Το παρελθόν ανύπαρκτο Το μέλλον ανυποψίαστο Παρόντες μες στην πλήρη στιγμή μες στην αιωνιότητα Γ. Ρίτσος

Ερωτευθείτε με πάθος και χωρίς φόβο, σε... έξι απλά μαθήματα!
Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Αισθάνεστε έτοιμοι να ερωτευθείτε αλλά φοβάστε;
Θέλετε να κάνετε μια σχέση αλλά δεν βρίσκετε το κατάλληλο άτομο;
Νιώθετε αμηχανία και εκνευρισμό σχετικά με την ερωτική σας ζωή
(ή την ανυπαρξία αυτής);
Πιθανόν να πάσχετε από 'μπλοκάρισμα' της ερωτικής σας ενέργειας. Τι πρέπει να κάνετε, λοιπόν, για να ξεμπλοκάρετε και να αφεθείτε στη μαγεία του έρωτα;

Μάθημα 1ο: Αυτοπεποίθηση

Κάθε φορά που υποτιμάτε τον εαυτό σας και τις δυνάμεις σας, κάθε φορά που για οτιδήποτε θετικό πάνω σας λέτε 'ναι μεν, αλλά' και σκέφτεστε αρνητικά, κάθε φορά που σκέφτεστε 'εγώ γνωρίζω πάντα το λάθος άτομο' ή 'ποιος θα γυρίσει να κοιτάξει εμένα;' μπλοκάρετε την αυτοπεποίθησή σας. Αν δεν εμπιστεύεστε τον εαυτό σας, οι άλλοι το καταλαβαίνουν και σας κρατούν σε απόσταση.

Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να ενισχύσετε την αυτοπεποίθησή σας: αναγνωρίστε τα θετικά σας στοιχεία, νιώστε την εσωτερική σας δύναμη και ακτινοβολία και πιστέψτε στον εαυτό σας!

Μάθημα 2ο: Επικοινωνία

Έχετε μάθει να ακούτε τον εαυτό σας, τις επιθυμίες και τους φόβους σας; Έχετε μάθει να αναγνωρίζετε και να κατονομάζετε τα συναισθήματά σας; Για να επικοινωνήσετε με τους άλλους χρειάζεται πρώτα να επικοινωνήσετε με τον εαυτό σας.

Πριν αρχίσετε να λέτε 'αυτό απαγορεύεται', 'αυτό αποκλείεται', ακούστε τις επιθυμίες και τους φόβους σας και προσπαθήστε να γνωρίσετε τον εσωτερικό σας κόσμο. Εάν μάθετε να ακούτε τον εαυτό σας, θα ακούτε και τους άλλους. Όταν βγαίνετε με κάποιον δεν πρέπει να σας ενδιαφέρουν μόνο οι τεχνικές πληροφορίες, δηλαδή η δουλειά του ή η οικονομική του κατάσταση, αλλά το ίδιο το άτομο. Είναι απαραίτητο να μάθετε να διαβάζετε τα συναισθήματα και να ερμηνεύετε όσα δεν έχουν ειπωθεί, αλλά είναι εξίσου σημαντικά στην επικοινωνία.

Μάθημα 3ο: Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς

Θέλετε, αλλά μπλοκάρετε, θέλετε και λέτε στον εαυτό σας ότι δεν μπορείτε. Παραμένετε στα ίδια, τα γνωστά και τετριμμένα, από φόβο να αντιμετωπίσετε το άγνωστο και το διαφορετικό. Συχνά όσοι δεν είστε δεσμευμένοι αναρωτιέστε: 'Πού θα γνωρίσω νέες παρέες;'.

Αυτό δεν είναι δύσκολο, χρειάζεται απλώς τόλμη. Συγκεκριμένα, πρέπει να πάρετε την πρωτοβουλία και τηλεφωνήσετε στο άτομο που γνώρισατε πρόσφατα και να του προτείνετε να συναντηθείτε. Ακόμα και αν αυτό το άτομο είναι του ιδίου ή του αντίθετου φύλου και δεν σας ελκύει ερωτικά, κάντε μια φιλική γνωριμία που θα σας βοηθήσει να δικτυωθείτε καλύτερα στην κοινωνική σας ζωή και να γνωρίσετε νέες παρέες. Πάρτε τη μεγάλη απόφαση, διασκεδάστε και προσπαθήστε να ξεφύγετε από τα τετριμμένα. Αυτή η αλλαγή αυτή θα σας οδηγήσει και σε άλλες αλλαγές.

