μαθαίνει κάτι. Το να μην προσπαθείτε ούτε αυτά τα απλά πράγματα, δεν σας δείχνει παρά τα δικά σας όρια. Αυτά, όμως, τα γνωρίζετε ήδη…

Με λίγα λόγια: Σκοπός των πράξεών σας πρέπει να είναι η εμπειρία, η ανακάλυψη, η διεύρυνση της αντίληψής σας, το «Για κοίτα, γίνεται κι αυτό!». Όχι η επιτυχία. Μη βάζετε στον εαυτό σας και στις πράξεις σας την πίεση της επιτυχίας, παρά μόνο εντελώς συνειδητά, σε συγκεκριμένες στιγμές που είναι αναγκαίο.



Το ταξίδι μετράει

Κάθε φορά που κάνετε ένα λάθος, κάθε φορά που ξαναρχίζουν οι αμφιβολίες και οι αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να μην απογοητευτείτε και κυρίως να μην «τα βάλετε» με τον εαυτό σας: Δείξτε του επιείκεια, όπως σε έναν καλό φίλο που ήρθε να ζητήσει τη βοήθειά σας γιατί δυσκολεύεται σε κάτι. Δεν θα βάζατε τα δυνατά σας για να του συμπαρασταθείτε και να τον ενθαρρύνετε; Πείτε μέσα σας ότι δεν είναι εύκολο αυτό που κάνετε και ότι είστε μαθητευόμενοι. Ποιος ο λόγος να θυμώνουμε με κάποιον που μαθαίνει και έχει δυσκολίες;

Με λίγα λόγια:
Το να πιστέψει κανείς στον εαυτό του είναι σαν ένα μακρύ ταξίδι. Θα χαθείτε στο δρόμο, θα αναρωτηθείτε αν είστε φτιαγμένοι γι’ αυτό, θα χάσετε την πίστη σας. Όμως, συνεχίζοντας να προχωράτε, θα ξαναβρείτε μπροστά σας το σκοπό του ταξιδιού σας.
Λουίζα Βογιατζή
www.vita.gr


ZECCHINO D'ORO - Bianco Natale


bianco natale-irene grandi.rmvb




Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

..Υπάρχουν όμως και στρατηγικές που βοηθούν και ωφελούν τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα..







ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΤΡΕΣ;

Για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που συναντούμε στη ζωή μας καταφεύγουμε σε διάφορες μεθόδους ή στρατηγικές.

Κάποιες από τις στρατηγικές που χρησιμοποιούμε μας ωφελούν για λίγο μόνο καιρό. Συνήθως αυτές αφορούν τον ίδιο μας τον εαυτό: προσπαθούμε να αλλάξουμε τα συναισθήματά μας ή προσπαθούμε να ξεχάσουμε ό,τι μας απασχολεί. Έτσι όμως το πρόβλημα παραμένει και εξακολουθεί να δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα και άλλες αρνητικές συνέπειες. Τέτοιες στρατηγικές είναι η λήψη φαρμάκων, η κατάχρηση αλκοόλ ή καπνού, υπερβολική λήψη τροφής, η αποφυγή των γεγονότων ή των καταστάσεων που μας προκαλούν άγχος.

Υπάρχουν όμως και στρατηγικές που βοηθούν και ωφελούν τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα. Οι στρατηγικές αυτές στρέφονται προς το ίδιο το πρόβλημα με στόχο την αντιμετώπισή του και την απαλλαγή μας από αυτό και τις συνέπειές του.

Τέτοιες στρατηγικές αντιμετώπισης του στρες είναι και αυτές που παρουσιάζονται παρακάτω.


Τρεις συμβουλές για την αντιμετώπιση του στρες

1.Χαλαρώστε από την ένταση
2.Αντιμετωπίστε κατευθείαν το αγχογόνο ερέθισμα

3.Ελέγξτε τις δυσάρεστες σκέψεις



1. Μαθαίνοντας να χαλαρώνουμε από την ένταση
Χαλαρώνουμε από την ένταση με δύο τρόπους:
τη σωστή αναπνοή (διαφραγματική)
και τη χαλάρωση των μυών του σώματος.

Α) Διαφραγματική αναπνοή

Η σωστή (διαφραγματική) αναπνοή μας βοηθά σημαντικά να χαλαρώνουμε.
Είναι μια ανάγκη και πρέπει συχνά να ασκούμαστε σ' αυτήν.

Ξεκινείστε να ασκείστε ξαπλωμένοι όταν μαθαίνετε την άσκηση.
Στην καρέκλα ή όρθιοι αργότερα.

1. Τοποθετείστε το ένα χέρι στο στήθος και το άλλο στο στομάχι.

2. Εισπνεύστε από τη μύτη σας και αφήστε το στομάχι σας να φουσκώσει.
Έτσι χρησιμοποιείτε πλήρως τους πνεύμονές σας.
Προσπαθήστε να διατηρείτε την κίνηση του στήθους σας σε ένα μίνιμουμ, χωρίς να σφίγγεστε.

3. Απαλά και ήρεμα, εκπνεύστε από τη μύτη σας.

4. Επαναλάβετε, κρατώντας ένα ρυθμό.
Στόχος είναι να παίρνετε 8-12 αναπνοές (εισπνοές και εκπνοές) το λεπτό.

Στην αρχή μπορεί να νιώσετε ότι δεν λαμβάνετε αρκετό αέρα, αλλά καθώς θα εξασκείστε θα βρείτε ότι αυτός ο νέος τρόπος αναπνοής είναι ιδανικότερος και ανετότερος.



Β) Χαλάρωση των μυών
Η παρακάτω τεχνική είναι πολύ απλή αλλά αποτελεσματική.
Χρειάζονται μόνο 5-10 λεπτά για να ολοκληρωθεί.
Δοκιμάστε την τήν επόμενη φορά που θα νιώσετε ότι βρίσκεστε κάτω από πίεση.

1. Καθήστε σε μια αναπαυτική καρέκλα, σε ένα καναπέ ή στο δάπεδο και «τεντωθείτε» λίγο.

2. Αφήστε τους ώμους και τα χέρια σας να χαλαρώσουν σε μια άνετη θέση. Κουνώντας ελαφρά, 'στρίβοντας' και τεντώνοντας ελαφρά τους μύες
σταματά η ένταση.

3. Αφήστε την ένταση να φύγει από τα πόδια, το στήθος, το λαιμό με τον ίδιο τρόπο, όπως παραπάνω.

4. Νιώστε ότι η καρέκλα ή ο καναπές ή το δάπεδο στηρίζουν όλο το βάρος του σώματός σας.
Νιώστε ότι τα χέρια σας και τα πόδια σας είναι βαριά και ότι 'βυθίζονται' στο κάθισμα.

5. Προσπαθείστε να είστε ήρεμοι. Χαλαρώστε το σαγόνι σας και το πρόσωπό σας.

6. Αν κάτι ενοχλητικό συμβεί ή σας περάσει από το μυαλό, απλά αγνοήστε το.
Μην του δώσετε σημασία.

7. Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε μια σκηνή σε ένα ήρεμο μέρος όπου απολαμβάνετε τη λιακάδα, τη θάλασσα ή ό,τι άλλο σας ικανοποιεί.
Φανταστείτε ότι είστε πραγματικά στο μέρος αυτό.

8. Για λίγα λεπτά κρατείστε αυτή τη χαλαρή θέση.
www.cc.uoa.gr

Yanni at the Acropolis - Santorini


Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Μάθε να αγαπάς αυτό που δεν μπορείς να αλλάξεις.



Σκέψεις, αισθήματα και πεποιθήσεις
που χαρακτηρίζουν άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Αν οι περισσότερες από τις παρακάτω προτάσεις αντιπροσωπεύουν αυτό που σκέπτεσαι και αισθάνεσαι σημαίνει ότι έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση.

1- Οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου είναι καλύτεροι από μένα.

2 - Συνήθως κρατώ πράγματα μέσα μου και δεν λέω αυτό που σκέπτομαι ή αισθάνομαι.

3 - Στην παρέα δεν έχω τίποτε σημαντικό να πω.

4- Είναι σίγουρο ότι οι άλλοι με βρίσκουν βαρετό.

