Ο Υπερβατικός διαλογισμός (Transcendental Meditation) είναι μία μέθοδος διαλογισμού, βασισμένη στην Βεδική παράδοση

Ο Υπερβατικός διαλογισμός (Transcendental Meditation) είναι μία μέθοδος διαλογισμού, βασισμένη στην Βεδική παράδοση.
Δημιουργός της είναι ο Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι.

Στις 29 Ιανουαρίου του 1959, ο Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι έφθασε στο διεθνή αερολιμένα του Σαν Φρανσίσκο. Ήταν η πρώτη επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, και η δεύτερη ήπειρος στον Παγκόσμιο ταξίδι του για την διάδοση του Υπερβατικού Διαλογισμού στον κόσμο. Ο Μαχαρίσι έδωσε διαλέξεις σε εκατοντάδες ανθρώπους κατά τη διάρκεια της δίμηνης παραμονής του και πολλοί έμαθαν την τεχνική. Το San Francisco Chronicle κάλυψε μια από τις διαλέξεις του Μαχαρίσι και δημοσίευσε το πρώτο άρθρο σχετικά με τη τεχνική του Υπερβατικού Διαλογισμού στην Αμερική.

Το μήνυμα του Μαχαρίσι ήταν απλό και άμεσο, και είναι το ίδιο σήμερα. Η ζωή είναι ευδαιμονία. Το άτομο γεννιέται για να την απολαύσει. Μέσα στον καθέναν υπάρχει μια απεριόριστη δεξαμενή ενέργειας, νοημοσύνης, και ευτυχίας. Ο Υπερβατικός Διαλογισμός είναι μια απλή, αβίαστη διαδικασία για να έρθει σε επαφή μαζί της. Η τεχνική μπορεί να μαθευτεί εύκολα από τον καθέναν οποιουδήποτε ηλικίας, πολιτισμού, θρησκείας, ή εκπαιδευτικού υποβάθρου.

Σε εκείνες τις πρόωρες ημέρες, δεν υπήρξε κανένας άλλος δάσκαλος της τεχνικής του Υπερβατικού Διαλογισμού, και κανένα κέντρο διαλογισμού. Μετά από το Σαν Φρανσίσκο, ο Μαχαρίσι πέρασε αρκετούς μήνες στο Λος Άντζελες, κατόπιν ταξίδεψε προς τη Νέα Υόρκη. Από τη Νέα Υόρκη, ο Μαχαρίσι πήγε στην Αγγλία, Γερμανία, Ελλάδα, και σε όλο τον κόσμο. Ο Υπερβατικός Διαλογισμός άρχισε απλά και αυξήθηκε σταθερά. Κατόπιν ξαφνικά, με την πρώτη δημοσίευση της επιστημονικής έρευνας για την τεχνική, ο Υπερβατικός Διαλογισμός κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση.

Η πρώτη μελέτη για την τεχνική του Υπερβατικού Διαλογισμού πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες το 1968 από το φυσιολόγο Robert Keith Wallace. Με την διατριβή του, "Τα φυσιολογικά αποτελέσματα του Υπερβατικού Διαλογισμού: Ένα προτεινόμενο 4ο σημαντικό επίπεδο της συνειδητότητας", πήρε τον τίτλο Ph.D, και τα συμπεράσματά του δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Science και Scientific American. Αυτό ενέπνευσε επίσης μια τεράστια άνοδο της έρευνας στα αποτελέσματα του Υπερβατικού Διαλογισμού.

Περισσότεροι από έξι εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως —συμπεριλαμβανομένων περισσότερων του ενός εκατομμυρίου άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες από κάθε επάγγελμα, ηλικία, εκπαιδευτικό υπόβαθρο, και θρησκεία έμαθαν τον Υπερβατικό Διαλογισμό. Η τεχνική έχει μαθευτεί από πάνω από 6.000 ιατρούς στις ΗΠΑ και από δεκάδες χιλιάδες ανώτερους υπάλληλους, διευθυντές, και υπάλληλους μεγάλων εταιριών και μικρών επιχειρήσεων στην ΗΠΑ και σ’ όλο τον κόσμο.


