Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Tο κλάμα είναι ευεργετικό






Θεραπεύουν τα δάκρυα;

Πρόσφατες μαρτυρίες δείχνουν ότι τα δάκρυα που παράγονται από την έκφραση συναισθημάτων, μπορεί να είναι ένας τρόπος που το σώμα απαλλάσσεται από τοξικές ουσίες. Μπορεί να φαίνεται παράξενο πως το κλάμα είναι ευεργετικό, αλλά πολλοί άνθρωποι παραδέχονται πως μετά από ένα "καλό κλάμα" αισθάνονται καλύτερα. Σε μελέτες που έχουν γίνει, 85% των γυναικών και 73% των ανδρών που συμμετείχαν στην μελέτη, παραδέχτηκαν ότι μετά από κλάμα αισθάνονται πιο ήρεμοι και λιγότερο θυμωμένοι.

Η πεποίθηση ότι το κλάμα μπορεί να έχει θετική επίδραση δεν είναι καινούργια. Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, οι φιλόσοφοι ισχυρίζονταν ότι το κλάμα σε ένα δράμα "καθαρίζει το μυαλό" από καταπιεσμένα συναισθήματα μέσω μιας διαδικασίας την οποία ονόμαζαν «κάθαρση». Την μείωση της έντασης μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων.

Υπάρχουν λίγες μελέτες για την επίδραση του κλάματος στην υγεία. Ο Μπόρκουιστ το 1906 παρουσίασε μελέτες για την επίδραση του κλάματος, συμπεριλαμβάνοντας την παρατήρηση 54 ατόμων που ανταποκρίθηκαν στην μελέτη και που επιβεβαίωναν ότι το κλάμα είχε θετικά αποτελέσματα. Ο Χέρμπερτ Βάινερ βρήκε από αναφορές ότι κρίσεις άσθματος -ψυχοσωματικής αιτιολογίας- μπορούν να ανασταλούν μετά από κλάμα.

Στην πραγματικότητα, λίγα είναι γνωστά για τα δάκρυα, κυρίως αυτά που οφείλονται στα συναισθήματά μας. 'Eνας από τους ανά τον κόσμο γνωστούς ερευνητές για τα δάκρυα είναι ο Γουίλλιαμ Φρέυ, ένας βιοχημικός στο Ιατρικό Kέντρο της Μινεάπολης, που εργάζεται βασικά στην βιοχημεία του εγκεφάλου, κυρίως στην νόσο του Αλτσχάϊμερ, αλλά ερευνά επίσης και τα δάκρυα τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως την χημική διαφοροποίηση των συναισθηματικών δακρύων από τα συνήθη.

Τα δάκρυα περιέχουν ανοσοσφαιρίνες και ένζυμα που προστατεύουν τα μάτια από μολύνσεις. Περιέχουν ενδιαφέρουσες πρωτεϊνες και ορμόνες, και επίσης μεγάλες ποσότητες από μαγγάνιο. Περιέχουν επίσης λιπίδια και βλέννη, γλυκόζη, ουρία, κάλιο και νάτριο έτσι ώστε ένα λεπτό φιλμ να προστατεύει την επιφάνεια του ματιού.

Τα "συναισθηματικά" δάκρυα διαφοροποιούνται από τα συνεχή δάκρυα που καλούνται και βασικά, και που προστατεύουν τα μάτια από το στέγνωμα αλλά και από τα δάκρυα που προκαλούνται από ερεθισμό όπως ο καπνός, το κρεμμύδι ή ξένα σώματα. Τα συνεχή δάκρυα και αυτά που προκαλούνται από ερεθισμούς έχουν καλά κατανοηθεί και μελετηθεί όσον αφορά την χημική τους σύνθεση και τον τρόπο παραγωγής τους. 'Eχουμε συνδέσει τα δάκρυα με το βίωμα αρνητικών συναισθημάτων θλίψης, πόνου, φόβου, αλλά δάκρυα έχουμε επίσης και από θετικά συναισθήματα χαράς, γέλιου, συγκίνησης για κάτι ωραίο κλπ. που και αυτά περιλαμβάνονται στα "συναισθηματικά" δάκρυα.

Παρά τις δυσκολίες της μελέτης των "συναισθηματικών" δακρύων, στις έρευνες φάνηκε ότι τα δάκρυα λόγω συναισθηματικής φόρτισης περιέχουν 21% περισσότερη πρωτεϊνη από τα βασικά δάκρυα, όπως επίσης ορμόνες που απελευθερώνονται με το στρες. Το κλάμα μπορεί να "καθαρίσει το μυαλό" με ένα πολύ περισσότερο πραγματικό τρόπο από ό,τι θεωρητικά νομίζουμε. Πολλοί ερευνητές εξετάζουν την περιεκτικότητα των συναισθηματικών δακρύων σε ουσίες όπως οι ενδορφίνες, που αποτελούν φυσικά παυσίπονα του οργανισμού, η φλοιοτρόπος ορμόνη (ACTH), η προλακτίνη, η αυξητική ορμόνη και τα κορτικοειδή που απελευθερώνονται από το στρες. 'Oλο και περισσότερο γίνεται αποδεκτό ότι τα συναισθηματικά δάκρυα μπορεί να είναι σημαντικά για την διατήρηση της φυσικής υγείας αλλά και της συναισθηματικής μας ισορροπίας.