5 - Όταν τύχει να με προσβάλλουν χαλάει πολύ η διάθεσή μου.

6 - Δυσκολεύομαι πολύ να πω όχι όταν μου ζητούν κάτι.

7 - Πολλές φορές φοράω προσωπείο για να φαίνομαι καλύτερος.

8 - Συχνά αισθάνομαι ότι οι άλλοι με σχολιάζουν αρνητικά.

9 - Τις περισσότερες φορές τα κάνω θάλασσα με ότι ασχολούμαι.

10 - Δεν αξίζω να με σέβονται και να με αγαπούν.

11 - Αν δείξω τον πραγματικό μου εαυτό οι άλλοι θα με απορρίψουν.

12 - Αν κάποιος-α δείξει ερωτικό ενδιαφέρον για μένα πρέπει να προσπαθήσω πολύ να του -ης αρέσω αλλιώς θα με απορρίψει.

13 - Αν δεν τα καταφέρνω σε κάτι τόσο καλά όσο οι άλλοι αυτό σημαίνει ότι είμαι κατώτερος.

14 - Δυσκολεύομαι να μιλήσω με άτομα του άλλου φύλλου.

15 - Συχνά προσποιούμαι ότι συμφωνώ με τον συνομιλητή μου για να αποφύγω τη διαφωνία.

16 - Μου είναι σχεδόν αδύνατο να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου.

17 - Λέω συχνά ψέματα για να αποφύγω τη σύγκρουση.

18 - Ακόμη και η θέα μερικών ανθρώπων μου προκαλεί πολύ άγχος.

19 - Αποφε
ύγω να μιλήσω δημόσια.

20 - Όταν μιλάω στην παρέα πιστεύω ότι οι άλλοι δεν θα δώσουν σημασία σε αυτό που λέω.

21 - Αποφεύγω να εκφράσω το θυμό μου σε άτομα που δεν ανήκουν στην οικογένεια μου.

22 - Όταν τύχει να εκφράσω το θυμό μου χάνω τον έλεγχο και παραφέρομαι.

23 - Για να αισθάνομαι καλά πρέπει οι άλλοι οπωσδήποτε να μου δείχνουν αγάπη και
αποδοχή.

24 - Ποτέ δεν θα γίνω τόσο ικανός όσο θα έπρεπε. Είμαι αποτυχημένος.
www.psyche.gr




Παραδοσιακή αφήγηση των Σούφι.

Μάθε να αγαπάς
αυτό που δεν μπορείς
να αλλάξεις
.

Όταν ήταν νέος ο Νασρεντίν φύτεψε έναν κήπο με λουλούδια. Ανάμεσα στα λουλούδια όμως βγήκαν στον κήπο και άγρια ραδίκια. Θέλοντας να απαλλαγεί από αυτά ο Νασρεντίν ζήτησε τις συμβουλές άλλων κηπουρών από κοντινά και μακρινά μέρη αλλά καμιά γνώμη δεν έφερε αποτελέσματα. Τελικά ο νέος άνδρας ταξίδεψε μέχρι τo παλάτι του Σεΐχη για να ζητήσει τη συμβουλή του σοφού κηπουρού του βασιλιά. Δυστυχώς όμως, είχε ήδη δοκιμάσει όλους τους τρόπους που του σύστησε και αυτός ο κηπουρός.
Έμειναν και οι δύο σιωπηλοί για πολύ ώρα μαζί. Τελικά, ο κηπουρός του βασιλιά κοίταξε τον Νασρεντίν και του είπε: «Λοιπόν … τότε, το μόνο πράγμα που σου προτείνω είναι να μάθεις να τα αγαπάς».





Self-Acceptance with Emotional Freedom Technique (EFT)



Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

.."η «γενναιοδωρία» προς τον εαυτό μας, μας κάνει περισσότερο γενναιόδωρους και δεκτικούς και απέναντι στους άλλους"..






Πώς χτίζεται η αυτοεκτίμηση


Έχουμε σχέσεις που μας ικανοποιούν, επάγγελμα που μας αρέσει, αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στους «τυχερούς» και είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε. Kαι άλλες φορές, χωρίς να έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο, κάτι μάς πάει «ανάποδα», στη δουλειά, στις σχέσεις, στην οικογένεια, ή σε όλα αυτά μαζί, και μας ζώνουν οι αμφιβολίες για το αν κάναμε τις σωστές επιλογές. Αναρωτιόμαστε αν τελικά είμαστε «άξιοι» για να πετύχουμε αυτά που επιθυμούμε και επιδιώκουμε. Όταν «ζοριστούμε», κλονίζεται η πίστη στον εαυτό μας, η αυτοεκτίμησή μας. Kαι όμως, είναι τότε που τη χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. H αυτοεκτίμηση (όπως και η αυτοαντίληψη, που είναι έννοια συγγενική) δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, γιατί δεν περιέχει τίποτα το χειροπιαστό, το οποίο θα μπορούσε να καταμετρηθεί. Kαι όμως, ψυχολόγοι και ψυχίατροι στρέφουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους στη σημασία των εννοιών αυτών για την ψυχική υγεία των ανθρώπων.



Αγάπη για τον εαυτό μας

H εκτίμηση, η αγάπη και η αποδοχή του εαυτού μας φαίνεται να αποτελούν τη βάση της ψυχικής ισορροπίας, αλλά και της ικανότητας του ατόμου να κάνει και να διατηρεί ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Aυτή η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει όμως καμία σχέση ούτε με το νοσηρό ναρκισσισμό ούτε με την εικόνα τού διαρκώς γελαστού και λαμπερού ανθρώπου, τον οποίο συχνά συναντάμε μπροστά μας ως πρότυπο επιτυχημένου ανθρώπου γεμάτου αυτοπεποίθηση. Πολύ περισσότερο, η αληθινή αυτοεκτίμηση φαίνεται ότι περιλαμβάνει (σε αντίθεση με το ναρκισσισμό) την αποδοχή και την αγάπη προς τους άλλους.



Πώς πλάθουμε την εικόνα μας

Η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει καμία σχέση με το νοσηρό ναρκισσισμό

Η ενθάρρυνση του παιδιού είναι το πρώτο μεγάλο βήμα προς την αυτονομία

Eίναι σίγουρο ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια εικόνα για τον εαυτό του, που περιλαμβάνει τουλάχιστον όλες τις συνειδητές πλευρές του εαυτού του: τη σωματική, τη συναισθηματική, τη νοητική, την κοινωνική. H εικόνα αυτή σπάνια ταυτίζεται με την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν? πολλές φορές μάλιστα η απόσταση μεταξύ της αυτοαντίληψης και της «αντικειμε-νικής» εικόνας είναι πολύ μεγάλη. Eκτός όμως από την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, έχουμε και την εικόνα ενός ιδανικού εαυτού, αυτού δηλαδή που θα θέλαμε να είμαστε και που επιδιώκουμε πάντα να φτάσουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αυτοεκτίμηση προκύπτει από τη σχέση μεταξύ της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας και την εικόνα του ιδανικού εαυτού μας. Όσο πιο κοντά βρίσκονται οι εικόνες αυτές, τόσο πιο μεγάλη είναι η αυτοεκτίμησή μας.