Ο Υπερβατικός Διαλογισμός ασκείται για δεκαπέντε έως είκοσι λεπτά δύο φορές καθημερινά ενώ κάποιος κάθεται άνετα με τα μάτια κλειστά. Κατά τη διάρκεια της πρακτικής, ο Νους και το σώμα κατασταλάζουν για να δοκιμάσουν μια μοναδική κατάσταση ήρεμης εγρήγορσης. Δεδομένου ότι ο Νους έχει την εμπειρία πλήρους σιγής, το σώμα αποκτά βαθιά ξεκούραση. Σε αυτή την πιο πάγια κατάσταση της συνειδητοποίησης του Εαυτού, ο Νους ξεπερνά όλη τη διανοητική δραστηριότητα για να δοκιμάσει την απλούστερη μορφή συνειδητοποίησης, την Υπερβατική Συνείδηση.

Η επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι η εμπειρία της Υπερβατικής Συνείδησης συσχετίζεται με μεγαλύτερη δημιουργικότητα, βελτιωμένη εκμάθηση, υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης, καλύτερους βαθμούς, υψηλότερο ηθικό, αυξανόμενη συνοχή και τάξη στο Νου, και βελτίωση της νευρολογικής λειτουργίας του σώματος. Είναι φυσικός, εύκολος και αβίαστος στην εξάσκηση του, και μπορεί μόνο να διδαχτεί προσωπικά από έναν πτυχιούχο δάσκαλο του Υπερβατικού Διαλογισμού. Ακολουθώντας την Βεδική παράδοση διδασκαλίας η τεχνική δεν μπορεί διδαχτεί από μία βιντεοταινία, μαγνητοταινία, ή βιβλίο.


Η τακτική πρακτική εξάσκηση του Υπερβατικού διαλογισμού, αναφέρουν οι επιστημονικές μελέτες , φέρνει σημαντικά, συσσωρευτικά οφέλη στους τομείς:

* του Νου (Travis, Arenander & DuBois 2004)
* του σώματος (Barnes, Treiber & Νταίηβις 2001)
* στην συμπεριφορά (Barnes, Bauza & Treiber 2003)
* και το περιβάλλον (Hagelin et Al 1999)
wikipedia.org

Ενώ λεκτικά το μήνυμα που στέλνει είναι 'θέλω να κάνω μια σταθερή σχέση', οι πράξεις του στέλνουν το μήνυμα 'δεν αξίζω και πολλά, μη με πλησιάζετε'

Γιατί δυσκολεύομαστε να κάνουμε σταθερή σχέση;
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Αμέσως μετά την εφηβεία, στη διάρκεια της μετεφηβικής ηλικίας ή της πρώτης νεότητας, πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να φλερτάρουν σαν τρόπο ζωής, πειραματίζονται με διάφορες σχέσεις, αλλάζουν παρτενέρ, επιδιώκουν ποικιλία σεξουαλικών εμπειριών. Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, αρχίζει να διαγράφεται η ανάγκη για μια σταθερή συντροφική σχέση (που μπορεί να καταλήξει σε γάμο, μπορεί και όχι).

Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ένα άλλο άτομο με το οποίο να υπάρχει επικοινωνία, κατανόηση, συντροφικότητα, σεξουαλική και κοινωνική ζωή, συμβίωση, με λίγα λόγια, μια σταθερή σχέση η οποία να καλύπτει τις περισσότερες ψυχολογικές ανάγκες του ατόμου.

Κι ενώ αυτή η επιθυμία για μια τέτοια σχέση αρχίζει να γίνεται εντονότερη σε ηλικία 25-30 ετών, ωστόσο ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ομολογούν ότι δυσκολεύονται να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν μια σταθερή σχέση.