Μάθημα 4ο: Έλλειψη συγκεκριμένου στόχου

Ξέρετε τι ακριβώς θέλετε; Μπορείτε να το διατυπώσετε με λόγια; Συχνά κανείς είναι ερωτευμένος με τον έρωτα, δεν έχει συγκριμένο στόχο, ψάχνει ένα απροσδιόριστο 'κάτι', με αποτέλεσμα να βολοδέρνει, να ανησυχεί και να αισθάνεται ανικανοποίητος.

Καθορίστε τι είναι σημαντικό αυτήν τη στιγμή στη ζωή σας, εκτός από όσα σας επιβάλλει ο περίγυρός σας. Θέλετε μια μόνιμη σχέση; Σας ενδιαφέρει να παντρευτείτε και να κάνετε οικογένεια; Θέλετε να βγαίνετε με διάφορα άτομα και να περνάτε ωραία; Βρείτε το στόχο σας και εφαρμόστε μια τακτική προκειμένου να τον πετύχετε.

Μάθημα 5ο: Καθορισμός συγκεκριμένης στρατηγικής για την επίτευξη του στόχου

Επιδιώκετε μια σταθερή σχέση αλλά κάθε βράδυ είστε με διαφορετικό άτομο; Θέλετε κάτι πιο χαλαρό, αλλά ξαφνικά μετακομίζετε στο σπίτι του/της συντρόφου σας; Ο στόχος και η στρατηγική σας δεν συμβαδίζουν. Χρειάζεται πρώτα να καθορίσετε τι θέλετε και στη συνέχεια να βρείτε τον τρόπο για να το επιτύχετε. Ρώτηστε τον εαυτό σας αν οι ενέργειές σας συμβάλλουν στην επίτευξη των επιθυμιών σας, και, αν όχι, αλλάξτε τακτική.

Μάθημα 6ο: 'Εδώ και τώρα' και όχι 'εκεί και ύστερα'

Απολαμβάνετε το 'εδώ και τώρα' όταν γνωρίζεστε με ένα άτομο ή σας ενδιαφέρει το μετά; Μάθετε να απολαμβάνετε τη στιγμή και να αφοσιώνεστε στο παρόν, χωρίς να ανησυχείτε από τον πρώτο καφέ για την έκβαση της σχέσης. Η δική σας ηρεμία και φυσικότητα είναι ένα μη λεκτικό μήνυμα σιγουριάς που περνά στο άλλο άτομο και το βοηθά να απολαύσει την παρέα σας χωρίς να νιώθει ότι το υποβάλλετε σε εξετάσεις.
http://health.in.gr










Θέλω να περιγράψω το σώμα σου.
Το σώμα σου είναι απέραντο.
Το σώμα σου είναι ένα λεπτό ροδοπέταλο σ' ένα ποτήρι καθαρό νερό.
Το σώμα σου ένα άγριο δάσος με σαράντα μαύρους ξυλοκόπους.
Το σώμα σου βαθειές νοτισμένες κοιλάδες πριν βγει ο ήλιος...

..Το σώμα σου ένα τζιτζίκι στ' αυτί του τρυγητή,
ρίχνει μια σκιά μενεξελιά στον μελαμψό λαιμό του
και τραγουδάει μονάχο του
όσα δεν μπορούν να πουν όλα μαζί τα σταφύλια.

Το σώμα σου είναι ένα ξάγναντο μεγάλο αλώνι στην κορφή του λόφου
έντεκα ολόλευκα άλογα αλωνίζουνε τα στάχυα της Γραφής
χρυσάφι τ' άχυρα καρφώνουνε μικρούς καθρέφτες στα μαλλιά σου
και λαμποκοπούν τα τρία ποτάμια
όπου μεγάλες μαύρες αγελάδες με αδαμάντινα στέμματα
σκύβουν,πίνουν νερό και κλαίνε.

Το σώμα σου είναι απέραντο.
Το σώμα σου απερίγραπτο.
Και θέλω να το περιγράψω,
να το κρατήσω πιο σφιχτά στο σώμα μου,
να το χωρέσω και να με χωρέσει.