Aπό πού πηγάζει όμως και πώς διαμορφώνεται αυτή η αντίληψη και η αξιολόγηση του εαυτού μας;

Oι ειδικοί μοιάζουν να συμφωνούν στην άποψη ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας χτίζεται -από την πρώτη στιγμή της ζωής μας- από την αλληλοεπίδραση των προσωπικών μας εμπειριών και των αξιολογήσεων των σημαντικών για εμάς ανθρώπων, που είναι κατά την παιδική ηλικία κυρίως οι γονείς, αργότερα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι. Kατά το πρώτο έτος της ζωής ενός παιδιού, το οποίο για πολλούς εξελικτικούς ψυχολόγους είναι και το σημαντικότερο για την ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού του, το παιδί αρχίζει να κατανοεί ότι είναι μια οντότητα ξεχωριστή από τη μητέρα του, ενώ ταυτόχρονα παραμένει εξαρτημένο από αυτήν και από άλλα πρόσωπα που είναι γύρω του, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Φαίνεται ότι το κατά πόσο και το πώς ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού για τροφή, ύπνο, προστασία αλλά και σωματική επαφή, τρυφερότητα, επικοινωνία κατά τους πρώτους αυτούς μήνες της ζωής του -που είναι απόλυτα εξαρτημένο από τους άλλους- αποτελούν το θεμέλιο για μια θετική αυτοαντίληψη. Το αίσθημα ικανοποίησης όταν το βρέφος είναι χορτάτο, ζεστό και αισθάνεται ασφάλεια, σε συνδυασμό με την ευχαρίστηση που προκαλούν η τρυφερότητα και η αγάπη από τα οικεία πρόσωπα, δημιουργούν την πρώτη, καθαρά «αισθαντική» ακόμη αυτοεκτίμηση, η οποία θα μπορούσε ίσως απλουστευτικά να μεταφραστεί:
«Nιώθω καλά μέσα στο πετσί μου, με περιβάλλει μια ευχάριστη αίσθηση, και αυτή την προκαλούν οι άνθρωποι που είναι γύρω μου και με αγγίζουν, επειδή και αυτοί νιώθουν καλά μαζί μου»
. Kάπως έτσι υποθέτουμε ότι μπαίνουν οι βάσεις για τα πρωταρχικά στοιχεία της αυτοεκτίμησης, δηλαδή το αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης με τον εαυτό μας και με τους γύρω, τους λεγόμενους «Σημαντικούς Άλλους». Πάνω στη βάση αυτή προστίθενται, καθώς το παιδί μεγαλώνει, η αίσθηση αποτελεσματικότητας στις ολοένα αυξανόμενες και δυσκολότερες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει και, βέβαια, η αποδοχή και η αναγνώριση από τους άλλους σε σχέση με τις πρωτοβουλίες αυτές, αλλά και απέναντι στο ίδιο το παιδί ως άτομο.



Γεγονότα που μας συγκλονίζουν

H ανάληψη πρωτοβουλιών και η ενθάρρυνση του παιδιού εκ μέρους των «μεγάλων» είναι ιδιαίτερα σημαντικές, γιατί έτσι συντελείται το πρώτο μεγάλο βήμα προς την αυτονομία και την ανεξαρτησία, που συνεπάγονται αίσθημα ικανοποίησης για ό,τι το παιδί δοκιμάζει και πετυχαίνει μόνο του. Aντίθετα, η αποθάρρυνση από το να αναλάβει πρωτοβουλίες, με υπερβολικούς περιορισμούς ή τιμωρίες, μπορεί να προκαλέσει στο παιδί ενοχές αλλά και αίσθημα ανεπάρκειας και εξάρτησης, που επιδρούν αρνητικά στη διαμόρφωση της αυτοαντίληψής του. Στην πορεία της κοινωνικοποίησης του παιδιού αποκτούν σημασία, εκτός από την οικογένεια, και οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοί του, καθώς αξιολογούνται πια και οι επιδόσεις του στο σχολείο και αρχίζει να κρίνει τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι για το χτίσιμο της αυτοεκτίμησής μας, κατά την παιδική ηλικία και την εφηβεία, είναι ιδιαίτερα ισχυρή η επίδραση των «Σημαντικών Άλλων». Όπως υποστηρίζουν πολλοί παιδοψυχίατροι, οι Άλλοι συντελούν στο να επικυρώσουμε αυτό που είμαστε, γιατί ο τρόπος με τον οποίο μας βλέπουν επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. H αντιμετώπισή τους και οι σχέσεις που έχουμε μαζί τους επικυρώνουν ή καταρρίπτουν την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας, και αυτό μάλλον ακολουθεί κυκλική πορεία. Όλα αυτά ισχύουν και έχουν ιδιαίτερη σημασία για να κατανοήσουμε πώς πλάθεται η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Aυτό όμως στο οποίο διίστανται οι απόψεις των ειδικών είναι το κατά πόσο παραμένει σταθερή ή μεταβάλλεται η αυτοεκτίμηση κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Φαίνεται λοιπόν ότι, αν και μέχρι το τέλος της εφηβείας έχουν μπει τα θεμέλια για υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορεί κάποια σημαντικά αρνητικά γεγονότα να την κλονίσουν ή, αν είναι θετικά, να την ενισχύσουν. Στα πρώτα συγκαταλέγονται τραυματικά βιώματα, όπως ο θάνατος αγαπημένων ανθρώπων, ανίατες ή μακροχρόνιες ασθένειες, αποτυχίες στην επαγγελματική σταδιοδρομία, ξαφνικές μεγάλες αλλαγές του τρόπου ζωής, κρίσεις μέσα στην οικογένεια, ακόμα και «απλές» προσωπικές κρίσεις σε «δύσκολες» ηλικίες (εμμηνόπαυση, κρίση μέσης ηλικίας, συνταξιοδότηση). Σε αυτές ακριβώς τις δύσκολες περιόδους όμως είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την αυτοεκτίμησή μας, όπως χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση ενός καλού φίλου. Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές της ζωής μας, φαίνεται ότι έχουμε ανάγκη όχι από μια «ρεαλιστική» θεώρηση της πραγματικότητας αλλά από μία λιγότερο ή περισσότερο «παραμορφωμένη» -προς το θετικό- εικόνα της πραγματικότητας και των ιδιοτήτων του εαυτού μας, η οποία μας επιτρέπει να υποτιμήσουμε τις δυσκολίες, να υπερεκτιμήσουμε ίσως τις δυνατότητές μας και να δούμε τελικά το ποτήρι μισογεμάτο αντί για μισοάδειο.



Ψυχικές διαταραχές

Στις κρίσιμες στιγμές χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την αυτοεκτίμησή μας

Όπως προκύπτει από έρευνες οι οποίες εξετάζουν τη σχέση ανάμεσα στην υψηλή αυτοεκτίμηση και την τάση για κατάθλιψη, η υψηλή αυτοεκτίμηση είναι σπάνια σε καταθλιπτικά άτομα, ενώ άτομα που τείνουν να υπερεκτιμούν τον εαυτό τους και να τον αξιολογούν θετικά είναι περισσότερο ικανοποιημένα από τη ζωή τους και παρουσιάζουν πολύ λιγότερο και σπανιότερα ψυχικές διαταραχές.

Tι συμβαίνει ακριβώς και πώς μπορεί η έλλειψη αυτοεκτίμησης να επηρεάσει τόσο τη συναισθηματική κατάσταση και την ψυχική ισορροπία ενός ανθρώπου;
Aπό τις παρατηρήσεις ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών σχετικά με αντιλήψεις και συμπεριφορές ατόμων που εκφράζουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι «δεν αξίζουν και πολλά», φαίνεται ότι τα άτομα αυτά διατηρούν μία ανάλογη στάση και απέναντι σε ό,τι τους συμβαίνει, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο από τον οποίον είναι δύσκολο να βγουν. Φαίνεται λοιπόν ότι άτομα με χαμηλή αυτο-εκτίμηση:
Πιστεύουν ότι και οι άλλοι δεν τους εκτιμούν και έχουν αρνητική γνώμη γι’ αυτούς.
• Συμπεριφέρονται απέναντι στον εαυτό τους χωρίς αίσθημα ευθύνης και φροντίδας -όπως απέναντι σε ένα αντικείμενο που δεν μας πολυαρέσει και δεν έχει αξία για μας-, συχνά με συνέπειες για τη σωματική τους υγεία. Yποφέρουν συχνότερα από ψυχοσωματικές διαταραχές.
• Δεν τολμούν να εκφράσουν τις ανάγκες ή τις απαιτήσεις τους και να διεκδικήσουν αυτά που επιθυμούν, ακόμη και όταν είναι απόλυτα δικαιολογημένα.
• Έχουν συχνά την τάση να προσαρμόζουν τη ζωή τους στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις των άλλων και στις σχέσεις τους να εξαρτώνται από τους άλλους.
• Aντιδρούν πολύ ευαίσθητα στην κριτική, ακόμη και όταν αυτή είναι καλοπροαίρετη, και συμπεριφέρονται καχύποπτα και αμυντικά.
• Έχουν συχνά αυστηρή και αρνητική στάση και απέναντι στους άλλους, εστιάζουν στα ελαττώματά τους και δεν δείχνουν επιείκεια και ανεκτικότητα.
Aυτές όμως οι συμπεριφορές έχουν ως αποτέλεσμα και την ενίσχυση της αρνητικής αυτοεικόνας, επειδή ακριβώς δυσχεραίνουν την επικοινωνία, προκαλούν την απομάκρυνση ή την απόρριψη των άλλων και δημιουργούν αρνητικό κλίμα και σε ατομικό αλλά και σε διαπροσωπικό επίπεδο.

