Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

"Αγαπημένε, στρώνεται το χιόνι στον κήπο, στην αυλή, στα κεραμίδια. Την αρχοντιά του όπου σταθεί ξαπλώνει, περήφανο και πάναγνο το χιόνι"..Μυρτιώτισσα





WINTER SONG


Polar Bears

Polar Bear

Polar Bear Cubs

Polar bear play






Το χιόνι του σήμερα
Durs Grünbein
Του χιονιού ή ο Ντεκάρτ στη Γερμανία
Των Γιώργου Λίλλη & Θωμά Πούτα

Ο κύριος, ξυπνάει. Χιόνιζε όλη νύχτα. Μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, πάνω σε μια λευκή έκταση, στολίζεται η χώρα με λευκούς
κώνους. Είναι τα δέντρα, που εξευγενίζει ο μεγάλος διοργανωτής
με το χειμωνιάτικο χέρι του. Λέγεται, τον εκτιμάτε, τη διάθεσή του
για παιχνίδι. Αυτόν που βάζει σκουφιά πάνω στους πύργους
και τις σκεπές με κρύα πούπουλα καλύπτει.
Η κρυστάλλινη φανέλα του, πλεγμένη από νιφάδες,
γεμίζει αρυτίδωτα τους διαδρόμους, μέχρι όλος ο κόσμος
να είναι μαγεμένος και βαθιά χιονισμένος - ένα μεγάλο βιβλίο
με κατάλευκες σελίδες, που μόνο Αυτός περιγράφει.

Βλέπετε, γίνεται μέρα. Πρωί χωρίς ίχνη, γεωμετρικά ξεκάθαρο.
Παγωμένη όπως το πρωινό μετά τη δημιουργία, με αυστηρές φόρμες,
παρουσιάζεται τώρα η γη, υπολογίσιμη.
'Οτι είναι εφικτό, όχι αυτό που έγινε πράγματι καταστροφικό
μέσω κατακλυσμού, γεωργίας, και πολέμου μικρών κρατών,
κείτεται τώρα απλωμένο. Κατευναστικά καλεί, οτιδήποτε μπορείς
να σκεφθείς, για μελέτη. Χιόνι έσπασε το ανάθεμα.
Η υπαγόρευση του χρόνου - έχετε αντιληφθεί; έχει αρθεί. Κάτω
από φρέσκους τοκετούς σύρθηκε μια αδιαφορία στους λόφους.
Αγνό ως χώρος, γυρίζει ανάσκελα το τοπίο σαν σε όνειρο.

Ξυπνήστε, κύριε. Ακόμα κι αν χιονίζει, ένα πουπουλένιο κρεβάτι
είναι όπως ο μαγικός κόσμος εκεί έξω - μόνο σε μικρογραφία.
Κοντά για να τον πιάσεις, εύκολα διακριτός. Μια προβολή
σε κλίμακα ένα προς χίλια, αν πάρει κανείς την περιοχή,
στην οποία σας συνάντησε ο χειμώνας κουκουλώνοντάς σας σαν κάμπια.
'Εξω από το κουκούλι! Ελάτε, πετάξτε τις κουβέρτες, ακόμη κι αν θυμίζει
η πτυχωμένη ρήψη τους βουνό και κοιλάδα - ανάμεσα μονοπάτια
το ένα πίσω από το άλλο, πάνω από το γόνατο ένας μακρινός λόφος...
'Ο,τι θολώνει νωρίς το βλέμμα, το βράδυ το σπάει, δεν είναι ουράνιο σώμα.
Μια θήκη είναι, με μαλακή βάτα, για το κουρασμένο μυαλό.

Χιόνισε. Κοιτάξτε, μπροστά από το σπίτι, τη λευκή μεγαλοπρέπεια.
Φέρτε το κορμί σας, το λεπτό εργαλείο, σε θέση. Κρατήστε
την αναπνοή σας λίγο. Ρυθμίστε ακριβώς, αυτό που είναι για εντοπισμό
έτσι πλασμένο όπως κανένας εξάντας - αυτό τo οπτικό εργαλείο
με τους φακούς του. Αντιλαμβάνεστε κάτι; Και το εργαλείο, που μας χρησιμεύει για προσανατολισμό στο χώρο, είναι μόνο
ένα σώμα, για το οποίο ισχύουν οι νόμοι του Ευκλείδη. Φτιαγμένο
από πρωτείνη, αλλά σαν στο είδος από γυαλί - τίποτα που να θρυμματίζεται,
κι όμως στην αναρρόφηση της γήινης βαρύτητας, ακολουθεί,
τρωτό, αν και πράγμα, τη διδασκαλία της διάθλασης.