Αυτό στηρίζει την άποψη ότι μπορεί να απελευθερώνουμε τοξίνες από το σύστημά μας όταν κλαίμε και ότι το κλάμα υποστηρίζει την γενική μας υγεία. Οι ψυχολόγοι έχουν καλά κατανοήσει την θεραπευτική δράση του κλάματος και συχνά ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να αφήνουν τα δάκρυα να τρέχουν ελεύθερα χωρίς να εμποδίζονται από άλλους παράγοντες.



Στις Ανατολικές πεποιθήσεις για την υγεία, το στοιχείο του νερού σχετίζεται με τα συναισθήματα. Τα συναισθήματά μας ρέουν. 'Oταν τα συναισθήματα που έχουν κρυσταλλωθεί έρθουν σε επαφή με την φωτιά της ζωής λιώνουν και κυλούν με την μορφή δακρύων. Τα δάκρυα αυτά αποτελούν μια ανακούφιση, ένα ξέσπασμα για φορτίσεις που ο οργανισμός δεν αντέχει άλλο στο σώμα. 'Oταν συνειδητά ή ασυνείδητα εμποδίζουμε αυτή την φυσική έκφραση, η υπερβολική συναισθηματική φόρτιση πρέπει να βρει άλλο τρόπο διεξόδου για να απελευθερωθεί ή ξαναγυρνά σε "στερεή" μορφή και μπορεί να φθάσει μέχρι να δημιουργεί ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Το κλάμα και το γέλιο είναι συναισθηματικές εκφράσεις του ανθρώπου και σε μικρή ηλικία αποτελούν επίσης ένα σύστημα επικοινωνίας. Στην βρεφική ηλικία το κλάμα αποτελεί υποκατάστατο της ομιλίας.

Είναι επίσης γεγονός ότι πολλές φορές τα δάκρυα συχνά δημιουργούν την ανάγκη της φυσικής επαφής. Αυτή η απλή, αλλά δυνατή σύνδεση φαίνεται να ενθαρρύνει την ακόμη περισσότερη ροή δακρύων και την όλη συναισθηματική αποφόρτιση. Το κλάμα δεν είναι θλίψη. Είναι ένας τρόπος να ξεπεράσεις την θλίψη. Το να τρέμεις δεν είναι φόβος. Είναι περισσότερο μέρος του αφήματος του φόβου. Είναι μέρη της θεραπευτικής διαδικασίας τα οποία εκλαμβάνονται λανθασμένα σαν συμπτώματα του προβλήματος.

Λέγεται συχνά ότι τα μάτια μας είναι οι πύλες της ψυχής μας. Τα μάτια μας λένε την ιστορία των πραγματικών μας συναισθημάτων και δίνουν την δυνατότητα μιας βαθιάς επικοινωνίας. Τα δάκρυα της λύπης ή των τραυμάτων μας αντανακλούν τους φόβους και τις πληγές που ξοδέψαμε μια ζωή να προσπαθούμε να κρύψουμε. Είναι η ορατή ένδειξη της τρωτότητάς μας στην ζωή. Τα δάκρυα έχουν συνδεθεί με αδυναμία γιατί αποκαλύπτουν τα ευαίσθητα σημεία της ψυχής μας και μπορεί να αισθανόμαστε απροστάτευτοι. Η απόφαση του να μείνουμε "δυνατοί" και να κρατούμε τα πάντα ή να αφήσουμε τα δάκρυά μας να κυλίσουν δεν είναι το ερώτημα. Υπάρχουν περιπτώσεις που είναι βοηθητικό να συγκρατήσουμε τα αισθήματα και τα δάκρυά μας όπως και κάποιες άλλες που το να κλάψουμε με την καρδιά μας είναι εξίσου καλό. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι να βρίσκουμε τον τρόπο να τιμούμε την αλήθεια των συναισθημάτων μας και να ακούμε το κάλεσμα της καρδιάς μας. Μαθαίνουμε μέσω της Επιστήμης αυτό που ίσως γνωρίζαμε βαθειά μέσα μας ότι τα δάκρυα μπορεί να γιατρέψουν τον πόνο στην ζωή μας και να εκφράσουν όλα όσα ζητούν να εκφραστούν και δεν τους έχουμε δώσει την ευκαιρία. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, αλλά ούτε και κάτι που πρέπει να καμαρώνουμε γιʼ αυτό. Τα δάκρυα της χαράς και του πόνου μας, του φόβου, της μετάνοιας και της πληγωμένης περηφάνιας μας, μπορούν να μας "ξεπλένουν", μπορούν να κάνουν την ζωή πιο πλούσια, δίνοντάς μας μια φυσική έκφραση των συναισθημάτων που ρέουν μέσα μας. Μας αποτοξινώνουν από το στρες αλλά επίσης μας φέρνουν κοντά τον ένα στον άλλο θυμίζοντάς μας την ανθρώπινη φύση μας και συνδέοντάς μας σε ένα επίπεδο βαθύτερο από τις λέξεις...
της Χάιδως Ψιλοϊνη
www.ododeiktes.gr



Lullaby - Goran Bregovic


STUNNINGLY BEAUTIFUL! -- The Majestic Flower


5 σχόλια:

mareld είπε...