Πολλοί άνθρωποι με αυτή την επιθυμία βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να ξεκινούν σύντομες σχέσεις οι οποίες τελειώνουν άδοξα μετά από λίγα ραντεβού ή λίγους μήνες, αφήνοντας μια πικρή γεύση και την αίσθηση της αποτυχίας. Γιατί όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Οι σκοτεινές πτυχές του υποσυνείδητου

Πολλές φορές οι άνθρωποι δηλώνουν μια επιθυμία τους και φαίνεται να εννοούν πραγματικά αυτό που λένε: δηλαδή, ότι θέλουν να κάνουν μια σταθερή σχέση. Ωστόσο, υποσυνείδητα, δηλαδή σε ένα βαθύτερο, ανεξερεύνητο επίπεδο το οποίο δε γνωρίζουν οι ίδιοι, τελικά δεν επιθυμούν ή φοβούνται τη δέσμευση, με αποτέλεσμα να ενεργούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να σαμποτάρουν την ίδια τους την επιθυμία και, βέβαια, να μην πραγματοποιούν τον στόχο τους.

Το άτομο που δηλώνει ότι επιθυμεί μια σταθερή σχέση, αλλά δεν μπορεί να τη βρει ή όταν βρίσκει κάτι δεν μπορεί να το διατηρήσει, είτε φοβάται κάποιες πτυχές του εαυτού του ή του άλλου, είτε φοβάται τις δυσκολίες που προκύπτουν όταν κανείς έρχεται ψυχικά πιο κοντά σε έναν άλλο άνθρωπο.

Τα βαθύτερα εσωτερικά μπλοκαρίσματα που εμποδίζουν κάποιο άτομο να πραγματοποιήσει την επιθυμία του για μια σταθερή σχέση μπορούν να διελευκανθούν και να λυθούν μέσα από μια σχετικά σύντομη ψυχοθεραπευτική διαδικασία, ώστε το άτομο αυτό να μπορέσει να κάνει μια σταθερή σχέση.

Οικογενειακά μυστικά και βάρη

Aτομα με 'βεβαρημένο' οικογενειακό ιστορικό, δηλαδή άτομα που μεγάλωσαν σε οικογένειες με καβγάδες, που ήταν ως παιδιά μάρτυρες σε σωματική ή ψυχολογική βία που ασκούνταν στον έναν γονιό, που βίωσαν ένα έντονο διαζύγιο, κουβαλούν τις αρνητικά φορτισμένες αυτές μνήμες (ακόμα κι αν δε θυμούνται τα περιστατικά ή δεν τα σκέφτονται) στην ενήλικη ζωή τους.

Τα άτομα που δεν έχουν από μικρή ηλικία το πρότυπο μιας υγιούς σχέσης ή που δεν έχουν βιώσει άνευ όρων αγάπη και αποδοχή έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στο να συνάψουν σταθερές σχέσεις.

Παρόλο που κανείς δεν μπορεί ν' αλλάξει το παρελθόν του, ωστόσο μπορεί ν' αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το αντιλαμβάνεται και το ερμηνεύει, κάτι που γίνεται μέσω της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του και να ζήσει τη ζωή του χωρίς να είναι δέσμιος του παρελθόντος του.

Αυτοπεποίθηση

Συχνά ακούει κανείς τα άτομα που δεν έχουν μια σταθερή σχέση να παραπονιούνται και να αναρωτιούνται 'γιατί ν' αγαπήσει κανείς εμένα;', 'τι καλύτερο έχω εγώ από τους άλλους για να με διαλέξουν;', και άλλα τέτοια βασανιστικά ερωτήματα που αντικατοπτρίζουν την έλλειψη αυτοπεποίθησης του ατόμου αυτού.

Γιατί όμως να είναι τόσο σημαντική η αυτοπεποίθηση; Διότι χωρίς αυτή το άτομο είναι ψυχικά γυμνό και ανέτοιμο ν' αντιμετωπίσει τις συναισθηματικές αντιξοότητες της ζωής. Το άτομο που δεν πιστεύει στην αξία του και που δε θεωρεί τον εαυτό του σημαντικό κινδυνεύει να το δείχνει με τις πράξεις του προς τα έξω.