Μη γελάτε, κύριε. Γνωρίζετε τόσο καλά, ως κάθε Physicus
τις δύο θαυματουργές σφαίρες. Στοίχημα, με νεκροτομικά εργαλεία
έχετε τεμαχίσει τα μηλαράκια, τις λεπτές ίνες νεύρων,
διακλαδωμένες στην πρωτεΐνη, γύρω γύρω όπως έξω από το παράθυρο
το έργο των ριζών των δέντρων κάτω από το φρέσκο χιόνι.
Πολύ περισσότερα ξέρατε εσείς από τον κάθε ποταπό ανατόμο
για την ίριδα και την κόρη, αρχιμάστορα Metaphysicus.
Κανένας οφθαλμίατρος - ένας φιλόσοφος ανέβηκε στον λεπτό πάγο
πρώτα με τη μπερδεμένη ερώτηση: τι σημαίνει να βλέπω; Que sais - je !
'Ισως βοηθάει το χιόνι, την αντίληψη να κατανοήσεις.

Το χιόνι αφαιρεί. Υποθέστε, έχει φτιάξει το κρεβάτι για τη λογική.
'Εχει αποκοιμίσει τους δρόμους, στους οποίους διαφορετικά
θα χανόταν ο συνειρμός των σκέψεων. Το τοπίο μοιάζει με πλάκα
από σχιστόλιθο, στιλπνά σφουγγαρισμένη, γερμένη κατά ενενήντα μοίρες.
Στο χειμερινό φως, ακτινοβολεί το πιο φωτεινό δωμάτιο lucida.1
Μέσα από τη χαραμάδα πάει η ακτίνα του βλέμματος
κοφτά στον ορίζοντα κι έρχεται πάλι πίσω. Κανένα δύσκολο μονοπάτι,
μόνο προοπτικές. Από τον πάγο καθαρισμένο το τραπέζι ιχνογραφίας
- ένα ιδανικό έδαφος
για Discours, κύριε. Allez! Για τη μέθοδο.

'Αντε, σηκωθείτε επιτέλους. Ο ήλιος δε σας περιμένει.
Σηκωθείτε από τα ανακατωμένα σεντόνια, πριν το Υπέροχο λιώσει
και η βρομιά θολώσει την ορατότητά σας όπως πάντα.
Φρέσκο χιόνι είναι πολύτιμο όπως τα μεγάλα διαμάντια,
για τα οποία κανείς διεξάγει πολέμους και ανταλλάσσει επαρχίες.
'Ενας χρυσοχόος, το χιόνι. Διαμορφώνει, όπου πέφτει.
Στρογγυλεύει προς τα πάνω και προς τα κάτω
και μεταφέρει σε όμορφες καμπύλες, για τις οποίες η φυσική τότε,
ζωηρή σαν χελιδόνι, βρίσκει τη φόρμουλα.
Κύριε, σκεφτείτε, τι Σας διαφεύγει, χάνοντας χρόνο.
Για Εσάς, έχει, για Εσάς, χιονίσει όλη τη νύχτα.


A ROSE IN WINTER





«'Οσο κι αν είναι γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει υποχρέωση να φροντίζει, όσο περνά από το χέρι του, για το καλό των άλλων, είναι επίσης γεγονός ότι οι φροντίδες μας πρέπει να επεκτείνονται πιο πέρα από το σήμερα»Ντεκάρτ

8 σχόλια:

mareld είπε...

Αγαπημένοι μου!
Χιονίζει!
Χιονισμένες αγκαλίες!

mareld είπε...