Η γενναιοδωρία προς τον εαυτό μας μας κάνει πιο γενναιόδωρους και απέναντι στους άλλους



Eίναι δυνατό να ενισχυθεί η χαμηλή αυτοεκτίμηση;

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι είναι δυνατό, και υποστηρίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σήμερα απέναντι στον εαυτό μας καθορίζει και το πόσο καλά αισθανόμαστε με τον εαυτό μας. Σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας:
• Aν είμαστε πιο επιεικείς και πιο «γενναιόδωροι» με τον εαυτό μας και δεν τον τυραννάμε με υπερβολικές απαιτήσεις τού είδους «αυτό πρέπει να το πετύχω οπωσδήποτε», «αν δεν τα καταφέρω σε αυτό, θα είμαι ένας αποτυχημένος» και του επιτρέπουμε λάθη και ατέλειες.
• Aν μπορούμε να εγκαταλείψουμε απαιτήσεις και επιθυμίες που μας ταλαιπωρούν επειδή θα θέλαμε, αλλά επί χρόνια δεν μπορούμε να τις πραγματοποιήσουμε.
• Aν μπορούμε να επιδιώξουμε ή να αποδεχτούμε αλλαγές σε σχέσεις ή καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν πια, αλλά μας γεμίζουν αμφιβολίες για τον εαυτό μας.
• Aν μπορούμε να δεχτούμε «δυσάρεστες» πλευρές του εαυτού μας, συναισθήματα που μας φοβίζουν επειδή τα θεωρούμε αρνητικά και ανεπίτρεπτα, όπως η θλίψη, η μοναξιά, ο φόβος, η απόγνωση, ως κομμάτια του εξίσου πολύτιμα με τα θετικά, όπως η χαρά, η ικανοποίηση, η αισιοδοξία.
• Kαι φυσικά, αν μπορούμε να δεχτούμε για τον εαυτό μας τη θετική γνώμη των άλλων για μας, χωρίς να την υποτιμάμε με σκέψεις όπως «το λέει μόνο για να με παρηγορήσει», «αν ήταν κάποιος πιο σχετικός με το θέμα, θα είχε σίγουρα διαφορετική γνώμη».
Tο σίγουρο είναι πάντως ότι δεν ζημιώνουμε κανέναν αν έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση! Αντίθετα, φαίνεται ότι αυτή η θετική στάση, η «γενναιοδωρία» προς τον εαυτό μας, μας κάνει περισσότερο γενναιόδωρους και δεκτικούς και απέναντι στους άλλους.

Λουίζα Βογιατζή
www.vita.gr

Emotional Freedom Technique (EFT) Introduction

Self-Acceptance with Emotional Freedom Technique (EFT)


Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Οι ρίζες της παθητικής-επιθετικής συμπεριφοράς




Μήπως δεν τολμάτε να θυμώσετε;

Τι είναι η παθητική-επιθετική συμπεριφορά;

Στην επικοινωνία το ένα άκρο είναι η παθητικότητα, όταν δε μιλάει κανείς από φόβο ότι θα έχει άσχημες συνέπειες, ενώ το άλλο άκρο είναι η επιθετικότητα, η έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων χωρίς φόβο, με πάθος.

Πολλοί άνθρωποι υιοθετούν μια στάση παθητικής-επιθετικής συμπεριφορά, όπου με παθητικό και «ήπιο» τρόπο εκφράζουν μια έντονη επιθετικότητα. Πρόκειται για το άτομο που αντί να φωνάξει ή να τσακωθεί με τον/τη σύντροφό του ξεκινά έναν υπόγειο πόλεμο ή σαμποτάρισμα. Πρόκειται για τον προϊστάμενο που αντί να εκφράσει ξεκάθαρα τα παράπονά του αρχίζει με πλάγιο τρόπο να σφυροκοπά τον συνεργάτη του.

Η παθητική-επιθετική συμπεριφορά αναφέρεται στην παθητική και παρεμποδιστική αντίσταση ενός ατόμου στο να ακολουθήσει οδηγίες ή να κάνει αυτό που πρέπει και να εκφράσει τις απόψεις του σε προσωπικές ή επαγγελματικές σχέσεις. Έτσι, το άτομο με παθητική-επιθετική συμπεριφορά δε θα πει «δε θέλω να πάω στο πάρτι», αλλά θα αρχίσει να αργοπορεί τόσο στο ντύσιμό του, που όταν ετοιμαστεί θα έχει τελειώσει το πάρτι.

Αυτή η συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα ενοχλητική για τους γύρω του, οι οποίοι λόγω της κακής επικοινωνίας ποτέ δεν ξέρουν τι πραγματικά σκέφτεται και επιθυμεί αυτό το άτομο και τι θα συμβεί στη συνέχεια.



Συμπτώματα/Συμπεριφορές:

* Κατηγορεί τους άλλους
* Αποφεύγει τις ευθύνες του
* Παραπονιέται διαρκώς
* Αργεί και ξεχνά
* Δεν εκφράζει ανοιχτά θυμό
* Φοβάται τη δέσμευση και την εξάρτηση από τους άλλους
* Βρίσκει δικαιολογίες
* Λέει ψέματα
* Καθυστερεί
* Δε δέχεται συμβουλές
* Πεισμώνει
* Σαρκάζει
* Είναι κατσούφης
* Κάνει πως δε καταλαβαίνει



Ο ρόλος της οικογένειας

Η οικογένεια είναι η βασική μονάδα που δίνει σημασία στις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού και προσφέρει τη βάση για την κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη. Έτσι, το παιδί που μεγαλώνει σε οικογένεια όπου δεν εισακούγονται οι επιθυμίες του, θεωρείται εγωιστής, απαιτητικός, ανάξιος γι' αυτά που ζητά, ή παίρνει το μήνυμα ότι αποτελεί «φορτίο» για τους γονείς, μαθαίνει ότι δεν είναι σωστό και αποδεκτό να έχει αυτό που επιθυμεί ή χρειάζεται. Επίσης, μαθαίνει ότι με το να εκφράζει επιθυμίες και ανάγκες αποδυναμώνει τη σχέση με τους γονείς του.

Έτσι, αυτό το παιδί μαθαίνει να κρατά τις απόψεις αλλά και τα συναισθήματά του από φόβο μήπως εισπράξει απόρριψη. Το αποτέλεσμα είναι ότι χάνει το δυναμισμό του και εσωτερικεύει άγχος, θυμό, απογοήτευση και ματαίωση, ενώ παράλληλα καλλιεργεί παθητικότητα στην επικοινωνία, ώστε να μη βρίσκεται σε διαρκή ψυχολογική σύγκρουση με τους γονείς του και να έχει την έγκρισή τους.

Από ανάγκη λοιπόν το παιδί καταπιέζει βασικές ανάγκες κι επιθυμίες του, αφού όταν τις εκφράζει εισπράττει κριτική, θυμό, απόρριψη από τους γονείς. Έτσι όμως το παιδί χάνει τον δυναμισμό του και γενικεύει το μάθημα που πήρε από την οικογένειά του και στην υπόλοιπη ζωή του, δηλαδή να μην είναι δυναμικό. Ανάλογα με τις συνθήκες, η έλλειψη δυναμισμού μπορεί να εκφραστεί είτε ως παθητικότητα είτε ως επιθετικότητα.



Τολμήστε να εκφραστείτε συναισθηματικά!