Έτσι, ενώ λεκτικά το μήνυμα που στέλνει είναι 'θέλω να κάνω μια σταθερή σχέση', οι πράξεις του στέλνουν το μήνυμα 'δεν αξίζω και πολλά, μη με πλησιάζετε'.

Σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα έλλειψης μιας σταθερής σχέσης εντοπίζεται σε ψυχολογικές αδυναμίες του ατόμου με αυτή την επιθυμία, άρα το άτομο αυτό θα πρέπει να κάνει κάποια δουλειά με τον εαυτό του προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις επιθυμίες του και να τις πραγματοποιήσει.

Είναι θέμα ατυχίας;

Από μια άποψη, σαφώς υπάρχουν άτυχες περιπτώσεις ή περιπτώσεις όπου ο τόπος και ο χρόνος δεν ήταν σωστός, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο άτυχος που να μην μπορεί ποτέ να δημιουργήσει μια σταθερή σχέση.

Πολλές φορές οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται από την αρχή κάποια σημάδια ή παίρνουν κάποιες πληροφορίες τις οποίες δε δέχονται και αγνούν επιδεικτικά όλα αυτά τα μηνύματα, είτε θεωρώντας τα ασήμαντα είτε παρηγορώντας τον εαυτό τους ότι το άλλο άτομο που τους ενδιαφέρει 'θ' αλλάξει', ή 'το ελάττωμα αυτό δεν είναι και τόσο φοβερό', ή 'με την αγάπη μου εγώ θα βοηθήσω τον άνθρωπο αυτό ν' αλλάξει την κακή του συνήθεια ή χαρακτηριστικό'.

Δυστυχώς, όταν ξεκινάει κανείς εθελοτυφλώντας ή κυριευμένος από άμετρη αισιοδοξία, το πιθανότερο είναι ότι θα απογοητευτεί από την πραγματικότητα, που δεν είναι όπως την έχει πλάσει με τη φαντασία του.

Tι πρέπει να γίνει;

Το άτομο που θέλει να σταματήσει τις εφήμερες σχέσεις και την απογοήτευση που ακολουθεί θα πρέπει να ψάξει να βρει την εσωτερική σύγκρουση που βρίσκεται στη βάση των λανθασμένων του αποφάσεων.

Το άτομο αυτό θα πρέπει να εξετάσει με ειλικρίνεια τις πεποιθήσεις του σχετικά με τις σχέσεις και το συναισθηματικό δέσιμο, ν' αναζητήσει τι είναι αυτό που το τρομάζει στην προοπτική μιας μακροχρόνιας συντροφικής σχέσης, ποιοι είναι οι φόβοι αλλά και οι προσδοκίες του και να εντοπίσει τα μοτίβα συμπεριφοράς του που είναι υπεύθυνα για το σαμποτάρισμα των σχέσεων του (πχ το άτομο που δηλώνει ότι επιθυμεί μια σταθερή σχέση κι επιλέγει να ερωτευτεί κάποιον που μένει σε άλλη πόλη ή χώρα ή κάποιο άτομο ήδη δεσμευμένο).

Το άτομο θα πρέπει να εξετάσει αν έχει τάσεις σαδιστικές, αν αυτομαστιγώνεται προκλητικά (με αποτέλεσμα να απωθεί τους άλλους), αν είναι υπερβολικά εγωκεντρικό ή αν εκπέμπει μια τόσο έντονη ανάγκη που γίνεται απωθητική για τους άλλους.

