Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Θα 'θελα μια νύχτα στ' ανέμου το νησί να 'βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί εκείνο που σε βγάζει απ' την παγωνιά να το πιω και να φύγω μακριά


Τι είναι αυτό που μας ενώνει Πυξ Λαξ

Θα 'θελα μια νύχτα στ' ανέμου το νησί
να 'βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί
εκείνο που σε βγάζει απ' την παγωνιά
να το πιω και να φύγω μακριά

Για να σε βρω στης Σμύρνης την άσβεστη φωτιά
να μου φανερώνεις του Αιγαίου τα μυστικά
να μου τραγουδήσεις πράγματα γνωστά
και να νιώθω πως σε ξέρω από παλιά

Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει
μας χωρίζει μας πληγώνει
είναι ο χρόνος που τελειώνει
και ξανά μένουμε μόνοι...

I would like one night at the wind's island
to find the destiny's fake wine
The one that gets you out of the frost
to drink it & to leave away...

To find you at Smyrne at the un-erasing fire
to reveal to me the Aegean's secrets
to sing to me familiar things
& to feel that I know you from the past..

What is this that join us
that separate us,that hurts us
It's the time that is running out
& we stay alone again...



2 σχόλια:

Thalassenia είπε...

Τι γαλήνιες εικόνες και όμορφο άκουσμα πρωί πρωί.

Να είσαι καλά.

mareld είπε...

Θαλασσένια μου!

Με το αντίκρυσμά σου ποτίζομαι
από νοσταλγία αλλά και χαρά..
Φιλάκια!