Στα Ερωτικά του Γιάννη Ρίτσου θα συναντήσουμε, επίσης, υπαινικτικές αναφορές στην ιστορία των Πρωτόπλαστων και στον «απαγορευμένο καρπό», το μήλο της γνώσης. Γενικότερα σ' αυτά τα ποιήματα το μήλο διατηρεί τους παραδοσιακούς συμβολισμούς του (Ferber, 2001: 12-14): συνδέεται με τη Βίβλο, τη μυθολογία (μήλα των Εσπερίδων) και με τον έρωτα. Τα κόκκινα μήλα με την κρουστή σάρκα αντιπροσωπεύουν ένα élan vital, έναν υγιή ερωτισμό.

Ο έρωτας δημιουργεί έναν επίγειο παράδεισο, προσφέρει στους ερωτευμένους τη μακαριότητα των Πρωτόπλαστων. Οι ερωτευμένοι ζουν στην απαρχή του χρόνου, σε μια ευδαιμονική αρμονία με το σύμπαν. Γι' αυτό και στα ποιήματα των Ερωτικών οι μηλιές του Παραδείσου είναι «πάλλευκες», «ανθισμένες». Δεν υπάρχει επομένως η βρώση του μήλου και η τραγική πτώση των Πρωτόπλαστων που θέτει σε κίνηση το χρόνο, αλλά η αχρονική, παραδείσια ευδαιμονία.

Γενικότερα, ο έρωτας, ως συμπαντική δύναμη και αξία ζωής, αποδεικνύεται υπέρτερη του χρόνου και του θανάτου. (Το διαλεκτικό ζεύγος έρωτας-θάνατος θα απασχολήσει τον ποιητή ιδιαίτερα στα Επινίκια και στο Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων). Είναι αλήθεια ότι η ερωτική πράξη γίνεται, κατά κάποιον τρόπο ένα memento mori, μια υπενθύμιση του θανάτου, αφού ακριβώς εμπεριέχει τη σαρκική διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι εραστές, όπως και κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα, είναι εφήμεροι, βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του χρόνου. Όμως, καταλήγουν στην αποθέωση της θνητότητάς τους, αφού μόνο μέσω της θνητής σάρκας μπορούν να γευτούν τις ανυπέρβλητες απολαύσεις του έρωτα.

Η ποιητική του έρωτα και οι μυθολογικές απηχήσεις στα Ερωτικά του Γιάννη Ρίτσου
Τζίνα Καλογήρου



Ο έρωτας είναι ταυτόχρονα συνειδητοποίηση του θανάτου αλλά και απόπειρα μεταβολής της «στιγμής» σε αιωνιότητα (Paz, 1996: 206). Η ερωτική πράξη διαστέλλει το χρόνο, το παρόν μετατρέπεται σε απουσία χρόνου, διάρκεια



«Στον έρωτα –γράφει ο Walter Benjamin -οι πιο πολλοί ψάχνουν να βρούνε μιαν αιώνια πατρίδα. Άλλοι ελάχιστοι όμως, το αιώνιο ταξίδι. Τούτοι οι τελευταίοι είναι οι μελαγχολικοί, που πρέπει ν αποφεύγουν την επαφή με τη μάνα γη. Αυτόν που θα τους απομακρύνει απ¨ τον καημό της μάνας πατρίδας, αυτόν γυρεύουν. Σ¨ αυτόν είναι πιστοί. Τα μεσαιωνικά βιβλία που πραγματεύονται τις ιδιοσυγκρασίες ξέρουν τι νοσταλγία νιώθουν οι άνθρωποι του τύπου αυτού για μακρινά ταξίδια ….”




«Οπως προσπάθησα να εξηγήσω, η αντίφαση με την οποία αναμετριόμαστε είναι πραγματική και καμιά πρόδηλη -για να μη μιλήσουμε για έτοιμη- λύση δεν είναι διαθέσιμη. Το να θέλουμε να σώσουμε τον έρωτα από τη δίνη της «ρευστής ζωής» έχει υποχρεωτικά ένα κόστος. Η ηθικότητα, όπως και ο έρωτας, έχει κόστος και δεν είναι συνταγή για μιαν εύκολη ζωή χωρίς υποχρεώσεις, όπως μπορούν να υπόσχονται οι διαφημίσεις καταναλωτικών αγαθών. Η ηθικότητα σημαίνει «να υπάρχεις για τον άλλον».
Ζ Μπαουμαν :ρευστή αγαπη



«Όταν αγαπούμε με πάθος -λέει ο Aldo Carotenuto- είμαστε πιο δεμένοι με τη ζωή, αλλά και έχουμε μεγαλύτερη επίγνωση του θανάτου» Γιατί «το σώμα του ερωτευμένου ανθρώπου είναι πάντοτε «γυμνό»,πιο απλό και εκτεθειμένο, εύθραυστο όπως κάθε πλάσμα που γίνεται όλο και πιο πολύ ο εαυτός του”