Εκτιμώντας τις παραπάνω παραμέτρους -με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας- μπορεί ν' αντιμετωπίσει κανείς τον εαυτό του και να μάθει τρόπους να δημιουργήσει καλύτερες σχέσεις κατ' αρχήν με τον ίδιο του τον εαυτό και στη συνέχεια με έναν σταθερό σύντροφο.
http://health.in.gr/news

There are loves which seem to reach an end but then bloom and in the autumn evenings turn green again, just like the love I feel for you

Είναι η μονογαμία φυσική κατάσταση;
Έφη Δελμούζου, Ιατρική Ανθρωπολόγος

Οι άνθρωποι ήταν ανέκαθεν μονογαμικοί; Γιατί ξεκινήσαμε να ζευγαρώνουμε για μια ζωή; Και είμαστε το μόνο είδος που πιστεύει ότι, εάν κάποιος μας ταιριάζει, δεν χρειάζονται περισσότεροι σύντροφοι; Φως στο καυτό αυτό ερώτημα προσπαθούν να ρίξουν από δύο διαφορετικές σκοπιές η πύλη υγείας healthgate και η ιατρική ανθρωπολόγος και συντάκτρια του health.in.gr Έφη Δελμούζου.

Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο healthgate, βασισμένοι στο δυτικό πρότυπο ζωής, υποθέτουμε ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι μονογαμικοί. Μπορεί ακόμα να φανταζόμαστε τους παλαιολιθικούς προγόνους μας να χαίρονται τις συζυγικές τους νύχτες δίπλα στη φωτιά συζητώντας για το τελευταίο θήραμα που κατάφεραν να σκοτώσουν.

Αν κοιτάξουμε τις στατιστικές, θα αναρωτηθούμε αν πράγματι ο προορισμός του Homo Sapiens ήταν να περνά τη ζωή του με ένα και μόνο σύντροφο, καθώς, βάσει των τελευταίων στατιστικών στις ΗΠΑ, μόνο το 2000, περισσότερα από ένα εκατομμύριο ζευγάρια κατέληξαν στο διαζύγιο. Στην ίδια χώρα στοιχεία ερευνών καταδεικνύουν ότι ένας στους πέντε άνδρες και μία στις δέκα γυναίκες έχουν απατήσει το σύντροφό τους.

Αυτά τα νούμερα εύλογα εγείρουν μέσα μας ερωτήματα του τύπου: "Είμαστε από τη φύση μας πραγματικά μονογαμικοί;", "Είμαστε ανέκαθεν μονογαμικοί;", "Γιατί προτιμούμε ένα ταίρι αντί πολλά;". Μια ματιά στο εξελικτικό μας παρελθόν δίνει κάποιες απαντήσεις.


Τι μας διδάσκουν τα πρωτεύοντα θηλαστικά;

Το healthgate επισημαίνει ότι, εάν εξετάσουμε τα σεξουαλικά ήθη των θηλαστικών, δεν θα συναντήσουμε συχνά τη στάση "μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος".

Οι χιμπατζήδες και οι ουρακοτάγκοι ζουν μια αχαλίνωτη σεξουαλική ζωή.

"Μέχρι πρόσφατα οι ανθρωπολόγοι υπέθεταν ότι οι πίθηκοι, τουλάχιστον, υπερασπίζονταν τις οικογενειακές αξίες των πρωτευόντων. Τα ζευγάρια των πιθήκων ζουν με τα παιδιά τους σε διαφορετικά κομμάτια γης και μιμούνται το πρότυπο της πυρηνικής οικογένειας των ανθρώπων σε τέτοιο βαθμό, ώστε το μόνο που τους λείπει είναι... ένα minivan για τις μετακινήσεις τους. Ωστόσο, σύμφωνα με τη Linda Wolfe, επικεφαλής του τμήματος Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Καρολίνας, ακόμα και οι πίθηκοι ζευγαρώνουν με πρωτεύοντα διαφορετικά από τους συζύγους τους.

Φυσικά, οι άνθρωποι δεν είναι πίθηκοι και οι ανθρωπολόγοι συμφωνούν ότι μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τους προγόνους μας με βάση τα συμπεράσματα που εξάγονται από τα πρωτεύοντα.

"Η αναζήτηση πληροφοριών από τους ανθρωπολόγους για το σεξουαλικό μας παρελθόν στρέφεται και στη μελέτη του ανθρώπινου σώματος" υποστηρίζει το άρθρο.