Ανάμεσα στα δύο άκρα της παθητικότητας και της επιθετικότητας υπάρχει ο χρυσός μέσος όρος: το να μπορεί κανείς να εκφράσει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του, ενώ παράλληλα σέβεται την άποψη του άλλου.

Ο δυναμισμός, με την έννοια της ελεύθερης έκφρασης των επιθυμιών και των αναγκών μας αποτελεί μέρος της φυσικής μας κληρονομιάς, ή της «οικουμενικής προσωπικότητάς» μας. Τα βρέφη έρχονται στον κόσμο εξοπλισμένα με έναν βασικό μηχανισμό έκφρασης των επιθυμιών και των αναγκών του (κλάμα, χαμόγελο) και μεγαλώνοντας χρησιμοποιούν τη λεκτική επικοινωνία για τον ίδιο σκοπό.

Έτσι λοιπόν, το άτομο που χρησιμοποιεί παθητικές-επιθετικές στρατηγικές στην επικοινωνία του, χρειάζεται να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να καλλιεργήσει τη λεκτική επικοινωνία στο θέμα των προσωπικών του αναγκών. Οι άλλοι δεν πρόκειται να σας δώσουν αυτό που θέλετε ή να καταλάβουν αυτό που εννοείτε, αν δεν το εκφράσετε!

Εξερευνήστε τις σχέσεις σας με την πατρική σας οικογένεια, εντοπίστε τα αρνητικά συναισθηματικά και επικοινωνιακά μοτίβα που έχετε υιοθετήσει (πιθανόν χωρίς καν να το έχετε καταλάβει) και αντικαταστήστε τα με υγιείς στρατηγικές επικοινωνίας.



Δυναμική Επικοινωνία

1. Διαλέξτε την κατάλληλη στιγμή για να πείτε αυτό που θέλετε,
να εκφράσετε μια επιθυμία ή ανάγκη σας.
2. Διαλέξτε το κατάλληλο μέρος, με ησυχία, σε ουδέτερο έδαφος.
3. Πέστε ευθέως αυτό που θέλετε.
4. Να είστε συγκεκριμένοι σε αυτό που λέτε.
5. Μην αποφεύγετε τους ανθρώπους αν δεν ξέρετε τι να πείτε-
χαμογελάστε, δείξτε ότι χαίρεστε που τους είδατε.
6. Καλλιεργήστε μια θετική, επικοινωνιακή, φιλική εικόνα.
7. Εκφράστε τη γνώμη σας ελεύθερα.
Μη συμφωνείτε μόνο για να γίνετε αρεστοί.
8. Μοιραστείτε τη γνώμη και την εμπειρία σας.
Όταν έχετε κάνει κάτι αξιοσημείωτο, μην το κρύβετε.
9. Μάθετε να αποδέχεστε τα κομπλιμέντα λέγοντας απλώς «ευχαριστώ».
10. Μη ξεχνάτε ότι στη δυναμική επικοινωνία ο άνθρωπος μαθαίνει να εκφράζει
τις επιθυμίες και τις ανάγκες του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαραιτήτως
θα ικανοποιηθούν άμεσα.

Δρ Λίζα Βάρβογλη
health.in.gr



Donald Duck - Crazy over Daisy


Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού




αποσπάσματα από τα 54 άρθρα της
ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989.

Έως σήμερα έχει επικυρωθεί από 191 χώρες.
Η παρούσα Σύμβαση επικυρώθηκε από την Ελλάδα και δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 192/2.12.92
Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992.


Άρθρο 12
Ελευθερία Γνώμης

1
. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη εγγυώνται στο παιδί που έχει ικανότητα διάκρισης το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης της γνώμης του σχετικά με οποιοδήποτε θέμα που το αφορά, λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του και με το βαθμό ωριμότητας του.
2. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει ιδίως να δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ακούγεται σε οποιαδήποτε διοικητική ή δικαστική διαδικασία που το αφορά, είτε άμεσα είτε μέσω ενός εκπροσώπου ή ενός αρμόδιου οργανισμού, κατά τρόπο συμβατό με τους διαδικαστικούς κανόνες της εθνικής νομοθεσίας.

Άρθρο 13.
Ελευθερία Έκφρασης

1
. Το παιδί έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία αναζήτησης, λήψης και διάδοσης πληροφοριών και ιδεών οποιουδήποτε είδους, ανεξαρτήτως συνόρων, υπό μορφή προφορική, γραπτή ή τυπωμένη, ή καλλιτεχνική ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο της επιλογής του. ...

Άρθρο 14.
Ελευθερία Σκέψης-Θρησκείας

1
. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. ...

Άρθρο 15
Ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι

1
. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν τα δικαιώματα του παιδιού στην ελευθερία του να συνεταιρίζεται και του να συνέρχεται ειρηνικά.
2. Δεν τίθενται περιορισμοί για την άσκηση των δικαιωμάτων αυτών, εκτός από αυτούς που ορίζει ο νόμος και που είναι αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία,

Άρθρο 16.
Προσωπική ζωή

1
. Κανένα παιδί δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αυθαίρετης ή παράνομης επέμβασης στην ιδιωτική του ζωή, στην οικογένεια του, στην κατοικία του ή στην αλληλογραφία του, ούτε παράνομων προσβολών της τιμής και της υπόληψης του.
2. Το παιδί δικαιούται να προστατεύεται από το νόμο έναντι τέτοιων επεμβάσεων ή προσβολών.

Άρθρο 17.
Πρόσβαση σε πληροφόρηση

Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν τη σημασία του έργου που επιτελούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και φροντίζουν ώστε το παιδί να έχει πρόσβαση σε ενημέρωση και σε υλικό, που προέρχονται από διάφορες εθνικές και διεθνείς πηγές, ιδίως σ' αυτά που αποσκοπούν στην προαγωγή της κοινωνικής, πνευματικής και ηθικής ευημερίας του, καθώς και της σωματικής και πνευματικής υγείας του.

Για το σκοπό αυτόν, τα Συμβαλλόμενα Κράτη:
α) Ενθαρρύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη διάδοση πληροφοριών και υλικού που παρουσιάζουν κοινωνική και πολιτιστική χρησιμότητα για το παιδί που είναι σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 29.
β) Ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την παραγωγή, ανταλλαγή και διάδοση πληροφοριών και υλικού αυτού του τύπου, που προέρχονται από διάφορες πολιτιστικές, εθνικές και διεθνείς πηγές...

18. Γονική ευθύνη .. από κοινού

Άρθρο 19.
Κακομεταχείριση - Παραμέληση

1
. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα νομοθετικά, διοικητικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα, προκειμένου να προστατεύσουν το παιδί από κάθε μορφή βίας, προσβολής ή βιαιοπραγιών σωματικών ή πνευματικών, εγκατάλειψης ή παραμέλησης, κακής μεταχείρισης ή εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανόμενης της σεξουαλικής βίας, κατά το χρόνο που βρίσκεται υπό την
επιμέλεια των γονέων του ή του ενός από τους δύο, του ή των νομίμων εκπροσώπων του ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στο οποίο το έχουν εμπιστευθεί.

2. Αυτά τα προστατευτικά μέτρα θα πρέπει να περιλαμβάνουν, όπου χρειάζεται, αποτελεσματικές διαδικασίες για την εκπόνηση κοινωνικών προγραμμάτων, που θα αποσκοπούν στην παροχή της απαραίτητης υποστήριξης στο παιδί και σε αυτούς οι οποίοι έχουν την επιμέλειά του, καθώς και για άλλες μορφές πρόνοιας και για το χαρακτηρισμό, την αναφορά, την παραπομπή, την ανάκριση, την
περίθαλψη και την παρακολούθηση της εξέλιξής τους στις περιπτώσεις κακής μεταχείρισης του παιδιού που περιγράφονται πιο πάνω, και όπου χρειάζεται, για διαδικασίες δικαστικής παρέμβασης...