Ο Γκαίτε ήταν εξηνταδυο ετών και αγαπούσε την γυναίκα του Κριστιάνε. Παρ΄όλα αυτά η εικοσιεξαχρονη Μπετίνα,ακόμα και μετά τον γάμο της δεν παύει να ερωτοτροπεί μαζί του και να τον βομβαρδίζει με ερωτικά γράμματα. Σε ένα από αυτά του έγραψε «Έχω την σταθερή και αμετακίνητη θέληση να σ΄αγαπώ αιώνια ». Ο Κουντερα σε αυτό το σημείο μας προτρέπει «Διαβάστε με προσοχή αυτή τη φαινομενικά κοινότοπη φράση. Πολύ περισσότερο από τη λέξη «αγαπώ» { έχουν σημασία οι λέξεις «αιώνια» και« θέληση».Αυτό περί του οποίου επρόκειτο δεν ήταν ο έρωτας. Ήταν η Αθανασία»




« Για να μπορέσει ένα ανθρώπινο ον να θεοποιήσει ανεμπόδιστα και με χαρά ένα αντικείμενο της αρεσκείας του[…] πρέπει πρώτα απ όλα να του φαντάζει τέλειο όχι καθ΄ολοκληρίαν , αλλά σε σύγκριση μ΄ όσα βλέπει εκείνη τη στιγμή(…) Είναι πολύ απλό αρκεί να σκεφτεί ένα προτέρημα για να το δει σ αυτόν πού αγαπά. Είναι εύκολο να δει σε ποια πράγματα είναι απαραίτητη η ομορφιά(…) ακόμα και τα μικρό ελαττώματα του προσώπου του ,τα σημάδια της ευλογιάς λόγου χάρη προκαλούν τρυφερότητα στον άνθρωπο πού αγαπά και τον βυθίζουν σε ονειροπόλημα όταν τα διακρίνει σε άλλη γυναίκα. Τι γίνεται όταν τα βλέπει στην αγαπημένη του; Γιατί κοιτώντας εκείνο το μικρό σημαδάκι νιώθει ευχάριστα συναισθήματα, απείρως ενδιαφέροντα, πού ανανεώνονται με απίστευτη ορμή στη θέα εκείνου του σημαδιού ακόμη και στο πρόσωπο μιας άλλης γυναίκας. Αν μ΄ αυτό τον τρόπο φθάνουμε να προτιμούμε και να αγαπούμε την ασχήμια σημαίνει πως σ΄ αυτή τη περίπτωση η ασχήμια είναι ομορφιά »
Σταντάλ




«Ο Έρωτας πλάι στον θάνατο, πριν δώσει το όνομα του στη φροϋδική θεωρία των ορμών, ήταν το προϊόν μιας δημιουργικής έκλαμψης που συντελέστηκε εκεί , στην παραμεθόριο των σημασιών. Έρωτας και θάνατος βρέθηκαν πλάι-πλάι γιατί καμία λέξη πέρα από αυτήν, την τελευταία λύση, την ολοκληρωμένη, την ολοκληρωτική, την οριστική, δεν ήταν σε θέση να εκφράσει την ακαταμάχητη και πάντα αξεδίψαστη ορμή ταυ εραστή. Στην ερωτική εμπειρία νιώθουμε συχνά πλάι στην ενέργεια που μας σπρώχνει προς τον άλλο- ακόμα και τη στιγμή της πιο έντονης ηδονής, που είναι το κορυφαίο σημείο της ζωής- τη μυστηριώδη παρουσία του αγνώστου, του φραγμού και την επιθυμία της εκμηδένισης. Η ένωση του έρωτα, που πριν την φανταζόμαστε σαν σημείο αποκορύφωσης όπου όλες οι εντάσεις συντίθενται αρμονικά, ύστερα αποκαλύπτεται πηγή νέων εντάσεων και ανίκανη να οδηγήσει στην τέλεια αρμονία, γι αυτό και η τελική της πραγμάτωση προβάλλεται στην ονειροπόληση ή στον θάνατο, σαν αυτές οι δυο καταστάσεις να είναι οι μόνες που μπορούν να γαληνέψουν οριστικά τις εντάσεις»
Μαρκουζε, Ερως και πολιτισμός