Πολυγαμία και μονογαμία: Μια διαπολιτισμική προσέγγιση

Το πόσους συζύγους μπορεί να έχει ένας άνθρωπος εξαρτάται από την κοινωνικοπολιτική δομή της χώρας στην οποία ζει. Μολονότι η δυτική κοινωνία είναι τύποις μονογαμική, σε άλλα κοινωνικά σχήματα είναι πλήρως αποδεκτή η πολυγαμία.

Οι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι αποδέχονται δύο περιπτώσεις πολυγαμίας. Στην πρώτη ένας άνδρας μπορεί να είναι ταυτόχρονα παντρεμένος με δύο ή περισσότερες γυναίκες, ενώ στη δεύτερη, τη λεγόμενη πολυανδρία, μια γυναίκα μπορεί να είναι παντρεμένη ταυτόχρονα με δύο η περισσότερους άνδρες.

Η πολυανδρία εξακολουθεί να υπάρχει, στις μέρες μας, στην παραδοσιακή οργάνωση των Νάιαρ που αποτελούν μια κάστα πολεμιστών στο Μαλαμπάρ στην ανατολική Ινδία. Μια γυναίκα δεχόταν λοιπόν δύο ή περισσότερους άνδρες, προκειμένου να τεκνοποιήσει. Επομένως, ο άνδρας συνέβαλε μόνο στη γονιμοποίηση, καθώς τον περισσότερο χρόνο ήταν απών και τα όποια περιουσιακά στοιχεία της οικογένειάς του ανήκαν στις αδελφές του.

Σε άλλες γωνιές της γης, ένας μεγάλος αριθμός ανδρών παντρεύεται ταυτόχρονα δύο ή περισσότερες γυναίκες. Ορισμένες φυλές πιστεύουν πως η πολυγαμία αυτού του τύπου ξεκινά από την "ανάγκη του άνδρα να αποκτήσει και να επιδείξει ένα μεγάλο αριθμό διαδόχων για την καταξίωσή του". Στο Νουριστάν λέγεται ότι "η γυναίκα είναι σαν το χωράφι και ο άνδρας, βέβαια, σπέρνει τους καρπούς του (το σπέρμα) σε περισσότερα από ένα χωράφια".

Γενικότερα όσο πιο σημαντικός είναι κανείς τόσο περισσότερες γυναίκες έχει. Όμως, η πολυγαμία αυτού του τύπου έχει και το κόστος της: αυξάνουν οι οικογενειακές έριδες ανάμεσα στις γυναίκες που μοιράζονται τον ίδιο άνδρα αλλά ταυτόχρονα διεκδικούν ίση μεταχείριση (οικονομική και όχι μόνο) για αυτές και τα παιδιά τους.

Προϋπόθεση για την πολυγαμία είναι η κάθε γυναίκα να μένει σε διαφορετικό σπίτι ή σε διαφορετικό αυστηρά προσδιορισμένο τμήμα του σπιτιού, το οποίο είναι αποκλειστικά δικό της. Αν αυτή η προϋπόθεση δεν ικανοποιείται, τότε ο άνδρας δεν μπορεί να παντρευτεί παραπάνω από μια γυναίκα, ακόμα και αν στη χώρα του επιτρέπεται η πολυγαμία.


Όμως, παρά ταύτα, ο συναγωνισμός που δημιουργείται είναι ιδιαίτερα έντονος, το ίδιο και οι παρεξηγήσεις, αφού συχνά η μια γυναίκα ζηλεύει την άλλη (ή τις άλλες) και τα δικαιώματα που έχει αποκτήσει η "ξένη". Συχνά, η πρώτη γυναίκα είναι η επίσημη και απολαμβάνει τα περισσότερα δικαιώματα, αλλά όσο γερνά φοβάται μήπως τα χάσει, καθώς ο άνδρας της ευνοεί σε κάποιους τομείς τις νεότερες της. Την ίδια στιγμή δημιουργούνται παρεξηγήσεις ανάμεσα στο άνδρα και τους γιους του, από όποια γυναίκα και αν προέρχονται. Κάθε αγόρι θέλει να αποκτήσει την εύνοια του πατέρα του και ανταγωνίζεται τα αδέλφια του, προκειμένου να αποκτήσει το μεγαλύτερο δυνατόν τμήμα της περιουσίας του, ώστε μελλοντικά να μπορέσει και αυτός να θρέψει πολλές γυναίκες.