Τον χειμώνα του 1619 ο Ρενέ Ντεκάρτ βρίσκεται ως εθελοντής στον στρατό του Μαξιμιλιανού της Βαυαρίας, ο οποίος σκόπευε να επιτεθεί εναντίον των Βοημών. Ο στρατός του είναι εγκατεστημένος σε διάφορους καταυλισμούς για να ξεχειμωνιάσει, ενώ ο Ντεκάρτ επιλέγει να μείνει στο Nίμπουργκ, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την πόλη Ουλμ. Στο βιβλίο του Λόγος περί της μεθόδου γράφει ότι παρέμενε ολημερίς κλεισμένος σ' ένα καλά θερμασμένο δωμάτιο, στο οποίο κανένας δεν τον ενοχλούσε: «'Ημουν τότε στη Γερμανία, όπου με είχε οδηγήσει η αφορμή των ατελείωτων πολέμων εκεί πέρα, και καθώς επέστρεφα από τη στέψη του αυτοκράτορα, η αρχή του χειμώνα με σταμάτησε σ' ένα χειμαδιό όπου, μη βρίσκοντας καμία συντροφιά που να με διασκεδάζει, και μη έχοντας εξάλλου ευτυχώς ούτε φροντίδες ούτε πάθη που να με ταράζουν, έμενα μόνος όλη την ημέρα, κλεισμένος σ' ένα δωμάτιο με θερμάστρα, έχοντας όλο τον χρόνο να καταγίνομαι με τις σκέψεις μου». Τη νύχτα της 10ης Νοεμβρίου 1619 βλέπει τρία όνειρα τα οποία τον συγκλονίζουν˙ θυμάται τον στίχο ενός Λατίνου ποιητή που ρωτούσε για τον δρόμο που θα ακολουθήσει στη ζωή, και τότε, μεταξύ ύπνου και ξύπνου, «ανακαλύπτει τις βάσεις μιας θαυμαστής επιστήμης». Η βαθιά πίστη του στη Μεταφυσική τον πείθει πως η Θεία Πρόνοια έχει προκαθορίσει την αποστολή του στη ζωή.

Ο Ντεκάρτ πίστευε πως ο άνθρωπος είναι σκεπτόμενος νους και πως η ύλη είναι έκταση εν κινήσει. Επηρέασε βαθιά τη μεταγενέστερη φιλοσοφία με την επιμονή του στο πρώτιστο καθήκον του φιλόσοφου, που δεν είναι άλλο από την απαλλαγή κάθε προκατάληψης ούτως ώστε το ον να παραμείνει ελεύθερο, θεωρώντας την ενόραση τρόπο προσέγγισης της αλήθειας. Ζώντας σε μια εποχή σκοταδισμού, βίας και ωμότητας, αναζητούσε επίμονα τη μοναδική αλήθεια που ίσως σώσει τον άνθρωπο από τα ζωώδη του ένστικτα: «'Οσο κι αν είναι γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει υποχρέωση να φροντίζει, όσο περνά από το χέρι του, για το καλό των άλλων, είναι επίσης γεγονός ότι οι φροντίδες μας πρέπει να επεκτείνονται πιο πέρα από το σήμερα», σημειώνει.

Τριακόσια ογδόντα τέσσερα χρόνια αργότερα από εκείνον το χειμώνα, το 2003, ο Γερμανός ποιητής Ντουρς Γκρίνμπαϊν δημοσιεύει το αφηγηματικό ποίημα «Του χιονιού, ή ο Ντεκάρτ στη Γερμανία», καταγράφοντας τις μέρες εκείνες που υπήρξαν σημαντικότατες για τον Γάλλο φιλόσοφο, καθότι διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα φιλοσοφικές τοποθετήσεις του. Η πένα του Γκρίνμπαϊν διεισδύει καίρια στον ακριβοθώρητο κόσμο του Ντεκάρτ συνθέτοντας τη δική του ποιητική μυθολογική εκδοχή που έστω κι αν βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα, τα καταχράται για ν' ανασκευάσει την Ιστορία μέσα από το πρίσμα της ποιητικής ευκρίνειας. Χωρισμένο σε 42 κεφάλαια, αποτελούμενα από επτάστροφα ποιήματα των δέκα στίχων το καθένα, το αφηγηματικό αυτό ποίημα είναι δομημένο βάσει της δομής μεσαιωνικών κειμένων όπως η «Μυθιστορία του ρόδου».