Άρθρο 28
Εκπαίδευση

1
. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση και, ιδιαίτερα, για να επιτευχθεί η άσκηση του δικαιώματος αυτού προοδευτικά και στη βάση της ισότητας των ευκαιριών:

Άρθρο 29
Στόχοι της εκπαίδευσης

1
. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη συμφωνούν ότι η εκπαίδευση του παιδιού πρέπει να αποσκοπεί:
α) Στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και στην πληρέστερη δυνατή ανάπτυξη των χαρισμάτων του και των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του.
β) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις θεμελιώδες ελευθερίες και για τις αρχές που καθιερώνονται στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
γ) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για τους γονείς του παιδιού, την ταυτότητά του, τη γλώσσα του και τις πολιτιστικές του αξίες, καθώς και του σεβασμού του για τις εθνικές αξίες της χώρας στην οποία ζει, της χώρας από την οποία μπορεί να κατάγεται και για τους πολιτισμούς που διαφέρουν από το δικό του.
δ) Στην προετοιμασία του παιδιού για μία υπεύθυνη ζωή σε μία ελεύθερη κοινωνία μέσα σε πνεύμα κατανόησης, ειρήνης, ανοχής, ισότητας των φυλών και φιλίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις εθνικιστικές, εθνικές και θρησκευτικές ομάδες και στα πρόσωπα αυτόχθονης καταγωγής.
ε) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για το φυσικό περιβάλλον.
2. Καμία διάταξη του παρόντος άρθρου ή του άρθρου 28 δεν μπορεί να ερμηνευτεί με τρόπο που να θίγει την ελευθερία των φυσικών ή νομικών προσώπων για τη δημιουργία και τη διεύθυνση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, υπό τον όρο ότι θα τηρούνται οι εκφρασμένες στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου αρχές και ότι η παρεχόμενη στα ιδρύματα αυτά εκπαίδευση θα είναι σύμφωνη με τις ελάχιστες προδιαγραφές που θα έχει ορίσει το Κράτος.

'Aρθρο 37
Βασανιστήρια & στέρηση ελευθερίας

Τα Συμβαλλόμενα Κράτη επαγρυπνούν ώστε:
α) Κανένα παιδί να μην υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε άλλες σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές τιμωρίες ή μεταχείριση. ... ..
β) Κανένα παιδί να μην στερείται την ελευθερία του κατά τρόπο παράνομο ή αυθαίρετο. ... ..

Άρθρο 39
Επανένταξη - Αποκατάσταση

Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να διευκολύνουν τη σωματική και ψυχολογική ανάρρωση και την κοινωνική επανένταξη κάθε παιδιού θύματος: οποιασδήποτε μορφής παραμέλησης, εκμετάλλευσης ή κακοποίησης, βασανισμού ή κάθε άλλης μορφής σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή ένοπλης σύρραξης.
Η ανάρρωση αυτή και η επανένταξη γίνονται μέσα σε περιβάλλον, που ευνοεί την υγεία, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια του παιδιού.

Άρθρο 41
Κατοχύρωση


Καμιά από τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης δεν θίγει διατάξεις ευνοϊκότερες για την πραγματοποίηση των δικαιωμάτων του παιδιού και οι οποίες είναι δυνατόν να περιέχονται:
α) Στη νομοθεσία ενός Συμβαλλόμενου Κράτους ή
β) Στο ισχύον για το Κράτος αυτό διεθνές δίκαιο.

Άρθρο 42

Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν να κάνουν ευρέως γνωστές τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά, τις αρχές και τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης με δραστήρια και κατάλληλα μέσα.



Relajamiento entre los arboles




Si las Flores Pudieran hablar Nelson Ned




Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Tο κλάμα είναι ευεργετικό






Θεραπεύουν τα δάκρυα;

Πρόσφατες μαρτυρίες δείχνουν ότι τα δάκρυα που παράγονται από την έκφραση συναισθημάτων, μπορεί να είναι ένας τρόπος που το σώμα απαλλάσσεται από τοξικές ουσίες. Μπορεί να φαίνεται παράξενο πως το κλάμα είναι ευεργετικό, αλλά πολλοί άνθρωποι παραδέχονται πως μετά από ένα "καλό κλάμα" αισθάνονται καλύτερα. Σε μελέτες που έχουν γίνει, 85% των γυναικών και 73% των ανδρών που συμμετείχαν στην μελέτη, παραδέχτηκαν ότι μετά από κλάμα αισθάνονται πιο ήρεμοι και λιγότερο θυμωμένοι.

Η πεποίθηση ότι το κλάμα μπορεί να έχει θετική επίδραση δεν είναι καινούργια. Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, οι φιλόσοφοι ισχυρίζονταν ότι το κλάμα σε ένα δράμα "καθαρίζει το μυαλό" από καταπιεσμένα συναισθήματα μέσω μιας διαδικασίας την οποία ονόμαζαν «κάθαρση». Την μείωση της έντασης μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων.

Υπάρχουν λίγες μελέτες για την επίδραση του κλάματος στην υγεία. Ο Μπόρκουιστ το 1906 παρουσίασε μελέτες για την επίδραση του κλάματος, συμπεριλαμβάνοντας την παρατήρηση 54 ατόμων που ανταποκρίθηκαν στην μελέτη και που επιβεβαίωναν ότι το κλάμα είχε θετικά αποτελέσματα. Ο Χέρμπερτ Βάινερ βρήκε από αναφορές ότι κρίσεις άσθματος -ψυχοσωματικής αιτιολογίας- μπορούν να ανασταλούν μετά από κλάμα.

Στην πραγματικότητα, λίγα είναι γνωστά για τα δάκρυα, κυρίως αυτά που οφείλονται στα συναισθήματά μας. 'Eνας από τους ανά τον κόσμο γνωστούς ερευνητές για τα δάκρυα είναι ο Γουίλλιαμ Φρέυ, ένας βιοχημικός στο Ιατρικό Kέντρο της Μινεάπολης, που εργάζεται βασικά στην βιοχημεία του εγκεφάλου, κυρίως στην νόσο του Αλτσχάϊμερ, αλλά ερευνά επίσης και τα δάκρυα τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως την χημική διαφοροποίηση των συναισθηματικών δακρύων από τα συνήθη.

Τα δάκρυα περιέχουν ανοσοσφαιρίνες και ένζυμα που προστατεύουν τα μάτια από μολύνσεις. Περιέχουν ενδιαφέρουσες πρωτεϊνες και ορμόνες, και επίσης μεγάλες ποσότητες από μαγγάνιο. Περιέχουν επίσης λιπίδια και βλέννη, γλυκόζη, ουρία, κάλιο και νάτριο έτσι ώστε ένα λεπτό φιλμ να προστατεύει την επιφάνεια του ματιού.

Τα "συναισθηματικά" δάκρυα διαφοροποιούνται από τα συνεχή δάκρυα που καλούνται και βασικά, και που προστατεύουν τα μάτια από το στέγνωμα αλλά και από τα δάκρυα που προκαλούνται από ερεθισμό όπως ο καπνός, το κρεμμύδι ή ξένα σώματα. Τα συνεχή δάκρυα και αυτά που προκαλούνται από ερεθισμούς έχουν καλά κατανοηθεί και μελετηθεί όσον αφορά την χημική τους σύνθεση και τον τρόπο παραγωγής τους. 'Eχουμε συνδέσει τα δάκρυα με το βίωμα αρνητικών συναισθημάτων θλίψης, πόνου, φόβου, αλλά δάκρυα έχουμε επίσης και από θετικά συναισθήματα χαράς, γέλιου, συγκίνησης για κάτι ωραίο κλπ. που και αυτά περιλαμβάνονται στα "συναισθηματικά" δάκρυα.

Παρά τις δυσκολίες της μελέτης των "συναισθηματικών" δακρύων, στις έρευνες φάνηκε ότι τα δάκρυα λόγω συναισθηματικής φόρτισης περιέχουν 21% περισσότερη πρωτεϊνη από τα βασικά δάκρυα, όπως επίσης ορμόνες που απελευθερώνονται με το στρες. Το κλάμα μπορεί να "καθαρίσει το μυαλό" με ένα πολύ περισσότερο πραγματικό τρόπο από ό,τι θεωρητικά νομίζουμε. Πολλοί ερευνητές εξετάζουν την περιεκτικότητα των συναισθηματικών δακρύων σε ουσίες όπως οι ενδορφίνες, που αποτελούν φυσικά παυσίπονα του οργανισμού, η φλοιοτρόπος ορμόνη (ACTH), η προλακτίνη, η αυξητική ορμόνη και τα κορτικοειδή που απελευθερώνονται από το στρες. 'Oλο και περισσότερο γίνεται αποδεκτό ότι τα συναισθηματικά δάκρυα μπορεί να είναι σημαντικά για την διατήρηση της φυσικής υγείας αλλά και της συναισθηματικής μας ισορροπίας.