Πάντως, η πολυγαμία δέχτηκε τις βολές των Ευρωπαίων ιεραπόστολων, που θεώρησαν σκόπιμο να "εκπολιτίσουν" άλλους λαούς. Στην Αφρική, η πολυγαμία θεωρήθηκε από τους δυτικούς βάρβαρη και πρωτόγονη. Παρά το γεγονός ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την πατάξουν, η συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτική δομή είχε βαθιές ρίζες. Ο Αγιος Αυγουστίνος πίστευε πως η πολυγαμία ήταν άδικη για τις γυναίκες, ενώ η πολυανδρία καθιστούσε την πατρότητα αμφίβολη.

Στις μέρες μας το να συντηρεί κανείς πολλές γυναίκες δεν είναι εύκολη υπόθεση και ιδιαίτερα στο πλαίσιο ενός μοντέλου διαβίωσης που δημιουργεί όλο και μεγαλύτερες ανάγκες για την απόκτηση αγαθών και την ικανοποίηση ακριβών γούστων. Παράλληλα, έχει αυξηθεί σημαντικά το κόστος ανατροφής των παιδιών, δεδομένου ότι τα καλά σχολεία και τα ρούχα κοστίζουν. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα παραπάνω αποτελούν συχνά κριτήριο ένταξης στην ελίτ της κοινωνίας, στην οποία ανήκει ένα άτομο.

Εντούτοις, η πολυγαμία καλά κρατεί. Ένας μεγάλος αριθμός Αφρικανών πολιτών τείνει να παντρεύεται δύο γυναίκες. Η πρώτη εξ αυτών προέρχεται συνήθως από μια ισχυρή πολυγαμική οικογένεια με σημαντικές διασυνδέσεις στην τοπική κοινωνία. Συχνά δεν έχει ιδιαίτερη μόρφωση αλλά πληροί τα απαραίτητα προσόντα της καλής νοικοκυράς και θα γίνει αναμφίβολα μια καλή μητέρα. Παράλληλα, θα υποστηρίζει το σύζυγό της διατηρώντας τους παραδοσιακούς ρόλους και αξιοποιώντας την κοινωνική ισχύ της οικογένειας από την οποία προέρχεται.

Ως δεύτερη γυναίκα του, διαλέγει μια όμορφη, σχετικά αυτόνομη και μορφωμένη κοπέλα, η οποία συνήθως προέρχεται από μονογαμική οικογένεια (χωρίς ιδιαίτερη οικονομική άνεση). Πλησιάζει περισσότερο στο δυτικό μοντέλο γυναίκας και ως τέτοια μπορεί να την παρουσιάσει ως σύντροφό του κατ΄ επιλογήν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, κερδίζοντας και εκεί τις εντυπώσεις.

Στην Ευρώπη, η μονογαμία εκφράζεται με το γάμο ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα. Ο παραπάνω ορισμός πληροί την κοινωνικά κατασκευασμένη δομή του γάμου, αλλά δεν μελετά την ευελιξία του στις περιπτώσεις που αυτός "βάλλεται" από εξωγαμιαίους πειρασμούς.