Το ποιητικό εγχείρημα -μυθιστόρημα «Του χιονιού ή ο Ντεκάρτ στη Γερμανία» είναι η μπαρόκ ερμηνεία του σύγχρονου πολιτισμού έτσι όπως αποτυπώνεται στη φιγούρα του Ντεκάρτ, σε μια κρίσιμη εποχή της Ιστορίας όπως και η δική μας, προσεγγίζοντας την ποίηση ως εργαλείο αναζήτησης του φιλοσοφικού κέντρου. 'Η αλλιώς, το έργο «Του χιονιού ή ο Ντεκάρτ στη Γερμανία» αποτελεί ένα αίνιγμα εικόνων, μια ψυχαγωγία σε στίχους, ένας ύμνος στην πιο κρύα εποχή του χρόνου και στη θεωρία διάθλασης του φωτός. Μια αναφορά στα δεινά του Τριακονταετή Πολέμου και στη γέννηση του Ορθολογισμού από το πνεύμα του χιονιού.

P. Kapodistrias είπε...

Τώρα μόλις βλέπω το νέο μπλογκ. Κοντεύεις να με περάσεις!
Ποιοτικές ροές να έχεις!

Χιονίζει;;;;;;;;;;;

Εμείς σήμερα φτάσαμε 21 βαθμούς!
Στη συνέχεια μπουμπουνητά, λίγες βροχούλες μετά, και τώρα ηρεμία!

Καλή εβδομάδα!

LIA είπε...

Γλυκιά μου, mareld,

Και η ομορφιά συνεχίζει να ρέει!
Πολύ μου άρεσε, το χιόνι του σήμερα.
Χιόνι!!! το βλέπω και μαγεύομαι. Στείλε λίγο και στην αυλή μου. Το μεσημέρι είχαμε 28 βαθμούς.
Τα βιντεάκια σου με μάγεψαν. Απαλό χαδάκι κοντά μου, σταλμένο από σένα, καλή μου.
Ομορφιά! απέραντη, κατάλευκη ομορφιά!!!
Οι πολικές αρκούδες, χαριτωμένες, παιχνιδιάρες, κούκλες!
Το λευκό του χιονιού σου με ταξίδεψε μαγευτικά, με ξεκούρασε γλυκά.
Το βιντεάκι με το τριαντάφυλλο και η μουσική του, οπτασία.

Όνειρα γλυκά και κατάλευκα.
Πολλά φιλιά

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Από το ανθρώπινο άγγιγμα στο άγγιγμα του χιονιού, στα χιονισμένα τοπία στα παιχνίδια των μικρών πολικών αρκούδων και την μητρική τρυφερότητα του τεράστιου αυτού ζώου και από εκεί στη μουσική του vivaldi, τον φιλόσοφο Νεκάρτ και τον ποητή Γκρινμπάιν (που δεν τον γνώριζα).

Τι να πει κανείς;! Απόλαυση και θαυμασμό!!

Καληνύχτα γλυκειά να έχεις όπως αυτά που μας αφήνεις:))

Αστοριανή είπε...

Μαρέλντ μου,
"Το χιόνι του σήμερα"
είναι ένα από τα ωραιότερα πεζά κομμάτια που έχω διαβάσει γύρω από το χιόνι...μια ποιητική γραφή απαράμιλλη κι ας είναι από μετάφραση...
Κι εδώ, στη Νέα Υόρκη, είπαν ότι θα χιονίσει απόψε.
Έφερα ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά και τροπικά λουλούδια μου μέσα να μη τα κάψει ο πάγος... Κουράστηκα, μα αν δεις έναν τοίχο απ' άκρη σ' άκρη...
και να μοσχοβολούν οι δίφορες νεραντζούλες, η λεμονιά,
το γιασεμί, η κατακίτρινη (σχεδόν στο ύψος μου) τσετσεκιά (marigold gigantus), η ρίγανη, το θυμάρι,το δεντρολίβανο, η αρμπαρόριζα... κ.α.
Καμαρώνω, κι ας φωνάζει ο Δημήτρης!
Αυτά, Καλή...μέρα,
Υιώτα

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Σήμερα ταξιδέψαμε με τις εικόνες του χιονιού και της πολικής αρκούδας. Η μουσική ένα χάδι απαλό στα αυτιά μας. Ήταν ένα ονειρικό διάλειμμα. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε την μέθοδο EFT. Θα σας γράψουμε τις εντυπώσεις μας. Μας άρεσαν πολυ και οι αναρτήσεις για το Πολυτεχνείο. Μάθαμε και νιώσαμε πολλά πράγματα
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ.

mareld είπε...

Καρδούλες μου!

Χαίρομαι πολύ
που περάσατε όμορφα στη ροή!

Να μου είσαστε καλά!

Φιλάκια και αγκαλίτσες!