Αυτό στηρίζει την άποψη ότι μπορεί να απελευθερώνουμε τοξίνες από το σύστημά μας όταν κλαίμε και ότι το κλάμα υποστηρίζει την γενική μας υγεία. Οι ψυχολόγοι έχουν καλά κατανοήσει την θεραπευτική δράση του κλάματος και συχνά ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να αφήνουν τα δάκρυα να τρέχουν ελεύθερα χωρίς να εμποδίζονται από άλλους παράγοντες.



Στις Ανατολικές πεποιθήσεις για την υγεία, το στοιχείο του νερού σχετίζεται με τα συναισθήματα. Τα συναισθήματά μας ρέουν. 'Oταν τα συναισθήματα που έχουν κρυσταλλωθεί έρθουν σε επαφή με την φωτιά της ζωής λιώνουν και κυλούν με την μορφή δακρύων. Τα δάκρυα αυτά αποτελούν μια ανακούφιση, ένα ξέσπασμα για φορτίσεις που ο οργανισμός δεν αντέχει άλλο στο σώμα. 'Oταν συνειδητά ή ασυνείδητα εμποδίζουμε αυτή την φυσική έκφραση, η υπερβολική συναισθηματική φόρτιση πρέπει να βρει άλλο τρόπο διεξόδου για να απελευθερωθεί ή ξαναγυρνά σε "στερεή" μορφή και μπορεί να φθάσει μέχρι να δημιουργεί ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Το κλάμα και το γέλιο είναι συναισθηματικές εκφράσεις του ανθρώπου και σε μικρή ηλικία αποτελούν επίσης ένα σύστημα επικοινωνίας. Στην βρεφική ηλικία το κλάμα αποτελεί υποκατάστατο της ομιλίας.

Είναι επίσης γεγονός ότι πολλές φορές τα δάκρυα συχνά δημιουργούν την ανάγκη της φυσικής επαφής. Αυτή η απλή, αλλά δυνατή σύνδεση φαίνεται να ενθαρρύνει την ακόμη περισσότερη ροή δακρύων και την όλη συναισθηματική αποφόρτιση. Το κλάμα δεν είναι θλίψη. Είναι ένας τρόπος να ξεπεράσεις την θλίψη. Το να τρέμεις δεν είναι φόβος. Είναι περισσότερο μέρος του αφήματος του φόβου. Είναι μέρη της θεραπευτικής διαδικασίας τα οποία εκλαμβάνονται λανθασμένα σαν συμπτώματα του προβλήματος.

Λέγεται συχνά ότι τα μάτια μας είναι οι πύλες της ψυχής μας. Τα μάτια μας λένε την ιστορία των πραγματικών μας συναισθημάτων και δίνουν την δυνατότητα μιας βαθιάς επικοινωνίας. Τα δάκρυα της λύπης ή των τραυμάτων μας αντανακλούν τους φόβους και τις πληγές που ξοδέψαμε μια ζωή να προσπαθούμε να κρύψουμε. Είναι η ορατή ένδειξη της τρωτότητάς μας στην ζωή. Τα δάκρυα έχουν συνδεθεί με αδυναμία γιατί αποκαλύπτουν τα ευαίσθητα σημεία της ψυχής μας και μπορεί να αισθανόμαστε απροστάτευτοι. Η απόφαση του να μείνουμε "δυνατοί" και να κρατούμε τα πάντα ή να αφήσουμε τα δάκρυά μας να κυλίσουν δεν είναι το ερώτημα. Υπάρχουν περιπτώσεις που είναι βοηθητικό να συγκρατήσουμε τα αισθήματα και τα δάκρυά μας όπως και κάποιες άλλες που το να κλάψουμε με την καρδιά μας είναι εξίσου καλό. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι να βρίσκουμε τον τρόπο να τιμούμε την αλήθεια των συναισθημάτων μας και να ακούμε το κάλεσμα της καρδιάς μας. Μαθαίνουμε μέσω της Επιστήμης αυτό που ίσως γνωρίζαμε βαθειά μέσα μας ότι τα δάκρυα μπορεί να γιατρέψουν τον πόνο στην ζωή μας και να εκφράσουν όλα όσα ζητούν να εκφραστούν και δεν τους έχουμε δώσει την ευκαιρία. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, αλλά ούτε και κάτι που πρέπει να καμαρώνουμε γιʼ αυτό. Τα δάκρυα της χαράς και του πόνου μας, του φόβου, της μετάνοιας και της πληγωμένης περηφάνιας μας, μπορούν να μας "ξεπλένουν", μπορούν να κάνουν την ζωή πιο πλούσια, δίνοντάς μας μια φυσική έκφραση των συναισθημάτων που ρέουν μέσα μας. Μας αποτοξινώνουν από το στρες αλλά επίσης μας φέρνουν κοντά τον ένα στον άλλο θυμίζοντάς μας την ανθρώπινη φύση μας και συνδέοντάς μας σε ένα επίπεδο βαθύτερο από τις λέξεις...
της Χάιδως Ψιλοϊνη
www.ododeiktes.gr



Lullaby - Goran Bregovic


STUNNINGLY BEAUTIFUL! -- The Majestic Flower


Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Theobroma «τροφή των θεών»






















Νίκη! Χρόνια πολλά μωρό μου!


Σοκολάτα

Η σοκολάτα αποτελεί το κυριότερο προϊόν του κακάο, το οποίο παράγεται με επεξεργασία των καρπών του φυτού Theobroma Cacao. Η ονομασία Theobroma αποδόθηκε από το Σουηδό βοτανολόγο Linnaeus και σημαίνει «τροφή των θεών» από τα συστατικά Τheo (Θεός) και Broma = βρώση.
Οι ινδιάνοι της φυλής Maya ήταν από τους πρώτους λαούς που ανακάλυψαν το κακάο, αργότερα ανακαλύφθηκε από τους Ολμέκους και τους Αζτέκους.
Το κακάο αποτελούσε ρόφημα των ευγενών και χρησιμοποιούνταν ως μέσο οικονομικής συναλλαγής για τους λαούς αυτούς.
Οι Maya είχαν δημιουργήσει ένα ρόφημα κακάο με διάφορα μπαχαρικά.
Οι Αζτέκοι πολεμιστές έπιναν ρόφημα κακάο ως επιβράβευση για τη νίκη τους στον πόλεμο.
Το κακάο ήρθε στην Ευρώπη από τη Νότια Αμερική το 16ο αιώνα με τη βοήθεια Ισπανών εξερευνητών.
Οι Ισπανοί ήταν οι πρώτοι που ανάμειξαν το κακάο με τη ζάχαρη παράγοντας σοκολάτα. Οι Ισπανοί όμως, κράτησαν τη σοκολάτα ως «μυστικό» από την υπόλοιπη Ευρώπη για έναν ολόκληρο αιώνα.
Το 1657, δημιουργήθηκε ο πρώτος οίκος σοκολάτας στο Λονδίνο και η σοκολάτα διαδόθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι αριστοκράτες της εποχής κατανάλωναν τη σοκολάτα ως αφροδισιακό και ως χαλαρωτικό.
Το 1875, στην Ελβετία o Daniel Peter με τη χρήση συμπυκνωμένου γάλακτος από τον Henry Nestle δημιούργησε την πρώτη σοκολάτα γάλακτος.




Ο διατροφικός ρόλος της σοκολάτας.