Πόσο μονογαμικοί είμαστε τελικά, όταν οδηγούμαστε σε διαζύγια προς χάρη διαφόρων εξωσυζυγικών σχέσεων; Πόσο μονογαμικοί είμαστε, όταν υπάρχουν ζευγάρια που διατηρούν εξωσυζυγικές σχέσεις και παραμένουν παντρεμένα προς χάριν των παιδιών ή άλλων κοινωνικοπολιτικών συνεταιρισμών; Ως ανθρωπολόγος δεν νομίζω πως είμαστε σε θέση να ασκήσουμε οποιαδήποτε κριτική ούτε στις κοινωνικές δομές που έχουμε κατασκευάσει εμείς ούτε σε αυτές που έχουν κατασκευαστεί από άλλους λαούς. Μπορούμε μόνο να δεχθούμε ότι η μονογαμία και η πολυγαμία εξαρτώνται από την ελαστικότητα της κοινωνικοπολιτικής δομής και την ταυτότητα των ζευγαριών που μετέχουν σε αυτόν το συνεταιρισμό. Μπορεί κάποιοι ρομαντικοί να ψάχνουν για την "αδελφή ψυχή", αλλά, σύμφωνα με κάποια δημοφιλή τηλεοπτικά προγράμματα... "και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή".

El amor en los Tiempos de Colera


Hay amores que parece que se acaban y florecen
Y en las noches del otoño reverdecen
Tal como el amor que siento yo por ti
Yo por ti...por ti...como el amor que siento yo por ti.


There are loves which seem to reach an end but then bloom
and in the autumn evenings turn green again,
just like the love I feel for you
I feel for you.. for you.. like the love I feel for you.

ay amor, que no hice yo por ti, que no hiciste tu por mi, espere el momento perfecto, y solo consegui alejarme de ti.
ay amor, que como el vino crecio, y no lo supe ver, pero ya termino.
Hay amores, que crees que son para ti... y al final resulto que tu no eras para mi.

Οι «ανθρώπινες» γειτονιές μειώνουν τον κίνδυνο υπέρτασης

Οι «ανθρώπινες» γειτονιές μειώνουν τον κίνδυνο υπέρτασης


Οι άνθρωποι που ζουν σε γειτονιές με περισσότερες ευκαιρίες για περπάτημα, ποιοτικές αγορές, χαμηλότερη εγκληματικότητα και ανεπτυγμένο το αίσθημα της κοινότητας παρουσιάζουν μικρότερη πιθανότητα να πάσχουν από υπέρταση, ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση.

«Η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση υγείας είναι σημαντική, το ίδιο όμως ισχύει και με τις πολιτικές που δημιουργούν περιβάλλοντα ενθαρρυντικά για υγιεινές επιλογές και μείωση του στρες» σχολιάζει στο Reuters η καθηγήτρια Επιδημιολογίας Δρ Ανα Ντιέζ Ρου, επικεφαλής της μελέτης στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Μίσιγκαν.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Epidemiology, πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 2.612 ατόμων 45-85 ετών, από την πόλη της Νέας Υόρκης, τη Βαλτιμόρη και την κομητεία Φόρσαϊθ στη Βόρειο Καρολίνα, οι οποίοι συμμετείχαν σε ευρύτερο ερευνητικό πρόγραμμα για την καρδιαγγειακή υγεία.

Οι εθελοντές απάντησαν σε ερωτηματολόγια για το εάν αισθάνονταν ασφαλεία, αν τα μαγαζιά της περιοχής προσφέρουν καλή επιλογή φρούτων και λαχανικών, και αν είναι εύκολο να περπατήσουν στους δρόμους της γειτονιάς τους. Απάντησαν επίσης σε ερωτήματα για την «κοινωνική συνοχή» της κοινότητάς τους, δηλαδή για το εάν οι γείτονες είναι γενικά φιλικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν.

Η ανάλυση έδειξε ότι οι άνθρωποι που ζουν στις γειτονιές με τις περισσότερες ευκαιρίες για περπάτημα ήταν 25% λιγότερο πιθανό να παρουσιάζουν υψηλή αρτηριακή πίεση.

Οι παράγοντες που μειώνουν το ρίσκο είναι η σωματική άσκηση και το λιγότερο άγχος, υποθέτουν οι ερευνητές.
Newsroom ΔΟΛ