Mαντινάδες για το Δάκρυ

Πόσες καρδιές κρυφά πονούν
και μέρα νύχτα κλαίνε
πόσες πεθαίνουν με καημό
ανθρώπου δεν το λένε

Νύχτα σκοτάδι περπατώ
το ζάλο σου γνωρίζω
και σκύβω να το καλοϊδώ
και δάκρυα το γεμίζω

Τύχη γιατί με δίκασες
τι έκανα και φταίω
άραγε θα γελάσω πια
ή πάντα μου θα κλαίω

Αν άφηνα το δάκρυ μου
χάμω στη γη να τρέξει,
δεν 'θελα χρειάζουντονε
ποτές να ξανά βρέξει.

Έκλαιγα μα δεν κλαίω πια
έμαθα και δεν κλαίω
τον πόνο που χω στην καρδιά
ανθρώπου δεν τον λέω

Λογιάζω να σ’ απαρνηθώ,
τα μάθια μου, να λένε
πως δεν θα ξαναρνέψουνε,
όσο να ζω θα κλαίνε

Δεν έχω άλλα δάκρυα
Μικρή μου να σε κλάψω
Τάφο θα κάνω τη ζωή
Τον πόνο μου να θάψω

Παλμός καρδιάς που δεν πονά
μάτι που Δε δακρύζει
είναι ζωή χωρίς ψυχή
ήλιος που Δε φωτίζει

Δε θέλω εγώ να μ’ αγαπάς
μόνο να με λυπάσαι
τα δάκρυα που χύνω εγώ
για σένα να θυμάσαι

Δεν έκλαψα πως έφυγες
ούτε και Δε με νοιάζει,
μόνο λυπούμε πιο τροζό
θα βρεις να σ' αγκαλιάσει.

Γιάιντα σε φυλακίσανε
στο πρώτο πέταγμα σου
και 'δα πουλί μου αμέτριτα
είναι τα δάκρια σου

Σα ειδώ πουλί μες το κλουβί
μα οτι πουλί κι αν ένε
δεν ξέρω είντα παθαίνουνε
τα μαθια μου και κλαίνε

Απάνω στο στερέωμα
του ουρανού που λένε,
περιπλανιούνται καθ' αργά
τα μάτια μου και κλαινε.

Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά
το δάκρυ μη προβάλλει
για να το βγάλω στη χαρά
όταν γυρίσεις πάλι

Γλυκά φιλάκια!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

"Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά
το δάκρυ μην προβάλλει
για να το βγάλω στη χαρά
όταν γυρίσεις πάλι."

Μου αρέσει αυτή γιατί τελειώνει στη χαρά.
Εγώ βέβαια δεν νομίζω να μπορούσα να μην βγάλω το δάκρυ του αποχωρισμού...
Αλλά είπαμε...τοκλάμα είναι ευεργετικό.

Φιλιά σε δάκρυα χαράς λιωμένα
για όλους μας...

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Mareld,

Σπουδαίο το θέμα του post.

Τα στέλνω ζεστά-ζεστά, μόλις ξεφούρνισα (όχι, δεν σχολιάζω ταυτόχρονα και για το ψωμί).

Σαν φιλιά για καληνύχτα.



Υγρά τα μάτια.
Δάκρυ, σταγόνα βροχής;
Είναι χειμώνας.

Κοίτα στα μάτια.
Ανέβηκε η στάθμη!
Άνοιξη μπαίνει.

Έκλαψε, λέει,
το στάχυ απ' το καυτό
φιλί του ήλιου.

Σύκο δάκρυσε
η συκιά. Αυτό μπορεί.
Εγώ τι κάνω;

mareld είπε...

Θωμά!

Μπήκα δακρυσμένη..
τώρα απλά αναστενάζω..
ήταν η μέρα δύσκολη..


"Έκλαψε, λέει,
το στάχυ απ' το καυτό
φιλί του ήλιου".

Και Εσύ να κλαίς απ΄
τα καυτά φιλιά του έρωτά σου!

Η πίκρα έγινε σταγόνα μέλι..
Θα κοιμηθώ ανάλαφρα!
Θα ονειρευτώ γλυκά!

Μια ζεστή αγκαλιά
σου στέλνω με τ΄αγέρι..

Αστοριανή είπε...

"...αν άφηνα το δάκρυ μου
χάμω στη γη να τρέξει
δεν θελαχρειαζόντουσαν
ποτές να ματαβρέξει..."

αλλά, Μαρέλντ μου,
τί ρίχνουμε στη γη και δεν το καταπίνει; είθε να γίνεται χαρά
η ανθρώπινη οδύνη...
Το κλάμα, βουβό ή εξωτερικευμένο μαζί με το χρόνο, ενεργούν ευεργετικά.
Να είσαι καλά αγαπημένη μου.
Υιώτα,
Ν.Υ.