Πολυάριθμες έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί σχετικά με τον διατροφικό ρόλο της σοκολάτας. Τα συνολικά συμπεράσματα των ερευνών αυτών περιλαμβάνουν:

1) Η σοκολάτα διαθέτει έντονη ψυχοδιεγερτική ικανότητα, λόγω της περιεκτικότητας σε αλκαλοειδή, όπως η θεοβρωμίνη (ανήκει στην κατηγορία των μεθυλξανθινών), η οποία διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Παράλληλα, η ύπαρξη της φαινυλαιθυλαμίνης (συσχετίζεται με την αμφεταμίνη) προσδίδει στη σοκολάτα αντικαταθλιπτικές και ψυχοδιεγερτικές ιδιότητες. Μελέτες έδειξαν ότι, η κατανάλωση σοκολάτας οδηγεί στην απελευθέρωση από τον εγκέφαλο των ενδορφίνων, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως οι «ορμόνες της ευτυχίας», διότι βελτιώνουν τη διάθεση, είναι αγχολυτικές, διαθέτουν αντιγηραντική δράση, ενώ παράλληλα διαθέτουν 30 φορές ισχυρότερη αναλγητική δράση συγκριτικά με τη μορφίνη. Η σοκολάτα περιέχει ουσίες (π.χ. ανανταμίδιο: η πιο ισχυρή ψυχοτρόπος ουσία της σοκολάτας) που έχουν δράση όμοια με αυτή των καναβοειδών και συγκεκριμένα της τετραυδροκαναβινόλης (ΤΗC). Η ΤΗC επιδρά σε συγκεκριμένους υποδοχείς του εγκεφάλου δημιουργώντας «ψυχική ανάταση» και ευφορία. Η σοκολάτα δεν περιέχει ΤΗC, περιέχει όμως ουσίες με παρόμοια χημική δομή με αυτή της ΤΗC, οι οποίες δρουν στους ίδιους υποδοχείς του εγκεφάλου προκαλώντας το αίσθημα της ευφορίας και της αγαλλίασης αλλά σε μικρότερο βαθμό. Επιπλέον η σοκολάτα περιέχει το απαραίτητο αμινοξύ τρυπτοφάνη το οποίο μεταβολίζεται στη σεροτονίνη, η οποία είναι νευροδιαβιβαστής με αντικαταθλιπτική και ηρεμιστική δράση.




2) Η σοκολάτα:

* μειώνει την υψηλή αρτηριακή πίεση και διαθέτει προληπτικό ρόλο έναντι της υπέρτασης
* μειώνει τα επίπεδα της κακής (LDL) χοληστερόλης
* βελτιώνει τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων και τη ροή του αίματος
* μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικών επεισοδίων
* διαθέτει προληπτική δράση έναντι του καρκίνου, του διαβήτη, της γήρανσης των κυττάρων και των καρδιαγγειακών ασθενειών.



Σημαντικό ρόλο στις παραπάνω ευεργετικές δράσεις της σοκολάτας παίζουν η υψηλή συγκέντρωση μαγνησίου και κυρίως η υψηλή συγκέντρωση πολυφαινολικών ενώσεων όπως τα φλαβονοειδή (π.χ. κατεχίνες) τα οποία διαθέτουν αξιόλογη αντιοξειδωτική δράση.



3) Η υψηλή περιεκτικότητα της σοκολάτας σε θεοβρωμίνη προσδίδει στη σοκολάτα αντιβηχικές ιδιότητες. Σε πρόσφατη έρευνα η οποία έγινε στη Μεγάλη Βρετανία, εξετάσθηκε η αποτελεσματικότητα της θεοβρωμίνης έναντι του μη παραγωγικού (ξηρού βήχα) συγκριτικά με τη κωδεΐνη, το οποίο αποτελεί το κορυφαίο αντιβηχικό φάρμακο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η θεοβρωμίνη καταστέλλει το βήχα κατά 33 % περισσότερο συγκριτικά με την κωδεΐνη.



4) Η σοκολάτα προάγει τη διαδικασία της απομνημόνευσης, προκαλεί πνευματική διέγερση και βελτιώνει τις νοητικές λειτουργίες λόγω της συνδυασμένης δράσης της φαινυλαιθυλαμίνης, της θεοβρωμίνης, της καφεΐνης και του μαγνησίου.



5) Οι ισχυρισμοί ότι η σοκολάτα προκαλεί ημικρανίες, ακμή, τερηδόνα και αλλεργίες έχουν καταρριφθεί από την επιστημονική κοινότητα.



Πολλές έρευνες σχετικά με τη διατροφική αξία της σοκολάτας επικεντρώθηκαν στη σύγκριση μεταξύ μαύρης σοκολάτας και σοκολάτας γάλακτος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μαύρη σοκολάτα θεωρείται υψηλότερης διατροφικής αξίας συγκριτικά με τη σοκολάτα γάλακτος, διότι η μαύρη σοκολάτα:

* Δεν περιέχει καθόλου χοληστερόλη.
* Περιέχει τριπλάσια ποσότητα θεοβρωμίνης.
* Περιέχει 2,5 φορές περισσότερο σίδηρο.
* Είναι πιο πλούσια σε πολυφαινολικές ενώσεις. Παράλληλα, Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η απορρόφηση από τον οργανισμό των πολυφαινολικών ενώσεων είναι μεγαλύτερη στη περίπτωση της μαύρης σοκολάτας συγκριτικά με τη σοκολάτα γάλακτος. Αυτό συμβαίνει διότι το γάλα, εμποδίζει την απορρόφηση των πολυφαινολικών ενώσεων από τον ανθρώπινο οργανισμό.
* Διαθέτει 6 φορές μεγαλύτερη ποσότητα ασβεστίου, το οποίο είναι απαραίτητο για την καλή διατήρηση των οστών.



Σοκολάτα ή Μαύρη σοκολάτα ή Σοκολάτα υγείας (Chocolate, Bitter-Sweet Chocolate, Semi-Sweet Chocolate, Dark Chocolate, “Chocolat Fondant”)




Στα αρνητικά της σοκολάτας επισυνάπτονται ο μεγάλος αριθμός θερμίδων (100 g σοκολάτας περιέχουν περίπου 510 θερμίδες).

Συγκριτικός πίνακας συστατικών μεταξύ μαύρης σοκολάτας
και σοκολάτας γάλακτος

Ανά 100 g Σοκολάτας Σοκολάτα γάλακτος Μαύρη σοκολάτα
Θερμίδες kcal 513 479
Πρωτεΐνη g 6,9 4,3
Λίπος g 30,7 30
Κορεσμένα Λιπαρά Οξέα g 18,3 17,7
Μονοακόρεστα Λιπαρά Οξέα g 9,4 9,9
Πολυακόρεστα Λιπαρά Οξέα g 1,01 0,9
Υδατάνθρακες g 59,1 63,2
Διαιτητικές ίνες g 3,3 5,9
Ασβέστιο (mg) 31 176
Σίδηρος (mg) 1,3 3,1
Μαγνήσιο (mg) 59 116
Βιταμίνη C (mg) 0,4 ND*
Ριβοφλαβίνη (Βιταμίνη Β2) (mg) 0,3 0,09
Νιασίνη (Βιταμίνη Β3) (mg) 0,32 0,43
Παντοθενικό οξύ (mg) 0,42 0,11
Χοληστερόλη (mg) 22 ND
Καφεΐνη (mg) 25 63
Θεοβρωμίνη (mg) 164 491

ND*: Not Detected (Μη Ανιχνεύσιμο)

ΠΗΓΗ: United States Department of Agriculture (USDA)



Στην αρχαία Ελλάδα, όπως επισήμανε η γεωπόνος Μαρία Μυλωνά, θεωρούσαν το κακάο «δώρο Θεού» και ένα από τα καλύτερα φάρμακα της εποχής.
Στην Ελλάδα σήμερα, καταναλώνουμε πολύ λιγότερο από ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Στο υψηλότερο σκαλοπάτι (κατανάλωσης σοκολάτας) βρίσκεται η Ελβετία με 10,2 κιλά ανά άτομο, ανά έτος, ενώ η Ελλάδα μόλις στα 2,3.



Chocolate is good for heart health as well as the palate. Mary Engel discusses the results of her research that show that chocolate and cocoa are rich, plant-derived sources of antioxidant flavonoids that promote beneficial effects to the cardiovascular system. Series: Womens Health Today [11/2008] [Health and Medicine] [Show ID: 15242]



Heart Healthy Chocolate





Συνταγή για Τούρτα μους σοκολάτα